Ο Πολυχώρος «Ορατός» όπου ο πειραματισμός, η έρευνα αλλά και η διαμόρφωση καλλιτεχνικής ταυτότητας είναι συνεχές ζητούμενο, παρουσιάζει την ομαδική έκθεση σύγχρονης τέχνης, με τίτλο: “The unusual, usual”.
«Αν δώσεις ζωή στο συνηθισμένο θα πετύχεις κάτι ασυνήθιστο».
-Guillermo del Toro
Μία συνθήκη συμβίωσης τεσσάρων καλλιτεχνών που επιλέγουν να εκθέσουν σε ένα ανεξάρτητο χώρο που ως επιλογή από μόνη της αποτελεί πολιτική πράξη. Συνθέτουν έργα-in situ εγκαταστάσεις, με συνειδητή αποχή από την γνωστική διαδικασία της χειροτεχνίας (objet trouvé, readymade), επιφορτισμένα να αναδεικνύουν συνδέσεις που αντιτίθενται στη παραδοσιακή σύλληψη και το κυρίαρχο κατά Kuhn Παράδειγμα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι οπτικές ή εννοιολογικές τους εμπειρίες μορφοποιούνται με οξύνοια σε έργα αγγίζοντας τη σφαίρα του πολιτικού. Μετατοπίσεις και μετασχηματισμοί φυσικών σχέσεων αντικειμένων περιβάλλοντος με περιπαιχτική διάθεση σχετικά με το αντιθετικό ζεύγος του οικείου ως ανοίκειου, του συνηθισμένου ως ασυνήθιστου, βοηθούν στην ανάπτυξη, συγκρότηση και διατύπωσης μίας ρητορικής που αμφισβητεί την καθεστηκυία οπτική μας αντίληψη.
Οι εννοιολογήσεις τους συντελούνται με ανατρεπτικές πρακτικές έξω από την αστική αισθητική με πρόθεση την αλλαγή της αισθητηριακής εμπειρίας, προτείνοντας τρόπους που προκαλούν τον θεατή να αντιληφθεί ρήξεις, απρόβλεπτες συνδέσεις, αποκαλύψεις του μη ορατού, δυνατότητες αντίστασης στην συναγωγή βεβαιοτήτων.
Έργα που αφορούν το συλλογικό, στο πλαίσιο της σύγχρονης πολιτικής τέχνης, με εύστοχες χειρονομίες που ενσωματώνουν και συμπυκνώνουν αντιδράσεις σχολιάζουν την απορρύθμιση, τη χειραγώγηση, τη σύγχρονη χρηματοοικονομική πραγματικότητα, την καταπίεση, τον ταξικό πόλεμο, τη δυσφορία, την δυσαρέσκεια από την πολιτική κυριαρχία.
Αμφισβητώντας την εγκυρότητα της λογικής ερμηνείας και ακυρώνοντας τα πρότυπα, διαρρηγνύουν τα όρια μεταξύ πραγματικής εμπειρίας και μεταφοράς ή συμβολοποίησης και τελικά με τη σύγκλιση αυτή, καθιστούν αμελητέα τα όρια ανάμεσά τους, οδηγώντας εντέλει σε μια απροσδόκητη συνάντηση. Χρησιμοποιούν ανορθόδοξα το επιλεγμένο υλικό, συνεργώντας έτσι, στην κατάργηση της καθιερωμένης μορφολογικής του οντότητας και μεταπλάθοντας την χρηστική του αξία, το οδηγούν στην αναγέννησή του με διαφορετική μορφή και υπόσταση, εκτρέποντάς το από τον αρχικό του προορισμό.
Η μη συμβατική παράθεση αντικειμένων εντασσόμενων σε πραγματικό χώρο, μεταφέρει τον θεατή μέσω του απροσδόκητου και της έκπληξης, σε συγκρούσεις εσωτερικές, που αφορούν την βιωματική μας αντίληψη για τον πραγματικό, τον αντικειμενικό κόσμο. Διαμορφώνουν ο καθένας τους το προσωπικό του λεξιλόγιο με απρόσκοπτους πειραματισμούς, συναρμογές, προσαρτήσεις στοιχείων και εννοιολογήσεων, μετέωρες και με πολυσήμαντες συχνά ατελείς γειτνιάσεις, προσδίδουν τελικά εσωτερική συνοχή και αμεσότητα στα έργα μέσα από μία ικανότητα να τροφοδοτούν με αιτίες, τις συμπεριφορές του παρόντος.
Ο θεατής καλείται να τα διαβάσει και να αποκωδικοποιήσει, την εννοιολογική τους οντότητα, ενάντια στην κυρίαρχη πολιτιστική εμπειρία γινόμενος μέτοχος της προσωπικής τους αφήγησης. Ανάμεσα στο υποκείμενο και το αντικείμενο, αναδύονται ασύνειδες δομές που διαπερνούν τις ατομικότητες και καθορίζονται εν μέρει από το πλαίσιο μέσα στο οποίο εκτίθενται. Τόσο ο καλλιτέχνης όσο και ο θεατής, υπαναχωρούν από το χώρο της μεταφοράς, στο κοινό πεδίο, προς έναν σχετικά ασφαλή τόπο του κυριολεκτικού και του συμπαγούς.
Ταπεινά αντικείμενα απογυμνωμένα από την αρχική τους λειτουργία νοητικά κατασκευάσματα με ανατρεπτικό υποδόριο χιούμορ ενεργοποιούν συνειρμούς αποσυνδέοντάς τα από οποιοδήποτε προκαθορισμένο νόημα. Επανατοποθετούνται και μεταμορφώνονται, διεκδικούν τη δική τους ανεξαρτησία αμφισβητώντας την κυριαρχία του νοήματος και των συνδηλώσεών του, προσφέροντας ένα νέο σημείο εκκίνησης. Η πρόθεσή τους μου φέρνει στον νου τους στίχους του Σαμσών Ρακκά: Όσο δε ποτίζουμε το αδιανόητο, θα μας μαραζώνει το ανόητο.
Στην έκθεση συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:
Βασίλης Αλεξάνδρου/Vasilis Alexandrou
Δημήτρης Παλάντζας/Dimitris Palantzas
Κωνσταντίνος Τσακίρης / Konstantinos Tsakiris
Χάρης Χιλίτσης/ Charis Chilitsis
Επιμέλεια έκθεσης: Μαρία-Βασιλική Κενανίδου
Κεντρική εικόνα θέματος: Δημήτρης Παλάντζας