Μέρος των εγκαταστάσεων του σταθμού ανοίγει για πρώτη φορά στο κοινό αποκαλύπτοντας αθέατες όψεις του βιομηχανικού συγκροτήματος, με αφορμή την έκθεση “This Current Between Us”. Η έκθεση περιλαμβάνει εκτενές αρχειακό υλικό από το φωτογραφικό και ιστορικό αρχείο της ΔΕΗ το οποίο βρίσκεται σε διάλογο με νέες παραγωγές εικαστικών έργων από διεθνείς καλλιτέχνες: ζωγραφική, γλυπτά, εικαστικές εγκαταστάσεις, βίντεο, ηχητικά έργα και επιτελεστικές δράσεις.
Το εργοστάσιο εξετάζεται στην παρούσα έκθεση ως κέντρο παραγωγής υλικών και ενέργειας, αλλά και ως κοινωνικό μοντέλο, σύστημα οργάνωσης του χώρου, της ανθρώπινης -και άλλης- ζωής, ως αρχιτεκτονική διαχείριση υφιστάμενων σχέσεων, αλλά και γενεσιουργός δύναμη νέων. Το εργοστάσιο ενέργειας είναι ταυτόχρονα και εργοστάσιο επιθυμίας, καθώς η επιθυμητική παραγωγή φορτίζει την παραγωγή ρεύματος. Οι καλλιτέχνες ανταποκρίνονται στο παρελθόν και στο παρόν του κτιρίου ακολουθώντας αισθητηριακές αντηχήσεις του χώρου δράσης, θραύσματα προσωπικών αφηγήσεων, βυθιζόμενοι σε μνημονικές διαδράσεις και στις υλικές ιζηματοποιήσεις τους.
Η συνεχής παρουσία και η ροή ηλεκτρικού φορτίου ενώνει και διαταράσσει. Φτάνοντας στο σήμερα, το ρεύμα παίζει με λέξεις και θέσεις: ηλεκτρικά φορτία, εντάσεις, έλξεις και απωθήσεις. Η έκθεση This Current Between Us αναφέρεται σε υποδομές και οργανισμούς, διαδικασίες παραγωγής και κατανάλωσης, ανάδυσης και μεταμόρφωσης, που λειτουργούν μέσα από τη μεταφορά, αλλά και πέρα από αυτήν. Ο ατμός, σημαντική παραγωγική δύναμη στη σύγχρονη ιστορία, συμπυκνώνεται και αξιοποιείται κάνοντας δυνατό τον κόσμο των μηχανών. Η σχέση του με τον μοντερνισμό και τις διακηρύξεις του, υπό το πρίσμα της κλιματικής αλλαγής, διαβάζεται μέσα από τη συστατική αστάθειά του, τη μορφή που γίνεται άπιαστη και διαφεύγει. Ο ατμός, ως κινητήρια δύναμη, προσφέρει δυνατότητες για ταχύτητα, ανάπτυξη, επέκταση των πόλεων, ενώ λειτουργεί νοσταλγικά για το μέλλον, σαν μια εκδοχή του που δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Για την έκθεση, ο ατμός δημιουργεί ένα ρευστό υπόστρωμα, αγωγό για απρόσμενες συνδέσεις.
Σε αυτό το ομιχλώδες τοπίο αναπτύσσεται και η καλλιτεχνική πρακτική, διερευνώντας κριτικά τη σχέση της καλλιτεχνικής παραγωγής με την έννοια του «βιομηχανικού» και την αρχιτεκτονική του εργοστασίου, σχολιάζοντας τη χρήση των βιομηχανικών χώρων ως πεδία πολιτιστικής παραγωγής, καθώς και τις αντιφάσεις αυτής της γενικευμένης τάσης προς την αισθητικοποίησή τους. Παράλληλα, οι καλλιτέχνες στρέφονται σε διαδικασίες συμπύκνωσης και διάχυσης, σε συστήματα δικτύων, υποστρώματα ενέργειας, μεταφοράς, επικοινωνίας, πληροφορίας, ροές πόρων, ψηφιακής διαχείρισης και κίνησης. Αναζητούν κρυφές, αόρατες και ανατρεπτικές υφές στα δίκτυα του καθημερινού μας περιβάλλοντος: την τεχνολογία, τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ του εικονικού και του φυσικού χώρου, τις σωματικές συναντήσεις ανθρώπων και άλλων οντοτήτων, για να δημιουργήσουν μια νέα υποδομή περιπλάνησης. Τα έργα της έκθεσης αποτελούν απόπειρες αναστοχασμού αναφορικά με το βιομηχανικό παρελθόν και με τους οικονομικούς συσχετισμούς του παρόντος. Αναπόδραστα, από την ηλεκτρική συνδεσιμότητα περνάμε σε ηλεκτρισμένες κοινωνικές και πολιτισμικές συνδέσεις.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες
Νίκος Αλεξίου, Κωνσταντίνος Γιώτης, Αναστασία Δούκα, Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Ελένη Καλαρά & Βάλια Παπαχρήστου & Ευαγγελή Φίλη, Δημήτρης Καμαρτωτός, Αθηνά Κουμπαρούλη, Άννα Λάσκαρη, Βιργινία Μαστρογιαννάκη, Όλγα Μηλιαρέση-Φωκά, Μαρίνα Μήλιου-Θεοχαράκη & Marianne Tuckman, Ελένη Μπαγάκη, Πέτρος Μώρης, Ζάφος Ξαγοράρης, Μαρίνα Ξενοφώντος, Πάολα Παλαβίδη, Νατάσσα Παπαδοπούλου, Δημήτρης Παπαϊωάννου, Κώστας Σαχπάζης, Μαρία Σιδέρη, Θεόδωρος Τζαννετάκης, Αλέξανδρος Τζάννης, Ίρις Τουλιάτου, Ελένη Χριστοδούλου, Κώστας Χριστόπουλος, Micol Assaël, Hypercomf, Mikhail Karikis, Ali Kazma, Miriam Simun & Daria Kaufman, Bill Morrison, Louis-Philippe Scoufaras, Jeph Vanger
Συμμετέχουσες καλλιτέχνιδες εργαστηρίου της ΑΣΚΤ
Αλεξάνδρα Αψωκάρδου, Δέσποινα Βαξεβανίδη, Άννα Μαστρομιχάλη, Κατερίνα Μεσσήνη, Όλγα Σουβερμέζογλου
Επιμέλεια έκθεσης: Πάνος Γιαννικόπουλος, Γεωργία Λιάπη
Σύλληψη ιδέας, έρευνα, οργάνωση: Ελένη Καλαρά
Η έκθεση “This Current Between Us” πραγματοποιείται στο πλαίσιο του project “Το Άλλο Σώμα”, σε συνεργασία της Blow-Up (ΑΜΚΕ), της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ), τη ΔΕΗ, και με την υποστήριξη των Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (ΥΠΠΟΑ) και του Γραφείου Διασύνδεσης της ΑΣΚΤ.
Κεντρική εικόνα θέματος: Πάολα Παλαβίδη, Phantom Τraffic, 2015, Λάδι σε καμβά, 100×110 cm, Παραχώρηση της καλλιτέχνιδας. Λεπτομέρεια του έργου.
Παράλληλες δράσεις – Δημόσιο Πρόγραμμα
Kυριακή 12.03.2023
18:30 & 20:00: “Holding Strategies” Μαρίνα Μήλιου-Θεοχαράκη & Marianne Tuckman, performance, 20’ (Κτίριο T)
H performance αποτελεί μέρος του δημοσίου προγράμματος της έκθεσης “This Current Between Us”.
Το έργο Holding Strategies εστιάζει στις επιθυμίες που δεν γίνονται αντιληπτές, στις καθημερινές εντάσεις μεταξύ δύο σωμάτων. Είναι ένα ντουέτο-κολάζ από σκηνές και ενσώματες απεικονίσεις, αναφορές σε ταινίες όπως Paris, Texas (Wim Wenders) και The Fugitive Kind (Sidney Lumet), σε φωτογραφίες σεξεργατριών από το 1900, στην ιστορία της τέχνης και σε αρχαιοελληνικά αγάλματα αλλά και σε αγώνες πυγμαχίας.
Κατά το Holding Strategies γινόμαστε παρατηρητές δύο σωμάτων που έχουν επιλέξει το ένα το άλλο και δεσμεύονται να μοιραστούν αυτό το χρόνο μαζί. Η επαφή, η εργασία που εμπεριέχεται στο να κρατάς και να κρατιέσαι οπτικοποιείται και μετατρέπεται σε ένα ενεργό πλαίσιο διαπραγμάτευσης.
Τα σώματα στέκονται, ευθυγραμμίζονται και συγκρούονται με κέντρο ένα παγκάκι, οι κινήσεις μπλέκονται με τις λέξεις, αγκιστρώνονται, αγκαλιάζονται, η ρουτίνα γίνεται χορός. Η ένταση στον ήχο ανεβαίνει και ο χώρος του εργοστασίου μετατρέπεται σε πίστα χορού. Ο ρυθμός διαπερνά τα σώματα και διαχέεται πέρα από το οριοθετημένο όριο των θέσεων που συνήθως βρίσκουμε σε δημόσιους χώρους. Το παγκάκι, ως σημείο συνάντησης του προσωπικού με το πολιτικό οργανικά εξαπλώνεται, περικλείοντας όλο το πλαίσιο δράσης. Μέσω του ήχου και της κίνησης, τα υλικά όρια αμφισβητούνται, όπως και τα όρια των σχέσεων.
Οι καλλιτέχνιδες αποτυπώνουν κινησιολογικά τις δυναμικές που αναδύονται μέσα από τα παιχνίδια ρόλων και τις σχέσεις εξουσίας. Το έργο εξετάζει τη δουλειά που χρειάζεται για να συγχρονιστείς, να αναθερμάνεις την επιθυμία, να αφουγκραστείς, να πάρεις χώρο και να αφεθείς. Οι επαναλαμβανόμενες προσπάθειες διαμόρφωσης των δικτύων προσωπικής επικοινωνίας, μέσα σε μια σχέση επιθυμίας και απώθησης, γίνονται το επίκεντρο και καθρεφτίζουν μια ενστικτώδη ανάγκη για τριβή μεταξύ δύο σωμάτων, που προσπαθούν να δημιουργήσουν έναν οικείο χώρο για ανταλλαγή.
Οι καλλιτέχνες
Η Μαρίνα Μήλιου-Θεοχαράκη (1990, Ελλάδα) είναι περφόρμερ, χορογράφος και επιμελήτρια τέχνης με έδρα την Αθήνα. Είναι απόφοιτη του Chelsea College of Art & Design του Λονδίνο, και του School of the Art Institute του Σικάγο. Χορογραφεί γεγονότα που ερευνούν την πολιτική της φιλοξενίας (performing hosting) και αναζητεί πως αυτά μπορούν να σχεδιαστούν, να προκαλέσουν και να προσαρμοστούν προς κάθε κοινό. Συχνά διερευνά τις εκφράσεις ενός σώματος μέσα σε προκαθορισμένα κοινωνικοπολιτικά περιβάλλοντα. Γράφει, χρησιμοποιεί τη φωνή της, κινείται και δημιουργεί έργα που αντλούν από θεματικές του φύλου, του ανοίκειου, της προσωπικής έκθεσης, της ευαλωτότητας, της τρυφερότητας και των σχέσεων. Θέτει υπό αμφισβήτηση τις έννοιες της έκθεσης, της απόστασης και της εγγύτητας, όπως και τον τρόπο με τον οποίο αυτές επιτελούνται ως απάντηση σε επιθυμίες που θεωρούνται δεδομένες. Μελετώντας την πολυεπίπεδη ιστορικότητα της φωνής, επιχειρεί να την ενδυναμώσει παρατηρώντας τις ερμηνευτικές της παραλλαγές. Μελετά τις σχέσεις της φωνής με το φύλο και το συνεχώς μεταβαλλόμενο παιχνίδι ρόλων μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου. Τι αποτελεί γεγονός και πώς το αφηγούμαστε; Το έργο της έχει παρουσιαστεί σε διάφορους χώρους και μουσεία στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ και στην Βιέννη. Η Μήλιου-Θεοχαράκη συμμετείχε στο προγράμματος φιλοξενίας καλλιτεχνών του Hatch Resident του Chicago Artists Coalition το 2016, του Onassis Air στην Αθήνα το 2019, και στο πρόγραμμα danceWEB του ImPulsTanz – Vienna international Dance Festival το 2019. Το 2018 συμμετείχε στο εργαστήριο Breaking Art για συνθέτες και χορογράφους στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Την περίοδο 2016-17 ήταν σύνδεσμος της ΑΣΚΤ και βοηθός επιμέλειας για την documenta 14 στην Αθήνα και στο Κάσελ, και έχει επίσης εργαστεί για δύο χρόνια μαζί με την χορογράφο Αλεξάνδρα Μπαχτσετζή ως παραγωγός. Σήμερα εργάζεται στην ομάδα επιμέλειας και παραγωγής του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών & Μουσικής Β&Μ Θεοχαράκη και είναι Διευθύντρια Παραγωγής του προγράμματος σύγχρονης τέχνης, THF Raw.
Η Marianne Tuckman (1994, Μεγάλη Βρετανία) είναι περφόρμερ, χορογράφος, συντονίστρια εργαστηρίων και συγγραφέας με έδρα το Βερολίνο και το Leeds. Έχει μεταπτυχιακό στη δημιουργική γραφή από το Πανεπιστήμιο του Swansea στην Ουαλία (2022), όπου ερεύνησε τη σχέση μεταξύ κειμένου και ενσώματης περφόρμανς. Η επικοινωνία ιστοριών είναι αυτό που κινητοποιεί τη Marianne να δημιουργεί έργα που συνδυάζουν χιούμορ, ποιητικές μεταφορές, και συζήτηση. Ως χορογράφος, επιχειρεί να δημιουργεί χώρους για διεύρυνση του διαλόγου μεταξύ διαφορετικών κοινωνικών ομάδων, ενώ την απασχολεί η ενσώματη και η συναισθηματική επίδραση της πολιτικής. Αφότου αποφοίτησε από το Northern School of Contemporary Dance στο Chapeltown του Leeds, το 2015, με Βραβείο Συγγραφής, έχει παρουσιάσει τα καλλιτεχνικά της εγχειρήματα σε διάφορους χώρους ανά την Ευρώπη και τη Νότια Αμερική, μεταξύ αυτών στο Arts Printing House (Λιθουανία), στο Hasta Trilce (Μπουένος Άιρες), στο Blue Elephant Theatre (Λονδίνο) και στο Acker Stadt Palast (Βερολίνο). Είναι υπότροφη του Onassis Air residency για το έτος 2022/23 στην Αθήνα. Η Marianne είναι επισκέπτρια-καθηγήτρια του Northern School of Contemporary Dance.
Συντελεστές
Ιδέα / Χορογραφία / Υλοποίηση: Μαρίνα Μήλιου-Θεοχαράκη, Μarianne Tuckman
Επιμέλεια ήχου / Ηχητικός Σχεδιασμός: Δημήτρης Πατσαρός
Μουσική: Afrorack
Σκηνογραφία: Laure Jaffuel
Η έρευνα της performance Holding Strategies έγινε στο πλαίσiο του προγράμματος Onassis AiR
