Με ένα ολοκαίνουργιο μυθιστόρημα έρχεται να γιορτάσει ο Γιάννης Ξανθούλης, τα 35 χρόνια παρουσία του στην λογοτεχνική σκηνή της χώρας μας. Με άμεση και ειλικρινή γραφή, αλλά και με μια ιστορία που κρύβει μέσα της μυστηριώδεις πινελιές, μασκαρεύοντας το δράμα με χιουμοριστικά πέπλα, μας καλεί σε έναν γάμο παραδοσιακό μεν, που κρύβει πολλά μυστικά δε. Έναν γάμο πραγματικό, που τελέστηκε στην μεταπολεμική Ελλάδα, σε κάποιο χωριό της Αλεξανδρούπολης, και που τόσο έντονα και με βαθιά αγάπη χαράχτηκε στη μνήμη του συγγραφέα, για να τον αξιοποιήσει και να τον τιμήσει με τον δικό του τρόπο στο σήμερα, κρατώντας τη μαγεία του τότε, ποτίζοντάς την με την μυθιστορία του τώρα.
Ο 73χρονος Ιορδάνης Λεοντίου, ο οποίος πάσχει από άνοια, έχει την πεποίθηση πως πρέπει να παραστεί σε έναν γάμο. Όμως ο γάμος αυτός, στην πραγματικότητα, έχει τελεστεί το 1952 και εκείνος, ήταν εκεί. Αυτό όμως δεν το θυμάται, και αυτός είναι και ο λόγος που θα ανέβει τελικά σε ένα τρένο και θα πραγματοποιήσει ένα “ταξίδι” στο παρελθόν, σε μνήμες καλά θαμμένες, σχεδόν ξεχασμένες, ανασύροντας από τα πιο σκοτεινά σοκάκια του μυαλού του τις μικρές εκείνες λεπτομέρειες που ούτε καν θα φανταζόταν ποτέ πως θα μπορούσε να έχει συγκρατήσει. Μικρές στιγμές που κρύβουν μέσα τους προσωπικές αλήθειες, αγάπες, έρωτες, τραγωδίες και όλα αυτά, υπό την σκιά ενός γάμου χαρμόσυνου που σηματοδεί ένα νέο ξεκίνημα, ίσως και περισσότερα.
Δεν θέλω να πω πολλά περισσότερα όσον αφορά την πλοκή του βιβλίου, γιατί τότε κινδυνεύω να σας αποκαλύψω πράγματα που καλό θα ήταν να τα ανακαλύψετε μόνοι σας κατά την διάρκεια της ανάγνωσης. Ο Γιάννης Ξανθούλης, παντρεύοντας το παρελθόν με το παρόν, μέσα από την αριστοτεχνική του αφήγηση, μας προκαλεί να κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο, να πιάσουμε το τέλος του νήματος και να οδηγηθούμε στην αρχή του, αργά, σταδιακά, επιτρέποντάς μας στην διαδρομή να συγκεντρώσουμε τις πληροφορίες εκείνες που είναι απαραίτητες για να οδηγηθούμε στις μικρές ή στις μεγάλες αλήθειες, όχι μόνο της ζωής, αλλά και τις προσωπικές, εκείνες που ο κάθε άνθρωπος κρύβει βαθιά μέσα στην καρδιά, στην ψυχή και στο μυαλό του.
Η πρόσκληση σε αυτό το γάμο είναι ανοιχτή και όλοι μας είμαστε καλεσμένοι. Με τρόπο ρεαλιστικό και ανθρώπινο, ο Γιάννης Ξανθούλης αφηγείται μία ιστορία -εμπνευσμένη από τις δικές του αναμνήσεις, και ποτισμένη με την αγάπη που κρύβει στην καρδιά του για τις μνήμες του αυτές- που διακρίνεται για το συναίσθημα, την αλήθεια της, την περίτεχνα κρυμμένη τραγικότητά της, αλλά και για το κωμικό της στοιχείο, κάτι που χαρακτηρίζει τον συγγραφέα και την πλειοψηφία των έργων του. Άλλωστε, κάθε τι καλό ή άσχημο, αποτελεί μέρος της ζωής και της αλήθεια μας. Και όπως ο Ιορδάνης νιώθει την βαθιά ανάγκη να επιστρέψει κάπου όπου είχε περάσει καλά, κάπου που ένιωθε ευτυχισμένο, έστω και νοερά, την ίδια ανάγκη έχουμε κάποια στιγμή όλοι μας, συνειδητά ή ασυνείδητα, και τότε είναι που ο νους μας ταξιδεύει σε μέρη και στιγμές που δεν λησμονούμε, απλά κρατάμε φυλαγμένα μέσα μας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη, Την Κυριακή έχουμε γάμο, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.