Η Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί (+,Χ) παρουσιάζει στο Από Μηχανής Θέατρο ένα συγκινητικό σύγχρονο γαλλικό έργο με έντονα κωμικό χαρακτήρα, ένα έργο–ωδή στη μοναδικότητα από τις 12 Νοεμβρίου 2011. Το βραβευμένο στο Fringe του Εδιμβούργου (2011) και υποψήφιο για βραβείο Molière του Εθνικού Θεάτρου της Γαλλίας Την Τρίτη στο σούπερ–μάρκετ του Εμμανουέλ Νταρλέ θα παιχτεί σε πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα.
Μια σημαντική στιγμή του σύγχρονου γαλλικού θεάτρου, ένας σπαρακτικός μονόλογος για τον άνθρωπο που δε θέλει πια να κρύβει αυτό που είναι, όποιες και αν είναι οι συνέπειες. Και οι συνέπειες είναι πολλές όταν είσαι τραβεστί σε μια μικρή κοινότητα.
Η Μαρί-Πιέρ είχε χρόνια να εμφανιστεί στη γειτονιά της παιδικής της ηλικίας. Το πατρικό της σπίτι το εγκατέλειψε τότε που αποφάσισε να γίνει «αυτή καθεαυτή» και να απομακρυνθεί από το περιβάλλον που την ήξερε ως Ζαν-Πιέρ. Αλλά εδώ και λίγους μήνες η μητέρα της πέθανε, ο ηλικιωμένος πατέρας της έμεινε μόνος, και αυτό η Μαρί-Πιέρ δεν μπορούσε να το αγνοήσει.
Αποφασίζει λοιπόν να αφιερώσει μια μέρα την εβδομάδα, συγκεκριμένα την Τρίτη, στη φροντίδα του πατέρα της. ΄Εκτοτε κάθε Τρίτη επιστρέφει στο πατρικό της. Φτάνει πρωί με το πρώτο τραίνο και αμέσως στρώνεται στη δουλειά: καθαρίζει το σπίτι, πλένει και σιδερώνει τα ρούχα και, το σημαντικότερο, συνοδεύει τον πατέρα της στο σούπερ–μάρκετ για να κάνουν μαζί τα ψώνια της εβδομάδας. Ήδη μέσα στο σπίτι η συνύπαρξη είναι δύσκολη, η δυσκολία επιτείνεται με την έξοδο στον δρόμο και κορυφώνεται στον χώρο του σούπερ–μάρκετ όπου η Μαρί-Πιέρ, μόνη ή σε συνδυασμό με τον πατέρα της, είναι ο πόλος έλξης όλων των βλεμμάτων, η εισβολή της διαφορετικότητας στην πεζή καθημερινότητα, το νούμερο, το θέαμα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μετάφραση Μήνα Πατεράκη-Γαρέφη
Σκηνοθεσία Κατερίνα Μπερδέκα
Σκηνικά – Κοστούμια Νίκος Αναγνωστόπουλος
Μουσική Σύνθεση Δημήτρης Παπαλάμπρου
Ερμηνεύει και αυτοσχεδιάζει στο πιάνο o Θέμις Συμβουλόπουλος
Φωτισμοί Τάσος Παλαιορούτας
Ερμηνεύει ο Φαίδων Καστρής
Φωτογραφίες: Σταμάτης Αμπάτης
Σημείωμα συγγραφέα
Κάνω συχνά τα ψώνια μου στο κέντρο της πόλης εδώ, στη Ναρβόννη της Γαλλίας. Στο αντίστοιχο Μονοπρί εδώ. Είναι πολύ κοντά, και είναι βολικό. Επίσης, είναι λιγότερο κρύο και απρόσωπο από τα υπερ- σούπερ- μάρκετ της περιφέρειας. Εδώ μπορεί κανείς να συναντήσει, να δει, να ακούσει, κάθε λογής άνθρωπο.
Μια μέρα, Τρίτη πρέπει να ήταν, είδα μπροστά μου να περιμένει στην ουρά για το ταμείο, ένα πολύ περίεργο ζευγάρι. Ένα ζευγάρι ανάρμοστο. Ήταν ένας μικρούλης κύριος, προχωρημένης ηλικίας, ένας κύριος από τα μέρη μας σίγουρα, μαζί με μια μεγαλόσωμη γυναίκα, αρκετά όμορφη αλλά… είχε μια ομορφιά παράξενη, μπορούσες να τη διακρίνεις από μακριά. Υπερβολικά μακιγιαρισμένη, υπερβολικά διακριτή, όλα της υπερβολικά. Υπερβολικά προσεγμένη, στην παραμικρή λεπτομέρεια.
Όλοι τους κοίταζαν, όλοι. Όλα τα βλέμματα, ναι, επάνω της. Μια παράξενη ομορφιά, πολύ ανδροπρεπής. Μια τραβεστί, ή τρανσέξουαλ, να κάνει ήρεμη με τον μπαμπά της μικροψώνια στο Μονοπρί, με ψιθύρους να ακούγονται σε όλο το χώρο.
Προσπάθησα να φανταστώ τη ζωή, τις σκέψεις, τα λόγια, προσπάθησα να νοιώσω πώς είναι να ’χεις όλα αυτά τα βλέμματα πάνω σου, πώς να είναι όλα αυτά τα μάτια επάνω σ’ εκείνη τη γυναίκα και τον πατέρα της. Τι να σκέφτεται ο καθένας τους. Αν μιλούν μεταξύ τους.
Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε η επιθυμία να γράψω επιτόπου. Μια μέρα, συνηθισμένη και κανονική, μια τέτοια μέρα της ζωής ενός πατέρα και του γιου του/ της κόρης του. Μικρές καθημερινές συνήθειες. Αυτά που λέγονται, και αυτά που μένουν στη σιωπή. Αυτό που γίνεται αποδεκτό, και αυτό που μένει μια πληγή. Αυτό που ήταν πριν και αυτό που είναι τώρα.
Εμμανουέλ Νταρλέ
Σημείωμα σκηνοθέτη
Τώρα που αντιμετωπίζουμε, ως μονάδες και ως μέλη κοινωνίας, μια φορεμένη παγκόσμια οικονομική κατάσταση (γιατί πολιτική δεν υπάρχει πια) το να ασχοληθεί κανείς, έστω και λίγο, με την ιδιωτική ζωή ενός ανθρώπου, μοιάζει ύβρις. Σ’ αυτή τη μετέωρη κατάσταση πιστεύω πως είναι ανάγκη να ξαναβρούμε τις βασικές ανθρώπινες αισθήσεις. Να δούμε, να ακούσουμε, να αγγίξουμε, να γευτούμε, να οσφρανθούμε. Κι έπειτα, αν είμαστε τυχεροί να μπορέσουμε να αντιληφθούμε ή να δημιουργήσουμε ξανά μια μαγική στιγμή, κι ας είναι ύβρις. Μια τέτοια στιγμή είναι το «Την Τρίτη στο σούπερ–μάρκετ». Απλά μια στιγμή ενός ανθρώπου, τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Μπορεί κανείς να την προσπεράσει εύκολα. Ή μπορεί να σταθεί για λίγο και να αντιληφθεί πως ο χρόνος διαστέλλεται περίεργα και σίγουρα δεν μετριέται με τους δείκτες του ρολογιού.
Κατερίνα Μπερδέκα
Για τον συγγραφέα
Εμμανουέλ Νταρλέ
Ο Εμμανουέλ Νταρλέ γεννήθηκε το 1963. Ταξίδεψε πολύ ακολουθώντας τους γονείς του στην Αφρική, τη Λωραίνη και τη γαλλική επαρχία. Το 1977 επιστρέφει στην πρωτεύουσα, για να εγκατασταθεί τελικά στην Ωντ (Καρκασσόν). Σπούδασε κινηματογράφο και στη συνέχεια εργάσθηκε για αρκετά χρόνια σε βιβλιοπωλεία.
Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει τέσσερα μυθιστορήματα: Des Petits Garcons, Un Gâchis, Un des Malheurs, Le Bonheur και πολυάριθμα θεατρικά έργα. Μεταξύ αυτών, το Mardi à Monoprix (την Τρίτη στο σούπερ–μάρκετ), που κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Fringe του Εδιμβούργου το 2011, το βραβείο Herald Archangel Award και ήταν υποψήφιο δύο φορές στα βραβεία Molière του Εθνικού Θεάτρου της Γαλλίας (2010, 2011). To Mardi à Monoprix γνώρισε τεράστια εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία στο Παρίσι με ερμηνευτή τον Ζαν Κλωντ Ντρέυφους στο ρόλο της Marie Pierre (υποψήφιος για βραβείο Molière) και το Ηνωμένο Βασίλειο με τίτλο Tuesdays at Tescos και τον Σάιμον Κάλλοου στο ρόλο της Pauline.
Βιογραφικά συντελεστών
Κατερίνα Μπερδέκα
Σπούδασε θέατρο στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Γιώργου Κιμούλη.
Ως ηθοποιός, έχει παίξει στην «Μήδεια» του Ευριπίδη (σκηνοθεσία Άντζελα Μπρούσκου) και στη χοροθεατρική παράσταση «Πώς να πώ» (χορογράφος Μαρουσώ Καραλέκα).
Έχει γράψει και σκηνοθετήσει τα έργα, «6+1 τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα» (Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας), «Ξέχνα το» (Ροές), «3΄΄ η μνήμη του χρυσόψαρου και άλλων ευτυχισμένων ζώων» στον Άδειο Χώρο της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου.
Διασκεύασε και σκηνοθέτησε για τη θεατρική ομάδα «Εν δυνάμει» τα εξής έργα: «Ο Ψαράς και η ψυχή του» του Όσκαρ Ουάιλντ, «Όλος ο Άντερσεν σε μία ώρα», «Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα» και «το μολυβένιο στρατιωτάκι» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και την «Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων» του Λουις Κάρολ.
Έχει εργασθεί ως βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση «Festen» των Τόμας Βίντενμπεργκ και Μόγκενς Ρούκοφ (σκηνοθεσία Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν), στο «Δον Ζουάν στο Σόχο» του Πάτρικ Μάρμπερ (σκηνοθεσία Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης) και στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Δέσποινας Γκάτζιου.
Σε συνεργασία με την Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν έγραψε το σενάριο της μικρού μήκους ταινίας «Euphoria» το οποίο ήταν προτεινόμενο για βραβείο σεναρίου στο «48hours film project».
Από το 2003 έως το 2009 υπήρξε Διευθύντρια θεατρικών παραγωγών των εταιριών Λυκόφως και Highway Productions για πάνω από 30 παραστάσεις. Από το 2007 έως το 2009 υπήρξε υπεύθυνη ρεπερτορίου στο θέατρο Χώρα. Οργάνωσε την πρώτη εφηβική παράσταση στην Ελλάδα με το έργο «Chatroom» του Enda Walsh, στο θέατρο Χώρα. Συνεργάζεται από το 2009 με την Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί(+,Χ) στο Από Μηχανής Θέατρο στο γραφείο Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης και ως Διευθύντρια των θεατρικών παραγωγών όπου και της δόθηκε η ευκαιρία να σκηνοθετήσει το «Drunk enough to say I love you?» της Κάριλ Τσέρτσιλ.
Φαίδων Καστρής
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (Απόφοιτος 1988). Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στο Studio του Β. Διαμαντόπουλου (1988-9) και στο Θεατρικό Εργαστήρι του Γ. Ρήγα (1994-5). Παρακολούθησε σεμινάρια για τον κινηματογράφο στην Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών (1991). Σαν ηθοποιός συμμετείχε στις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου: «Οιδίπους επί Κολωνώ» σκ. Αλ. Μινωτή (1989), «Φουέντε Οβεχούνα» σκ. Κ. Δαμάτη (1990). Μέλος της «Ομάδας Θέαμα» του Γιάννη Κακλέα στο «Παγοποιείο Φιξ» από το 1990 εως και το 1994 έλαβε μέρος στις παραστάσεις: «Στο βάθος κτήνος» (Κόμικς 1990), «Μετά το φόνο» («Class enemy») του Ν.Γουίλιαμς (1991), «Μεγάλη Μαγεία» του Εντ. Ντε Φίλιππο (1992), «Στο βάθος… βάθος αμέτρητο» (Κόμικς 1993). Συνεργάστηκε με τον Θεατρικό Οργανισμό Εστία του Γ. Ρήγα στις παραστάσεις: «Σέξπιρ, όπως μας αρέσει» (σε συνεργασία με τη Σχολή Καλών Τεχνών 1994) (Mαλβολιο), «Δεσποινίς Ελζε» του Σνίτσλερ στο Πατάρι του «Εμπρός» (Πάουλ 1995). Από το 1995 έως και το 2000 συνεργάστηκε με το Θέατρο Στοά στις παραστάσεις του Θανάση Παπαγεωργίου: «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Μποστ (Α΄ Τροβαδούρος, 1995-96),.«Η φυλακή του ΄Ολλυ» του Εν. Μποντ (Φρανκ 1997-98), «Το πρόβλημα του Κώστα» του Β. Ραϊση (Παύλος 1998), «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού» (Παύλος 2000). Παράλληλα εμφανίστηκε στην Παιδική Σκηνή της Στοάς στις παραστάσεις της Λήδας Πρωτοψάλτη: «Μαγικά μαξιλάρια» του Ευγ. Τριβιζά (1996), «Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν» διασκευή Π. Μέντη (1997-98), «Με το Νι και με το Σίγμα» του Ευγ. Τριβιζά (1998-99). Το 2000 και το 2001 συμμετείχε στις παραστάσεις του Θεάτρου Χώρα: «Η Κυρία με τις Καμέλιες» του Αλ. Δουμά (Πριντάνς) με τη Ρούλα Πατεράκη, «Το φάντασμα της όπερας» του Γκ. Λερού (Ραούλ), σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια.
Το 2002 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο στην παράσταση: «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη και το 2003 στην παράσταση «Ιων» του Ευριπίδη (Αγγελιοφόρος), σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου. Το 2005 ήταν βοηθός σκηνοθέτη και συμμετείχε (Θυρωρός) στην παράσταση «Κεκλεισμένων των θυρών» του Ζ. Π. Σαρτρ που παρουσίασε η Νικαίτη Κοντούρη στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. To 2006 συμμετείχε στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Πέρσες» του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου (Α΄ Κορυφαίος, Αγγελιοφόρος). To 2008 πρωταγωνίστησε στην παράσταση «Το τέλος του παιχνιδιού» (Χαμ) του Σ. Μπέκετ που σκηνοθέτησε η Λυδία Κονιόρδου στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Tην ίδια χρονιά συνεργάστηκε με το Κ.Θ.Β.Ε. στον «Ορέστη» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Σλόμπονταν Ουνκόφσκι (Αγγελιοφόρος). Το 2009 έπαιξε τον Ταλθύβιο στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη, με το Κ.Θ.Β.Ε. .Το 2010 ίδρυσε την θεατρική εταιρεία “ΙΔΙΟΜΟΙΡΙΕΣ” και παρουσίασε το έργο ‘THE LISBON TRAVIATA” του Terrence McNally σε σκηνοθεσία Λάζαρου Γεωργακόπουλου στο θέατρο “ΑΚΗΣ ΔΑΒΗΣ” στο ρόλο του Mendy. Το 2011 στην “ΤΡΙΣΕΥΓΕΝΗ” του Παλαμά [Δεντρογαλης] σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου στο Εθνικό Θέατρο. Εμφανίστηκε στις κινηματογραφικές ταινίες: «Κρυστάλλινες νύχτες» της Τόνιας Μαρκετάκη (1990), «Παραμονή Πρωτοχρονιάς» του Πέτρου Ζούλια (1995). Πήρε μέρος στις τηλεοπτικές σειρές: «Αχ Ελένη» (ΜΕGA), «Παν μέτρον άχρηστον» (Κόμικς ΣKΑΙ), «Οι αθώοι της Πτέρυγας 5» (ΣKΑΙ).Το 2002 έγραψε το θεατρικό έργο “ΧΩΜΑ ΣΤΗ ΜΠΑΝΙΕΡΑ” και ήταν υποψήφιος για το βραβείο ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ 2002.