Το θέατρο Αλκμήνη φιλοξενεί την παράσταση, Το Δηλητήριο, ένα συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ του Καταλανού συγγραφέα Ροντόλφ Σιρέρα.

“Όχι, ο άνθρωπος, εκ φύσεως, δεν είναι καλός. Είμαστε πιο άγριοι κι από τα πιο φοβερά θηρία, πιστέψτε με, κάτι ξέρω.”, ψιθυρίζει ο θεατής-Μαρκήσιος, εκπρόσωπος της εξουσίας, στο αυτί του Γκαμπριέλ, του ηθοποιού που κάλεσε στο σπίτι του για μια αναμέτρηση ζωής ή θανάτου. Ο θεατής πάντα διψάει να χυθεί αίμα στην αρένα.
 

Το έργο προβληματίζεται πάνω στη «φύση» του ηθοποιού: οφείλει ο ηθοποιός να ταυτίζεται με το πρόσωπο που υποδύεται ή αρκεί να αναπτύσσει μια ερμηνευτική τεχνική ικανή να μεταδώσει στο κοινό όσα βιώνει το πρόσωπο που υποδύεται;

Ο συγγραφέας παίζει με τις θεατρικές και κοινωνικές συμβάσεις δημιουργώντας ένα έργο που ισορροπεί ανάμεσα στο είναι και το φαίνεσθαι, στη ζωή και τον θάνατο, στην πραγματικότητα και τη φαντασία.

Το δηλητήριο, γραμμένο το 1978, μεταφράστηκε σε 12 γλώσσες και έκτοτε παίζεται συνεχώς επί 35 χρόνια σε όλο τον πλανήτη (Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, Βενεζουέλα, Ισπανία, Βέλγιο, Πολωνία, Χιλή, Αργεντινή, Ουρουγουάη, Πορτογαλία κ.α.). Αυτή τη στιγμή παίζεται ξανά στη Μαδρίτη, σε νέα σκηνοθεσία.

Υπόθεση

Γαλλία λίγο πριν την επανάσταση. Οι κοινωνικές ζυμώσεις είναι έντονες και οι αλλαγές που αυτές θα επιφέρουν βρίσκονται προ των πυλών. Ένας μαρκήσιος καλεί έναν διάσημο ηθοποιό της εποχής σε ακρόαση στην έπαυλή του. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί έντεχνα τις κοινωνικές συμβάσεις, οι οποίες θέτουν τους δικούς τους κανόνες, με την συζήτηση να περιστρέφεται γύρω από την υποκριτική τέχνη. Ο μαρκήσιος, αφενός ως ευγενής που επιζητά μια εξοικείωση με την επερχόμενη πτώση, αφετέρου ως θεατής που διψά να παρακολουθήσει ηδονοβλεπτικά έναν θάνατο μπροστά στα μάτια του, επιβάλλει στον ηθοποιό να υποδυθεί το θάνατο και ο ηθοποιός καλείται να δώσει υποκριτικά μια πειστική απάντηση. Η θεατρική τέχνη του ενός (ηθοποιός) και η αναζήτηση της θεατρικής (;) αλήθειας του άλλου (μαρκήσιος-θεατής) συνθέτουν το καμβά πάνω στον οποίο θα αποτυπωθεί ένα παιχνίδι ζωής και θανάτου. Είναι άραγε το ένστικτο της επιβίωσης ισχυρότερο από το ένστικτο του ηθοποιού; Ο Σιρέρα με συνεχείς ελιγμούς οδηγεί το θεατή σε διαρκή αποπροσανατολισμό σχετικά με το τι είναι αλήθεια και τι ψέμα.

Συνντελεστές
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Δημήτρης Πετρόπουλος
Σκηνικά – Κοστούμια: Γιώργος Πάτσας
Φωτογραφία: Παναγιώτης Κυριακού

Παίζουν: ο Διονύσης Σάββας και ο Παναγιώτης Θεοδώρου εναλλάξ με τον Δημήτρη Πετρόπουλο