Η έκθεση «Κόσμος άθικτος σε σπασμένα τζάμια», που παρουσιάζει ο Θόδωρος Δασκαλάκης, αποτελεί μια πολύμορφη, καλειδοσκοπική απάντηση στο κατεξοχήν ερώτημα της ζωγραφικής, της καταγωγής και της ιστορίας της. Διότι αν η ζωγραφική είναι η πρώτη γραφή, είναι ταυτόχρονα μάρτυρας της απόσπασης του ανθρώπου από τη φύση -απόσπαση «φυσική» στον άνθρωπο όσο ο αέρας που αναπνέει- και της επανασύνδεσης, με όρους τέχνης, που επιχειρείται εκ νέου σε κάθε αυθεντικό έργο. Με αυτές τις δύο έννοιες –της απόσχισης και της σύνδεσης- τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση εντάσσονται στην ιστορία μιας ζωγραφικής μεγάλης κι απόκρημνης, που δημιουργεί τον χώρο μέσα στον οποίο στήνεται το έργο, ενώ ταυτόχρονα το διαμελίζει καθώς το δημιουργεί, με μια κίνηση εκστατική προς την καρδιά ενός άθικτου κόσμου.
Άθικτες κι αλώβητες αναδύονται οι μορφές των ζώων, άλλοτε αγκαλιάζοντας, άλλοτε αποκαλύπτοντας και συγκαλύπτοντας το ιερατικό μυστικό της ένωσης που συντελείται εν μέσω των διαθλάσεων και του κατακερματισμού, μαρτυρώντας μια σχέση κοντινή, απτή, συγκινησιακή.
Ταυτόχρονα σε μια αντίστροφη οπτική, ο κόσμος με τον οποίο έρχεται αντιμέτωπος ο θεατής των έργων του Θόδωρου Δασκαλάκη, είναι ένας κόσμος που φλέγεται εκ των έσω. Το πύρινο στοιχείο λειτουργεί ανεξάρτητα από το θέμα του έργου κι από την εικόνα που ενσαρκώνεται τελικά στο βλέμμα και ριζώνει μέσα του. Είναι ένας κόσμος που αυτοαναφλέγεται παράγοντας την εικόνα, ενόσω διατηρείται ζωντανή η κίνηση που τον διατρέχει και του προσφέρει συνοχή.
Σίγουρα έχουμε να κάνουμε με μια γραφή προσωπική, ιδιότυπη κι ενίοτε ιδιόρρυθμη, δύσκολη. Όμως σε καμία από τις στιγμές της, η εσωτερική αυτή γραφή δεν παύει να συνδιαλέγεται με την ιστορία, της φύσης, της τέχνης και του ανθρώπου. Κι είναι ακριβώς αυτός ο διάλογος με την ιστορία που αποτελεί ίσως μια από τις βαθύτερες όψεις της. Διότι δεν έχουμε να κάνουμε μ’ ένα έργο που ζητάει αποδοχή από το κοινωνικό περιβάλλον, καλλιτεχνικό ή μη. Η κίνηση που το διέπει είναι μάλλον αντίστροφη. Πρόκειται για μια διαδικασία εσωτερίκευσης και μετάλλαξης, όπου το έργο αρπάζει μια εξωτερική στιγμή, μια στιγμή της καθημερινότητας, και την απογυμνώνει από όλα τα επίκτητα στοιχεία και τις συντεταγμένες που την ακινητοποιούν στο τώρα, τοποθετώντας την στην σκηνή, αποκαλύπτοντας έτσι τα νήματα που τη συνδέουν με τον τραγικό χαρακτήρα της ύπαρξης, ανθρώπινης και ζωικής. Κι αν η τραγωδία είναι μια «γεωμετρία του άλγους» (Γ. Χειμωνάς, Πρόλογος στις Βάκχες του Ευριπίδη), αυτό ακριβώς επιχειρεί να «μετρήσει» το έργο του Θόδωρου Δασκαλάκη.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Επιμέλεια έκθεσης: Francesco Moretti
Θόδωρος Δασκαλάκης
Ο Θόδωρος Δασκαλάκης είναι ζωγράφος γνωστός για το έργο του στην Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού όπως, Γερμανία, Αυστρία, Βέλγιο, Κύπρος. Γεννήθηκε στην Γερμανία το 1968 και αποφοίτησε από την παγκοσμίου φήμης Ακαδημία του Μονάχου (Munich Kunstakademie). Ξεκίνησε την καριέρα του ως ζωγράφος στο Μόναχο και το Βερολίνο. Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε το 1999. Πολλά από τα έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και άλλες χώρες της Ευρώπης καθώς και στις Η.Π.Α. Πραγματοποίησε εκθέσεις σε γνωστές γκαλερί στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως Gallery Ekfrasi Grammatopoulou (2022), Εικαστικός Κύκλος (2018), Donopoulos International Fine Arts (2018), γκαλερί Περί Τεχνών (2013), Gallery Genesis (2011), Palais Lobkowitz, Vienna (2010) Αίθουσα Τέχνης Ναυπλίου (2009), Titanium Yiayiannos Gallery (2009 & 2005), Art Athina (2009), Silks Gallery Cyprus (2009), Galerie Libre Cours, Brussels (2007), κ.α.
Λίγα Λόγια για το Fichti Art
Πολιτιστικά και εκπαιδευτικά δρώμενα Φίχτια, Μυκήνες
29, 30, 31 Ιουλίου, 1 Αυγούστου 2022
Το Fichti Art είναι ένας νέος πολιτιστικός θεσμός που ξεκίνησε το 2021 από μία πολυεθνική δημιουργική ομάδα καλλιτεχνών και πολιτιστικών ακτιβιστών με έδρα τα Φίχτια, για να προσφέρει χώρο και χρόνο έκφρασης τόσο σε καλλιτέχνες διεθνούς αναγνώρισης όσο και σε τοπικές δημιουργικές δυνάμεις, με μία κεντρική κάθε φορά δράση, σε συνομιλία με το περιβάλλον και την ιστορία της περιοχής των Φιχτίων – Μυκηνών, με ελεύθερη συμμετοχή του κοινού.
Το Fichti Art 2022 έχει ως κεντρική ιδέα την αξιοποίηση και την «επανάχρηση» μέσω εικαστικών, μουσικών, παραστατικών και αρχιτεκτονικών παρεμβάσεων ορισμένων εμβληματικών εγκαταλειμμένων χώρων ή χώρων που προορίζονται για άλλη χρήση της περιοχής των Φιχτίων και των Μυκηνών. Η φετινή διοργάνωση δίνει έμφαση στον κλασικό, παραδοσιακό και σύγχρονο πολιτισμό της Μεσογείου, που αναδεικνύεται μέσα από ήχους και εικόνες και συνδέει καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, εικαστικούς και ερμηνευτές. Το Ficthi Art 2022 είναι αφιερωμένο στον πρόσφατα χαμένο μουσικό και φίλο Γιάννη Νόνη εναν καλλιτέχνη και δάσκαλο που έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής κι όχι μόνο και που συνετέλεσε στη φετινή διοργάνωση με τον ενθουσιασμό και τις γνώσεις του.
Κεντρική εικόνα θέματος: Beaudelaire, 2018, λάδι/χρώμα σε καμβά, 100×100 cm
