«Η ζωή μας είναι γεμάτη τετραγωνάκια και προσπαθούμε να καλύψουμε τα κενά τους με ορνιθοσκαλίσματα», διαπιστώνει απελπισμένα η ηρωίδα, όταν προσπαθεί μάταια να σπάσει την ρουτίνα της οικογενειακής ζωής και να ανατρέψει προφητικά την καθημερινότητα που θα έφθειρε το γάμο της.
Μία δημιουργία-ορόσημο στην εργογραφία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, είναι οι «Σκηνές από έναν γάμο», που αποτέλεσε τηλεοπτική σειρά έξι επεισοδίων και ταινία, μικρότερης όμως διάρκειας. Ο σκηνοθέτης μάλιστα, αγάπησε τους ήρωές του τόσο πολύ, που την τελευταία του πινελιά στον κινηματογράφο, αποτέλεσε το σίκουελ των «Σκηνών», με την πορεία του ζευγαριού αρκετά χρόνια αργότερα.
Ο Γιόχαν και η Μαριάννα, πετυχημένοι επαγγελματίες και γονείς, ζουν ευχαριστημένοι μέσα σε έναν φαινομενικά υπέροχο γάμο. Ο έρωτας δεν γεννήθηκε μεμιάς ανάμεσά τους, όμως έχτισαν μια σχέση αρχικά συμβατική, ενώ στην πορεία υπήρξε κορύφωση των συναισθηματικών δεσμών τους. Τα πάντα όμως ανατρέπονται όταν μία μέρα ο Γιόχαν ανακοινώνει στην σύζυγό του, πως ερωτεύτηκε μια αρκετά νεότερη γυναίκα και σκοπεύει να φύγει μαζί της ταξίδι, εγκαταλείποντας την οικογενειακή εστία, για κάτι που στα μάτια του φαντάζει καλύτερο και λιγότερο τετριμμένο. Ο κόσμος της Μαριάννας καταρρέει, μιας και δε μπορεί να εξηγήσει αυτήν την απότομη μεταστροφή. Τα σημάδια, βέβαια, ήταν ορατά από καιρό, αλλά μέσα στα πλαίσια μιας προγραμματισμένης και σίγουρης ζωής, αγνοήθηκαν η καλύφθηκαν έντεχνα και από τους δύο.
Έξι σκηνές παρουσιάζονται και ισούνται με τις έξι φάσεις στην σχέση του Γιόχαν και της Μαριάννας. Παντρεμένοι και εγκλωβισμένοι στα «πρέπει» που ορίζει το περιβάλλον για τον έγγαμο βίο τους, χωρισμένοι και μπερδεμένοι με ένα περίεργο δέσιμο που τους κρατά φυλακισμένους. Όμως πάντοτε διατηρούν τον έρωτα ζωντανό, ώσπου αποφασίζουν την οριστική και λυτρωτική (;) αποδέσμευση.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Ένκε Φεζολλάρι σκηνοθέτησε με λεπτότητα, ενίοτε και με ερωτική τόλμη, στήνοντας τους χαρακτήρες αξιοπρεπώς και με σεβασμό στην Μπεργκμανική έμπνευση, όμως υπήρχαν και στιγμές που τους άφηνε κάπως μετέωρους ή γέμιζε ορισμένα κενά με ασάφειες. Η μουσική επένδυση δια χειρός Σταμάτη Κραουνάκη, ήταν ατμοσφαιρική και μελαγχολική, αν και ίσως θα μπορούσε να συνθέσει κάτι ακόμα πιο καίριο και λεπτοδουλεμένο για το συγκεκριμένο έργο. Τα σκηνικά της Αλεξίας Θεοδωράκη, ήταν απλά και συμβολικά της οικογενειακής εστίας και των χώρων που διαδραματίζονται τα σημαντικά γεγονότα. Πολύ όμορφα και τα κοστούμια της ιδίας. Υποβλητικοί οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα.
Οι δύο ηθοποιοί στάθηκαν αντάξια απέναντι στους ήρωες που είχαν να αναμετρηθούν. Ο Δάνης Κατρανίδης ως Γιόχαν, ήταν ευθύς, διαυγής και με δόσεις υποδόριου χιούμορ, κάτι που τον χαρακτηρίζει γενικά στην οικοδόμηση των ρόλων του. Η Παναγιώτα Βλαντή, απέδωσε μια Μαριάννα άκρως συναισθηματική και σπαρακτική στα δραματικά ξεσπάσματα, γεγονός που κάνει την υποκριτική της πρόοδο εμφανή.
Η παράσταση «Σκηνές από ένα γάμο» ή χαριτολογώντας «διαζύγιο αλά Σουηδικά», θα παρουσιάζεται στο «Πόλη» θέατρο μέχρι τις 13/4.