Η State of Concept παρουσιάζει από τις 5 Φεβρουαρίου 2016 την ομαδική έκθεση με τίτλο Through the Fog: Descripting the Present σε επιμέλεια Nick Aikens. Η έκθεση περιλαμβάνει έργα έξι καλλιτεχνών που δουλεύουν με διάφορα εικαστικά μέσα, όπως βίντεο, φωτογραφία και εγκαταστάσεις, κάποια εκ των οποίων δημιουργήθηκαν ειδικά για την έκθεση ή παρουσιάζονται στην Αθήνα για πρώτη φορά.
Καλλιτέχνες: Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Christian Nyampeta, Ευτύχης Πατσουράκης, Didem Pekun, Βαγγέλης Βλάχος, Grant Watson.
Πάνω από διαφορετικές χώρες και πλαίσια αναφοράς, μια συμπαγής στρώση ομίχλης αιωρείται από πάνω μας. Η ομίχλη αυτή, που έχει στιγματιστεί από τις διάφορες μορφές κρατικής, οικονομικής και πολιτικής βίας, σαν ένα κακό μείγμα της κρίσης και της αλλαγής, σταδιακά καθιστά όλο και πιο δύσκολο τον προσανατολισμό μας. Μέσα σε αυτή τη θολούρα, πώς μπορούμε να φανταστούμε και να εκφράσουμε τις δικές μας θέσεις ως υποκείμενα, τον τρόπο ύπαρξης και την πολιτική εξουσία στον κόσμο; Τι θα προκαλέσουμε στην προσπάθειά μας να περιγράψουμε και να ξαναγράψουμε το παρόν; Και πώς μπορεί η καλλιτεχνική σκέψη, οι διαδικασίες και οι αισθητικές στρατηγικές της να συμβάλλουν σε αυτό το πεδίο έρευνας; Το ‘Through the fog: Descripting the present’ είναι μια έκθεση σε μορφή δοκιμίου. Ένας διάλογος ανάμεσα σε διαφορετικά χωροχρονικά πλαίσια και μεθοδολογίες που επιχειρεί να αντικατοπτρίσει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε, επικοινωνούμε και κινούμαστε στο παρόν που ξεδιπλώνεται μπροστά μας.
Ο όρος ‘descripting’ χρησιμοποιείται από τον Christian Nyampeta, έναν από τους καλλιτέχνες της έκθεσης, του οποίου τα μεγάλα υφασμάτινα έργα που κρέμονται από το ταβάνι – τα οποία ο ίδιος περιγράφει ως φακέλους – καθοδηγούν τον επισκέπτη μέσα στην έκθεση, τόσο εννοιολογικά αλλά και φυσικά. Μέσα σε αυτά τα υφάσματα θα βρει κανείς κείμενα, γραφήματα, ηχογραφημένα μηνύματα και γραπτά του ίδιου του καλλιτέχνη που παρουσιάζουν την έρευνά του για την έννοια και πρακτική της ιδιορρυθμίας. Αντλώντας έμπνευση από τα γραπτά του Roland Barthes, ο όρος αυτός αναφέρεται σε μια μορφή προσωπικής συνείδησης. Ο Barthes αγνοώντας άλλες πιο έκδηλες μορφές πολιτικής αντίστασης ήθελε να βρει τον τρόπο με τον οποίο η βαθύτερη γνώση των ιδιαίτερων και υποκειμενικών παρορµήσεων και καθηµερινών πράξεων µπορούν να προάγουν µια µορφή εξουσίας. Στο πλαίσιο της έκθεσης ο όρος ‘descripting’ γίνεται αντιληπτός ως ένα µέσο που µας δίνει τη δυνατότητα να ξανασκεφτούµε την δική µας θέση εκ νέου µέσω µιας περιγραφής αλλά και αποσυναρµολόγησης. Μια ανάλογη προσέγγιση βλέπουµε και στο έργο του Βαγγέλη Βλάχου ‘Ξένοι αρχαιολόγοι από όρθια σε σκυφτή θέση’ (2012) που παρουσιάζει µια σειρά από φωτογραφίες αρχαιολόγων, η διάταξη της οποίας είναι ανάλογη της στάσης σώµατος των προσώπων και όχι µιας ιστορικής ή γεωγραφικής κατηγοριοποίησης. Το ίδιο συµβαίνει και µε το νέο έργο του Ευτύχη Πατσουράκη ‘Ορίζοντες’ (2016) που συνδυάζει εν είδει παζλ φωτογραφίες που βρέθηκαν στις υπαίθριες αγορές της Αθήνας σχηµατίζοντας κοινούς φανταστικούς ορίζοντες δίνοντας έτσι έµφαση στη θεµατική της έκθεσης.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η έκθεση εστιάζει ή αναφέρεται σε συγκεκριµένα κοινωνικά και πολιτικά πλαίσια όπως η Αθήνα, η Κωνσταντινούπολη ή το Λονδίνο. Παρόλ’αυτά η διαµεσολάβηση πραγµατοποιείται από διαφορετικές υποκειµενικότητες και διαδικασίες άρθρωσης, µέσα από την επανανοηµατοδότηση των εικόνων και της γλώσσας ή µε τη µορφή ηµερολογίου ή συνεντεύξεων. Τους επισκέπτες θα υποδεχτεί µια νέα εγκατάσταση της Χρυσάνθης Κουµιανάκη που έχει σχεδιαστεί ειδικά για τον χώρο και θα καλύπτει τις βιτρίνες της γκαλερί µε καλλιγραφικά σύµβολα που παραπέµπουν σε πολιτικά σλόγκαν που βρίσκει κανείς στους δρόµους της Αθήνας και τα οποία προέρχονται από σχέδια για µια ιδεατή πόλη. Ως µέρος του έργου του ‘How We Behave’ που βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Grant Watson παρουσιάζει τρία νέα φιλµ που αποτελούνται απο συνεντέυξεις µε συγγραφείς, καλλιτέχνες και ακτιβιστές που ζουν στην Αθήνα. Το έργο αυτό έχει ως σηµείο αναφοράς τη δήλωση του Michael Foucault ότι «οι βιογραφίες µπορεί να γίνουν η βάση για ένα έργο τέχνης». Σε µια νέα παρατεταµένης διάρκειας εκδοχή του δικάνναλου βίντεο ‘Of Dice and Men’ (2011 – σε εξέλιξη), η Didem Pekun παρουσιάζει µια σειρά από βίντεο-ηµερολόγια της περιόδου 2011-14 σε µια προσπάθειά της να επεξεργαστεί τα εκτυλλισόµενα τότε πολιτικά γεγονότα όπως οι διαδηλώσεις του Occupy, το πάρκο Γκεζί και οι πρόσφατες εκλογές, σε συνυφασµό µε έναν ιστό άσχετων εικόνων. Σε αυτά τα τρία έργα, όπως και σε όλη την έκθεση, γεννιέται µια περίπλοκη σχέση µεταξύ των πρωταγωνιστών και του περιβάλλοντός τους, µεταξύ της υποκειµενικότητας και του τρόπου απεύθυνσής της.
Το ‘Through the Fog’ πλαισιώνεται και αναγκαστικά απαντά σε µια αίσθηση κρίσης και πολιτικής δυσφορίας. Ωστόσο, οι θέσεις που παρουσιάζονται εδώ µοιάζουν να προτείνουν ότι προκειµένου να ξεφύγει από αυτή την «οµίχλη» η πολιτική υποκειµενικότητα πρέπει να γίνει αντιληπτή ως αναδυόµενη, σε συνεχή αλλαγή και µε κριτική αυτοεπίγνωση. Ως τέτοια, η έκθεση έχει ως στόχο να τραβήξει την προσοχή στη ρευστή, πορώδη σχέση ανάµεσα στις διαδικασίες υποκειµενοποίησης και πολιτικής εξουσίας.
Παράλληλο πρόγραµµα στο Green Park:
Το Σάββατο 7 Φεβρουαρίου στις 7µµ ο επιµελητής και κάποιοι από τους καλλιτέχνες της έκθεσης θα συζητήσουν για το έργο τους και το εννοιολογικό πλαίσιο της έκθεσης.
Ο Nick Aikens είναι επιµελητής στο Van Abbemuseum στο Άιντχοφεν. Αυτή την περίοδο ετοιµάζει την έκθεση µε τίτλο ‘The 1980s. Today’s Beginnings?’, που θα εγκαινιαστεί στο Μουσείο Van Abbe τον Απρίλιο, καθώς και την έκδοση ‘What’s the Use? Constellations of Art, History and Knowledge’ (Valiz), στην οποία είναι συντάκτης και συνεργάτης. Είναι µέλος της συντακτικής οµάδας internationaleonline.org και διδάσκει στο Dutch Art Institute στο Άρνχεµ και στο Design Academy στο Άιντχοφεν.
Photo: Didem Pekün, Of Dice and Men, 2011 – ongoing, δικάναλη βιντεοεγκατάσταση σε αρχιτεκτονικό περιβάλλον, 43 λεπτά. Φωτογραφία: Baris Dogrusoz. Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας και A Century of Centuries, SALT Beyoğlu