Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ του Άμστερνταμ ξεκλειδώνει τη συλλογή του

Ντοκιμαντέρ για όλες τις ηλικίες μπορεί να βρει κανείς στη μοναδική συλλογή του IDFA. Με 200 ντοκιμαντέρ μικρού, μεσαίου και μεγάλου μήκους εντελώς δωρεάν (και επιπλέον 500 με μικρή χρέωση) για χρήστες  από όλο τον κόσμο το ιστορικό Φεστιβάλ προσφέρει άπλετες επιλογές για τον ελεύθερο χρόνο μας ενώ μένουμε σπίτι. Μεταξύ αυτών και ελληνικά ντοκιμαντέρ!

Υποστηρίζοντας, μάλιστα, ότι το μότο είναι η “κοινωνική αποστασιοποίηση” προτείνει η λύση να είναι η αλληλεγγύη. Παρότι χρειάζεται να διατηρήσουμε φυσικές αποστάσεις ο ένας από τον άλλον, η κρίση θα ξεπεραστεί συλλογικά. Η ανοιχτή κατανόηση από όλους μας είναι αναγκαία και για το λόγο αυτό, η ομάδα του Φεστιβάλ έχει δημιουργήσει ένα πρόγραμμα με ταινίες από την ψηφιακή του συλλογή. Μας προσκαλεί, λοιπόν, να σκεφτούμε τους ποικίλους τρόπους αποστασιοποίησης που δημιουργούσαμε πριν την πανδημία -μεταξύ ανθρώπων, οικογενειών, κρατών και τάξεων- και να προσπαθήσουμε να εστιάσουμε στην ουσία της ανθρώπινης φύσης.

Ακόμα κι αν αναγκαζόμαστε να απομακρυνθούμε δεν είμαστε μόνοι. Το μεγαλύτερό μας πρόβλημα ίσως ήταν η αποστασιοποίηση αλλά με αυτή πλέον θα πολεμήσουμε μία κοινή κρίση!

Κάποιες από τις ταινίες που μας προτείνει η ομάδα:

Please Remember Me (2015): Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι από την Σανγκάη παλεύει περήφανα με το πέρασμα του χρόνου, την αρρώστια και την απώλεια μνήμης.

The Box (2004): Η σχέση μιας γηραιάς κυρίας με την τηλεόρασή της από την Ελληνίδα σκηνοθέτρια Εύα Στεφανή.

An Insignificant Man (2016): Η θεαματική άνοδος ενός κόμματος ενάντια στο κατεστημένο της Ινδίας.

Connected (2018): Η διαδρομή ενός ζευγαριού ενώ κάνουν σκι συζητώντας για τη ζωή τους.

Cross Aid Post (2007): Μία χριστιανική κλινική στην καρδιά του Άμστερνταμ έχει πάντα ανοιχτές τις πόρτες του για ανασφάλιστους πολίτες και μετανάστες.