Ο Αμερικάνος τζαζίστας φαινόμενο από τη Βόρεια Καρολίνα, Τελόνιους Μόνκ φεύγει από τη ζωή το 1982 μια βαρετή χωρίς μουσική και πιάνο μέρα σαν και αυτή. Ο αυτοδίδακτος πιανίστας, ο οποίος στην αρχή της τζαζ πορείας του δεν βίωσε αυτό που ονομάζουμε αναγνωρισιμότητα, εισχώρησε στον κόσμο της μουσικής όταν καλά καλά, δεν είχε φτάσει 6 χρόνων! Το πάθος, το μοναδικό στύλ, το Ωδείο «Τζούλιαρντ», το «Minton’s Playhouse» club στην Νέα Υόρκη, η συνεργασία με θρύλους της τζάζ μουσικής όπως οι Μάιλς Ντέιβι & Τζον Κολτρέιν συνθέτουν μια μουσική πορεία γεμάτη εμπειρίες. Η ζωή λένε γεννάει την μουσική, οπότε πώς θα μπορούσε ο Μονκ, να μην ήταν σπουδαίος;
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η προσωπικότητα του Μονκ. Η πορεία του φυσικά δεν χαρακτηρίστηκε μονάχα από άνοδο. Όταν η αστυνομία συνέλαβε έναν πολύ καλό του φίλο για κατωχή ναρκωντικών και η αστυνομία κάλεσε τον Μονκ να καταθέσει, εκείνος αρνήθηκε. Οι αρχές σάστισαν. Του απαγόρευσαν μάλιστα να παίξει σε μουσικά club και σκηνές καθώς και σε μέρη που πωλούνται αλκοολούχα ποτά για 6 χρόνια! O Μονκ μάλιστα σε συνέντευξη του αναφέρεται και στη βία που δέχονται οι έγχρωμοι πληθυσμοί από την αστυνομία. Αναφέρει ” Είχα έρθει αντιμέτωπος με όλο το ρατσισμό των αρχών, όταν ήμουν μικρό μωρό, πέντε, έξι ή επτά ετών. Γνώριζα πώς λειτουργούσαν οι αστυνομικοί. Η καθημερινότητα τους ήταν να βγουν έξω και να αποκαλέσουν τα παιδιά μαύρα “μπάσταρδα”. Οτιδήποτε έκαναν, όπως να τρέχουν ή κάτι τέτοιο, τα αποκαλούσαν “μαύρα μπάσταρδα”. ( Συνέντευξη στον Art Taylor)
Στην εποχή του αν μη τι άλλο θεωρούνταν “περίεργος”. Το κοινό θεωρούσε πως τον διακατέχει η “μουσική τρέλα”. Ο Μονκ πέθανε μια βαρετή χωρίς μουσική και πιάνο μέρα σαν και αυτή. Οι γιατροί δεν κατάφεραν να διαπιστώσουν απο τί. Ένα μυστήριο πλανάται…