Θέατρο – Χορός: Εννιά παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσετε τον Απρίλιο!

Οι προτάσεις μας

Larsen C, του Χρήστου Παπαδόπουλου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση

Χορεύοντας όπως ένας παγετώνας. Μια γιορτή για τις κινήσεις που ορίζουν τη φυσική τάξη των πραγμάτων. Ο Χρήστος Παπαδόπουλος και το Larsen C έρχονται στη Στέγη.

«Ένα όνομα κυκλοφορεί, επαινείται για την τόλμη του και για τη μινιμαλιστική αλλά εκπληκτική του δεξιοτεχνία, για τους ερμηνευτές του. Μια αποκάλυψη. Είναι Έλληνας» αναφέρει το βελγικό Le Vif και αναρωτιέται: «Ήταν άραγε μια εφικτή αποστολή το να σφυρηλατήσεις ένα καινοτόμο καλλιτεχνικό ιδίωμα σ’ ένα δύσκολο περιβάλλον;» Τίποτα δεν μοιάζει δύσκολο για τον Χρήστο Παπαδόπουλο και την ομάδα του, ο οποίος στη νέα του παραγωγή καταπιάνεται με τον παγετώνα Larsen C.

Παγετώνας ή παγοκρηπίδα. Αυτός είναι ο επιστημονικός όρος του τεράστιου ακινητοποιημένου όγκου νερού Larsen C, ηλικίας 10.000 ετών, που βρίσκεται στην Ανταρκτική. Ο Larsen C, με έκταση διπλάσια της Ουαλίας, κινείται τόσο αργά, ώστε αυτή η κίνησή του δεν συλλαμβάνεται από τις ανθρώπινες αισθήσεις. Λες και ο παλμός της κίνησής του απορροφάται από τον χώρο και τον χρόνο. Στην ομώνυμη νέα χορογραφία του Χρήστου Παπαδόπουλου, τα ανθρώπινα σώματα συντονίζονται στον ίδιο αέναο ρυθμό, σε μια ονειρική ακολουθία, όπου προοδευτικά φαντάζουν εξίσου απόκοσμα με το πολικό τοπίο.

Φεστιβάλ της Άνοιξης: Η Martha Graham Dance Company στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Martha Graham Dance Company. Οι χορευτές της έχουν χαρακτηριστεί από τον αμερικανικό Τύπο «αγγελικοί αθλητές» (The Wall Street Journal). H διεθνής κριτική έχει υποδεχτεί με ενθουσιώδη σχόλια τις παραστάσεις της: «Ο μοντέρνος χορός στα καλύτερά του» (Broadway World). Η ιστορική Ομάδα της αμερικανίδας χορογράφου που καθόρισε με το έργο και το όραμά της την εξέλιξη της χορευτικής τέχνης στον 20ό αιώνα, εμφανίζεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μόνο για τρεις βραδιές, την Παρασκευή 15, το Σάββατο 16 και την Κυριακή 17 Απριλίου (8:00 μ.μ.), οι οποίες σηματοδοτούν το τέλος του Φεστιβάλ της Άνοιξης, μιας ξεχωριστής εαρινής γιορτής των τεχνών που φιλοδοξεί να αναδειχθεί σε θεσμό της πολιτιστικής μας ζωής.

Η Martha Graham Dance Company, η οποία έχει πίσω της σχεδόν 100 χρόνια δημιουργικής καλλιτεχνικής πορείας (ιδρύθηκε στα 1926) με αμέτρητες παραστάσεις σε περισσότερες από 50 χώρες συναρπάζοντας εκατομμύρια θεατές, θα παρουσιάσει στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη σε ευρωπαϊκή πρεμιέρα τη νέα παραγωγή Canticle for Innocent Comedians [Ψαλμός για αθώους κωμωδούς] και τη χορογραφία Acts of Light [Φωτεινές χειρονομίες].

Αυτόχειρ! του Νικολάι Έρντμαν σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου στο Εθνικό Θέατρο

«Στις μέρες μας ό,τι σκέφτεται ένας ζωντανός, μόνο ένας νεκρός μπορεί να το πει»
Νικολάι Έρντμαν, Αυτόχειρ!

Ο Σεμιόν θέλει να αυτοκτονήσει. Ή, μάλλον, έτσι νομίζει η γυναίκα του. Εκείνος λίγο σαλάμι ήθελε. Η είδηση της επικείμενης…αυτοκτονίας του Σεμιόν εξαπλώνεται με ταχύτητα φωτός, ερήμην του. Και τώρα πώς θα αντιμετωπίσει όλους αυτούς που εισβάλλουν στη ζωή του, προσπαθώντας να τον πείσουν για το …ανεπανόρθωτο;

Θέλοντας να καπηλευτούν τον θάνατό του για ιδεολογικούς σκοπούς, εκπρόσωποι της εξουσίας -και όχι μόνο- του προσφέρουν γη και ύδωρ για μια θέση στο σημείωμα αυτοκτονίας του, μεταμορφώνοντας την καθημερινότητα αυτού του λούμπεν Άμλετ, σε υπερθέαμα. Έστω και για λίγο.

«Εκείνος που μέχρι τώρα δεν είχε εξουσία πάνω σε τίποτα, θα γίνει πρωταγωνιστής και θα βρεθεί με όλους τους προβολείς στραμμένους πάνω του» λέει ο σκηνοθέτης Γιώργος Παπαγεωργίου. Με απίθανο χιούμορ και ιλιγγιώδεις ρυθμούς, η παράσταση ακολουθεί την υπαρξιακή διαδρομή του πρωταγωνιστή που παλινδρομεί ανάμεσα στη λαχτάρα του για ζωή και στη δίψα του για μεγαλείο που τροφοδοτούν αυτοί οι ξαφνικοί «επισκέπτες».

Hello to Emptiness: Η νέα διακαλλιτεχνική περφόρμανς – συναυλία στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Με αφετηρία τα ελληνικά παραδοσιακά μοιρολόγια, το έργο Hello to Emptiness εξερευνά διαπολιτισμικούς τρόπους διαχείρισης του πένθους, λειτουργεί σαν ηχώ και τολμά να οραματιστεί ένα πιο γειωμένο και ανθρώπινο μέλλον, κάνοντας τα δάκρυα να χορεύουν.

Το Hello to Emptiness παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία, σκηνικό και κείμενο της καλλιτεχνικής διευθύντριας της ομάδας MOUVOIR Στέφανι Τηρς, μουσική των Μάρθας Μαυροειδή και Μαριάνας Σαντόφσκα (την οποία οι Ανατολικοευρωπαίοι κριτικοί αποκαλούν «Ουκρανή Μπιορκ») και με τη συμμετοχή μουσικών και χορευτών από την Ισπανία και τη Γαλλία, καθώς και της Χορωδίας 65+ των Εκπαιδευτικών & Κοινωνικών Δράσεων της ΕΛΣ. Παράλληλα με τη σκηνική παρουσίαση του έργου, η βιντεοεγκατάσταση Voices of Laments θα φιλοξενηθεί στο φουαγέ του Goethe-Institut Athen (12-20/4).

Το Hello to Εmptiness αποτελεί συμπαραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ με MOUVOIR Κολωνίας (Γερμανία), Théâtre de Nîmes (Γαλλία), SIDance – Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Σεούλ (Νότια Κορέα), tanzhaus nrw Ντύσσελντορφ (Γερμανία), LOFFT – DAS THEATER και Δίκτυο θιάσων Freihandelszone Κολωνίας (Γερμανία).

Αριστερόχειρες, της Νεφέλης Μαϊστράλη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Ένας Κοινοτάρχης που κρατάει βίτσα και μιλάει με «νι» και «λι», μια απροσάρμοστη Τρόφιμος που της αρέσει να τρέχει, μια ανύπαντρη Ομαδάρχισσα που αμφιταλαντεύεται, μια κουρασμένη Μητέρα που ψάχνει ασταμάτητα με σεντόνια στα χέρια, ένας μαλλιαρός Άντρας που κάνει ισορροπία, μια Βασίλισσα με γούνα και υπαρξιακές αγωνίες, μια Ρωσίδα χορεύτρια που έπαιξε τον μαύρο κύκνο στα Μπαλσόι, ένας Δημοσιογράφος που προσπαθεί να βρει την αλήθεια, ένας Χωροφύλακας που σιχαίνεται το κρύο και σέρνει τα πόδια του, ένας Καθηγητής που λατρεύει τα τσιτάτα, μια Ελληνοαμερικάνα που ψάχνει από πού κρατάει η σκούφια της, ένας Αριστερόχειρας υποψήφιος στη Σχολή Αξιωματικών που δεν λέει το «ρ», ένας κανονικός Φαντάρος με αρβύλες και όπλο και ο Ντιμίτρι ή Δημήτρης, ένας ερωτευμένος Πολυτεχνίτης που πήγε από την Κόνιτσα στην Τασκένδη, συνομιλούν και διεκδικούν τη θέση τους στην Ιστορία.

Το έργο αντλεί την έμπνευσή του από τις “Παιδοπόλεις”, τα αμφιλεγόμενα ιδρύματα που ίδρυσε η Βασίλισσα Φρειδερίκη κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου πολέμου καθώς και από ιστορικά γεγονότα εκείνης της περιόδου που διαμόρφωσαν την σύγχρονη ελληνική πολιτική πραγματικότητα.

Μοτέλ: Το νέο έργο του Βασίλη Μαυρογεωργίου στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

Κάπου μακριά, στη μαύρη ερημιά υπάρχει ένα φτηνό μοτέλ. Κάποιοι άνθρωποι ζουν σ’ αυτό, κάποιοι πεθαίνουν, και κάποιοι είναι απλώς περαστικοί. Γύρω του ένα πυκνό δάσος, μια σκοτεινή λίμνη και μια μικρή πόλη, γεμάτη μυστικά. Οι κάτοικοι ζουν μια απλή ζωή, κι έχουν μεταξύ τους μια άρρητη συμφωνία: κανείς δεν μιλάει γι’ αυτά που όλοι ξέρουν. Όμως χρειάζεται μόνο ένα μικρό σπρώξιμο για να διαλυθεί μια ολόκληρη κοινωνία.

Μια νέα γυναίκα δολοφονείται στο δωμάτιο νούμερο πέντε και γίνεται η πέτρα που ταράζει τα νερά της λίμνης και φέρνει στην επιφάνεια αλήθειες θαμμένες πολύ βαθιά. Από αυτές που κρύβουμε κι από τους ίδιους μας τους εαυτούς.

Το νέο έργο του Βασίλη Μαυρογεωργίου κινείται από τους αντιήρωες. Ένα κορίτσι που φαίνεται λίγο επικίνδυνο, λίγο διαταραγμένο στα μάτια των “φυσιολογικών”. Ένας άντρας που κάνει ένα περίεργο επάγγελμα, περιπλανιέται από τόπο σε τόπο, και αναλαμβάνει να “επιδιορθώσει” χώρους όπου έχουν γίνει άγρια εγκλήματα. Οι δυο τους βάζουν σε δοκιμασία τις συμβάσεις της κοινωνίας που τους περιβάλλει. Ξετυλίγουν το νήμα της ιστορίας από τον σκληρό ρεαλισμό στη μαγεία της κάθαρσης.

Ο Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου στο Θέατρο Πορεία

Ηκαταπληκτική τριλογία του Καραγάτση, Ο Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου, για τον αγώνα του ’21, με έντονα στοιχεία αυτοβιογραφίας μιας και αναφέρεται στον προπάππου του Μήτρο Ροδόπουλο, πραγματικό πρόσωπο της επανάστασης, ζωντανεύει επί σκηνής και πραγματεύεται με τολμηρό τρόπο τις αρετές αλλά και τα σκοτεινά σημεία του Αγώνα. Ο Γιώργος Χριστοδούλου είναι ο Μίχαλος Ρούσης, ο ήρωας, ο προδότης κι εξωμότης, ο εραστής και ο ηττημένος μιας ολόκληρης μυθιστορηματικής ζωής και εποχής.

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Τάρλοου σημειώνει:

Ο Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου είναι μια ελεγεία πάνω στον ανθρώπινο φόβο. Με φόντο την ελληνική επανάσταση, ο Μ. Καραγάτσης μιλάει με τόλμη για την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης, για την Ιστορία που ρέει σαν ορμητικό ποτάμι και μας ξεπερνά, για τη ζωή που αφήνουμε να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια μας, για την αφόρητη τυχαιότητα της ύπαρξης, για τον ηρωισμό ως ατύχημα, για την ελευθερία ως άπιαστο όνειρο. Ο Θανάσης Τριαρίδης, που ανέλαβε τη θεατρική διασκευή, παραδίδει ένα πολύ ενδιαφέρον έργο, καθώς κινείται διαρκώς στις παρυφές ενός εφιάλτη. Θα μπορούσε και να ονομάζεται «Στο μυαλό του Μίχαλου Ρούση». Η σκηνοθεσία επιχειρεί να συλλάβει τους χαρακτήρες ως ονειρικά όντα, σε κρίσιμες στιγμές της ύπαρξης. Η αποδοχή της υποκειμενικότητας είναι το κλειδί για να κατορθώσουμε να συνδιαλεχθούμε με την ιστορία μας, τη βιολογική μας ταυτότητα. Όλοι και όλα είναι και κάτι άλλο από αυτό που φαίνονται. Ο κωμικοτραγικός επίλογος της ζωής του Μίχαλου Ρούση είναι απλώς μια υπενθύμιση της ανθρώπινης ματαιότητας, της αβάσταχτης ελαφρότητας της ύπαρξής μας.

Επαρχία, του Μιχάλη Βιρβιδάκη στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων

Το έργο «Επαρχία» είναι μια παράξενη μαύρη κωμωδία για μια παρέα νέων που στήνουν το κόλπο της ζωής τους, σχεδιάζοντας την πιο παράδοξη ληστεία τράπεζας, με φόντο τις λάσπες, τις λακκούβες και τα αδιέξοδα των επαρχιακών δρόμων.

Ελληνική επαρχία. Παραμονές Χριστουγέννων. Μια παρέα νέων σχεδιάζουν το κόλπο της ζωής τους. Να ληστέψουν μια τράπεζα. Με έναν τρόπο που δεν το επιχείρησε ποτέ κανείς μέχρι σήμερα. Με έναν τρόπο που φανερώνει τα σημεία των καιρών. Δολοπλοκίες, αρρωστημένοι έρωτες, ναρκωτικά, χρήμα, παιχνίδια εξουσίας… Με φόντο τις λάσπες και τις λακκούβες των επαρχιακών δρόμων, ο Μιχάλης Βιρβιδάκης (Στην Εθνική με τα μεγάλα, Περί Φύσεως) στήνει τον καμβά μιας παράξενης μαύρης κωμωδίας που διερευνά τις σχέσεις περιθωρίου και κράτους στην ταραγμένη εποχή μας.