Εμπνευσμένο από το κινηματογραφικό αριστούργημα του Werner Herzog, αυτή η in situ παρέμβαση αμφισβητεί τις παραδοσιακές ιεραρχίες τέχνης και τις μεθόδους παρουσίασης μέσα σε έναν αφιερωμένο εκθεσιακό χώρο. Τις τελευταίες εβδομάδες, από την επιστροφή του στην Ελλάδα, ο Theo Michael έχει εξερευνήσει σχολαστικά τα λατομεία γύρω από το Όρος Πεντελικό, την ιστορική προέλευση του μαρμάρου του Παρθενώνα, για να βρει τεράστιους βράχους για αυτή την εγκατάσταση. Αντανακλώντας στις αρχαίες τεχνικές εξόρυξης και μεταφοράς μαρμάρου, ο Michael εκτελεί μια πράξη όπου όχι μόνο οι ίδιοι οι λίθοι γίνονται το κύριο έργο τέχνης, αλλά και η διαδικασία εξόρυξης και μεταφοράς τους, υποβαθμίζοντας τις συνοδευτικές γλυπτικές σε δευτερεύοντα ρόλο. Αυτή η επιτελεστική χειρονομία διαταράσσει τις συμβατικές εκθέσεις τέχνης, προσκαλώντας τους θεατές να επανεξετάσουν τη σχέση μεταξύ τέχνης και χώρου.
Η εγκατάσταση η οποία καταλαμβάνει ένα σημαντικό μέρος του εκθεσιακού χώρου, αποτελείται από μεγάλους μαρμάρινους βράχους διατεταγμένους για να δημιουργήσουν έναν γλυπτικό όγκο που ισορροπεί την σχολαστική συναρμολόγηση με την αισθητική της ερείπωσης. Αυτό το έργο θολώνει τα όρια μεταξύ ιστορικού και α-ιστορικού, Land Art σε εσωτερικούς χώρους, και του αναστοχασμού των αρχαίων δεξιοτήτων και των χαμένων τεχνολογιών. Το «FITZCARRALDO» επεκτείνεται πέρα από την απλή γλυπτική για να ασχοληθεί με την αρχιτεκτονική, την κοινωνική αλληλεπίδραση και τον διαλογισμό. Οι πέτρες σχηματίζουν έναν χώρο μέσα σε έναν χώρο, προκαλώντας αρχαιολογικές τοποθεσίες και δημιουργώντας ένα μοναδικό τοπίο για κοινωνική αλληλεπίδραση καθ’ όλη τη διάρκεια της έκθεσης. Αυτοί οι βράχοι λειτουργούν ως μεταφορικές και πρακτικές άγκυρες, προτρέποντας τους θεατές να επαναπροσδιορίσουν τις νόρμες και τις παραδοσιακές έννοιες των χώρων διαβίωσης.
Στους περιβάλλοντες τοίχους και διασκορπισμένα στο πάτωμα, ο Michael παρουσιάζει γλυπτά που εξερευνούν αρχέτυπες μορφές με αρχαίες ελληνικές αναφορές και φουτουριστικά στοιχεία. Αυτά τα κομμάτια, απεικονίζοντας ζώα, ακαθόριστα πλάσματα και αφηρημένες στήλες, ενισχύουν τη διαχρονική φύση των θεμάτων της εγκατάστασης.
Το «FITZCARRALDO» επιμελείται η Alix Janta-Polczynski σε συνεργασία με τον Romain Bitton. Η έκθεση θα παρουσιαστεί στον χώρο της Alkinois όλο το καλοκαίρι, προσκαλώντας τους επισκέπτες να ασχοληθούν με αυτό το μοναδικό μείγμα αρχαιολογίας και επιστημονικής φαντασίας, ιστορίας και μοντερνισμού, και να βιώσουν έναν επαναπροσδιορισμένο τρόπο προσέγγισης της τέχνης και του κοινωνικού χώρου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ
Είναι πραγματικά δύσκολο να καταλάβω τι κάνω για αυτή την έκθεση… οπότε πρέπει να ανοιχτώ και να είμαι ίσως υπερβολικά ειλικρινής σε στιγμές… αλλά πρέπει να ξεκινήσω από κάπου:
Το «Fitzcarraldo» είναι πρωτίστως μια άσκηση στη Λιθαγωγία, την αρχαία ελληνική λέξη για τη μεταφορά του μαρμάρου από τα λατομεία στην Ακρόπολη. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν την «Οδό Λιθαγωγίας» που ακολουθούσε την οδό Περικλέους στην Πεντέλη, στη συνέχεια ακολουθούσε το ρέμα του Χαλανδρίου και στη συνέχεια τη Λεωφόρο Κηφισίας μέχρι το εργοτάξιο του Παρθενώνα. Ένα τεχνικό κατόρθωμα από μόνο του, αλλά πολύ υποτιμημένο, καθώς οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα πώς κατασκευάστηκε το μνημείο. Ακολούθησα μια παρόμοια διαδρομή για αυτή την έκθεση, με έναν στόχο να απομακρυνθώ από θέματα διανοητικότητας και να εισέλθω σε δραστηριότητες που μοιάζουν με σωματική άσκηση, ίσως ακόμα και άθλημα. Η ανύψωση λίθων, η περιπλάνηση στα λατομεία κάτω από τον ήλιο, η δημιουργία μοχλών και έλκηθρων, η δεσμοποίηση σχοινιών και κυρίως η επαφή με διάφορους μάστορες, ανθρώπους με πρακτική γνώση της φυσικής, ήταν το ψωμί και το βούτυρο αυτής της έκθεσης. Θα ήταν ενδιαφέρον να εξερευνήσουμε λίγο γιατί η πνευματική/διανοητική εργασία πληρώνεται καλύτερα από τη χειρωνακτική εργασία. Στην Αρχαία Ελλάδα οι αρχιτέκτονες έπρεπε να κατασκευάσουν συστήματα τροχαλιών και να βρίσκονται οι ίδιοι στα λατομεία, και φαίνεται ότι αυτή η προσέγγιση παρήγαγε ανώτερα αποτελέσματα, που δεν μπορούν καν να αναπαραχθούν σήμερα. Ναι, θα ήθελα να δω μια ανατροπή του Status Quo όπου οι καλλιτέχνες πληρώνονται περισσότερο από τους επιμελητές ή τους διευθυντές μουσείων.
Αλλά αυτή η έκθεση δεν είναι μια επίδειξη νοσταλγίας αρρενωπότητας. Πιθανότατα είναι το αντίθετο. Αυτή είναι μια ελαττωματική προσπάθεια με σημαντικά προβλήματα παραγωγής, περιορισμούς και αμφιβολίες ενσωματωμένες σε αυτήν. Όπως ένας μανιακός Klaus Kinsky (που οι ντόπιοι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων προσφέρθηκαν να σκοτώσουν), έχω βρεθεί εντελώς εκτός βάθους προσπαθώντας να στήσω την πιο φιλόδοξη έκθεση μου ποτέ, την πρώτη καθαρά γλυπτική έκθεση μου. Έφτασα στην Αθήνα λιγότερο από τέσσερις εβδομάδες πριν από τα εγκαίνια, (needs a coma μετά από 23 χρόνια στο εξωτερικό. Το να πρέπει να καταλάβω πώς να μιλήσω στους χειριστές κλαρκ ενώ απελπισμένα να θέλω να δραπετεύσω για έναν freddo, ήταν μια μορφή βασανιστικής διαδικασίας. Και έτσι, όπως η ταινία «Fitzcarraldo» είναι κατά την πρώτη προβολή για το όνειρο ενός τρελού να στήσει μια όπερα σε μια μικρή πόλη στη μέση της ζούγκλας… κατά τη δεύτερη προβολή είναι για τις προκλήσεις, τις αποτυχίες και τις δυνάμεις συμβιβασμού που το καθιστούν δυνατό στο τέλος… Αυτή η έκθεση έχει μια παράλληλη δυναμική.
Ο αρχικός στόχος ήταν να γεμίσω τον χώρο με μεγαλίθους. Τεράστιες πέτρες που θα παραμόρφωναν την ανθρώπινη κλίμακα και θα δημιουργούσαν μια καθηλωτική εμπειρία. Ωστόσο, δεν είμαι ο Michael Heizer. Ένιωσα ελαφρώς απογοητευμένος και κενός όταν συνειδητοποίησα ότι αυτό το όραμα έχει ήδη εξερευνηθεί πριν, αν και κατά κάποιο τρόπο πάντα λειτουργεί. Κάντε το μεγάλο βήμα και πιθανότατα θα υπάρξει ανταπόκριση. Μια φίλη μου μάλιστα είπε όταν της έδειξα τα σχέδια για την παράσταση: «Wooo Man Art», και μετά άρχισε να γελάει! Αλλά η σχέση μου με την αρρενωπότητα είναι λίγο πιο περίπλοκη, αν όχι πολύπλοκη, θέλω να πιστεύω. Λοιπόν, τι θα γινόταν αν έκανα και τα γλυπτά μου από λάσπη, έργα οικιακής κλίμακας με οργανικά υβρίδια και πλάσματα σαν χίμαιρες που πάντα τριγυρίζουν στο μυαλό μου; και μετά μπορούσα απλώς να τα αφήσω γύρω από τις τεράστιες πέτρες και να δω τι συμβαίνει. Και ίσως, ακριβώς επειδή υποβίβασα την πραγματική μου επιθυμία σε δευτερεύουσα κατάσταση, να βγει καλύτερο. Θα χρησιμοποιήσω τη δύναμη της Περιφερειακής Όρασης. Όπως όταν διάβαζα για το σχολείο και άκουγα μουσική ταυτόχρονα, κατέληξα να γίνω ειδικός στη μουσική… ή όταν κοιτάς τις Πλειάδες στον νυχτερινό ουρανό, το κόλπο είναι να μην τις κοιτάς αλλά να κοιτάς δίπλα στον ουρανό. Τότε αποκαλύπτονται οι αποχρώσεις του νεφελώδους φωτός. Με αυτόν τον τρόπο, αν επικεντρωθώ σε μια γιγαντιαία εγκατάσταση, μπορεί να καταλήξω να παράγω κάποια αξιόλογα μικρά γλυπτά. Σαν μια διαλεκτική για το τι είναι το παρασκήνιο. Ή απλά μια τακτική παραπλάνησης.
Theo Michael – Βιογραφικά στοιχεία για τον εικαστικό
Ο Theo Michael (γεν. 1979, Θεσσαλονίκη) είναι Έλληνας καλλιτέχνης που εργάζεται μεταξύ Μεξικού και Αθήνας και έχει μια τάση να δουλεύει με βανδαλισμένα θαλάσσια τοπία και ανακυκλωμένο πολυουρεθάνιο. Η πρακτική του αποτελεί κριτική στο σπισισμό και υποστηρίζει ότι η έλλειψη ισοτιμίας μεταξύ βακτηρίων, μελισσών, ψαριών και ανθρώπων είναι ο κύριος παράγοντας της τρέχουσας κλιματικής κρίσης και ρύπανσης. Αν και είναι κυρίως γνωστός για τα σχέδια του με γραφίτη που απεικονίζουν τραχιές θάλασσες και εξαφανισμένα πλάσματα, στις πρόσφατες εγκαταστάσεις του στο πάτωμα, προσπαθεί να υβριδίζει τις προηγούμενες διαρρυθμίσεις του μέσω μιας διαδικασίας που εισάγει λάθη και επιτρέπει τυχαίες μεταλλάξεις. Πέτρες, χώμα και φρούτα από τοπικές αγορές εμφανίζονται συχνά στα έργα του, όπως και περίεργα έπιπλα, μέρη ζώων, σκηνικά επιστημονικής φαντασίας και αρχαία κείμενα.
Οι παράλογες αναρχο-μουσειογραφικές εκθέσεις του οδηγούν σε μια λογικο-παράλογη διαλεκτική που αποσταθεροποιεί ιδέες ιεραρχίας και συστήματα τάξης. Στο σύμπαν του Michael, μια φλούδα μπανάνας είναι εξίσου σημαντική όσο οποιοσδήποτε πίνακα του Πικάσο και ένας σκώληκας Bobbit τόσο πολύπλοκος όσο οποιοσδήποτε διευθύνων σύμβουλος ασφαλιστικής εταιρείας. Στα λόγια του ίδιου του καλλιτέχνη: «Αυτά τα έργα φαίνονται παράλογα στους ανθρώπους που είναι ενσωματωμένοι στα σύγχρονα συστήματα ανταγωνισμού, αλλά θα έπρεπε να μοιάζουν με κήπους Ζεν σε όσους αγανακτούν με την ορθοδοξία.»
Τα έργα του έχουν περιγραφεί από συναδέλφους καλλιτέχνες ως «μεθυσμένη ανθρωπολογία». Τα σχέδια, τα γλυπτά και τα μωσαϊκά του Michael χρησιμοποιούν αναφορές από την αρχαιολογία, την επιστημονική φαντασία και την φυσική ιστορία για να συμμετάσχουν σε μια εναλλακτική άσκηση οικοδόμησης κόσμου, όπου τα όρια και οι ιεραρχίες μεταξύ των πολιτισμών και των ειδών έχουν καταρρεύσει.
Έλαβε πτυχίο Καλών Τεχνών από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και την Σχολή Τεχνών της Ουτρέχτης και μεταπτυχιακό στις Καλές Τέχνες από την Σχολή Καλών Τεχνών του Wimbledon. Από την αποφοίτησή του, το έργο του έχει εκτεθεί στο Palacio Nacional (Πόλη του Μεξικού), Museo Universitario Del Chopo, Museo De La Ciudad De Mexico, Fotomuseum Winterthur, CAC-Passerelle (Brest), Μπιενάλε Θεσσαλονίκης, Kunsthalle Athena και Triangle France (Μασσαλία) μεταξύ άλλων. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις στην Galeria OMR, Preteen Gallery, Steve Turner Contemporary και AMP Gallery Athens. Το έργο του έχει δημοσιευτεί σε διάφορες εκδόσεις, όπως Artforum, Flash Art, Art Review, La Tempestad, revista Codigo, Designboom και The Los Angeles Times.
ΚΑΛΛΙΤΈΧΝΗΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΌ ΣΗΜΕΊΩΜΑ
Solo shows
2023, Eyes Compound, Allouche Benias Gallery, Athens
2019 Crater Gardening, gdl90210, Guadalajara
2019 Prehistory Repeats Itself, Espositivo, Madrid
2018 La Simetria Del Ermitaño, Casa Del Lago UNAM, Mexico City 2017 ARTHROPODOS, Galerie Vallois, Paris
2014 The Opposite Of The Opposite, Steve Turner Contemporary, Los Angeles 2014 Reptile Dialectics, Galeria OMR, Mexico City
2013 I Didn ́t Think Of Anything I Don ́t Know What To Do, Preteen, Mexico City 2011 Scholars In Space, Galeria OMR, Mexico City
2009 Smoke From The Edge Of The Known, AMP, Athens
2001 Theo Michael, Steven Makris Gallery, Athens
Group shows
2024, La Casa Ideal, Proyecto Multiproposito, Mexico City
2024, Reorientation Of The Earth, L.A. Beast Gallery, Los Angeles
2023, Agua Que Quema, Museo Anahuacalli, Mexico City, cur. Karla Torres 2023, La Casa Erosionada, Museo Anahuacalli, Mexico City, cur. Karla Torres 2023, The Artist’s Artist, Juan De La Cosa, Mexico City, cur. Fransesco Pedraglio 2023, Barbarismos, Pequod, Mexico City, cur. Joaquin Segura, Fernanda Ramos 2023 CUT, P8 Gallery, Tel Aviv, cur. Avshalom Suliman
2022 Every Day or Not At All, Peter and Merle Mullin Gallery, Pasadena, cur Robert Kett 2021 The Last Tenant, MASA Galeria, Mexico City, cur. Mario Garcia Torres 2021 Against The Linear, KEIV ATHENS, Athens
2021 Reset, Maia Contemporary, Mexico City
2020 Who’s Afraid Of Comodo, Allouche Benias Gallery, cur. Evgenia Vereli 2019 Curved Arrows, Kunstaraum Am Schauplatz, Vienna
2019 A Quien Corresponda, Kirkland Gallery, Cambridge
2019 Streaming Realities Steaming, forgrace, Athens
2019 Pabellon De Las Escaleras, gdl90210, Mexico City
2018 Be Water Again, Koraï, Nicosia
2018 Nuevo Manifiesto De Cine Mexicano, Lodos Gallery, Mexico City 2018 What Do You Dream Of?, Galeria Luisa Strina, Sao Paulo, cur. Magali Arriola 2018 Constellations In The Dirt, NEON, Kouphonisi
2018 Cerrajeria, Lock Up International, Mexico City
2018 El Apartamento Imaginario Del Dr Atl, 90210 Gdl, Mexico City 2018 Geometria Primitiva, Galeria Mercado Negro, Puebla
2018 Stopping Point, Daily Lazy Projects, Athens
2018 Id^entity, Float Gallery, Athens
2017 +52 Paisajes Recientes, Fundacion Calosa, Irapuato, cur. Paulina Ascenscio 2017 Cabinet, David B. Smith Gallery, Denver
2017 Cajuelazo, 90210, Guadalajara
2016 Where There Is Sea There Are Pirates, 3 137, Athens
2016 Escape Routes, Kohler Arts Center, Sheboygan
2016 Lodos Presents A Theater Play, Museo Experimental El Eco, Mexico City 2016 Chez Eux: Unseen Collections, Circuits&Currents, Athens
2016 Politicas De Polvo, Galeria Emma Molina, Monterrey
2016 Once(11), Espacio Monitor, Caracas
2016 Heroes, Galerie Vallois, Paris
2015 Predictions Of A One Night King, Chalet Society, Paris
2015 Verto, Studiocur/art, Paris
2015 Disparitions, Galerie RueVisconti, Paris
2015 Mascaras Mexicanas, Palacio Nacional, Mexico City
2015 Now What, Gildar Gallery, Denver
2015 Greased, The Breeder, Athens
2015 Alotropos, Museo Universitario Del Chopo, Mexico City
2015 No Sound, Galeria Millan, Sao Paulo
2014 Art Basel Miami Beach Film Sector cur. by David Gryn, SoundScape Park, Miami 2014 d h c m r l c h t d j; or true facts about stones, Lodos at Peregrine Program, Chicago 2014 Delusions Of Decay, Curro Y Poncho, Guadalajara
2014 Vernacular Alchemists, CAC-Passerelle, Brest
2014 Stalactica, Quincaillerie Vander Eycken, Bruxelles
2014 PLAT(T)FORM 2014, Fotomuseum Winterthur
2013 Under The Volcano, former post office of Nagara Gose, Nara, Japan 2013 Expanding Foam And Intellectuals, ReMap4, Athens
2013 The Eternal Internet Brotherhood, Mexico
2013 1:1, SteveTurnerContemporary, Los Angeles
2012 SOCONFUSEDLOL, Beo Project, Belgrade
2012 Footnotes On Candida Hofer, OMR, Mexico City
2012 American Meat Locker, L.O.T., Luisville
2012 The Possessed, Triangle France, Marseille
2012 BYOB, Duesseldorf
2011 BYOB, Miami
2011 The Space Between Now And Then, OMR, Mexico City
2011 Music For Insomniacs, Proyectos Monclova, Mexico City
2011 Stranger In A Strange Land, Remap, Athens
2011 BYOB Mexico City, Ex-Teresa Arte Actual, Mexico City
2011 BYOB London, The Woodmill, London
2010 First Biennal Of The End: Collapse, El 52, Mexico City
2010 BYOB Athens, Kunsthalle Athena, Athens
2010 DRAW, Museo de la Ciudad de Mexico, Mexico City
2010 The Destroyed Room, Galerie Im Regierungsviertel, Berlin
2009 Personal-Political, 2nd Thessaloniki Biennale
2009 Remap 2, Athens
2009 Video.it 2009, curated by Marina Fokidis, Torino
2008 Apartment, curated by Brian Chalkley and Lewis Amar, London 2008 MI2, Art Athina, curated by K.Dagritzikos Athens
2007 1st Thessaloniki Biennale, «Public Screen»
2007 Part Time Punks, Deste Foundation, Athens
2007 Republic, L’ESTlondon, London
2006 We ‘ve lost the hearts and minds, E:vent Network, London
2006 Centrefold, ZOOARTFAIR, London
2006 Pay The Psychic, L’Est, London
2005 Bangkok Experimental Film Festival, Bangkok
2004 Agora, Transition Gallery, London
2004 FleaMarket, TemporaryContemporary, London