Η γκαλερί Gagosian παρουσιάζει την έκθεση The Rainbow Serpent, από την Τετάρτη 29 Απριλίου 2015.
Όταν χαλαρώσουν όλοι οι κόμποι στην καρδιά, τότε ακόμη και εδώ που γεννηθήκαμε άνθρωποι, οι θνητοί γίνονται αθάνατοι.
—Κάθα Ουπανισάδα
Στην έκθεση «The Rainbow Serpent» η συμπαντική αισθητική, η υπερβατική ενόραση και ο ερωτικός μυστικισμός μετουσιώνουν την αφύπνιση της ενέργειας κουνταλίνι σε σύλληψη επιμελητική.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Κουνταλίνι (κουλουριασμένο φίδι) αποκαλείται η κρυμμένη ενέργεια που πιστεύεται ότι υπάρχει στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Η αφύπνισή της μπορεί να επιτευχθεί είτε με έντονο διαλογισμό είτε ακόμη και μέσω μιας τραυματικής εμπειρίας. Μόλις απελευθερωθούν, οι ενέργειες του σώματος ρέουν εναρμονισμένα μέσω της σπονδυλικής στήλης και επιτυγχάνεται έτσι μία οικουμενική συνείδηση, κάτι σαν να ανοίγει το επονομαζόμενο «τρίτο μάτι».
Το εμβληματικό έργο της Dorothy Iannone I Was Thinking of You II (1975/2005), ένας πίνακας με ενσωματωμένο βίντεο της καλλιτέχνιδας, αποτελεί ύμνο στη χωρίς αναστολές απόλαυση της σεξουαλικότητας. Η στιγμή της αφύπνισης αποτυπώνεται με λεπτομέρεια στον πίνακα The Fountain of Wisdom (1988–89) του Ingo Swann, ενός καλλιτέχνη που ήταν γνωστός για την ενασχόλησή του με τον μυστικισμό και τη λεγόμενη «όραση εξ αποστάσεως». Το έργο απεικονίζει θεαματικά τις τρεις συνιστώσες της λίμπιντο να αναδύονται από έναν στρόβιλο: η δασύτριχη και μυώδης μορφή, η ένστολη φιδίσια μορφή, και η γυναικεία μορφή του ασυνείδητου. Αντίστοιχα, στη σαμανιστική προτομή της Marina Abramović θεραπευτικοί κρύσταλλοι αναδύονται από κάθε επιφάνεια του προσώπου, ιχνηλατώντας σημεία απ’ όπου πηγάζει ενέργεια.
Η μορφή γίνεται πιο αφηρημένη στο έργο The Clever Fox (2014) του Dan Colen, όπου αμέτρητα χοντρά μεταλλικά καρφιά αναπαριστούν το ερωτικό κορμί. Στον πίνακα Untitled (Great Mission Inside My Brain) (2014) ο Piotr Uklański επιχειρεί να αποτυπώσει την ιερή τέχνη μάνταλα πάνω σε καμβά χρησιμοποιώντας ψευδοεπιστημονικές μεθόδους για να διερευνήσει τα τσάκρα και τη συμπαντική τέχνη. Μία φωτογραφία του Carsten Höller αποτελείται από εικόνες που δημιούργησε ο καλλιτέχνης κατά τη διάρκεια ενός πειράματός του στο μουσείο Hamburger Bahnhof, όπου τάρανδοι κατανάλωναν μαγικά μανιτάρια και απέβαλλαν ούρα με παραισθησιογόνες ουσίες, τα οποία στη συνέχεια διατίθεντο προς ελεγχόμενη κατανάλωση σε θεατές που προθυμοποιούνταν να συμμετάσχουν στο πείραμα.
Από τη δεκαετία του 1980 ο Paul Laffoley, γνωστός και ως Boston Visionary Cell, χαρτογραφεί τον ανθρώπινο εσωτερισμό σχεδιάζοντας δαιδαλώδεις κοσμικούς άξονες. Στο πρόσφατο έργο του The Myth of the Zeitgeist (2013) αποτυπώνει μια δική του ιερή γεωμετρία που αναβλύζει από τις πηγές της προαιώνιας ενέργειας. Στο έργο Reflexologie plantaire (Li Min Khun) (2011) η Camille Henrot εφαρμόζει τεχνικές της ρεφλεξολογίας πάνω σε ένα κομμάτι πηλό, αντιμετωπίζοντάς το σαν να πρόκειται για σάρκα, και στη συνέχεια κατασκευάζει καλούπι για να δημιουργήσει ένα μπρούντζινο γλυπτό. Το βαθυγάλανο έργο του Y.Z. Kami Blue Dome I (2010) ακτινοβολεί σαν το «κακό μάτι». Ο πίνακας-βίντεο του Borna Sammak, στηριγμένος με πορτοκαλί γάντζους και καλώδια, κρέμεται λες και βρίσκεται σε μία εκστατική κατάσταση αιώρησης. Προσεγγίζοντας τους πυλώνες της δημιουργίας και ένα φωτεινό «τρίτο μάτι», τα έργα αυτά συνθέτουν ένα εκλεκτικό σύνολο από πνευματικές και σωματικές χειρονομίες, εκπέμποντας μια σχεδόν χειροπιαστή ενέργεια—σαν την επίδραση πλασέμπο ή τη μέθοδο αυτοπρογραμματισμού Σεντόνα.
Φωτό: MARINA ABRAMOVIĆ, The Communicator, 2012. Photo by Antonio Maniscalco