Στην έκθεση η ζωγράφος Βαρβάρα Μαυρακάκη παρουσιάζει μία εγκατάσταση, οργανική συνέχεια της ομότιτλης ενότητας που είχε παρουσιάσει πριν δέκα σχεδόν χρόνια, στην ατομική της έκθεση στην Αίθουσα Τέχνης Μέδουσα στην Αθήνα. Ταυτόχρονα όμως ορίζει το εντελώς διαφορετικό και ανεξερεύνητο σύμπαν ενός νέου και διαρκώς μεταβαλλόμενου τρισδιάστατου πεδίου.
«Επάλληλες κιονοστοιχίες από ανοξείδωτη σίτα και γύψο με γραφή επαναληπτική, χειροποίητα άυλη, δημιουργούν μια σύνθεση κάθετη, άρτια αισθητικά, αυτάρκη και ανθεκτική, επινοούν μια υπνωτιστική ραδινή εσωτερική ρυθμολογία από εναλλασσόμενα διάκενα και πυκνώσεις, διατρέχοντας τον αυστηρό ορθογώνιο χώρο κατά μήκος και αποκαλύπτοντας τη γεωγραφία της ενδοχώρας τους σταδιακά στον θεατή», όπως σημειώνει η επιμελήτρια, Ίρις Κρητικού. «Εξερχόμενη μέσα από μια πολυετή και επίπονη αυτογνωσιακή διαδικασία, η Επίσκεψις της Βαρβάρας Μαυρακάκη μιλά ταυτόχρονα για τη γέννηση και για την απώλεια, για την απώλεια και για την επαναφορά μέσω της μνήμης και της απτικής χειρονομιακής προσευχής, αποτελώντας ένα δοξαστικό μνημείο στην εύθραυστη ανθρώπινη πρώτη ύλη, ένα αυτοσχέδιο νανούρισμα και ένα άφωνο επιτύμβιο τραγούδι στους οικείους και τους ανοίκειους απόντες των τελευταίων ετών, που εμφανίζονται σταδιακά ως κάθετες σιωπηλές λευκές παρουσίες στις ενδιάμεσες σχισμές του χώρου πέρα από τον χρόνο».
Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού