Αρλέτα – Λάκης Παπαδόπουλος
Μια υπέροχη μουσική συνάντηση…
Όταν η Αρλέτα συναντά τον Λάκη Παπαδόπουλο επί σκηνής μετά από πολλά χρόνια, το αποτέλεσμα δεν έχει άλλα περιθώρια από το να είναι …
μοναδικό. Μας καλωσόρισαν με «Τα στενά μπαλκόνια», σε μουσική Λάκη Παπαδόπουλου και στίχους Σάνυς Μπαλτζή. Ένα τραγούδι – δώρο των δημιουργών στην Αρλέτα αλλά και σε εμάς, αφού μπορεί να πρωτοπαρουσιάζεται τώρα αλλά μετρά αρκετά χρόνια στο συρτάρι…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το κοινό ζεσταίνεται από τις πρώτες κιόλας νότες της βραδιάς στην οποία θά’ λεγε κανείς, πως η πληθωρικότητα και η εξωστρέφεια του Λάκη «κουμπώνουν» με το υποδόριο χιούμορ και τη γεμάτη συναισθήματα ερμηνεία της Αρλέτας.
Από την «Εκδρομή» και «Το μπαρ το Ναυάγιο» μέχρι το «Για να σ’ εκδικηθώ», το «Και θα χαθώ», αλλά και τραγούδια της κοινής τους μουσικής διαδρομής, το «Έρχεται κρύο», τη «Σερενάτα» και «Τα ήσυχα βράδια», η ψυχή περνά με χαρακτηριστική ευκολία από τη χαρά στη συγκίνηση, εμπειρία που μόνο σημαντικοί καλλιτέχνες μπορούν να χαρίσουν.
Και κάπου εκεί ανάμεσα, δυο διαμαντάκια του Γιάννη Σπανού, «Μια φορά θυμάμαι» σε στίχους Γιώργου Παπαστεφάνου και «Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι» σε ποίηση Γιάννη Λεοντάρη από την Γ΄ Ανθολογία, ολοκληρώνουν τη μαγεία. Μαγεία, που περικλείει το αινιγματικό μειδίαμα και τις αφοπλιστικές ατάκες της Αρλέτας και τα αυτοσχέδια σκετσάκια του Λάκη, που στον επίλογο τραγουδά το «Παλιό μου παλτό».
Και ναι, η Αρλέτα έχει δίκιο! Η φαινομενικά αντίθετη συνύπαρξή τους, έχει έναν κοινό παρονομαστή… και οι δυο τους γράφουν ευαίσθητα τραγούδια… Και οι δυο τους μας έχουν χαρίσει μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές του ελληνικού τραγουδιού, ας μας επιτρέψουν να προσθέσουμε εμείς…