Ο πολλά υποσχόμενος 32 χρονος ζωγράφος με εμφανείς επιρροές από τον Jackson Pollock πηγαίνει κόντρα στις επιταγές της κρίσης, δραστηριοποιεί τις αισθήσεις με το έργο του! Ο έκδηλος σκληρός ρομαντισμός μιας πρώιμης εφηβείας ή μιας ετεροχρονισμένης ωριμότητας σε φέρνουν ένα βήμα πιο κοντά σε μια συνάντηση με την καλλιτεχνική του γλώσσα… σκληρή μα συνάμα ευαίσθητη, ελεύθερη σε ανοίγει δρόμους χωρίς το φόβο να χαθείς στην μετάφραση. Άλλωστε αυτός είναι ο Θωμάς Τουρναβίτης και αυτό είναι το έργο του! Πολυδιάστατο, ανθρωποκεντρικό, τέμνει την γαλήνη από τον αυτονόητο θαυμασμό.
Tης Μαρίας Κωφίδου
Είδωλα και πρότυπα
Αυτό διαφαίνεται στην πρόσφατη του έκθεση με τίτλο «Είδωλα 2013» που είναι τα πρότυπα που έχουμε και από τα οποία καλούμαστε να απογαλακτιστούμε. Είναι το μεσοδιάστημα από την παιδική ηλικία στην αντρική ωριμότητα. Αλλά είναι και το όραμα του διεθνισμού, η ένωση των λαών και η κατάργηση των συνόρων, η συνεργασία και η συνεννόηση, η συμβίωση μεταξύ των ανθρώπων.
Έτσι βλέπουμε να περνούν απ’ τον καμβά του πατεράδες, μανάδες, κόρες, θείοι, σύντροφοι, δοσίλογοι, ένστολοι, αρχηγοί, ζευγάρια που έχουν ακολουθήσει μια ώριμη πορεία, ομοφυλόφιλοι, μουσικοί, ζώα. Το κίνητρο για τα μουσικά είδωλα είναι η αγάπη της αίσθησης του ήχου αλλά και η αγάπη από την εμπειρία του από την περίοδο που ήταν στην χιπ χοπ σκηνή. Όσο για τα ζώα, σύμφωνα με τον καλλιτέχνη, είναι αυτά που μας δείχνουν ένα σημείο το οποίο θα είναι πάγιο στο μέλλον μας. Είναι ακόμη, το ζωώδες ένστικτο: αυτό που κάνει τη μάνα ικανή να σκοτώσει για να προστατέψει το παιδί της.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο καλλιτέχνης του δρόμου…
Οφείλουμε να αγοράσουμε καινούργια μάτια για να προσεγγίσουμε το έργο του ανήσυχου καλλιτέχνη! «Δυσπρόσιτη λιτότητα μέσω εμπειρικής διαγωνίου, τέμνει τη γαλήνη από τον αυτονόητο θαυμασμό. Η σκληρότητα της φιγούρας δεν έχει σχέση με την απωθητική εξέγερση, με συνέπεια η γραφή να μιλάει στα όρια μιας θρυψαλισμένης πραγματικότητας του απροσδόκητου. Ο Θωμάς Τουρναβίτης είμαι, και αυτό είναι το έργο μου. Οι ταμπέλες μπαίνουν στους δρόμους και όταν οι άνθρωποι τους περπατάνε οφείλουν να μην τις παίρνουν μαζί τους!»
Τα τελευταία χρόνια σημειώνει έντονη δραστηριότητα τόσο δημιουργικά όσο και εμπορικά σε μια εποχή που οι άλλοι δεν αντέχουν.
Η δική του εξήγηση είναι φυσικά τοποθετημένη σε μια πιο ανατρεπτική βάση «Θα σου πω το εξής: η πορεία μου είναι εκτός κρίσης και ανταγωνισμού. Εκτός ατόμων και κοινωνίας. Είναι για τον άνθρωπο, για την ανθρωπότητα!».
Η τεχνική του απλή: λαδομπογιές οικοδομής και ταρατσών πάνω σε καμβά. Ο τρόπος που δουλεύει: τελάρο στο πάτωμα. Τα χρώματά του έντονα και αδιάλυτα. Μια ζωγραφική ανθρωποκεντρική με πολλά εξπρεσιονιστικά στοιχεία, αφού η πραγματικότητα παραμορφώνεται με σκοπό να περιγράψει τα συναισθήματα του καλλιτέχνη. «Το στήσιμο της έκθεσης σημαντικό: τα έργα πολλά και τοποθετημένα κοντά το ένα στο άλλο. Με την απλή λογική: τόσα πολλά γίνονται γύρω μας και δε βλέπουμε τίποτα;».
Όσο προχωράει η συζήτηση φτάνουμε στην αχίλλειο πτέρνα κάθε εικαστικού που ζει και δραστηριοποιείται στην Ελλάδα… άραγε οι γκαλερί παίζουν σωστά τον ρόλο τους, στηρίζουν τους νέους καλλιτέχνες, επενδύουν σε αυτούς; «Υπάρχουν επαγγελματίες και λαμόγια… πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν!H πιάτσα όμως ξέρει να τιμωρεί και να επιβραβεύει.» μου απαντά.
Σίγουρα διαφέρει από τα συνηθισμένα. Ακόμη και οι απαντήσεις του δεν μοιάζουν με άλλες. Τελικά τι είναι, του λιμανιού ή του σαλονιού; «Κύριος ήρθα κύριος θα φύγω!» μου λέει και χαμογελάει «Καθένας βρίσκει τη δική του αλήθεια. Τα έργα μου μπαίνουν στα σαλόνια, εγώ όμως ότι ζωγραφίζω είναι οι εικόνες, τα βιώματά μου, ο επαναπροσδιορισμός μου μέσα από διαδρομές, και αυτές δε συμβαίνουν από την κουζίνα στο σαλόνι.».
Ακούγεται απόλυτος, αυτό είναι αλήθεια. «Πολλές φορές όταν μιλάω, δίνω την εντύπωση πως είμαι απόλυτα πεπεισμένος. Το ξέρω! Αντίθετα όμως, αισθάνομαι ότι ξαναγεννιέμαι, είναι ο δρόμος προς την αλήθεια! Τίποτα από ότι φτιάχνω δεν ανήκει σε εμένα! Τα τελάρα μου τα είδα στα ψαράδικα και τα χρώματα παντού! Το έργο μου δείχνει ότι πάσχω για φως!»
Το μόνο που τον κρατάει ακέραιο, όταν όλα γύρω του γκρεμίζουν; «H ηθική μου συμμετρία!» και αυτό που τον θυμώνει και τον φιμώνει δεν είναι άλλο από την πολιτική που βιάζει το μέλλον και η θρησκεία που τραβά τον άνθρωπο με νοσταλγία στο παρελθόν!
Τα επόμενα του σχέδια είναι ένα μεγάλο ταξίδι! Στις 13 Μαϊου στην Κωνσταντινούπολη με αλλαγή αεροπλάνου για το Εικόνιο της Μικράς Ασίας με συμμετοχή στο Παγκόσμιο Συμπόσιο Ζωγραφικής για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα μέχρι τις 25 Μαϊου. Μετά στη Χίο τον Ιούνιο για workshops σε παιδιά και προλόγιση της ατομικής έκθεσής του τον Ιούλιο στο νησί με τη μεταφορά της σειράς «Είδωλα 2013». Στη συνέχεια θα βρεθεί στο Ναύπλιο στην ομαδική έκθεση, με τους δύο κεραμιστές Βαβάτση Γιώργο και Καρακίτσο Κώστα στο «Βουλευτικό» δηλ. στο παλιό τζαμί στη πλατεία Συντάγματος. Και το Σεπτέμβρη υπάρχουν σχέδια για εξωτερικό.
Info: Ο Θωμάς Τουρναβίτης γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 1981 στην Αθήνα. Αποφοίτησε το 2005 από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Ντέρμπι (Ηνωμένο Βασίλειο) με μεταπτυχιακές σπουδές σε αντίστοιχη σχολή στο Βερολίνο (Γερμανία). Εργάστηκε ως καθηγητής σημειολογίας στο Τμήμα Φωτογραφίας του Δ. ΙΕΚ Βόλου και ως δάσκαλος καλλιτεχνικών σε ιδιωτικά και δημόσια δημοτικά της πόλης του Βόλου. Η δουλειά του απορρίπτει εν γένει τη τέχνη ως τρόπο έκφρασης καλλιτεχνικών ανησυχιών, συγκροτεί το ασυνείδητο και συγκεντρώνει χρωματικά, εθισμούς και κατάλοιπα. Είναι εχθρός του αφηρημένου, παρουσιάζοντας αφετηρίες ζωής με λάδι σε καμβά, απελευθερωμένες από τον εξορθολογισμό. Μέχρι σήμερα έχει συμμετάσχει σε παγκόσμια συμπόσια ζωγραφικής, 14 ατομικές και 17 ομαδικές εκθέσεις.