≡
Νέα Νέα

Θέατρο Σταθμός: Καλλιτεχνικός προγραμματισμός | Χειμώνας 2024 – 2025

CultureNow

Το Θέατρο Σταθμός παρουσιάζει 8 καινούργιες παραγωγές και 8 επαναλήψεις για τα 8 χρόνια της λειτουργίας του!

Μετά τα επτά χρόνια είναι γάμος. Είναι κι αυτό το 8 που, άμα γείρει στο πλάι, συμβολίζει το άπειρο. Κάτι απροσδιόριστο δηλαδή και σταθερό, που «γνωρίζουμε την ύπαρξή του αλλά αγνοούμε τη φύση του». Τη σχέση μας πιθανώς με το ίδιο το θέατρο. 8 χρόνια μαζί στο Θέατρο Σταθμός, συνεχίζουμε με 8 επαναλήψεις αγαπημένων παραστάσεων: Το Γάλα, η Κασέτα, Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα, Όταν μεγαλώσω θα γίνω Νάνα Μούσχουρη, Το τραγούδι της Φλέρυς, Τσιτάχ και για τους μικρούς μας φίλους: Μπες στα παπούτσια μου και Μια τελεία… είναι μόνο η αρχή! Παραστάσεις που αγαπήσατε, αγαπήσαμε και θα αγαπάμε για πάντα! 8 θα είναι και οι καινούργιες παραγωγές που συμπληρώνουν το φετινό καλλιτεχνικό μας πρόγραμμα, το οποίο αντλεί τη θεματική του – όπως κάθε χρόνο – από το Νεοελληνικό Θέατρο και την Ετερότητα, ενώ συνεχίζεται και η σειρά των Μικρών Κλασικών, με την υπογραφή καταξιωμένων δραματουργών και σκηνοθετών. Τέλος, στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός θα λάβουν χώρα και φέτος μοναδικά αφιερώματα και ξεχωριστές λογοτεχνικές εκδηλώσεις. Ευχές για μια καλή και δημιουργική θεατρική χρονιά!

Μάνος Καρατζογιάννης και η ομάδα του Θεάτρου Σταθμός

Το τραγούδι της Φλέρυς του Δημήτρη Οικονόμου

Το κοινό δεν είναι τίποτ’ άλλο
παρά οι γονείς κι εμείς
ένα μικρό ανυπεράσπιστο παιδί μπροστά τους

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Tριάντα χρόνια μετά το θάνατο του Μάνου Χατζιδάκι, η παράσταση του Θεάτρου Σταθμός για τη μούσα του συνθέτη Φλέρυ Νταντωνάκη επαναλαμβάνεται στην Αθήνα και περιοδεύει σε επιλεγμένες πόλεις της Ελλάδας. Λίγο πριν την έναρξη της τελευταίας μεγάλης συναυλίας της Φλέρυς Νταντωνάκη στη Ρωμαϊκή Αγορά, κι ενώ το πλήθος που πρόκειται να παρακολουθήσει τη συναυλία περιμένει κρεμασμένο στα κάγκελα, η θρυλική τραγουδίστρια παθαίνει κρίση αγοραφοβίας και αρνείται να βγει στη σκηνή. Περνάει αρκετή ώρα μόνη της προσπαθώντας να συνέλθει, ώστε να βρει το κουράγιο που χρειάζεται. Πώς να ένιωθε; Από πού προσπαθούσε να αντλήσει δύναμη; Με αυτά τα δραματικά λεπτά, τις σκέψεις και τα συναισθήματά, τις αγωνίες και τις ανασφάλειες της φωνής – φαινόμενο του ελληνικού τραγουδιού καταπιάνεται ο πρωτότυπος θεατρικός μονόλογος του βραβευμένου πεζογράφου Δημήτρη Οικονόμου, αναζητώντας το όριο ανάμεσα στην Τέχνη και τη θυσία. Την ιδιοφυία και το τίμημα. Ο Μάνος Καρατζογιάννης, μετά τις παραστάσεις «Για την Ελένη», για την Ελένη Παπαδάκη, «Φύλακας μιας  Επανάστασης», για τον Γιάννη Βλαχογιάννη, και την ταινία του για τη Μελίνα Μερκούρη «Μελίνα Στοπ – Καρέ, αναζητώντας τη σύγχρονη ελληνικότητα», σκηνοθετεί την Ελένη Κοκκίδου σε μια παράσταση που ενθουσίασε κοινό και κριτικούς.

Διάρκεια: 70΄

Ανοιχτό Θέατρο Κολωνού, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κολωνού 2024, Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου στις 21:00
ΑRTBOX – Φαργκάνη, Θεσσαλονίκη 16-20 Οκτωβρίου
Το πρόγραμμα της υπόλοιπης περιοδείας θα ανακοινώνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης  του Θεάτρου Σταθμός

Η τελευταία απολογία του Νίκου Κοεμτζή του Βαγγέλη Γέττου

Ήθελα να πεθάνω όρθιος 
 όπως πεθαίνουν τα δέντρα

Ο Νίκος Κοεμτζής έμεινε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που το 1973 στην πίστα του λαϊκού κέντρου Νεράιδα της Αθήνας σκότωσε τρεις «για ένα ζεϊμπέκικο». Στο μοναδικό μέχρι σήμερα θεατρικό έργο του Βαγγέλη Γέττου για την υπόθεση που συγκλόνισε την Ελλάδα, ο ήρωας κάνει μια ευχή την ώρα που ξεψυχά: να του δοθεί η ευκαιρία να αφηγηθεί την ιστορία του για μια τελευταία φορά. Όχι σε δικαστές και αστυνομικούς αλλά σε καθημερινούς ανθρώπους. Το κοινό, μέσα από την αφήγηση του Κοεμτζή, προσκαλείται σε μια ανατρεπτική ανασκόπηση, όχι μόνο του φονικού και όσων ακολούθησαν, αλλά και όλης της τρικυμιώδους περιόδου στην οποία εκτυλίσσεται η ζωή του αντιήρωα: μεσοπόλεμος, κατοχή, αντίσταση, εμφύλιος, χούντα. Γιατί άραγε αυτή η ιστορία έχει γίνει ταινία, τραγούδι και τώρα θεατρική παράσταση; Τι διαφορετικό έχει το έγκλημα του Κοεμτζή από σύγχρονα εγκλήματα που ξεχνιούνται τόσο γρήγορα; Ποια είναι η ιστορία της βίας ενός εγκλήματος; Είναι μόνο η στιγμή της αποτρόπαιας πράξης, ή μήπως συντελείται δεκαετίες νωρίτερα και πώς; Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Αλέξανδρος Νικόλαος Μπαλαμώτης, απόφοιτος του αντίστοιχου τμήματος σπουδών του Royal Holloway University of London και του Edinburgh Napier University. Ερμηνεύει ο Μάρκος Γέττος.

Διάρκεια: 65’ 

Από 23 Σεπτεμβρίου έως και 29 Οκτωβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Η Κασέτα της Λούλας Αναγνωστάκη

H ζωή μου ρε φίλε
αυτό που έχω μέσα μου
που δεν έχει καμιά σχέση με τίποτα που ξέρω
από τότε που θυμάμαι τον κόσμο

Η παράσταση του ανατρεπτικού και αναρχικού θεατρικού έργου της Λούλας Αναγνωστάκη που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές την περασμένη θεατρική σεζόν, ανεβαίνει ξανά για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Η Λούλα Αναγνωστάκη, μια από τις πιο σημαντικές και δυναμικές μορφές της νεοελληνικής δραματουργίας, γράφει στα 1982 την σπαρακτική και σπαρταριστά επίκαιρη «Κασέτα». Σαράντα περίπου χρόνια μετά τη θρυλική παράσταση του Καρόλου Κουν και είκοσι χρόνια μετά το τελευταίο ανέβασμα του έργου στην Αθήνα, «Η Κασέτα» επιστρέφει στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός. Σκηνοθετεί – στο πλαίσιο της διδακτορικής του διατριβής στο πανεπιστήμιο του Ηull με τίτλο «Η πνευματική παρακαταθήκη της Λούλας Αναγνωστάκη» –  ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Μάνος Καρατζογιάννης, έχοντας στο ενεργητικό του τη μακρόχρονη εργασία του πάνω στη δραματουργία της Αναγνωστάκη (Η Κασέτα, Η Παρέλαση, Ο ήχος του όπλου, Ο Ουρανός κατακόκκινος, Σ’ εσάς που με ακούτε, Δωμάτια Μνήμης, Ενέδρες της Ζωής – Λούλα Αναγνωστάκη mixage, Στην Πόλη της Λούλας Αναγνωστάκη, Εντευκτήριο: Αφιέρωμα Λούλα Αναγνωστάκη). Την εξαιρετική διανομή απαρτίζουν ηθοποιοί της παλαιότερης αλλά και της νεότερης γενιάς.

Διάρκεια: 115΄

Από 27 Σεπτεμβρίου έως και 17 Νοεμβρίου, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 18:15

Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα του Κωνσταντίνου Ντέλλα

Ανεμικό έγινα
βρέθηκα στους αγρούς
πλάι στον μαύρο δάσο

Η sold – out παράσταση του Κωνσταντίνου Ντέλλα που ξεκίνησε από την Πειραματική Σκηνή του Θεσσαλικού Θεάτρου και περιόδευσε σε όλη την Ελλάδα, αποτελεί μια σκηνική προσέγγιση της σύνδεσης της μαγείας με τη μαγειρική ως γυναικείο μυστικό κώδικα της περιοχής της Θεσσαλίας. Στη σκιά της ανδροκρατικής εξουσίας, οι γυναίκες παρέμειναν στο περιθώριο χωρίς να μπορούν να έχουν λόγο στις αποφάσεις που ήταν αποκλειστικά δικαίωμα των ανδρών. Πέρα από τις υπόλοιπες εργασίες, με τις οποίες συνέβαλλαν στην οικονομική παραγωγή της οικογένειας και της κοινότητας ως εργάτριες, είχαν και την ευθύνη της τροφοδοσίας των μελών της οικογένειάς τους, πάντα όμως εντός του οίκου. Έτσι, ανέπτυξαν έναν μυστικό κώδικα, μια λανθάνουσα εξουσία, που στηριζόταν στη χρήση της μαγείας, των «πρακτικών», του ξεματιάσματος και άλλων δεξιοτήτων, μέσα από τη χρήση των υλικών που χρησιμοποιούσαν και στη μαγειρική, τα βότανα και τα χόρτα της περιοχής, το λάδι, το νερό και το αλεύρι. Στη Θεσσαλία, η παράδοση θέλει τις μάγισσες της περιοχής να έχουν παραλάβει τις μυστικές δεξιότητές τους από τη Μήδεια και να ειδικεύονται στο «κατέβασμα» του φεγγαριού. Τρεις νεαροί ηθοποιοί προσεγγίζουν σκηνικά το γυναικείο σώμα, όπως έχει καταγραφεί στο δικό τους σώμα, μέσα από τις αναφορές στις δικές τους γιαγιάδες. Με εκφραστικά εργαλεία τις πρώτες ύλες της τελετουργικής διαδικασίας, δηλαδή τη μάσκα και τον συντονισμό του λόγου και του σώματος, και έχοντας ως αφετηρία τα στάδια της παρασκευής της πίτας, αφηγούνται ιστορίες από τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου και τα Φαρσάλια του Λουκανού, αλλά και της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας και έρευνας, από παραδοσιακά τραγούδια και συνεντεύξεις γυναικών έως ιατροσοφικούς κώδικες του 19ου αιώνα.

Διάρκεια: 80΄

Από 9 Οκτωβρίου έως και 28 Noεμβρίου, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00

 

Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα του Βασίλη Κατσικονούρη

Γιατί μερικοί άνθρωποι είναι από μόνοι τους το μήνυμα
έτσι όπως περνούν μέσα από τον κόσμο
όπως κοιτάζουν ή όπως χαμογελάνε

Ο καινούργιος θεατρικός μονόλογος του Βασίλη Κατσικονούρη «Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα», που χάρισε στον Γιώργο Νινιό το βραβείο καλύτερης αντρικής ερμηνείας για το 2022 από τους αναγνώστες της Athens Voice, επιστρέφει, μετά από μια θριαμβευτική περιοδεία, στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός για έναν τρίτο κύκλο παραστάσεων. Η καταξιωμένη στην Κύπρο ερμηνεύτρια και σκηνοθέτρια Ερμίνα Κυριαζή και ο Γιώργος Νινιός ενώνουν τις δυνάμεις τους για να αφηγηθούν μια ιστορία γεμάτη χιούμορ και συγκίνηση με κύρια θέματά της την ανδρική μοναξιά και τη ματαίωση, μαζί όμως με ένα βαθύ αίσθημα αξιοπρέπειας, ως πυξίδα και ως ύστατη νίκη σε πείσμα της ήττας και της φθοράς. Ο Τσιτάχ, ένας πολύπειρος βετεράνος τερματοφύλακας της Εθνικής Ελλάδος, κάνει έναν ειλικρινή απολογισμό της μακροχρόνιας πορείας του, προσκεκλημένος από ένα σχολείο για να μιλήσει στα παιδιά για την αξία της άμιλλας και τα αθλητικά ιδεώδη. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αθλητισμού, εξιστορεί γεγονότα και εμπειρίες από τη ζωή και την καριέρα του ξετυλίγοντας σιγά-σιγά το κουβάρι της ύπαρξης του, από τη δόξα, τα πλούτη και τα φώτα της δημοσιότητας μέχρι το μηδέν και το περιθώριο.

Διάρκεια: 75΄

Από 5 Οκτωβρίου έως και 8 Δεκεμβρίου, κάθε Σάββατο στις 18:15 και Κυριακή στις 21:15

 

Κάποια στιγμή θα μάθετε ποιος είμαι του Θοδωρή Γκόνη

Θα βγαίνει η Γαλήνη από τη σπηλιά της
ήμερη, φωτεινή και θα έρχεται στην παρέα μας,
γιατί η Γαλήνη, η πραγματική Γαλήνη,
μόνο εκεί κατοικεί

Η διακεκριμένη ηθοποιός Μαρία Ζορμπά σκηνοθετεί, για πρώτη φορά, το πρώτο θεατρικό κείμενο του Θοδωρή Γκόνη. Μια γυναίκα δέχεται επί δέκα χρόνια τα τηλεφωνήματα ενός αγνώστου άνδρα, που δεν αποκαλύπτει ποτέ την ταυτότητά του, και αναβάλλει επ’ αόριστον μια συνάντηση μαζί της. Η παράδοξη αυτή σχέση, βυθίζει τη γυναίκα στην προσμονή αλλά και στη μνήμη. Από εκεί θα αναδυθούν μορφές και γεγονότα της ζωής και της πόλης της, η σκληρότητα, η αδιαφορία, αλλά και η ομορφιά ενός πολύ προσωπικού της ταξιδιού στη γυναικεία φύση και την ελευθερία της σκέψης. Όταν ο άνδρας θα σταματήσει να τηλεφωνεί, η γυναίκα θα έχει φτιάξει ήδη λέξη – λέξη, το μονοπάτι αντίδρασης και εξόδου που θα την οδηγήσει λυτρωτικά στον τόπο της δικής της Γαλήνης. Το εικαστικό περιβάλλον επιμελείται η Μάρια Μπαχά και τη μουσική ο Τηλέμαχος Μούσας. Ερμηνεύει η Μυρτώ Αλικάκη.

Διάρκεια: 70΄

Aπό 4 Νοεμβρίου έως και 3 Δεκεμβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Το Γάλα του Βασίλη Κατσικονούρη

Να μπορούσε να ξαναγίνει
Δεν μπορεί να ξαναγίνει
τίποτα δεν ξαναγίνεται ρε Λευτέρη

Η μεγάλη επιτυχία του Θεάτρου Σταθμός επαναλαμβάνεται για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Το έργο – τομή του νεοελληνικού θεάτρου, που υπολογίζεται ότι έχουν δει σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό παραπάνω από 500.000 θεατές, επανέρχεται στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός – είκοσι χρόνια από τη συγγραφή του και δέκα μετά το τελευταίο του ανέβασμα στη σκηνή. Το γάλα στα ρωσικά λέγεται «μαλακό». Έτσι, περίεργα, μια άλλη ελληνική λέξη, σπαρμένη μέσα σε μια άλλη γλώσσα, δίνει εκεί, στο ξένο χωράφι, πολύ πιο άμεσα και ανάγλυφα την αίσθηση του πράγματος, απ’ ότι η αντίστοιχη που το ονοματίζει στα ελληνικά. Γι’ αυτήν ακριβώς την αίσθηση θέλει να μιλήσει «Το γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη και οι ήρωες του. Μια μητέρα από την πρώην Σοβιετική ένωση και οι δυο της γιοι συνθέτουν μια συγκλονιστική οικογενειακή ιστορία όπου φωτίζεται δεξιοτεχνικά από τον συγγραφέα ο συναισθηματικός κόσμος των ηρώων και οι ανησυχίες τους, όπως αυτές πηγάζουν μέσα από το κοινωνικό τους περιβάλλον, αλλά κυρίως η αίσθηση που έχει κανείς πως όλα μέσα του μαλακώνουν και ζεσταίνονται, όταν σταματάει πια να κλαίει και να πονάει γιατί δέχεται την τροφή του. Αγαπιέται… Κι όταν αυτό δεν συμβαίνει, τότε νιώθει ξένος. Σαν πρόσφυγας ανάμεσα σε δυο πατρίδες. Ξένες κι αυτές. Τη σκηνοθεσία – έχοντας στη διάθεσή τους μια εξαιρετική διανομή – υπογράφουν ο Μάνος Καρατζογιάννης με μακρά θητεία στο ελληνικό έργο και η Ερμίνα Κυριαζή, η οποία σκηνοθέτησε την περασμένη σεζόν και το πιο πρόσφατο έργο του Βασίλη Κατσικονούρη «Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα». Η παράστασή αφιερώνεται στη μνήμη του Κωνσταντίνου Παπαχρόνη, ο οποίος ήταν ο πρώτος που ερμήνευσε το ρόλο του Λευτέρη το 2006 στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου.

Διάρκεια: 110΄

Από 23 Νοεμβρίου κάθε Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 18:15 και από 13 Δεκεμβρίου κάθε Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο και Κυριακή στις 18:00

 

Όταν μεγαλώσω θα γίνω Νάνα Μούσχουρη του Νταβίντ Λελαί – Ελό

Εγώ δε μεταμφιέζομαι
είμαι

Ο θεατρικός μονόλογος του Νταβίντ Λελαί – Ελό που παίχτηκε με εξαιρετική επιτυχία στο Φεστιβάλ της Αβινιόν και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα την περασμένη θεατρική περίοδο χαρίζοντας στον Μάνο Καρατζογιάννη τον Έπαινο των Θεατρικών Κριτικών στα Βραβεία Κάρολος Κουν για το Διεθνές Ρεπερτόριο, επιστρέφει κατ’ απαίτησή του κοινού στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός για συγκεκριμένο αριθμό παραστάσεων. Ο Μιλού, ένας Γάλλος που μεγαλώνει σε μια επαρχιακή πόλη τη δεκαετία του ’80, ανέκαθεν διέφερε από τους συνομηλίκους του. Στα δεκατέσσερα του, ακούγοντας στην τηλεόραση τη φωνή της Νάνας Μούσχουρη αποφασίζει: «Θα γίνω Νάνα Μούσχουρη!». Η Νάνα Μούσχουρη που μεσουρανούσε στη Γαλλία εκείνη την εποχή, αφού παρακολούθησε την παράσταση μαζί με τον συγγραφέα του έργου στο θέατρο Σταθμός απευθυνόμενη στην πλατεία, είπε: «Σημασία έχει να μπορέσει ο καθένας να βρει την προσωπική του αλήθεια. Κι αυτό κατάφερε να πετύχει ο Νταβίντ γράφοντας όλες τις περιπέτειες που είχε ως νέος. Όπως και ο καθένας μας… Είναι η προσωπικότητά μας που μας κάνει να υπάρξουμε. Όπως εγώ υπάρχω με το τραγούδι κι άλλοι με το θέατρο. Είμαι πολύ συγκινημένη γιατί νιώθω την ευθύνη που έχω απέναντί σας, απέναντι στα παιδιά και στους νέους, πόσο μάλιστα όταν καλλιτέχνες μού κάνουν ένα τόσο σπουδαίο δώρο σαν κι αυτό. Ευχαριστώ πολύ την ελληνική ομάδα». Τη μετάφραση υπογράφει η Αγγελική Βουλουμάνου και τη σκηνοθεσία ο Ελισσαίος Βλάχος.

Από 4 Δεκεμβρίου έως και 9 Ιανουαρίου, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00

Γκιακ του Δημοσθένη Παπαμάρκου

Κανείς δε θα σου ειπεί τι έκανε κείθε πέρα.
Καμιά φορά βλέπω όσους γυρίσαμε απ’ τη σειρά μ’ στο δρόμο
και συλλογιέμαι
όσα ’χω δει με τα μάτια μ’ να κάνει ο καθείς
και ριγάω.
Αλλά πάλι, σάμπως δεν έκανα εγώ;

Γκιακ στην αρβανίτικη διάλεκτο σημαίνει αίμα, συγγένεια εξ αίματος, έγκλημα αίματος, αντεκδίκηση, βεντέτα, φυλή. Ο πήλινος κόσμος του ανδρικού λόγου τιμής των διηγημάτων του Δημοσθένη Παπαμάρκου ζωντανεύει στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός και αναμετριέται με τις έννοιες του ηρωισμού, του αρσενικού προσώπου της βίας, αλλά και με την μετατραυματική διάσταση του πολέμου. Οι ήρωες του «Γκιακ», βετεράνοι της Μικρασιατικής Εκστρατείας, συνυπάρχουν σκηνικά σε έναν απ’ τα κόκκαλα βγαλμένο σουρεαλιστικό κόσμο ακροβατώντας στα όρια ενός χωροχρονικού διηνεκούς, άλλοτε ως φιγούρες παλιότερων εποχών, άλλοτε ως σημερινές μορφές, ρημαγμένες από το βάρος της κανονιστικής εικόνας της αρρενωπότητας που διατρέχει τις γενιές ως τις μέρες μας. Δέσμιοι του ρόλου που τους δόθηκε ως φύλακες της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας, τα άλλοτε περήφανα ευζωνάκια της Μικρασιατικής Εκστρατείας επιβιώνουν ξεχασμένα, αφού επιτέλεσαν το έργο τους, προσπαθώντας να βρουν την ταυτότητά τους, να κατευνάσουν τις ορμές τους και να κρύψουν τις ρωγμές τους, ακόμα και μεταξύ τους. Ο Κωνσταντίνος Ντέλλας, μετά τις συναρπαστικές «Γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα» επανέρχεται στο πολυβραβευμένο «Γκιάκ» του Δημοσθένη Παπαμάρκου έχοντας στη διάθεσή του έναν δυναμικό θίασο ταλαντούχων ηθοποιών.

Πρεμιέρα: Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:00 και κάθε Τετάρτη στις 19:00

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Μια φορά αν αγαπήσεις,
μετά δεν καταδέχεσαι την πραγματικότητα

Το Θέατρο Σταθμός γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης με ένα μοναδικό αφιέρωμα στον ποιητή, ηθοποιό, θεατρικό συγγραφέα και ραδιοφωνικό παραγωγό Τσιμάρα Τζανάτο.

Επιμέλεια: Γιάννης Αρβανίτης – Σπύρος Βάρελης

Πέμπτη 20 Μαρτίου στις 19:00, είσοδος ελεύθερη

Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου

Το θέατρο δεν θα πεθάνει ποτέ

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, το Θέατρο Σταθμός τιμά τη μνήμη της Άννας Συνοδινού με μια ξεχωριστή εκδήλωση για τη ζωή και το έργο της σπουδαίας πρωταγωνίστριας.

Επιμέλεια: Ηλίας Μαλανδρής – Χριστιάννα Μαντζουράνη

Πέμπτη 27 Μαρτίου στις 19:00, είσοδος ελεύθερη

Απόντες του Βασίλη Κατσικονούρη

Για εκείνους που δεν βλέπουμε 
και δεν μας βλέπουν

Οι Απόντες του Βασίλη Κατσικονούρη είναι ένα project και μία σπουδή στην προφορικότητα και στην αφήγηση πριν αυτή γίνει λογοτεχνία. Ανιχνεύει αυτό το προ-λογοτεχνικό στάδιο, ως μία, ενεργή πάντα, μήτρα παραγωγής λογοτεχνίας. Μία συλλογή από προφορικές αφηγήσεις ανθρώπων την ώρα που θυμούνται άλλους ανθρώπους, όπως τους θυμούνται, με λόγια που παράγονται εκείνη τη στιγμή. Αναφέρονται σε απόντες από θάνατο, χωρισμό, ξενιτιά, σε φίλους και πρόσωπα κάποτε αγαπημένα, που χάθηκαν στον χρόνο. Οι αφηγητές, όχι ηθοποιοί, καθημερινοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας, καλούνται να παρουσιάσουν ενώπιον κοινού ό,τι και όπως το θυμούνται, κάθε βράδυ η ίδια ιστορία με τα λόγια εκείνης της στιγμής, αδιαμεσολάβητα και απροβάριστα, χωρίς να υπάρχει μία λέξη γραπτή. Ως ραψωδοί του έπους της καθημερινότητας. Και ως συνοδεία λύρας, μια διακριτική υποστήριξη από κάποια θεατρικά στοιχεία. Η πρόσληψη αυτής της δράσης μπορεί να είναι ένα μοναδικό συμβάν-βίωμα, όπου τα όρια μεταξύ πομπού και δέκτη γίνονται δυσδιάκριτα… Κάθαρση για τους αφηγητές και μέθεξη για τους θεατές – ακροατές, ενίοτε και αντίστροφα. Όσοι από τους δεύτερους επιθυμούν, είναι ευπρόσδεκτοι να αφηγηθούν και τις δικές τους ιστορίες για τους δικούς τους Απόντες.

Διάρκεια: 110΄

Μεγάλη Εβδομάδα, από 14 Απριλίου έως και 17 Απριλίου στις 20:00

Βικτώρ ή τα παιδιά στην εξουσία του Ροζέ Βιτράκ

Καλέ αυτό είναι δράμα!

Μετά τον «Γάμο» του Μάριου Ποντίκα, ο Κώστας Παπακωνσταντίνου σκηνοθετεί ξανά στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός μια εκλεκτή ομάδα ηθοποιών στην κωμωδία του Ροζέ Βιτράκ «Βικτώρ ή τα παιδιά στην εξουσία». Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το πρώτο ανέβασμα από τον Κάρολο Κουν του κλασικού πλέον έργου που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα δείγματα του σουρεαλισμού. Η οικογένεια Πομέλ γιορτάζει τα γενέθλια του μοναχογιού της Βικτώρ. Καλεσμένοι τους είναι η οικογένεια Μανιώ, ένας στρατηγός και μια γοητευτική κυρία με εντερικά προβλήματα που φτάνει στο σπίτι κατά λάθος. Ο Βικτώρ, ενώ κλείνει μόλις τα εννιά του χρόνια, είναι ένα παιδί με υπερφυσική ανάπτυξη, σωματική και διανοητική. Δεν έχει πια τίποτα να περιμένει καθώς τα ξέρει ήδη όλα. Περνώντας από την αθωότητα στην ενοχή, αποφασίζει να αποποιηθεί την ταυτότητα του παιδιού. Μέσα σε λίγες ώρες θα ανακαλύψει και θα αποκαλύψει σε όλους, μαζί με την εξάχρονη φίλη του Εσθήρ, το ψέμα και την φαυλότητα των μεγάλων. Εκείνοι θα προσπαθήσουν να τον καταλάβουν, μα ο Βικτώρ θέλει να τον νιώσουν… Την καινούργια μετάφραση του έργου υπογράφει ο Δημήτρης Ντάσκας.

Πρεμιέρα: 24 Απριλίου, κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:00

ΜΙΚΡΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ

 Μια τελεία… είναι μόνο η αρχή! από την ομάδα Ονειρόδραμα

Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα

Η ομάδα Ονειρόδραμα, μετά τα συνεχόμενα sold out, συνεχίζει για τρίτη χρονιά στο θέατρο Σταθμός την επιτυχημένη, διαδραστική παράσταση – εργαστήρι «Μια τελεία… είναι μόνο η αρχή́!» – εμπνευσμένη από το γνωστό βιβλίο «Η Τελεία» του Πίτερ Ρέινολντς, για τα μικρότερα παιδιά (3-8 ετών) σε διασκευή του Βασίλη Παπαλαζάρου. Ο Πέρρυ, ο ήρωας της ιστορίας μας, δεν έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση και συχνά́ τα παρατάει με την πρώτη δυσκολία. Δε μιλάει για τα προβλήματά του σε κανέναν, παρά μόνο στην κούκλα του, τον Πούκ. Μια μέρα αρχίζει να του απαντάει η κούκλα και όλα αλλάζουν στη ζωή́ του. Μια έκθεση ζωγραφικής στο σχολείο θα τον βοηθήσει να ανακαλύψει τη χαρά́ της δημιουργικής διαδικασίας και τη δύναμη της συνεργασίας. Η παράσταση, δοσμένη με χιούμορ και ευαισθησία, γνωρίζει στα παιδιά την έννοια της ενσυναίσθησης μαθαίνοντάς τα πόσο σημαντικό́ είναι να μοιράζονται τα προβλήματά́ τους με τους άλλους. Παράλληλα, ξυπνάει τη δημιουργική τους διάθεση και τα ενθαρρύνει με διασκεδαστικό τρόπο, μέσα από το εργαστήρι που ακολουθεί αμέσως μετά, να εκφράσουν και να αναπτύξουν τη δημιουργικότητα τους στη ζωγραφική ξεκινώντας από μια τελεία! Η παράσταση – εργαστήρι, αποτέλεσμα συνεργασίας με εξωτερικό́ παιδοψυχολόγο, είναι κατάλληλη για τα μικρότερα παιδιά́ (3-8 ετών) και διαρκεί́ συνολικά́ 70 λεπτά́ (μαζί́ με το εργαστήρι, χωρίς διάλειμμα). Στο πρώτο μέρος, τα παιδιά́ παρακολουθούν τη διαδραστική θεατρική́ παράσταση «Μια τελεία… είναι μόνο η αρχή́!». Στο δεύτερο μέρος, με την καθοδήγηση των έμπειρων ηθοποιών, συμμετέχουν σε μια μεγάλη ομαδική ζωγραφιά με ελεύθερα σχέδια και χρώματα. Έτσι, όλα μαζί θα δημιουργήσουν στο τέλος μια καινούργια ιστορία. Από το ξεκίνημα της παρουσίασής της, η παράσταση – εργαστήρι έλαβε από το 2022 την Αιγίδα του Υπ. Πολιτισμού́ και Αθλητισμού́ καθώς και του Ομίλου για την Unesco Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος.

Διάρκεια: 70΄

Από 5 Οκτωβρίου και κάθε Σάββατο στις 15:00

Μπες στα παπούτσια μου από την ομάδα Ονειρόδραμα

Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας

Η θεατρική ομάδα Ονειρόδραμα, με την πολύχρονη εμπειρία της, δημιούργησε ένα βιωματικό εργαστήριο για παιδιά που, με την ενεργή συμμετοχή τους και μέσα από τη διάθεση του παιχνιδιού «μπαίνοντας στα παπούτσια του άλλου», εξωτερικεύουν πιο εύκολα τις σκέψεις τους. Παράλληλα, ερευνούν τα συναισθήματα των άλλων αναπτύσσοντας έτσι μεγαλύτερη ενσυναίσθηση και κατανοώντας έννοιες όπως η διαφορετικότητα κι ο σχολικός εκφοβισμός. Η παράσταση – εργαστήριο αποτελείται από τρεις ενότητες: Α’ ενότητα: θεατρική παράσταση «Μπες στα παπούτσια μου» – τα παιδιά μέσα από κωμικές καταστάσεις αντιλαμβάνονται τη θέση θύμα – θύτη, Β’ ενότητα: «Το Δέντρο της Αυτοεκτίμησης» – τα παιδιά με παιχνίδια γνωριμίας και εμπιστοσύνης δημιουργούν μια χειροποίητη κατασκευή, Γ’ ενότητα: τα παιδιά αυτοσχεδιάζουν με βάση τη παράσταση που παρακολούθησαν, προτείνουν τα ίδια κανόνες αντιμετώπισης του σχολικού εκφοβισμού και παίζουν σκηνές που φτιάχνουν με τη βοήθεια των ηθοποιών και την υποστήριξη της δραματοθεραπεύτριας ανακαλύπτοντας τον δημιουργικό και καλλιτεχνικό τους εαυτό. Η παράσταση – εργαστήριο τελεί υπό την αιγίδα της UNESCO και πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα και με την επιχορήγηση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Από 6 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 11:30

Το δίλημμα του Αυτοκράτορα των Hippo Τheatre Group

Η καταστροφή δεν είναι η λύση
Αν συνυπάρξουμε τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα

Η θεατρική ομάδα Hippo Theatre Group παρουσιάζει την παράσταση που κέρδισε το δεύτερο βραβείο στο διεθνές διαγωνιστικό φεστιβάλ για παιδιά και νέους STRUS στην πόλη Λβιβ της Ουκρανίας το 2021 και βασίζεται στο κλασικό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν «Ο Αυτοκράτορας και το Αηδόνι». Το θέμα του παραμυθιού, που εξετάζει τη σχέση ενός μηχανικού και ενός πραγματικού αηδονιού με έναν άνθρωπο, αποδεικνύεται προφητικό για την εποχή μας καθώς οι αναλογίες είναι ευδιάκριτες. Άλλωστε, η αντίθεση ανάμεσα στον εικονικό και τον πραγματικό κόσμο είναι σήμερα αισθητή περισσότερο από ποτέ. Η διασκευή του κειμένου, που έγινε με ευαισθησία, μαεστρία και ισχυρές δόσεις χιούμορ, προσφέρει ξεκαρδιστικές, αλλά και συγκινητικές στιγμές. Την αλληγορική ιστορία αφηγούνται οι ηθοποιοί χρησιμοποιώντας τεχνικές του σωματικού θεάτρου με έμφαση στην εκφραστικότητα, την κίνηση, τον χορό και τη φωνή. Μέσα από έναν καταιγιστικό ρυθμό και έξυπνους διαλόγους, η ομάδα Ηippo παρουσιάζει ένα διασκεδαστικό και βαθιά ψυχαγωγικό θέαμα. Παράλληλα με τη δράση, ενθαρρύνεται η διάδραση μέσα από τη συναισθηματική εμπλοκή των συμμετεχόντων καθώς και τη νοητική επεξεργασία των τεκταινομένων. Τα ερωτήματα που διερευνώνται είναι τα εξής: Πόσο μου αρέσει να περνάω χρόνο στο διαδίκτυο; Πόσα και τι είδους πράγματα μπορώ να μάθω από το ίντερνετ; Τι μπορώ να μάθω από τους φίλους μου; Πόσο σημαντικοί είναι οι φίλοι;

Διάρκεια: 60΄

Από 3 Νοεμβρίου και κάθε Κυριακή στις 15:00

Θέατρο Σταθμός

Ταυτότητα

Περισσότερες πληροφορίες: stathmostheatro.gr

ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΞΕΦΥΓΟΥΝ!

Ο τελευταίος Ασπροκόρακας, του Αλέξη Σολομού σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου στο Θέατρο Χώρος

Cinema made in Italy: 4ο αφιέρωμα στον Ιταλικό κινηματογράφο στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος

«Αδειάζει, γεμίζει, το φως»: Ομαδική έκθεση στο Ίδρυμα Θεοχαράκη

Silvina der Meguerditchian – All those little things: Έκθεση στην Kalfayan Galleries
x
Το CultureNow.gr χρησιμοποιεί cookies για την καλύτερη πλοήγηση στο site. Συμφωνώ