Από τις εκδόσεις Εκάτη κυκλοφορεί τι βιβλίο, Το άρωμα των ταξιδιών της Ευγενίας Ηλιοπούλου.
(…Ο ήλιος σκάει μύτη πίσω από το βουνό και με χαιρετάει από μακριά ενώ η σελήνη μένει για λίγο και μετά αποχωρεί κάνοντάς μου νόημα ότι θα ξαναβρεθούμε το βράδυ. Το αεράκι, η ρυθμική, μονότονη βουή των κυμάτων και η απαλή επαφή με την άμμο με προτρέπουν να διώξω όλη την κακή ενέργεια και το παράπονο που έχω μαζέψει μέσα μου. Δίπλα μου χοροπηδάει το αφρόψαρο προσκαλώντας με σε αγώνα ταχύτητας. Οι συχνές ριπές αμμοθύελλας με τσιγκλάνε φιλικά γεμίζοντας τα ρουθούνια και τ’ αυτιά μου με άμμο, αλλά δεν με διώχνουν…
Γεια σου, ήλιε μου! Γεια σου, βασιλιά μου! Να είσαι πάντα καλά εκεί ψηλά που φέγγεις και μας προστατεύεις!…)
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Ευγενία Ηλιοπούλου, γεννήθηκε στην Ρουμανία από Έλληνες γονείς. Από μικρή ήξερε ότι η καρδιά της ανήκει στην Ελλάδα. Ο τραυματισμός, σε νεαρή ηλικία, του πατέρα της στον Εμφύλιο αποτέλεσε ένας από τους λόγους που ακολούθησε το δύσκολο επάγγελμα του χειρουργού. Εργάζεται στην τραυματιολογία εδώ και 26 χρόνια. Ο κύριος λόγος που γράφει είναι ότι κληρονόμησε την συγγραφική δεινότητα του πατέρα της. Τελείωσε με άριστα την Ιατρική Σχολή του Βουκουρεστίου, επισκέφτηκε και δούλεψε σε νοσοκομεία της Ελλάδας και του εξωτερικού (Ρουμανία, Σουηδία, Γαλλία, Αγγλία, Η.Π.Α.). Η επαφή της με την επιστημονική κοινότητα την ενθάρρυνε να γράψει διατριβή (1994) και ένα βιβλίο για την εγκαυματική νόσο (“Έγκαυμα, τι γίνεται μετά”; 1997, Αθήνα, Εκδ. Παρισιάνου Μ.).
Παράλληλα με την επιστημονική της δράση ανέπτυξε συγγραφική δραστηριότητα. Από το 1989 γράφει άρθρα σχετικά με την ειδικότητά της (Απογευματινή, Αθηναϊκή, Ελευθεροτυπία, Αυγή) και άρθρα λογοτεχνικά στα οποία καταθέτει την ανθρώπινη, την κοινωνική και την πολιτική της ευαισθησία (Καθημερινή, Απογευματινή, Αθηναϊκή, Αυγή, Ελευθεροτυπία, Πολίτηs της Θράκηs, Φλυαρία, Οδός Πανός).