Συνεχίζονται και το μήνα Ιανουάριο οι προβολές ελληνικού ντοκιμαντέρ τα βράδια της Πέμπτης.

To Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και ο Ιανός, σε συνεργασία με την Ένωση Ελληνικού Ντοκιμαντέρ προβάλλουν κάθε Πέμπτη στις 22:30 στον Ιανό, ταινίες ντοκιμαντέρ, καλύπτοντας συνολικά ένα ευρύ φάσμα θεματολογίας, από αφιερώματα σε πρόσωπα, έως κοινωνικά, ιστορικά, επιστημονικά και οικολογικά ζητήματα.

Η θεματική ενότητα του Ιανουαρίου είναι οι τόποι δίπλα μας, αφού το ντοκιμαντέρ δεν μας ταξιδεύει μόνο σε εξωτικά μέρη, αλλά εξερευνά και αυτούς τους άγνωστους τόπους που βρίσκονται δίπλα μας:

Αναλυτικά το πρόγραμμα του Ιανουαρίου:

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Πέμπτη 9/1 στις 22:30

Προβολή του ντοκιμαντέρ Ο ΤΡΙΤΟΣ ΤΑΚΗΣ (Ο τόπος της δημιουργίας) σε σκηνοθεσία Κατερίνας Πατρώνη, 2008, Διάρκ. 105’.

Η περιπέτεια της δημιουργίας ενός πίνακα και μιας φιλίας. Τόπος το εργαστήριο. Από τον χειμώνα μέχρι το τέλος της άνοιξης, ζωγράφος και μοντέλο φτιάχνουν έναν δικό τους κόσμο, ιδιαίτερο, γοητευτικό και άγνωστο.

Πέμπτη 16/1 στις 22:30

Προβολή του ντοκιμαντέρ ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ (Ο τόπος της απόρριψης) σε σκηνοθεσία Χρήστου Καρακέπελη, 2012, Διάρκ. 78’.

Επτά συλλέκτες scrap ταΐζουν με φτηνή πρώτη ύλη τα καμίνια των χαλυβουργιών, πλουτίζουν μια αλυσίδα μεσαζόντων, κρατούν το πάθος του κόσμου για την παραγωγή αγαθών άσβεστο. Για αυτά, κερδίζουν ένα πιάτο φαί και γίνονται εφήμεροι θεατές μιας μεγαλούπολης που διογκώνεται αδιάκοπα γύρω τους. 



Πέμπτη 23/1 στις 22:30

Προβολή του ντοκιμαντέρ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΑΜΝΗΣΙΑΣ (ο τόπος της μνήμης) σε σκηνοθεσία Στέλλας Θεοδωράκη, 2002, Διάρκ. 104’.

Μια γυναίκα ανακαλύπτει κάποιες ξεχασμένες ταινίες σούπερ οκτώ σε μια περίοδο προσωπικών απωλειών που συμπίπτει με την οικονομική κρίση. Το άδειασμα των προσωπικών χώρων συμπίπτει με το «άδειασμα» των χώρων μέσα στην πόλη.

Πέμπτη 30/1 στις 22:30

Προβολή του ντοκιμαντέρ ΠΥΛΑ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ (Ο (ου)τόπος της συνύπαρξης) σε σκηνοθεσία του Ηλία Δημητρίου, 2003, Διάρκ 52′.

Το ντοκιμαντέρ έχει σκοπό να εξερευνήσει τις ριψοκίνδυνες ζωές των ανθρώπων που ζουν στο επίφοβο περιβάλλον της «νεκρής ζώνης». Ανέκαθεν αναρωτιόμουν αν η Πύλα αποτελεί παράδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης, όπως οι ελληνοκυπριακές αρχές ισχυρίζονται. Στην Πύλα, η εκκλησία και το τζαμί είναι δίπλα-δίπλα. Ή μήπως το ένα προσπαθεί να παρεμποδίσει τη λειτουργία του άλλου; Η φωνή του χότζα γίνεται ένα με τη φωνή του παπά. Ή μήπως ο ένας προσπαθεί να υπερκαλύψει τον άλλον; Η Πύλα, ως το μοναδικό ετερόκλιτο χωριό, είναι είδος προς εξαφάνιση στην Κύπρο. Το 1974 χωρίστηκε όλη η Κύπρος… Όντως όλη; Ένα χωριό παρέμεινε εκτός αυτής της διαίρεσης, με τίμημα να βρίσκεται οριοθετημένο στη μέση του πουθενά, υπό τη διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών. Η ζωή εκεί, όπως και σε όλα τα ασταθή οικολογικά περιβάλλοντα, δεν είναι καθόλου εύκολη για αυτούς που ζουν στη “Νεκρή Ζώνη”. Ξαφνικά, τον Απρίλιο του 2003, τα σύνορα της Κύπρου άνοιξαν και οι άνθρωποι άρχισαν να περνούν από το ένα μέρος στο άλλο.