Ο κόσμος του Ιουλίου Βερν είναι γεμάτος από ταξίδια και περιπέτειες ανά τον κόσμο, είναι ένας κόσμος γεμάτος μυστήριο και δράση, ένας κόσμος όπου οι πρωταγωνιστές σαγηνεύουν αναμφίβολα τον αναγνώστη. “Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες”, “20000 λεύγες κάτω από την θάλασσα”, “Τα τέκνα του Πλοιάρχου Γκραντ”, “Ταξίδι στο κέντρο της Γης” είναι μόνο κάποια από τα βιβλία που συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να σαγηνεύουν μικρούς και μεγάλους με την ευρηματικότητα των αφηγήσεων που δύσκολα αφήνουν κάποιον ασυγκίνητο. Έτσι συμβαίνει και με το βιβλίο “Το Αιγαίο στις φλόγες”, το οποίο αναφέρεται στον αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία την εποχή της Εθνικής Παλιγγενεσίας και καθίσταται επίκαιρο όσο ποτέ μιας και του χρόνου θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια. Ο Βερν εδώ ξεδιπλώνει το κουβάρι της περιπέτειας των Ελλήνων αγωνιστών ενάντια στον τουρκικό ζυγό μέσα από ένα πολύ έντονο επεισόδιο με πειρατές που τότε λυμαίνονταν το Αιγαίο.
Η θάλασσα του Αιγαίου μεταξύ πειρατών και φίλων
Είναι η εποχή που η Ελλάδα κατακλύζεται εκτός από τον εχθρικό τουρκικό στρατό και στόλο και από πολλούς Φιλέλληνες, οι οποίοι με όχημα και κινητήριο δύναμη το μαγικό ιστορικό παρελθόν των Ελλήνων έρχονται να συνδράμουν το έργο των ανθρώπων που έχουν υποστεί για σχεδόν 400 χρόνια τον αβάσταχτο και ολέθριο Τουρκικό ζυγό. Γάλλοι και Άγγλοι κυρίως θα προσέλθουν προς βοήθεια των Ελλήνων που παλεύουν να υπερασπιστούν τα εδάφη που τους ανήκουν όχι μόνο ενάντια στους Τούρκους κατακτητές αλλά και σε Έλληνες που ανέκαθεν έπαιρναν το μέρος του κατακτητή για να απολαύσουν την εύνοια και τα κέρδη μιας τέτοιας ατιμωτικής βέβαια πράξης. Ένας Γάλλος αξιωματικός λοιπόν θα έρθει σε σύγκρουση σφοδρή με έναν Έλληνα πειρατή και κάπως έτσι ο Βερν με την λογοτεχνική του ευφυΐα θα χτίσει μία ιστορία με στοιχεία μυστηρίου και δράσης.
“Ό,τι και αν γινόταν, η τύχη της Ελλάδας ήταν πια εξασφαλισμένη. Η Ευρώπη δε θα την άφηνε να συντριβεί. Σε λίγο, παντού στην ελληνική χερσόνησο η ημισέληνος θα παραχωρούσε τη θέση της στο λάβαρο της ανεξαρτησίας. Ο Ιμπραήμ, που είχε ήδη περιοριστεί στο κέντρο και στα παράλια της Πελοποννήσου, θα αναγκαζόταν να τα εγκαταλείψει κι αυτά”. Ο Βερν μπλέκει άμεσα και με πλήρη γνώση της θέσης του στα πλοκάμια της Ιστορίας και διδάσκει το αναγνωστικό του κοινό ενώ παράλληλα και με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο μπορεί και το ψυχαγωγεί. Από την μία, η δραματική περιπέτεια της νεαρής Ατζίν που λαχταρά να παντρευτεί τον Γάλλο αξιωματικό Ανρί και από την άλλη η ατιμωτική δράση του Νικόλαου Στάρκου, αυτού του αδυσώπητου πειρατή που αναζητά το κακό των συμπατριωτών του με κάθε τρόπο έρχονται σε σύγκρουση και προκαλούν θύελλες στο Αιγαίο που πραγματικά βυθίζεται στις φλόγες του αγώνα.
Ο Ιούλιος Βερν με το μοναδικό του αφηγηματικό ύφος ξετυλίγει το κουβάρι των εξελίξεων σε αυτό το κομμάτι της Μεσογείου σε μία περίοδο που η αναφορά στο ελληνικό αίτημα για απελευθέρωση και ανεξαρτησία συγκεντρώνει γύρω του πλήθος φίλων που θα συντρέξουν να αγωνιστούν με πάθος όπως άλλωστε ο Γάλλος Ανρί ντ’Αλμπαρέ, ο Άγγλος Λόρδος Βύρων και τόσοι άλλοι που θα χύσουν το αίμα τους με τον αγώνα τους τον ανιδιοτελή για μια άλλη χώρα. Ο Βερν αναφέρεται εκτενέστατα στην μάχη του Ναβαρίνου, στη μάχη στη θάλασσα που αποδείχτηκε καθοριστική για να αποδιωχθεί μακριά ο οθωμανικός στόλος και να καταστεί η Ελλάδα ελεύθερη πατρίδα χωρίς δυνάστες. Ο Βερν συγκινείται και αυτός από αυτό το κύμα αλληλεγγύης και διαφαίνεται μέσα από την εξιστόρηση αυτή η έγνοια του να παραθέσει τα γεγονότα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το πλοίο Κάρυστος και το πλοίο Σιφάντα θα γίνουν στο βιβλίο αυτό του Βερν που δεν είναι από τα πιο γνωστά και διαδεδομένα, το θέατρο των εξελίξεων σε ένα Αιγαίο που φλέγεται από την ανάγκη των πειρατών να διατηρήσουν αυτήν την έκρυθμη και θετική για αυτούς κατάσταση και από την άλλη των απελευθερωτών ξένων και Ελλήνων να οργανωθούν και να παλέψουν μαζί για την νίκη και την τελική επανάκτηση της αξιοπρέπειας. Είναι σαφώς πολλά τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται πίσω στα παρασκήνια, ωστόσο ο ρόλος των ξένων μαχητών, που θα πληρώσουν με τη ζωή τους την επιθυμία τους να σώσουν την Ελλάδα από τους βαρβάρους είναι συγκλονιστικός και σαφέστατα αξιοθαύμαστος. Ο Βερν βέβαια επιμένει στην παράθεση των λεπτομερειών αυτής της διαδρομής προς την κορύφωση των συγκρούσεων με την αγωνία στην αφήγηση να αγγίζει ταβάνι.
Ο Βερν είναι σαφώς αφηγητής αλλά μοιάζει να παίρνει θέση και να αντιμετωπίζει τον Στάρκο ως μίασμα και Εφιάλτη όμοιο με αυτόν που πρόδωσε τον ηρωικό Λεωνίδα στις Θερμοπύλες. Ο Βερν όμως εμπλέκει και τον έρωτα στην ιστορία, τον έρωτα της Ατζίν για τον Ανρί και τον αποτροπιασμό της για τον Στάρκο και τον ρόλο του κατά των Ελλήνων και κατά της ίδιας του της μητέρας Ανδρονίκης. “Αυτός ήταν που συνδύαζε το άτιμο επάγγελμα του κουρσάρου με ένα ακόμα πιο άθλιο εμπόριο! Αυτός ήταν που πουλούσε σε βαρβάρους, σε άπιστους, τους συμπατριώτες του που είχαν γλιτώσει από τις σφαγές των Τούρκων! Αυτός ήταν ο Σακρατίφ! Και αυτό το πολεμικό, ή μάλλον πειρατικό, όνομα ήταν το όνομα του γιου της Ανδρονίκης Στάρκου”. Ο Βερν εξυφαίνει μία ιστορία γεμάτη περιπέτεια που διατρέχει στον χρόνο και αντέχει στον χρόνο.
Αποσπάσματα
“Ζήτω η Ελλάδα!” φώναξε ο Ανρί ντ’ Αλμπαρέ την ώρα που ανέβαζαν στην κορυφή του μεγάλου καταρτιού τη σημαία της Σιφάντα.
“Ζήτω η Γαλλία!” απάντησε ολόκληρο το πλήρωμα, συνδυάζοντας αυτές τις δύο λέξεις, που ήταν τόσο στενά δεμένες σε όλη τη διάρκεια του πολέμου της ανεξαρτησίας”.