Το Αέναον Χοροθέατρο του Daniel Lommel στο φεστιβάλ του Σωματείου Χορογράφων

Το 10ο Φεστιβάλ του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων παρουσιάζει το «Αέναον» χοροθέατρο του Daniel Lommel με την παράσταση «Μ. όπως …

από την Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011 στο θέατρο «Αργώ» στο Μεταξουργείο.

Η παράσταση «Μ. όπως…» ανεβαίνει με τη στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, σε χορογραφίες του Daniel Lommel. Αποτελεί φόρο τιμής για τα 100 χρόνια από το θάνατο του Gustav Mahler και τα 50 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη Μητρόπουλου και θα παρουσιαστεί ως την Τετάρτη 15 Ιουνίου.

«…Ανάμεσα στους δύο άνδρες υπάρχει ένα νεύμα που τους ενώνει στον θάνατο, εκείνο του διευθυντή ορχήστρας», σημειώνει μεταξύ άλλων ο Daniel Lommel για την παράσταση. 

«Παρά το γεγονός ότι και οι δύο υπήρξαν εξαίρετοι συνθέτες, ο Μητρόπουλος απεβίωσε υπηρετώντας τη μουσική του Mahler. Το συμβάν ετούτο με οδήγησε να φανταστώ αυτή την παράσταση. Οι 10 Invenzioni του Μητρόπουλου σε ποίηση Κ.Π. Καβάφη, καθώς και αποσπάσματα του τελευταίου μέρους της 3ης Συμφωνίας του Mahler «’Ο,τι μου λέει η Αγάπη», καθορίζουν μια παράξενη μαρτυρία δύο ανθρώπων στην αναζήτηση του Απόλυτου …».

Ταυτότητα της παράστασης

«Μ. όπως…» (χοροθέατρο)
Χορογραφία: Daniel Lommel
Μουσική:
Gustav Mahler: 3η Συμφωνία, μέρος VI: «’Ο, τι μου λέει η Αγάπη»
5η Συμφωνία, μέρος IV: Adagietto
Δημήτρης Μητρόπουλος: 10 Invenzioni για φωνή και πιάνο σε ποίηση Κ.Π. Καβάφη
La Danse des Faunes, για κουαρτέτο εγχόρδων
Κοστούμια: Ανδρέας Κοντέλλης
Εκτέλεση Κοστουμιών: Ελισάβετ Καπόγιαννη, Αικατερίνη Μαλάτου

Χορεύουν:

Δήμητρα Αντωνάκη, Έλενα Κέκου, Έλενα Κοντογόνη, Νάνσυ Νεράντζη, Αυγή Παναγιωτοπούλου, Αγγέλα Πατσέλη, Βιβή Σταμούλη, Αριάδνη Φιλιππάκη, Κώστας Παπαματθεάκης, Θανάσης Σολωμός

ΑΕΝΑΟΝ  Χοροθέατρο

Το “ΑΕΝΑΟΝ Χοροθέατρο” δημιουργήθηκε το 1980, από τον Ντανιέλ Λομμέλ με την υποστήριξη Ελλήνων καλλιτεχνών (ζωγράφων, γλυπτών, μουσικών, σκηνοθετών). Με τη συνεργασία του Μίνου Βολανάκη, η πρώτη παράσταση της ομάδας πραγματοποιήθηκε στα Νταμάρια των Βράχων του Βύρωνα. 

Το 1982, με την υποστήριξη της Μελίνας Μερκούρη, ενσωματώθηκε στο δυναμικό του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.

Από το 1990 έως το 2002, το ΑΕΝΑΟΝ Χοροθέατρο, που όλα τα χρόνια διατήρησε το Ελληνικό του όνομα, παρουσίασε πολλά έργα (65) με έδρα τη Γαλλία, 12 από τα οποία είναι συνεργασία γνωστών Ελλήνων ποιητών, μουσικών και χορευτών. Έχει επανειλημμένως παρουσιάσει στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κορέζ στην πόλη Μπουρζ και σε περιοδείες στην Ευρώπη (Βέλγιο, Ισλανδία, Γαλλία, Ιταλία κ.α.) έργα με ελληνικά θέματα, προβάλλοντας τον ελληνικό πολιτισμό και Έλληνες λόγιους και καλλιτέχνες -ποιητές, χορευτές, ηθοποιούς κ.ά.- στο εξωτερικό. 

Με έδρα πλέον από 2002 στην Αθήνα, φιλοδοξεί στις μελλοντικές ανταλλαγές και την προβολή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό.

Μέχρι σήμερα, το «Αέναον Χοροθέατρο» έχει στο ενεργητικό του μια πλούσια δημιουργική πορεία με τουλάχιστον 700 παραστάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ντανιέλ Λομμέλ (Daniel Lommel)

Χορογράφος

Ο χρόνος έχει τοποθετήσει τον Γάλλο Ντανιέλ Λομμέλ στο πάνθεον των 10 καλύτερων χορευτών του κόσμου. 

Σολίστας και καλλιτεχνικός συνδιευθυντής στο «Μπαλέτο του 20ου αιώνα» του Μορίς Μπεζάρ, χόρεψε με σπουδαίους χορευτές όπως ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ.

Είχε προσκληθεί από τα μεγαλύτερα θέατρα της Ευρώπης και της Αμερικής και είχε χορέψει με τους πλέον φημισμένους καλλιτέχνες.  Έμεινε όμως στη Θεσσαλονίκη. Είχε έρθει στην Ελλάδα το 1980 για ένα σεμινάριο έντεκα ημερών και τελικά έμεινε για δέκα ολόκληρα χρόνια.

Ο ίδιος έλεγε ότι «άπλωσα σχοινιά από καμπαναριό σε καμπαναριό, γιρλάντες από παράθυρο σε παράθυρο, χρυσές αλυσίδες από αστέρι σε αστέρι και χορεύω».

Το 1980 δημιούργησε το «Αέναον Χοροθέατρο» που γρήγορα ενσωματώθηκε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. ‘Συναντά’ τον Μ. Βολανάκη και τον Γ. Χατζηδάκη. Το 1981 συναντά τη Μ. Μερκούρη που του προσφέρει τη διεύθυνση του χορού στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, όπου και δημιουργεί 48 έργα. 

Η περιπέτεια ξεκινούσε.  Και η συνέχεια έφερε: «Χιουμορέσκ» (1982), «Νυφιάτικο Κρεβάτι» (θεατρικό 1982), «Επεισόδια»-«Σουίτα για Κορμιά και Κλαβιέ», «Ιν Μεμόριουμ», «Ταξείδι», «Ωδή», «Γη», «Ονειρο» (1982), «Μπαλετομανία Α», «Κλασσικοκωμικοδουριόζο», «Ιστορία Χωρίς Λόγια», «Λύτρωση», «Ρυθμοί», «Ντεβερτιμέντο», «Μια Φλόγα που Θυμάται Σωστά» (1983), «Φάσμα», «Οι Καιροί της Άνοιξης», «Τα Μυστήρια του Άττη» (1984), «Αφιέρωμα στην Άνοιξη», «Οι Καιροί της Άνοιξης», «Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης», «Ιδέ ο Άνθρωπος» (1985), «Το Πλοίο των Τρελών» (1986), «Εικαστικά Παιχνίδια» (1987), «Φιλοξενία», «Ρωμιοσύνη», «Η Ανθρώπινη μοίρα», «Οι Γερόντισσες και η Θάλασσα», «Οι Τρεις Σωματοφύλακες» (1987), «Το Μεθυσμένο Καράβι ή Αρθούρος Ρεμπώ» (1988).

Ο Ντανιέλ Λομμέλ υποστηρίζει με πάθος ότι «η τέχνη είναι μια λειτουργία και δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Δεν είμαστε άνθρωποι εμείς. Είμαστε στο περιθώριο.  Έτσι κι αλλιώς όταν χορεύουμε δεν μιλάμε.  Κι όπως λέει κάποιο αιγυπτιακό ρητό ‘ο χορός αρχίζει εκεί που σταματάει ο λόγος’».

Κι όταν ένιωθε ότι πιεζόταν, απαντούσε με την εξομολόγηση του χορευτή: «To εφήμερο του χορευτή είναι ακριβώς η αλήθεια του: το γεγονός ότι ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι εκείνο που δεν μπορείς να περιορίσεις. Ο χορευτής και ο χορός είναι η σωματική προέκταση της ψυχή μας σε όλη την κινητικότητά της.  Δεν υπάρχει τρόπος να καθηλώσεις ούτε την ψυχή, ούτε τον χορευτή με κανένα μέσο.  Ούτε καν με φιλμ, αφού το φιλμ δεν αποτυπώνει παρά το περιτύλιγμα της ψυχής μας σε ταινία».

Το 1990 ο Λομμέλ επέστρεψε στη Γαλλία και δίδαξε κλασικό μπαλέτο και αρχαίο δράμα στο Κρατικό Ωδείο της Τουλούζης και στο Κέντρο Χορογραφίας του Ζοζέφ Ρουσίλλιο, συνεχίζοντας πάντα τις χορογραφικές του δημιουργίες. Το 1996 ανέλαβε τη διεύθυνση του σχήματος χορού της Κρατικής Σχολής Χορού της Μπουρζ και την καλλιτεχνική διεύθυνση του ομώνυμου φεστιβάλ.  Από το 1990 μέχρι το 2002, το ‘Αέναον Χοροθέατρο’ του Ντ. Λομμέλ παρουσιάζει 65 έργα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ωστόσο, η Ελλάδα τον ξανατράβηξε πίσω. Αυτή τη φορά την τύχη είχε η Αθήνα. Όπου και αν βρεθεί, όμως, αυτό που δεν αλλάζει είναι η μαγεία που σκορπά με τις δημιουργίες του.

Τον Οκτώβριο του 2003, τιμήθηκε σε ειδική εκδήλωση που διοργανώθηκε Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης, από το Υπουργείο Πολιτισμού στο πλαίσιο του προγράμματος «Επικράτεια Πολιτισμού», τον Οργανισμό Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας και την ομάδα «ΝέΗΛΥΣ», στο πλαίσιο του «Φεστιβάλ Χορευτικών Σχημάτων» το οποίο ήταν αφιερωμένο στον κορυφαίο χορευτή.

Διαβάστε επίσης το άρθρο του Daniel Lomel στο περιοδικό MOMENTO: https://www.culturenow.gr/articles/Daniel_Lomel:_Ο_λόγος_και_η_κίνηση.html