Θύματα Ειρήνης – Βασίλης Βασιλικός

Από τις εκδόσεις ΓΚΟΒΟΣΤΗ μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο του Βασίλη Βασιλικού με τίτλο «Θύματα Ειρήνης».

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Το μυθιστόρημα Θύματα ειρήνης (1956) είναι η δεύτερη εμφάνιση του Βασίλη Βασιλικού στη νεοελληνική πεζογραφία, μετά τη νουβέλα Η διήγηση του Ιάσονα (1953). Ένα «μυθιστόρημα ενηλικίωσης», που αφηγείται την ιστορία μιας συντροφιάς επτά νέων ανδρών, οι οποίοι ωριμάζουν με τον πλέον επώδυνο τρόπο στη Θεσσαλονίκη των αρχών της δεκαετίας του ’50, αναζητώντας απελπισμένα κάποιο ιδανικό και παλεύοντας με τον έρωτα, τον θάνατο, τις ιδεολογίες και τα φαντάσματα της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Παράλληλα, το έργο είναι ένας φόρος τιμής στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη απερίφραστα ερωτική, που μαγνητίζει, συναρπάζει, παθιάζει και μαζί εγκλωβίζει τους χαρακτήρες, δημιουργώντας την αίσθηση του «αποκλεισμού» και την επιθυμία της μεγάλης φυγής.

Τα γνώριμα θέματα του Βασιλικού κάνουν έντονη την παρουσία τους σε όλο το μυθιστόρημα: ο φόβος για διασάλευση της παγκόσμιας ειρήνης, το πέρασμα του χρόνου μέσα από την εναλλαγή των εποχών, οι ισχυροί δεσμοί της ανδρικής φιλίας, η παντοδυναμία της μνήμης, η αναζήτηση ταυτότητας, το ανικανοποίητο των ερωτικών σχέσεων, η αγωνία του συγγραφέα να εκφράσει τον εαυτό του και τους άλλους μέσα από τη διαδικασία της γραφής και να λάβει θέση απέναντι στα γεγονότα. Παράλληλα, το μυθιστόρημα τοποθετεί στο κέντρο του ενδιαφέροντος το φλέγον ζήτημα της επιστροφής των κλεμμένων ελληνικών αρχαιοτήτων στην κοιτίδα τους και θίγει την πρώιμη τότε ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ένα νεανικό χρονολογικά και ώριμο λογοτεχνικά έργο, που διακρίνεται για την ψυχογραφική του δύναμη και διατηρεί ως τις μέρες μας την επικαιρότητα, τη φρεσκάδα και την τόλμη του.

Φιλολογική Επιμέλεια – Εισαγωγή: Θανάσης Αγάθος

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Ο Βασίλης Βασιλικός γεννήθηκε στην Καβάλα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στη Δραματική Σχολή του Yale και στη Σχολή της SRT στη Νέα Υόρκη (σκηνοθεσία τηλεόρασης).

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας αυτοεξορίστηκε και έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης, κυρίως στη Γαλλία και την Ιταλία.

Διετέλεσε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ (1981-1984) και Πρέσβης εκ Προσωπικοτήτων της Ελλάδας στην UNESCO (1996-2004). Πρωτοεμφανίζεται στα γράμματα το 1953, σε ηλικία 18 ετών με τη νουβέλα Η διήγηση του Ιάσονα, που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από την κριτική. Ακολουθεί το μυθιστόρημα Θύματα ειρήνης (1956).

Το 1961 εκδόθηκε η τριλογία Το φύλλο. Το πηγάδι. Τ’ αγγέλιασμα, η οποία τιμήθηκε με το Βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα. Το 1966 δημοσίευσε το Ζ, φανταστικό ντοκιμαντέρ ενός εγκλήματος, του οποίου η κινηματογραφική μεταφορά από τον Κώστα Γαβρά γνώρισε τεράστια διεθνή επιτυχία.

Άλλα σημαντικά βιβλία του:

Οι φωτογραφίες (1964), Εκτός των τειχών (1965), Γλαύκος Θρασάκης (1974-1978), Το ημερολόγιο του Ζ (1974), Ο ιατροδικαστής (1976), Τα καμάκια (1978), Foco d’amor (1979), Το τελευταίο αντίο (1979), Οι λωτοφάγοι (1981), Το ελικόπτερο (1985), Κ (1992), Μνήμη από μελάνι (1999), 290 πρόσωπα (2006), Τα ποιήματα (2007), Οι γάτες της Rue d’Hauteville (2010), Όναρ ημερόφαντον (2011), 8½ (1968-1973, 2012).

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (Ε.ΚΕ.ΒΙ.), είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Έλληνας πεζογράφος μετά τον Καζαντζάκη.

Είναι παντρεμένος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου και έχουν μια κόρη, την Ευρυδίκη.