Μια ακόμη πινελιά πολιτισμού σ ένα έτσι κι αλλιώς γόνιμο έδαφος, στο έδαφος της Κω που καρπίζει πολιτισμό χιλιάδες χρόνια τώρα. Έναν πολιτισμό με κυρίαρχο χαρακτηριστικό την ανθρωποκεντρική προσέγγιση στις ποικίλες μορφές του.
Σ αυτό το «χάραγμα» της καινούργιας χρονιάς, συγκεκριμένα από 14 Μαρτίου έως 31 Μαρτίου , υλοποιούμε στη Κω υπό την αιγίδα του Δ.Ο.Π.Α.Β.Σ και με την υποστήριξη των μελών των ομάδων του θεάτρου «Σφαγείο», ένα πρωτοποριακό, εκτιμούμε, θεατρικό φεστιβάλ. Ένα αποκεντρωμένο, στοχευμένο φεστιβάλ που μεταφέρει μια σειρά αξιολογημένες παραστάσεις με αναμφισβήτητο καλλιτεχνικό διαμέτρημα και μια σειρά παράλληλες εκδηλώσεις( σεμινάρια-διαλέξεις-εκθέσεις θεατρικών κουστουμιών) σ ένα νησί που έχει αποδείξει ότι αγαπάει το ποιοτικό θέατρο, εκτιμάει τις τέχνες και τις τεχνικές.
Σκοπός του φεστιβάλ είναι η ευαισθητοποίηση φορέων, παραγόντων, ιδιωτών που δραστηριοποιούνται στον χώρο του πολιτισμού, στο γεγονός ότι η περιφέρεια και ιδιαίτερα τα νησιά μας τον «άνυδρο» χειμώνα διψούν στην κυριολεξία για ποιοτικές πολιτιστικές εκδηλώσεις τις οποίες μπορούν να υποστηρίξουν. Η επιλογή της Κω ενός νησιού των Δωδεκανήσων με την σημειολογική σημασία που έχει αποκτήσει τούτη την εποχή το συγκεκριμένο γεωγραφικό στίγμα, δεν είναι τυχαία.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
ΔΕΥΤΕΡΑ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ ώρα 21.00- ΤΡΙΤΗ 15 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016, ώρα 19.00 & 21.00
«Σταματία, το γένος Αργυροπούλου» σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου με την πρωταγωνίστρια την Ελένη Ουζουνίδου
Σταματία, το γένος Αργυροπούλου. Γεννημένη στην Αθήνα στα μέσα της δεκαετίας του ’30, κόρη ανώτερου δημοσίου υπαλλήλου, διαπαιδαγωγημένη με τα χρηστά ήδη της εποχής και αρραβωνιασμένη με λοχαγό του Εθνικού Στρατού. Ζει στην αυλή του σπιτιού της, αδυνατώντας να παρακολουθήσει τη ζωή που προχωράει δίπλα της…Επιμένει πεισματικά να βλέπει τα πάντα μέσα από τα δικά της παραμορφωτικά γυαλιά, καταλήγοντας άλλοτε τραγική κι άλλοτε κωμική φιγούρα, μέσα στα γεγονότα που διαδραματίζονται δίπλα της και αφορούν άμεσα τόσο την ίδια, όσο και τους δικούς της ανθρώπους. Προσκολλημένη σε αυτό που η ίδια θεωρεί εθνικά, ηθικά και θρησκευτικά σωστό, καταλήγει να έρθει σε ρήξη με το περιβάλλον της και να κάνει την αναδρομή της ζωής της, απομένοντας μόνη.
Συντελεστές
Παίζει η ηθοποιός: Ελένη Ουζουνίδου
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Σκηνικά-Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική επιμέλεια: Νέστορας Κοψιδάς
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
ΤΕΤΑΡΤΗ 16 & ΠΕΜΠΤΗ 17 ΜΑΡΤΙΟΥ , ώρα 21.00
«Η Απολυμένη» του Αντώνη Τσιπιανίτη σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη με πρωταγωνίστρια την Κατερίνα Διδασκάλου.
Η Μαριέτα εργάζεται ως κοσμικογράφος σε μεγάλο γυναικείο περιοδικό. Η στήλη της θεωρείται κορυφαία στο είδος της. Πλούσιοι και διάσημοι κάνουν το παν για να δημοσιεύσει φωτογραφία τους. Η ζωή της είναι γεμάτη λάμψη, πάρτι, ταξίδια. Και μια μέρα απολύεται…
Όλες οι ‘πόρτες’ κλείνουν, το τηλέφωνο σιωπά, τα καλέσματα ακυρώνονται, οι επώνυμες φίλες ‘εξαφανίζονται’. Η Μαριέτα ολομόναχη, χωρίς στήριξη από πουθενά, αγωνίζεται να επιβιώσει.
Καθώς η μοναξιά και η πείνα την κυκλώνουν, συνειδητοποίει πως πριν απολυθεί από τη δουλειά της ήταν απολυμένη από τον ίδιο της τον εαυτό, από την ίδια της την ζωή που την διέσχισε σαν υπνοβάτρια χωρίς να γνωρίζει ποια είναι, τι θέλει, τι πραγματικά έχει ανάγκη. Και τότε όλα αλλάζουν.
“Η Μαριέτα πάει παντού” ήταν ο τίτλος της στήλης της όταν εργαζόταν. “Η Μαριέτα πάει στην αλήθεια της” αποφασίζει να είναι πλέον ο τίτλος της ζωής της.
Συντελεστές:
Παίζει: Κατερίνα Διδασκάλου
Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα
Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Μουσική: Κώστας Γάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Παπαφωτίου
Φωτογραφία: Νίκος Καρανικόλας
ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ ώρα 19.30
«Μαράν Αθά» Με την Γιασεμί Κηλαηδόνη, η οποία μεταμορφώνεται σε ενενηντάχρονο μοναχό κι εξομολογείται επί δυόμισι ώρες, με αμείωτη ένταση κι εσωτερικότητα, το δραματικό βίο του. Ένα διήγημα του Θωμά Ψύρρα σε σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη.
Η Γιασεμί Κηλαηδόνη σ’ έναν υποκριτικό άθλο δυόμιση ωρών υποστασιοποιεί όλα τα πρόσωπα – πρωταγωνιστές που αναδύονται στη μνήμη ενός 90χρονου μοναχού, όταν ύστερα από 65 χρόνια ηθελημένης σιωπής εξομολογείται, λίγο προτού πεθάνει, τα πεπραγμένα της ζωής του, τη φρικτή τιμωρία και τον ευνουχισμό του από τον προστάτη δεσπότη που τον ανέθρεψε και τον προόριζε για τη διαδοχή του, όταν σταλμένος απ’ αυτόν σ’ ένα απόμακρο χωριό της Θεσσαλίας να παρακολουθήσει τις μυστικές τελετουργικές συναντήσεις εννέα γυναικών, των Ταρσών, μυείται άθελά του στην γυναικεία απόκρυφη γνώση και του αποκαλύπτεται ένα άγνωστο γοητευτικό σύμπαν που τον οδηγεί στον αληθινό έρωτα και την αγάπη του για μια Ταρσή.
Η αναγνώριση του εαυτού μας, μέσα από την αναγνώριση του άλλου και τα όρια της προσωπικής μας βούλησης και ευθύνης είναι τα εσώτερα μοτίβα της παράστασης.
Η παράσταση “Μαράν Αθά”, που χαρακτηρίστηκε από την κριτική ως πνευματικό γεγονός και σταθμός στα θεατρικά μας πράγματα, παρουσιάστηκε για τρεις συνεχόμενες θεατρικές περιόδους 2009-2012 με τεράστια επιτυχία στο Θέατρο “Μεταξουργείο”, σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη, (από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Θωμά Ψύρρα) με τη Γιασεμί Κηλαηδόνη. Η παράσταση επίσης ταξίδεψε και έλαβε μέρος σε φεστιβάλ σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας (Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, Ιωάννινα, Σύρο, κ.α)
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Θεατρική διασκευή – σκηνοθεσία : Δήμος Αβδελιώδης
Ηθοποιός : Γιασεμί Κηλαηδόνη
Μουσική : Βαγγέλης Γιαννάκης
Σκηνικά – κοστούμια: Μαρία Πασσαλή
Παραγωγή: Θέατρο “Μεταξουργείο”
ΔΕΥΤΕΡΑ 21, ΤΡΙΤΗ 22 & ΤΕΤΑΡΤΗ 23 ΜΑΡΤΙΟΥ, ώρα 20.30
«Το ζεϊμπέκικο». Άλλοτε άγριο και σκληρό, άλλοτε ανάλαφρο και τρυφερό με καυστικό χιούμορ, το «Ζεϊμπέκικο», το νέο έργο της Λείας Βιτάλη, καθρεφτίζει την αλήθεια της ελληνικής ψυχής και θέτει καίρια ερωτήματα για τις αξίες της νέας πραγματικότητας. Ένα έργο της Λείας Βιτάλη σε σκηνοθεσία του Φώτη Μακρη. Με τους : Γιώργο Νινιό, Στέλλα Κρούσκα, Ρένα Κουμπαρούλη. Στη παράσταση παίζουν ζωντανά οι μουσικοί : Θοδωρής Ζέης και Σπύρος Κουτρουμάνης
Στους ρυθμούς του ζεϊμπέκικου –του χορού που αναμετριέται με το θάνατο- το έργο μιλάει για τον έρωτα, το πάθος, την καταστροφή, εκείνη την Ελλάδα που ετοίμασε το σήμερα, μέσα από την ιστορία ενός ανθρώπου που αγάπησε και αγαπήθηκε πολύ, που κυνηγήθηκε και απογειώθηκε, που έκανε τον εαυτό του παρανάλωμα του πάθους, σφραγίζοντας την εποχή του και φέρνοντας ο ίδιος πάνω του τη σφραγίδα της ιστορίας.
Σε μια Ελλάδα που συνεχώς επαναλαμβάνει τα λάθη της, ένας ασυμβίβαστος καλλιτέχνης αντιστέκεται στο σύστημα με τη ζωή και τα τραγούδια του και βιώνει ακραίες καταστάσεις, ενώ το μόνο που αναζητά με πάθος είναι η αγάπη. Όταν όμως όσοι δεν αντέχουν την αλήθεια τον αρνούνται, εκείνος ξεπερνάει τα όρια και σηκώνει το όπλο του. Ποιόν σημαδεύει; Αυτούς που τον απαξίωσαν ή τον ίδιο του τον εαυτό; Το μυστικό του, που το κρατά καλά κλεισμένο στο χρυσό σημειωματάριο της φυλακής, θα αποκαλυφθεί από τη γυναίκα που η αγάπη της, αν και μεγάλη, δεν ήταν αρκετή για εκείνον, που στη ζωή του τα ήθελε όλα. Και είναι αυτό το μυστικό που θα φέρει τελικά την αγάπη σ’ αυτούς που ο ίδιος ήθελε να τον αγαπούν.
Άλλοτε άγριο και σκληρό, άλλοτε ανάλαφρο και τρυφερό με καυστικό χιούμορ, το «Ζεϊμπέκικο», το νέο έργο της Λείας Βιτάλη, καθρεφτίζει την αλήθεια της ελληνικής ψυχής και θέτει καίρια ερωτήματα για τις αξίες της νέας πραγματικότητας.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία : Φώτης Μακρής
Σκηνικά – Κοστούμια : Διονύσης Μανουσάκης
Μουσική Επιμέλεια : Γιώργος Νινιός
Φωτισμοί – Βίντεο : Στέφανος Κοπανάκης
Παίζουν: Γιώργος Νινιός, Στέλλα Κρούσκα, Ρένα Κουμπαρούλη
Το Τραγούδι «Ζεϊμπέκικο» είναι σε στίχους και μουσική του Γιώργου Νινιού.
ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΜΑΡΤΙΟΥ ώρα 18.00 & ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ, ώρα 12.00 & 18.00
«Αίσωπος+Αδελφoί Γκριμ= Παιχνίδι» Μια παιδική διαδραστική παράσταση που συνδυάζει παραμύθια των αδελφών Γκριμ και μύθους του Αισώπου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Πλειώνη, με πρωταγωνιστές την Χριστίνα Δενδρινού, Μαρία Μπρανίδου, Κωνσταντίνο Δανίκα, Δημήτρη Πλειώνη.
Τί κοινό έχει ο μεγαλύτερος έλληνας μυθοποιός με τους διασημότερους ευρωπαίους παραμυθάδες;
Πώς μπορούν να προσεγγίσουν το ίδιο θέμα παραμύθια και μύθοι;
Μοιάζουν, διαφέρουν, αλληλοσυμπληρώνονται;
Tι μας βοηθάει να μεγαλώσουμε, τί μας βάζει τρικλοποδιά;
Συνδυάζοντας ευφάνταστα σε μια πρωτότυπη παράσταση παραμύθια των Αδερφών Γκρίμ και Μύθους του Αισώπου, τέσσερεις ηθοποιοί αφηγούνται και ζωντανεύουν ιστορίες που μιλούν για πολλά απ ‘αυτά που δυσκολευόμαστε να εξηγήσουμε στα παιδιά.
Απληστία, αλαζονεία, εγωισμός, εξαπάτηση, βία.
Αλλά όχι μόνο. Μιλούν και για τα εφόδια που πρέπει να έχουν στο δρόμο προς την ενηλικίωση και την ολόπλευρη ανάπτυξή τους. Αγάπη, αλληλεγγύη, αποδοχή, γενναιοδωρία, πίστη στον εαυτό τους.
Σ ’αυτή τη γεμάτη κίνηση, ήχους και μουσική παράσταση τα παιδιά δεν είναι μόνο θεατές!
Μέσα από διαδραστικά παιχνίδια συμμετέχουν, ευαισθητοποιούνται, εκφράζονται, προτείνουν, δημιουργούν.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Πλειώνης
Διασκευή κειμένου: Δημήτρης Πλειώνης
Σκηνογραφία: Δομινίκη Βασιαγιώργη
Κίνηση/χορογραφία: Ηρώ Μαγγίνα
Σχεδιασμός φωτισμών: Θοδωρής Πεγκούσης
Παίζουν: Μαρίνα Πανηγυράκη, Μαρία Μπρανίδου, Κωνσταντίνος Δανίκας, Δημήτρης Πλειώνης
ΔΕΥΤΕΡΑ 28 & ΤΡΙΤΗ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ, ώρα 21.00
«Που’ ναι η μάνα σου μωρή » από το ομώνυμο βιβλίο της Δήμητρας Πέτρουλα, σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι, με πρωταγωνιστές την Βέρα Κρούσκα, την Αγάπη Παπαθανασίου και την Ορνέλλα Λούτη.
Εκείνο το κρύο πρωινό του Γενάρη του 1946, λίγα μέτρα έξω από το σπίτι τους, δολοφονούνται ομαδικά τα περισσότερα μέλη της οικογένειας Πέτρουλα, από τις ένοπλες συμμορίες της “Χ”. Το τρίχρονο κοριτσάκι της οικογένειας που επέζησε της σφαγής κατέγραψε αργότερα τα φοβερά εκείνα γεγονότα της εξόντωσης της μάνας της, των αδελφιών της, των άλλων συγγενών της, σαν μνημόσυνο για τους σκοτωμένους, σαν σιωπηλό μοιρολόι, σαν κλάμα που σταλάζει όμως από την ψυχή της ελπίδα, σαν ξέσπασμα στο παράπονο γιατί αναγκάστηκε να περάσει τόσο δύσκολα παιδικά χρόνια και να ζήσει «τρέχοντας» κι όχι αργά και φυσιολογικά.
«Πίστεψα» -σημειώνει η Δήμητρα Πέτρουλα- «πως είχα υποχρέωση να το γράψω σαν ελάχιστη ανταπόδοση στην πολύτιμη και συνάμα βαριά κληρονομιά που μου αφήσανε οι σκοτωμένοι μου γονείς και τ’ αδέρφια μου. Τη ζωή τους τη χαρίσανε όπου εκείνοι πιστεύανε πως έπρεπε. Αδιαφιλονίκητο δικαίωμα τους. Σε μένα όμως, είτε το ‘θελα είτε όχι, αφήσανε το σκοτωμό τους. Έτσι αποφάσισα να γράψω ρωτώντας κι όλους όσοι δεχτήκανε και δέχονται την ίδια με μένα κληρονομιά, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην πατρίδα μου είτε στη Χιλή είτε στη Νικαράγουα είτε στο Λίβανο είτε στην Αφρική, ή όπου αλλού. Τι θα την κάνουμε αυτή μας τη βαριά κληρονομιά; Μέτρο να μετράμε το μίσος, αίμα να ποτίζουμε την εκδίκηση, ή μαχητή ακούραστο και φύλακα ακοίμητο της Ειρήνης»; Εβδομήντα χρόνια μετά, το έργο είναι επίκαιρο όσο ποτέ, και αναγκαίο για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας (της άρνησης της λήθης), σε μια εποχή που ιδεολογικοί απόγονοί των παραπάνω, επιδιώκουν μια συνειδητή παραχάραξη της ιστορίας, εξυμνώντας τους ως «πατριώτες».
Εβδομήντα χρόνια μετά και γίνεται τραγικά επίκαιρο, καθώς οι ιδεολογικοί απόγονοι των Ναζί προσπαθούν να βρουν κοινωνικά ερείσματα, εκμεταλλευόμενοι την εντεινόμενη κρίση και τις συνέπειες της.
Τραγικά επίκαιρο καθώς γινόμαστε μάρτυρες του δράματος των ανθρώπων που οι εμφύλιοι, οι ξένες επεμβάσεις και οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή και την Αφρική ξεριζώνουν από τον τόπο τους.
Εβδομήντα χρόνια μετά και το μήνυμα της πολύπαθης γενιάς είναι χαραγμένο στο μνημείο των εκτελεσμένων, που ευλαβικά έστησε η Δήμητρα Πέτρουλα: «Διαβάτη αντί μνημόσυνο/ ιστόρισε την ερημιά/ που άφησε πίσω ο διχασμός/ σαν πέρασ’ απ’ τη Μάνη. / Είθε ο δικός μας σκοτωμός/ και το δικό μας αίμα/ να γίνει για τους ζωντανούς/ μήνυμα συμφιλίωσης/ και προσταγή ενότητας/ ομόνοιας και ειρήνης/ να μη ρημάξει η Ελλάδα μας/ ως ρήμαξε η Μάνη».
Συντελεστές:
Με την Βέρα Κρούσκα
Θεατρική διασκευή: Σοφία Αδαμίδου
Σκηνοθεσία: Ένκε Φεζολλάρι
Σκηνικά – κοστούμια: Χριστίνας Κωστέα
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Παίζουν επίσης: Ορνέλα Λούτη και Αγάπη Παπαθανασιάδου.
ΤΕΤΑΡΤΗ 30 & ΠΕΜΠΤΗ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ, ώρα 21.00
«Το Αμάρτημα της μητρός μου» Το διήγημα του Γεώργιου Βιζυηνού σε θεατρική προσαρμογή σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη με πρωταγωνιστές τον Θεμιστοκλή Καρποδίνη και την Αγάπη Μανουρά
«Το Αμάρτημα της Μητρός μου» του Γεωργίου Βιζυηνού είναι ένα από τα αριστουργηματικά διηγήματα της ελληνικής πεζογραφίας κι ένα σπάνιο κείμενο για την παγκόσμια λογοτεχνία, από το οποίο εμπνεύστηκε για ακόμα μια φορά ο ταλαντούχος Δήμος Αβδελιώδης.
Κατόπιν της κατανυκτικής συμμετοχής του κοινού από την πρώτη χρονιά παραστάσεων το 2013 σε όλη την Ελλάδα, και αργότερα στο «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης», και το 2014 στο Θέατρο ΘΗΣΕΙΟΝ, συνεχίζεται και φέτος για τρίτη χρονιά.
Tο έργο αυτό του Βιζυηνού, έχει τη δομή ενός αρχαίου δράματος , εμπλουτισμένου με τα πρώιμα ψυχαναλυτικά στοιχεία που αφομοίωσε κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Γοτίγγη της Γερμανίας και ενσωμάτωσε δημιουργικά στο έργο του, xωρίς να χάνει καθόλου τον γειωμένο λαïκό χαρακτήρα του .
Ο Γιός και η Μητέρα του έργου, έχουν όλα τα στοιχεία των τραγικών ηρώων που εμπλέκονται σε ένα τραγικό συμβάν από τη Μοίρα. Το μόνο που μπορούν να πράξουν οι ίδιοι συνειδητά είναι να κατανοήσουν βαθειά ο ένας τον άλλο ,για να επέλθει στο τέλος η συγχώρηση, σαν λύση και σαν κάθαρση.
Το αυτοβιογραφικό αυτό διήγημα αναφέρεται στις απελπισμένες αλλά μάταιες προσπάθειες της Μητέρας του Βιζυηνού να σώσει από το θάνατο το άρρωστο, μικρό της κορίτσι.
Οι ενοχές της απώλειας ακολούθως, την ωθούν σε δυο αλλεπάλληλες υιοθεσίες κοριτσιών, που γίνονται όμως η αιτία να παραμεληθούν τα άλλα τρία ορφανά από πατέρα αγόρια της, και να στερηθούν των φροντίδων της. Όταν μεγαλώνουν και γίνονται άνδρες, δεν μπορούν ακόμα να κατανοήσουν αυτή την άστοχη εμμονή, της μητέρας τους.
Αργότερα, ύστερα από χρόνια, επιστρέφοντας από τις σπουδές του στη Γερμανία ο μεσαίος της γιός, ο ίδιος ο συγγραφέας, μαθαίνει έκπληκτος από τη μητέρα του, το τραγικό μυστικό της..
Ο Γεώργιος Βιζυηνός επιζητά την αμοιβαία κατανόηση και συγχώρεση από τη μητέρα του, αποκαλύπτοντας ο ίδιος την πιο βαθιά του πληγή, όταν ακούει μικρός μέσα στην εκκλησία να παρακαλάει τον θεό να πάρει εκείνον, αντί της βαρέως ασθενούσης αδελφής του.
Πρόκειται για μια τραγικού χαρακτήρα διπλή εξομολόγηση, που ενώ συνήθως κρύβεται επιμελώς στο σκοτάδι, εδώ βγαίνει στο φώς, και περνώντας αγέρωχα ανάμεσα από τις συμπληγάδες της ηθογραφίας και της ηθικογραφίας, γίνεται λόγος δημόσιος και λυτρωτικός, χάρη στο πνεύμα ενός πολύ μεγάλου συγγραφέα.
Ενός πνεύματος, που έχει συμπεριλάβει και αφομοιώσει μέσα σε όλο το πεζογραφικό του έργο, τα στοιχεία ενός ζωντανού και πηγαίου λαϊκού πολιτισμού που εμπεριέχει τις δυνάμεις της ζωής και της πίστης, να υπερνικούν τις δυνάμεις του θανάτου και της φθοράς.
Συντελεστές:
Σκηνικός χώρος–διδασκαλία ερμηνείας: Δήμος Αβδελιώδης
Θεατρική προσαρμογή – σκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώδης
Ερμηνεύουν: Θεμιστοκλής Καρποδίνης , Αγάπη Μανουρά
Μουσική: Βαγγέλης Γιαννάκης
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ : 60΄
Παραγωγή: anagnorisis Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Θεάτρου Κινηματογράφου
Στις παράλληλες εκδηλώσεις περιλαμβάνονται:
ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ ώρα 11.00 π.μ
Εγκαίνια έκθεσης θεατρικών κουστουμιών του Κ.Θ.Β.Ε