Περάσαμε δυο τρεις εβδομάδες στο fab liquid studio με τον Jim Sclavunos. Ένα πανέμορφο υπόγειο στούντιο με 70s διακόσμηση. Από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, εκεί κάτω, αποκομμένοι από τον έξω κόσμο, αισθανόμασταν κάπως σαν μέσα σε bunker.
Πολλή πολλή δουλειά και ατελείωτες ώρες αναμονής που προσπαθούσαμε να τις γεμίσουμε εφευρίσκοντας χαζά παιχνίδια και πίνοντας και τρώγοντας. Γενικότερα για μας η δημιουργική διαδικασία είναι μια μίξη παιχνιδιού και δουλειάς. Από τις πρόβες μας μέχρι τα ταξίδια μας στο εξωτερικό για συναυλίες προσπαθούμε να τα αντιμετωπίζουμε σαν σοβαρά παιχνίδια. Τα τραγούδια του νέου μας δίσκου τα αισθανόμαστε σαν μια παρανοϊκή μίξη πραγμάτων που κατά καιρούς μας είχαν απασχολήσει. Μπορεί να ακούγαμε κάτι και να μας κέντριζε το ενδιαφέρον ένας ήχος κιθάρας ή μπορεί να διαβάζαμε ένα βιβλίο ή να βλέπαμε μια ταινία και μια ατάκα ή μία σκηνή να μας απασχολούσε για καιρό. Για κάποιο απροσδιόριστο λόγο κάποια πράγματα έρχονται και σφηνώνουν μέσα σου και μετά με κάποιο μαγικό τρόπο τα «ξερνάς» δημιουργικά. Δεν μπορούμε με σαφήνεια να εξηγήσουμε αυτή τη διαδικασία. Είναι σαν με πολλή φροντίδα να μεγαλώνεις ένα πανέμορφο φυτό. Μπαίνει ο σπόρος, το ποτίζεις, του μιλάς, το βαριέσαι, το ξαναγαπάς και ξαφνικά βρίσκεται μπροστά σου ολοκληρωμένο και αυτόνομο. Και μετά το εκθέτεις και σε άλλους ανθρώπους και ακούς τις γνώμες τους. Και είναι μια περίεργη διαδικασία αυτή. Γιατί ο καθένας σού λέει διαφορετικά πράγματα και πολλές φορές συγκρουόμενα μεταξύ τους. Και πολλές φορές απέχουν πολύ από αυτό που εσύ αρχικά είχες στο μυαλό σου. Και καταλαβαίνεις τελικά πως αυτό που είχε ξεκινήσει από μια αρχική ιδέα έχει μεγαλώσει και έχει βγάλει πολλά παρακλάδια και πως ο κάθε άνθρωπος παίρνει από αυτό κάτι που εσύ αρχικά δεν είχες καν φανταστεί.
Γενικότερα έχουμε μια αίσθηση πως ο δίσκος μας μοιάζει λίγο με ένα ψυχεδελικό Λούνα Πάρκ. Έχει μια Pop επιφάνεια και ένα πιο Dark δεύτερο επίπεδο. Έχει παιχνίδια που στροβιλίζονται, χρώματα που αναβοσβήνουν, μυρωδάτα γλυκίσματα, χαμόγελα και παιδικές φωνές, ερωτισμό και ζαλάδα, βλέματα και υπονούμενα, τρόμο και παραμορφωτικούς καθρέφτες. Είναι σαν να είσαι σε ένα γιγαντιαίο rollercoaster και να κρατάς σφιχτά το χέρι του διπλανού σου.
Info: Οι The Callas είναι η κορυφή ενός «καλλιτεχνικού εργοστασίου» που ξεκίνησε από τους αδελφούς Λάκη (κιθάρα, φωνητικά) και Άρη Ιωνά (μπάσο, φωνητικά). Το συγκρότημα αποτελείται επίσης από τους: Χρυσάνθη Τσουκαλά (κιθάρα, φωνητικά) και Μαριλένα Πετρίδου (ντραμς).
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το νέο τους άλμπουμ “Half Kiss Half Pain” (Inner Ear) σε παραγωγή του Jim Sclavunos κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2016.
Έχουν εμφανιστεί ζωντανά με μπάντες / καλλιτέχνες όπως οι: Thurston Moore, Lee Ranaldo, The Brian Jonestown Massacre, Ty Segall, Grinderman, Au Revoir Simone, You Say Party! We Say Die!, The Wedding Present.
Αυτή τη στιγμή οι The Callas συνεργάζονται με τον Lee Ranaldo για το soundtrack του νέου τους φιλμ “The Great Eastern”, καθώς και με τους Lee Ranaldo και Leah Singer για μία μελλοντική ζωντανή περφόρμανς / εγκατάσταση.
* Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 35