Η Εταιρία Μεσσηνιακών Αρχαιολογικών Σπουδών οργανώνει την εικαστική έκθεση στον Αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης με θέμα: «Θώρακες, άλογα και άνθη» με γλυπτά της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη & με νωπογραφίες της Ιόλης Ξιφαρά.
Τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο 2016, η Εταιρία Μεσσηνιακών Αρχαιολογικών Σπουδών, οργανώνει την εικαστική έκθεση «Θώρακες, άλογα και άνθη» μέσα στον Αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Μεσσήνης, με επιμέλεια της Λουϊζας Καραπιδάκη.
Τα εγκαίνια έχουν προγραμματιστεί για το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016, αλλά στο μεταξύ η έκθεση είναι ανοιχτή στο κοινό, σε όλη τη διάρκεια των δύο μηνών από τις 8 το πρωί, ως τις 8 το βράδυ. – Αναβάλλονται τα εγκαίνια της έκθεσης λόγω βροχοπτώσεων
Η αισθητική των γλυπτών έργων της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη, από ξύλο, σίδηρο και ορείχαλκο, είναι απόλυτα συνυφασμένη με την αρχαιότητα, αφού παραπέμπει εμφανώς στα υλικά κατάλοιπα του παρελθόντος αλλά πάντα παρόντος ελληνικού πολιτισμού τόσο με τις θεματικές της επιλογές «θώρακες και άλογα», όσο και με τις μνημειακές διαστάσεις των γλυπτών της.
Οι νωπογραφίες της Ιόλης Ξιφαρά παραπέμπουν σε μνημοσύνες παρελθόντων πολιτισμών, αφού μέσα από τις συνθέσεις της και τους εικονογραφικούς της υπαινιγμούς αντανακλώνται μύθοι και ιστορίες τόπων και ανθρώπων. Χρησιμοποιώντας την τεχνική του fresco, με την ιδιαίτερη υφή και την ονειρική απόδοση των χρωμάτων, μας ταξιδεύει σε άλλους κόσμους, αυτούς της ποίησης, της μουσικής, της ιστορίας, των θρύλων.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Για την έκθεση γράφει χαρακτηριστικά ο καθηγητής αρχαιολογίας και διευθυντής του ανασκαφικού και αναστηλωτικού έργου στην Αρχαία Μεσσήνη, Πέτρος Θέμελης: «Η αρχαία Μεσσήνη, πέρα από τις ποικίλες μορφές, τις υποστάσεις και τις διαστάσεις της είναι πρωτίστως μια τρισδιάστατη δημιουργία που συνομιλεί με το φυσικό περιβάλλον. Ένα περίοπτο έργο τέχνης που συγκροτείται σταδιακά από τα διάσπαρτα μέλη του, αναδύεται μέσα από επιχώσεις σκοτεινών αιώνων, ζει στο παρόν μια δεύτερη ζωή που προοιωνίζεται αιώνια. Όμοια με το Διόνυσο-Ζαγρέα που κατασπαράχθηκε από τους Τιτάνες και αναγεννήθηκε με νέα μορφή, η Μεσσήνη εμφανίζεται στα μάτια μας με μια νέα εξελισσόμενη διαρκώς μορφή που έλκει, εμπνέει, συγκινεί, γοητεύει και απαιτεί ταυτόχρονα ταπεινότητα και ευαισθησία στην προσέγγιση και τη χρήση των χώρων της από τους θνητούς αυτού του κόσμου. Στο απώτερο λαμπρό παρελθόν της, πλήθη γέμιζαν το θέατρο, την αγορά, το Ασκληπιείο, το Γυμνάσιο, το Στάδιο, την Παλαίστρα για να δουν, να ακούσουν, να συζητήσουν, να σκεφτούν, να διασκεδάσουν, να προμηθευτούν προϊόντα. Πλήθη συρρέουν σήμερα από όλο τον κόσμο για τους ίδιους γενικά λόγους. Αισθάνομαι τον παλμό των μνημείων της Μεσσήνης του σήμερα που στεγάζουν και πάλι δημιουργίες, δρώμενα και τέχνεργα υψηλής αισθητικής, αναλαμβάνοντας σημαντικό παιδευτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό ρόλο.
Η έκθεση έργων τέχνης δύο γυναικών εικαστικών, της γλύπτριας Αλεξάνδρας Αθανασιάδη και της ζωγράφου Ιόλης Ξιφαρά, στο μνημειώδες Γυμνάσιο της αρχαίας Μεσσήνης, όπου τα νιάτα της μεσσηνιακής επικράτειας ασκούνταν σε γυμνικά και ιππικά αγωνίσματα, θα προσφέρει στον επισκέπτη του αρχαιολογικού χώρου μια μοναδική εμπειρία μετάβασης από τον σύγχρονο στον αρχαίο κόσμο της δημιουργίας, της θέασης και της ακρόασης».
Επίσης σημειώνει η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια της έκθεσης Λουϊζα Καραπιδάκη: «Η απόπειρα συνεύρεσης δύο εικαστικών, μιας γλύπτριας και μιας ζωγράφου, με διαφορετικές εννοιολογικές και πλαστικές προσεγγίσεις, στο φυσικό περιβάλλον ενός αρχαιολογικού χώρου, αποτελεί σίγουρα ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον εγχείρημα και μια απτή απόδειξη της δύναμης της τέχνης στο διηνεκές του ελληνικού πολιτισμού. Η περίπτωση της συγκεκριμένης εκθεσιακής επιλογής των εικαστικών Αλεξάνδρας Αθανασιάδη και Ιόλης Ξιφαρά θα αποτελέσει αναμφίβολα μια ενδιαφέρουσα περιήγηση με την εναλλαγή των οπτικών εντυπώσεων του θεατή από το αρχαίο στο σύγχρονο. Οι δυο καλλιτέχνες με ένα απόλυτα σύγχρονο λεξιλόγιο στον τρόπο της εικαστικής τους έκφρασης παραπέμπουν στη μνήμη, στην ιστορία, στην τέχνη του αρχαίου πολιτισμού χρησιμοποιώντας υλικά και τεχνικές της αρχαίας τεχνολογίας καθώς και ποικίλες σημασιολογικές αναφορές».