Η κατάσταση εξαίρεσης (the state of emergency) όπως υποστηρίζει ο Giorgio Agamben έχει εξελιχθεί σε μια φυσιολογική μορφή διακυβέρνησης.
Ο Ιταλός φιλόσοφος δανείστηκε τη φράση του Walter Benjamin για να στοχαστεί πάνω στο θέμα της επιβολής της εξουσίας και στο οξύμωρο σχήμα της νομιμοποίησης της ανομίας, δηλαδή της απομόνωσης του νόμου από τον ίδιο τον νόμο. Την κοινωνικοιστορική περίοδο που διανύουμε ανάλογες απειλές ακούγονται πιο πραγματικές από ποτέ. Η παρούσα έκθεση αποπλαισιώνει την διάσημη φράση από το δικαιικό πλαίσιο και την επιστήμη της πολιτικής θεωρίας και καλεί τους θεατές να στοχαστούν πάνω σε αυτή τη νέα συνθήκη, δηλαδή της συνεχούς απειλής έκτακτου συναγερμού.
Ποιοι θα είναι οι λόγοι που θα προειδοποιούν τους πολίτες να αλλάξουν τη συνήθη συμπεριφορά τους και θα διατάζουν τις κυβερνήσεις να εφαρμόζουν σχέδια έκτακτης ανάγκης στο μέλλον; Ποια η σύνδεση μεταξύ της βίας της ανομίας και εκείνης που προέρχεται από τα όργανα της νομικής τάξης; Πόσο κοντά (ή μακριά) είμαστε από μια δήλωση έκτακτης ανάγκης για το περιβάλλον ή από ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης για την κλιματική αλλαγή; Πόσο προστατευμένοι είμαστε από τις εξελίξεις της οικονομίας;
Πόσο ανεπτυγμένη έχουμε την αίσθηση επείγουσας ανάγκης μπροστά στην αντιμετώπιση ενός μακροπρόθεσμου προβλήματος; Τι συμβαίνει γενικά όταν κινδυνεύουμε η εξαίρεση να μετατραπεί σε κανόνα; Και τι θέση έχει το όνειρο ανάμεσα σε αυτά τα δυστοπικά σενάρια και γενικότερα στη ζωή;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Καλλιτέχνες:
Μανώλης Δασκαλάκης Λεμός | Μαρία Κριαρά | Νίκος Μάρκου | Γιώργος Πρίνος | Λευτέρης Τάπας | Δέσποινα Φλέσσα
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Manolis D. Lemos, We Used To Care (Cosmic Dust) … N Christina Androulidaki gallery, Athens