Στην ομαδική θερινή έκθεση της Gallery Art Prisma “The Sea around us” συμμετέχουν 24 σύγχρονοι Έλληνες δημιουργοί, ζωγράφοι και γλύπτες. Οι καλλιτέχνες εμπνεύστηκαν από την ελληνική θάλασσα και τις θαλασσινές εμπειρίες και κατέγραψαν στα έργα τους ατέρμονα ταξίδια, θελκτικά αρμενίσματα, μαγευτικά πελάγη, μοναδικής ομορφιάς ακροθαλασσιές και αναμνήσεις σε ειδυλλιακές ακρογιαλιές. Εξύμνησαν εικαστικά τη «δική» τους θάλασσα, σαν άλλοι ποιητές, όπως την τίμησαν με τους στίχους τους ο Νίκος Καρούζος, ο Οδυσσέας Ελύτης και άλλοι πολλοί, από τον Κωνσταντίνο Καβάφη που έγραψε «Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή – φωνή που μπαίνει / μες στην καρδιά μας και την συγκινεί / και την ευφραίνει», μέχρι τον Ντίνο Χριστιανόπουλο: «Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις». Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο πως ήδη από την αρχαιότητα η θάλασσα υμνούνταν ως η ψυχή του αρχαίου κόσμου και σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ήταν παιδί της Ημέρας, της θεότητας του φωτός, και του Αιθέρα, της θεότητας της ευτυχίας.
Ως αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας, η θάλασσα αποτελεί αέναη πηγή καλλιτεχνικής έμπνευσης. Η Δάφνη Αγγελίδου απεικονίζει την αίγλη του νυχτερινού θαλάσσιου τοπίου με τις ασημένιες αντικατοπτρίσεις του φεγγαριού, ενώ η Ειρήνη Κανά δίνει μια άλλη διάστασή του με τη χρωματική έκρηξη του δειλινού. Ο Χρήστος Παλλαντζάς ιστορεί το δικό του θαλασσινό τοπίο μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή και το αποθεώνει με εικονογραφική ευφράδεια, ενώ ο Παναγιώτης Σιάγκρης, μέσα από το εικονικό-ανεικονικό έργο του, προκαλεί μυριάδες συνειρμούς και συμβολισμούς.
Ο Αδριανός ζωγραφίζει με ιμπρεσιονιστική διάθεση μια δελεαστική παραλία και ενσωματώνει αρμονικά την ανθρώπινη παρουσία. Ο Χρήστος Αλατσάκης αφηγείται με μνημειακό και γλαφυρό ύφος ένα παραθαλάσσιο τοπίο. Ο Τάσος Δήμος αποτυπώνει στιγμιότυπα απόλαυσης στην ακρογιαλιά και ο Κωνσταντίνος Μάσσος παρουσιάζει μια εντυπωσιακή ακρογιαλιά με κόσμο, εμπλουτισμένη με υπερβατικά διακοσμητικά στοιχεία.
Άλλοι καλλιτέχνες εικόνισαν την αέναη κίνηση της θάλασσας. Η Μάγδα Αποστόλου στοιχειοθετεί μια αφηρημένη σύνθεση με συνεχείς μορφικές μεταλλαγές της υγρής μάζας. Η Ελπίδα Βουτσά αφαιρεί το χρώμα και με ασπρόμαυρους τόνους απαθανατίζει μια μαγευτική θαλασσινή τοπιογραφία. Ο Γιώργος Ζαρκάδας με περισσή εκφραστικότητα και την ιδιαίτερη χρωματική του παλέτα καταγράφει τη γοητεία της θάλασσας. Η Μαρία Κτιστοπούλου, εξοικειωμένη με το αγαπημένο της θέμα, δημιουργεί τη θαλασσογραφία της με σχεδιαστική δεινότητα. Ο Ευάγγελος Παπαγιάννης δίνει τη δική του εκδοχή στην τοπιογραφία με τον αναγνωρίσιμο αφηρημένο εξπρεσιονισμό που τον εκφράζει. Η Μαρία Φιλιππακοπούλου παρουσιάζει το απέραντο γαλάζιο σε απροσδιόριστο χρόνο. Η Αφροδίτη Σεζένια μας γεμίζει συναισθήματα με τη μοναδική περιγραφή της απέραντης θάλασσάς της. Η Λίλα Παπούλα διαμορφώνει με τονικές διαβαθμίσεις το υγρό στοιχείο μιας θάλασσας πλατιάς, γεμάτης κρυμμένα μυστικά. Η Δέσποινα Τσακνή αποκρυπτογραφεί με λιτές γραμμές τις κρυφές πτυχές του θαλάσσιου κόσμου και μας κάνει μάρτυρες των μυστικών του.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σε μερικά έργα πρωτεύοντα ρόλο έχουν τα πλεούμενα. Για παράδειγμα, ο Αχιλλέας Αϊβαζόγλου αναπαριστά ένα δικάταρτο ιστιοφόρο να γλυκαρμενίζει στα ανοιχτά της θάλασσας. Παράλληλα, οι δύο γλύπτες της έκθεσης επικεντρώνονται στα καράβια: ο Πέτρος Γεωργαρίου με μάρμαρο και μπρούτζο διαμορφώνει ένα περίοπτο σκάφος και ο Νίκος Καλαφάτης κατασκευάζει ένα καλοτάξιδο βαπόρι.
Η Καλλιόπη Ασαργιωτάκη στην ανθρωποκεντρική της σύνθεση προσωποποιεί τη θάλασσα και τη μετουσιώνει σε ηδυπαθές θηλυκό πλάσμα του φαντασιακού κόσμου. Σε μια διαφορετική γυναίκα-θάλασσα μας μεταφέρει ο Στάθης Πάνου, παραπέμποντας στον διαχρονικό μύθο της γοργόνας.
Παραθαλάσσιους οικισμούς επιλέγουν η Μαρίνα Βλαχάκη, που αποδίδει με πλαστικότητα τη θαλασσινή αύρα της αγαπημένης μας Καστέλλας, και η Βάσω Πουρίδου, που εστιάζει το ενδιαφέρον της στη μαγεία του νησιωτικού τοπίου.
H θάλασσα απλώνεται γύρω μας διατυπωμένη εικαστικά σε έργα παραστατικά, αφηρημένα, ρεαλιστικά, υπερρεαλιστικά, πληθωρικά, μινιμαλιστικά, με τα πολλά της πρόσωπα, τις άπειρες μορφές και τα χιλιάδες χρώματα, ως Ίσις του πελάγους ή Παναγιά θαλασσινή και ως μαγική και σαγηνευτική πλανεύτρα της δικής μας ψυχής.
-Λουϊζα Καραπιδάκη, ιστορικός τέχνης
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Δάφνη Αγγελίδου, «Στο φως του φεγγαριού», 80χ110cm, ακρυλικά σε καμβά, 2020