Θέατρο: “Habits” και «Ζώα» – Off Off Athens Festival

Στις 13 Ιουνίου το θέατρο Επί Κολωνώ και το Off–Off Athens Festival πλούτισε την βραδιά μας με δυο πολύ καλές παραστάσεις.

Από τη Φωτεινή Τσαρδούνη

Δεν μπορούσα να φανταστώ πως ένα βιβλίο επιχειρηματικότητας όπως το « Οι 7 συνήθειες των εξαιρετικά αποτελεσματικών ανθρώπων» του Stephen R. Covey, θα μπορούσε να εμπνεύσει τη δημιουργία ενός θεατρικού κειμένου! Η παράσταση «Habits» είναι αποκύημα της ευρηματικότητας και του συσχετισμού που έκαναν ο Σωτήρης Βενέτης και η Ιωάννα Κολλιοπούλου, ώστε να ανάγουν κάποιες από τις αρχές του βιβλίου μέσα στην καθημερινότητα ενός ζευγαριού. Έχτισαν μια ρεαλιστική κωμωδία με πολύ μεράκι και αγάπη, συμπέρασμα που βγαίνει παρακολουθώντας τους ίδιους πάνω στην σκηνή.

Ένα ζευγάρι αποφασίζει να πάει διακοπές. Χαλκίδα ή Παρίσι; Και ποιος θα το οργανώσει; Όλα εγώ πρέπει να τα κάνω; Τα εισιτήρια ποιος θα τα παραλάβει; Και τι να πάρουμε μαζί; Όλα θα είναι ακριβά, άρα να προνοήσουμε; Πώς; Εσύ δεν μου πες… Μια δομημένη ιστορία που τιτλοφορείται και χωρίζεται σε τέσσερα μικρά κεφάλαια: α) Ξεκάθαρος στόχος β) Προτεραιότητα στα βασικά γ) Αμοιβαίο όφελος δ) Ανάληψη προσωπικής ευθύνης . Και μέσα σε αυτά όλοι είδαμε τους εαυτούς μας είτε στην μία είτε στην άλλη πλευρά, γι’ αυτό και το γέλιο πήγαζε αυθόρμητο σε κάθε ρίξη του ζευγαριού.

Μια κωμωδία αληθινή, γεμάτη επιχειρήματα και ευστροφία. Γρήγορες αντιδράσεις των πρωταγωνιστών, όπου η συμπάθειά μας κειμενικά στρεφόταν μια στο αγόρι και μια στην κοπέλα. Σκηνικά το ενδιαφέρον μας ήταν αμείωτο και συνεπαρμένο από το νεύρο, την σβελτάδα, την ενέργεια και την επικοινωνία των δύο ηθοποιών. Ο Σωτήρης Βενέτης και η Ιωάννα Κολλιοπούλου, γράφοντας , παίζοντας και σκηνοθετώντας οι ίδιοι τους εαυτούς τους απέδειξαν πως μπορούν να το κάνουν σε πολύ υψηλό επίπεδο. Το μόνο μείον στην παράσταση ήταν η μικρή διάρκειά της που έτσι μας στέρησε την δυνατότητα να απολαύσουμε και να ευχαριστηθούμε αυτή την αέναη, αλλά και με πολλή αγάπη, σύγκρουση των δύο φύλλων!

Η Ελφρίντε Γέλινεκ είναι Αυστριακή συγγραφέας μυθιστορημάτων και θεατρικών έργων. Γνωστή σε πολλούς Έλληνες από το βιβλίο της «Η Δασκάλα του Πιάνου» που γυρίστηκε σε ταινία από τον Μίχαελ Χάνεκε το 2001. Το 2004 η συγγραφέας κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Η ομάδα ΕΤ & friends από το έργο της Ελφρίντε Γέλινεκ «Περί Ζώων» παρουσίασε στο Off– Off Athens Festival ένα απόσπασμα από το πρώτο μέρος του. Όντας η ίδια η συγγραφέας πολιτική ακτιβίστρια τα έργα της δεν στερούνται τις αγωνίες και τους αγώνες της. Το έργο «Περί ζώων» είναι η δική της καταγγελία για το τράφικινγκ γυναικείας σαρκός. Γυναίκες από το Ανατολικό Μπλοκ, μετατρέπονται σε εμπόρευμα και πόρνες πολυτελείας προς όφελος ενός καλά κρατούμενου συστήματος που εξασφαλίζει την σεξουαλική ικανοποίηση των κρατούντων τα ηνία του αδίστακτου καπιταλιστικού συστήματος και όχι μόνο.

Στη σκηνή δύο γυναίκες. Η μία φορώντας ένας ανδρικό κοστούμι (Ελένη Οικονόμου) και η άλλη μία ρόμπα (Ερμιόνη Δόβα). Περιβάλλονται από τσίγγινους κουβάδες και δοχεία νερού. Δυο καρέκλες η έναρξή τους. Και η αφήγηση ξεκινά. Η ιστορία μιας γυναίκας που έκανε το λάθος ν’ αγαπήσει και έτσι μπλέχτηκε στα δίχτυα του «εμπορίου της αγάπης». Διεκδικεί το αυτονόητο, να είναι κύριος του κορμιού της, των συναισθημάτων της. Λόγος ήρεμος και παράλληλα αιχμηρός δεδομένου του περιεχομένου του. Κυνικότητα και σαρκασμός, πώς αλλιώς ν’ αντιμετωπίσεις με ελπίδα την βαναυσότητα;

Καταιγιστικός μονόλογος που μοιράζεται στα δύο φύλα, στέρεη πολιτική θέση και στάση απέναντι στο βρώμικο κύκλωμα και στην κοινωνία, η οποία ακόμα πιο βρώμικη, το συντηρεί και επενδύει σε αυτό. Η φωνή που καταγγέλει, άλλωτε μέσα από το ανδρικό κοστούμι και άλλωτε μέσα από τη γυναικεία ενδυμασία κατευθύνεται μετωπικά στους θεατές. Πολύ ενδιαφέρουσα η αντιστοιχία χροιάς και ενδυμασίας. Η Ερμιόνη Δόβα με την υποβλητική, βραχνή και πιο μπάσσα φωνή της μέσα σε ρόμπα και γυναικεία εσώρουχα, ενώ η πιο θερμή και μαλακή φωνή της Ελένης Οικονόμου ορθώνεται μέσα από ένα ανδρικό κοστούμι. Τηλεβόας, διαμαρτυρία, αποκάλυψη του γυναικείου σώματος και αποκορύφωμα με συνεχή ανταλλαγή μηνυμάτων μέσα από την μετάθεση των κουβάδων.Περιεχόμενό τους το αίμα, ο πόνος, η σκόνη, ο χρόνος, ο εξευτελισμός , η πίσσα, τα κατακάθια της ψυχής.

Μια παράσταση που θέλησε να φέρει στο προσκήνιο ένα σαφώς δύσκολο κείμενο, με μεστό λόγο, αλλά συνάμα ποιητικό και συνειρμικό. Δύσκολο εγχείρημα που παρά τον όγκο των πληροφοριών που προσελάμβανε ο ακροατής – θεατής, οι ερμηνείες των ηθοποιών με την ειλικρίνεια και την απεύθυνσή τους, όπως και οι σκηνοθετικές επιλογές (σκηνοθ.: Ευγενία Τζιρτζιλάκη) που από την μέση και μετά προσέδωσαν και μια σκηνική παρουσία στον λόγο, κατάφεραν να μας βυθίσουν σε μια ατμόσφαιρα θετικά άβολη και στοχασμού.