«Appληστεία»… μία λέξη – τίτλος με υπονοούμενα. Μία νύξη ίσως για ένα “application”, μία αίτηση σε μια εταιρεία ή ένα αίτημα για προσοχή;
Από τη Φωτεινή Τσαρδούνη
Μια ληστεία συναισθημάτων ή ληστεία αξιών και προτεραιοτήτων; Ή τελικά είναι η απληστία των ανθρώπων να κερδίσουν διαλέγοντας τον δρόμο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» ώστε να εκπληρώσουν το εγώ τους;
Η ομάδα Unidentified flying 4 μαζί με την Κατερίνα Πόντη δημιούργησαν ένα κείμενο που μας εισάγει χιουμοριστικά στα όρια της απληστίας τριών γυναικών. Η πρώτη (Ελίνα Χριστοδουλάκη) είναι μία μορφωμένη και έξυπνη κοπέλα, που προσφέρει τις υπηρεσίες της σε μια δανειοδόχος εταιρεία. Είναι συνεπής και φιλόδοξη και ξέρει εξίσου καλά να φτιάχνει 3 καφέδες την ημέρα για την διευθύντριά της (Ηρώ Μητρούτσικου). Η δεύτερη, όντας μία γυναίκα καριέρας θέλει επιτέλους ν’ αγαπηθεί και να παντρευτεί, να φορέσει νυφικό και να γίνει η γυναίκα του μέλλοντος συζύγου της. Αντιστικτικά, μία άλλη γυναίκα – θηλυκό που ερωτεύεται ό,τι κινείται, άνδρα ή γυναίκα, επιτυχημένη και με αέρα κατάκτησης, επισκέπτεται την εταιρεία κι εκεί διεκδικεί το δικό της μερίδιο στις ζωές τους. Σχέσεις γυναικών που μάλλον άπληστα ζητούν η μία από την άλλη μερίδιο στις ζωές τους. Ζούνε για το τώρα, κάποιες φορές θυσιάζοντας τις αξίες τους, άλλες χωρίς να βλέπουν την ευθύνη που ακολουθεί τις πράξεις τους.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μία μία οι ηρωίδες μας εισάγουν στον κόσμο τους, πως τις βλέπουν οι άλλοι και κυρίως που βλέπουν οι ίδιες τους άλλους. Η ματιά τους έξυπνη, σπιρτόζικη, παιχνιδιάρικη, δυναμική και παρά τις δυσκολίες αισιόδοξη. Η μία μπαίνει στον προσωπικό χώρο της άλλης με μαεστρία και τα όρια των σχέσεων τους συνεχώς επαναπδροσδιορίζονται.
Διαχέουσα θετική ενέργεια και κωμική διάθεση είχε η παράσταση σε σκηνοθεσία της Ηρώς Μητρούτσικου, της Έλπης Οικονομοπούλου και της ομάδας U.F.4 . Ανεβασμένοι οι ρυθμοί από την αρχή, εύστοχα και χιουμοριστικά μουσικά και φωτιστικά γεμίσματα. Μια συνεχής ροή λόγου αλλά και σασπένς. Ευδιαθετήσαμε και χειροκροτήσαμε τις ηθοποιούς και τους συνεργάτες τους που μας πρόσφεραν μια συγκροτημένη και ανάλαφρη κωμωδία.
Και μετά την «Appληστεία» που διαδραματίζεται κυρίως μέσα σε μια εταιρεία, ακολούθησε «Η Εταιρεία» της ομάδας ΙΝ ACTU.
Ένα πλανώμενο μυστήριο και μια ατμόσφαιρα θρίλερ αιωρούνταν από την αρχή στη σκηνή. Κινητήριος μοχλός η εργοδότρια (Αννίτα Μαυρομιχάλη). Θύματά της οι άνεργες υποψήφιες για μια θέση φάντασμα. Ένα έξυπνο κείμενο που παίζει με τα νεύρα και τα όρια των υποψηφίων. Καταδεικνύει την απόγνωση των θυμάτων της κρίσης, το ξεπούλημα για «μια θέση στον ήλιο», την σκληρότητα και την αναισθησία αυτών που βρίσκονται σε θέση υπεροχής.
Οι δύο υποψήφιες (Ιωάννα Βλάχου, Δήμητρα Ρουσσοπούλου) παρουσιάζονται αρχικά σε προσωπική συνέντευξη με την υπεύθυνη εργοδότρια. Εκείνη, με το υπεροπτικό ύφος της, τον απότομο λόγο της, την επικριτικότητα και τον ψυχολογικό πόλεμο που ασκεί σε κάθε μία από τις υποψήφιες τις ωθεί στα όρια τους. Αργότερα οι δύο υποψήφιες μένουν μόνες και έρχεται στην επιφάνεια ο φόβος τους. Στην τρίτη φάση της συνέντευξής τους έρχονται και οι τρεις γυναίκες αντιμέτωπες. Οι νεαρές δείχνουν τα νύχια τους και τον ξιπασμό τους προκειμένου να κατακτήσουν την περίφημη εργασιακή θέση ώσπου τελικά αποκαλύπτεται το ειρωνικό και τραγικό πείραμα στο οποίο αγνοώντας υποβλήθηκαν. Οι συνέπειες ακραίες.
Παρά το όντως τραβηγμένο τέλος, το έργο κράτησε καθ’ όλη την διάρκειά του ακροβατικές ισορροπίες. Υπήρχε μια σχετική αμηχανία πάνω στην σκηνή από την μεριά των υποκριτών, αλλά ως σύνολο τελικά ανταποκρίθηκαν στις τραμπαλιζόμενες διαθέσεις των ηρώων τους. Η σκηνοθεσία (Αλέξανδρος Λεονταρίτης) λιτή, έδωσε προτεραιότητα στο πολύ καλό κείμενο του Τάσου Μεργιάννη.
