Η έκθεση «Το απόκρυφο βιβλίο» αποτελείται από ένα εικαστικό βιβλίο και την video προβολή του βιβλίου που το συνοδεύει. Όσοι παρακολούθησαν την video προβολή του βιβλίου στην πλατφόρμα της Art Athina 2020 θα έχουν πλέον την δυνατότητα να δουν και περπατήσουν “μέσα” στο απόκρυφο βιβλίο, στην Art Appel Gallery.
Σχέδια με σινική, κραγιόνια, κάρβουνο, φύλλο αλουμινίου, φύλλο φελλού, collages, αποτυπώματα με θέμα φιγούρες στον δημόσιο χώρο.
Η πανδημία ήταν η αφορμή. Ο αστικός χώρος μοιάζει ασφυκτικός, λαβυρινθώδης, οι φιγούρες κινούνται ή… ταξιδεύουν ακίνητες, πολλές μαζί και μαζί απομονωμένες. Οι μάσκες στα πρόσωπα, αν δεν ήταν απαραίτητες για υγειονομικούς λόγους… θα μπορούσαμε να τις φανταστούμε.
Κάθε σελίδα του βιβλίου είναι ένα αυτόνομο εικαστικό έργο αλλά η αλληλουχία των εικόνων στο ξεφύλλισμα, χωρίς να έχει αφηγηματικό χαρακτήρα, επιβάλλει στο θεατή μια αυτοσυγκέντρωση και ταυτόχρονα δημιουργεί το «σασπένς» της ανάγνωσης. Η αφή του χαρτιού, οι υφές των υλικών είναι μια σωματική εμπειρία. Αυτήν την απόλαυση όμως δεν την γεύεσαι γιατί το βιβλίο μεταμορφώνεται σε απόκρυφο, κλεισμένο σε ένα διάφανο κουτί. Με αφύσικες συνθήκες ζωής και κοινωνικής συνύπαρξης, το video που συνοδεύει το βιβλίο είναι η μόνη πρόσβαση στο περιεχόμενό του.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ένα «άχρονο» βιβλίο ως κιβωτός εικόνων κατασκευασμένο με αδρά υλικά, απροσπέλαστο στο άγγιγμα του αναγνώστη – θεατή. Εικόνες της κοινωνικής μας πραγματικότητας που στην αλληλουχία τους ξετυλίγονται οικείες και ανοίκειες ταυτόχρονα.
Στην έκθεση διατίθενται εκτυπώσεις σελίδων του βιβλίου, αριθμημένες (1/3 αντίτυπα) και υπογεγραμμένες.
Η Μάτω Ιωαννίδου μιλά για το Απόκρυφο βιβλίο
Η πανδημία είναι η αφορμή. Η παγκόσμια καραντίνα ήταν μια πρωτόγνωρη τραυματική εμπειρία που μας στιγμάτισε και επιμένει να μας επιβάλει αφύσικες συνθήκες ζωής και συνύπαρξης. Σαν κάτι να έχει διαρραγεί ανεπανόρθωτα;
Ο ζωτικός χώρος –ο αστικός τουλάχιστον- μοιάζει ασφυκτικός, λαβυρινθώδης και ταυτόχρονα οι αποστάσεις που επιβάλλονται για την ασφάλεια της ‘ζωής’ μας δημιουργούν ένα ‘κενό’, ένα ‘χάσμα΄, μια ‘ερημία’. Αρχίζω να μιλάω… εικαστικά. Η πίεση του επίκαιρου δεν είναι καλός σύμβουλος στην καλλιτεχνική δημιουργία. Μόλις ξεκίνησα όμως να σχεδιάζω η παρούσα συνθήκη μου επιβλήθηκε… ακούσια. Και βέβαια ούτε λόγος να επικεντρωθώ σε ένα μεμονωμένο έργο επί μακρόν. Αντίθετα η ιδέα ενός ‘λευκώματος’, ενός εικαστικού βιβλίου με συνάρπασε.
Στους χώρους λοιπόν που άρχισα να ‘κατασκευάζω’- τους φαντάζομαι και ως μακέτες σκηνικών- οι φιγούρες… φόρεσαν μάσκες. Ακόμη όμως και χωρίς την πανδημία… θα έπρεπε να τις έχω επινοήσει; Φιγούρες που κινούνται κι όμως είναι ακινητοποιημένες όσο και οι ακίνητες, πολλές μαζί και μαζί απομονωμένες.
Ήθελα επίσης να διαδραματίζεται το έργο από εικόνα σε εικόνα, να επιλέγεις τον ρυθμό που το ξεφυλλίζεις, να ακουμπάς το χαρτί, να έχεις την έκπληξη της επόμενης σελίδας, της υφής των υλικών. Πως όμως μπορεί να πετύχει αυτό… με πρωτότυπα ευαίσθητα χάρτινα έργα; Προέκυψε λοιπόν η ιδέα του εγκλεισμού σε διάφανο κουτί αφού βιντεογράφησα πρώτα το ξεφύλλισμα του βιβλίου. Τι ματαίωση να μην μπορείς να το πιάσεις!
Ένα ‘άχρονο’ βιβλίο ως κιβωτός εικόνων κατασκευασμένο με αδρά υλικά και ερμητικά κλεισμένο σε ένα κουτί plexiglass απροσπέλαστο στο άγγιγμα του αναγνώστη – θεατή. Η μόνη πρόσβαση στο περιεχόμενο του βιβλίου είναι το video που το συνοδεύει. Εικόνες της κοινωνικής μας πραγματικότητας που, στην αλληλουχία τους, ξετυλίγονται οικείες και ανοίκειες ταυτόχρονα. – Μάτω Ιωαννίδου, Οκτώβριος 2020