Τηλέμαχος Τσαρδάκας: Η ζωή θέλει προσπάθεια και επιμονή

“Το Κορίτσι που επιμένει” είναι μια μουσική παράσταση εμπνευσμένη από την Ελληνική μυθολογία, αλλά και την ανάγκη του ανθρώπου να κάνει τα πάντα για αυτούς που αγαπάει.

Η ηρωίδα της παράστασης ξεκινά το περιπετειώδες ταξίδι της για να φτάσει στον αγαπημένο της με ζωντανό τραγούδι, μουσική και πολύ χιούμορ, συναντώντας στο δρόμο της πρόσωπα της ελληνικής μυθολογίας όπως τον Κέρβερο, την Περσεφόνη και τον Πλούτωνα.

Με αφορμή το ανέβασμα του έργου ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας μας μιλάει για την ιστορία του κοριτσιού και τα νοήματα της, για να καταλήξει ότι η ζωή θέλει προσπάθεια και επιμονή και ότι η απώλεια, η ήττα, ο θάνατος είναι μέρος της και αυτό είναι που πρέπει τελικά να μάθουμε εμείς οι μεγάλοι στα παιδιά…

– “Το Κορίτσι που επιμένει” ξεκίνησε το ταξίδι του στη σκηνή του Θεάτρου Άβατον πριν λίγο καιρό. Πείτε μας αρχικά λίγα λόγια για τη δημιουργία αυτή της ξεχωριστής ιστορίας. Ποιά ήταν η αφορμή και η έμπνευση για το έργο;

Η παράσταση αντλεί την έμπνευσή της από την Ελληνική μυθολογία. Υπάρχει μια σημαντική αναλογία με τον μύθο του Ορφέα και της Ευριδίκης. Όμως και η ίδια η καθημερινότητα που πολλές φορές μας ζητάει να κάνουμε το κάτι παραπάνω ή – καμιά φορά – και το ακατόρθωτο, προκειμένου να κερδίσουμε λίγες στιγμές ευτυχίας με τους αγαπημένους μας, αποτέλεσε σημαντική αφορμή.

– Σε πολλές από τις ιστορίες αγάπης και τόλμης των παιδικών μας χρόνων έχουμε συνηθίσει το αγόρι να γίνεται ο πρωταγωνιστής που φέρει εις πέρας το ακοτόρθωτο για χάρη της αγαπημένης του. Υπήρξε κάποιος ιδιαίτερος λόγος που βασίσατε την ιστορία σας στο χαρακτήρα του κοριτσιού και όχι στου αγοριού;

Πιστεύω ότι γενικώς τα δυναμικά θηλυκά πρότυπα είναι αναλογικά λιγότερα απ’ ότι θα μπορούσαν να είναι. Ισχύει ότι έχουμε συνηθίσει το αγόρι να είναι ο ήρωας και το κορίτσι αυτό που περιμένει παθητικά. Είναι ωραίο και αυτό το πιο παραδοσιακό σχήμα αλλά οι ρόλοι αλλάζουν όπως έχουν ήδη αλλάξει και οι κοινωνίες. Τον δυναμισμό μίας ηρωίδας, όταν δεν χάνεται το θηλυκό στοιχείο και δεν καταφεύγει σε «αρσενικά» χαρακτηριστικά (πχ βία), τον βρίσκω πολύ γοητευτικό.

– Οι θεατές παρακολουθούν την περιπέτεια της ηρωίδας και το ταξίδι της στον Κάτω Κόσμο. Τι ρόλο παίζει η ελληνική μυθολογία στο έργο σας; Μέσα από μία άλλη φανταστική ιστορία τι μαθαίνουμε τελικά για τον Κάτω Κόσμο, τον Κέρβερο, την Περσεφόνη και τον Πλούτωνα; Πώς τους εμπνευστήκατε εσείς ως χαρακτήρες;

Η μυθολογία μας είναι αστείρευτη. Τα έχει πει όλα για μας και για τις ζωές μας και για τις ανησυχίες μας πολύ πριν από μας. Αυτό ίσχυε πάντα. Για τα ίδια θέματα αγωνιούσαν πάντα οι άνθρωποι. για τα ίδια αγωνιούν και τώρα: για τον έρωτα και για τον θάνατο. Τα μυθολογικά πρόσωπα που εμφανίζονται στο παραμύθι μας έχουν κι αυτά το δικό τους παρελθόν και τη δική τους ιστορία πριν από τα γεγονότα στα οποία τα συναντάμε: ο Κέρβερος είναι ένα τρικέφαλο τέρας που λατρεύει τις τριφωνίες και κατ’επέκταση τις μελωδίες γιατί εκεί βρίσκει κοινή φωνή ο τριπλός εαυτός του. Ο Πλούτωνας με τη σειρά του κάποτε ανέβηκε στον πάνω κόσμο να πάρει την αγαπημένη του Περσεφόνη – μια πράξη ανάλογη με αυτό που κάνει και η δική μας ηρωίδα. Αυτό του το παρελθόν θα παίξει ρόλο.

– Μουσική, τραγούδι, όπερα, χορός, θέατρο και κουκλοθέατρο! Όλα αυτά τα στοιχεία συνυπάρχουν στην παράσταση ακολουθώντας την ιστορία της ηρωίδας. Πόσο εύκολο είναι να συνδυαστούν όλα αυτά μαζί από τους τέσσερις πρωταγωνιστές της παράστασης;

Είναι εύκολο όταν υπάρχουν τόσο ταλαντούχοι και εργατικοί ηθοποιοί και συνεργάτες. Με ενδιαφέρει πολύ να μην σκεφτεί καν ο θεατής ότι μπορεί να βαρεθεί. Να υπάρχει μια τέτοια μείξη τεχνικών και θεατρικών γλωσσών που να διατηρείται το ενδιαφέρον πολύ ψηλά. Ειδικά τα παιδιά είναι δύσκολοι θεατές. Αν βαρεθούν ή αν κουραστούν δε θα ντραπούν να το δείξουν, δεν το κρύβουν. Οπότε όλες αυτές οι τεχνικές είναι απλώς τρόποι, ενδιαφέροντες και πρωτότυποι ελπίζω, για να πούμε την ιστορία μας με ζωντάνια.

– Εκτός από τους πρωταγωνιστές της παράστασης, θα θέλατε να μας πείτε δυο λόγια και για τους υπόλοιπους συντελεστές;

Θα ήθελα να αναφερθώ στο Διονύση Μπάστα που έχει γράψει τη μουσική και τα τραγούδια του έργου. Το ταλέντο του και η δουλειά του έχουν κάνει το «Κορίτσι» αυτό που είναι. Έχουν αναδείξει το χιούμορ αλλά και την τρυφερότητα των στίχων με έναν ιδανικό τρόπο, έχουν κρατήσει τη χαρά και τη συγκίνηση στις σωστές αναλογίες. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι φεύγουν από το θέατρο μαγεμένοι από τα τραγούδια και αναζητούν το cd (το οποίο παρεμπιπτόντως κυκλοφορεί μαζί με το κείμενο του έργου από τις εκδόσεις Σοκόλη)

– Πώς καταφέρνει το έργο να απευθύνεται ταυτόχρονα τόσο στα παιδιά όσο και σε ενήλικες; Σίγουρα στα παιδιά έχει να διδάξει πολλά, τι είναι αυτό όμως που μαθαίνει στους μεγάλους;

Στους μεγάλους νομίζω θυμίζει αρκετά πράγματα. Ότι ο έρωτας κάποτε στη ζωή μας ήταν ό,τι πιο αγνό και ό,τι πιο σημαντικό και μπορεί και να φτάναμε στην άλλη άκρη του κόσμου γι’ αυτόν. Επίσης τους δίνει μια αφορμή να μιλήσουν με τα παιδιά τους για το θάνατο χωρίς βάρος και στεναχώρια ή άλλο σκοτεινό περιτύλιγμα. Θέλω να πιστεύω ότι η παράστασή μας μπορεί να αποτελέσει μια αρχή συζήτησης ότι η ζωή θέλει προσπάθεια και επιμονή και ότι η απώλεια, η ήττα, ο θάνατος είναι μέρος της.

– Πότε τελειώνει το ταξίδι του το “Κορίτσι που επιμένει”; Και ποιά θα είναι η συνέχεια για εσάς μετά την παράσταση;

Το Κορίτσι μας θα συνεχίσει να επιμένει για λίγες ακόμα παραστάσεις, μέχρι και τις 21 Ιανουαρίου. Από εκεί και πέρα ετοιμάζουμε ένα νέο μιούζικαλ το οποίο θα ξεκινήσει τέλη Φεβρουαρίου στο θέατρο act, που είναι το καλλιτεχνικό «σπίτι» μας στην Πάτρα. Ο τίτλος του είναι «Μην κοιτάς το φεγγάρι» και το στήνουμε με μια ομάδα έντεκα πολύ ταλαντούχων ηθοποιών και τραγουδιστών. Το έργο, μέσα από μια ιστορία έρωτα, απόρριψης και κοινωνικών ανισοτήτων, μιλάει για το πώς οι ήρωες γίνονται ήρωες. Η μουσική και τα τραγούδια είναι του Διονύση Μπάστα με τον οποίο έχουμε δουλέψει πάνω από ενάμιση χρόνο για αυτό το πρότζεκτ. Οι στίχοι, τα κείμενα και η σκηνοθεσία είναι δικά μου.

Διαβάστε επίσης:

Το κορίτσι που επιμένει…, στην σκηνή του Θεάτρου Άβατον! – Έως 21 Ιανουαρίου 2018