Το Video Art Μηδέν ταξιδεύει για άλλη μια φορά στο International Video Art Festival Now&After, μια από τις σημαντικότερες διοργανώσεις για τη βιντεοτέχνη στη Ρωσία, για να παρουσιάσει την ενότητα Exoticising/Exoticised, η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε στην Καλαμάτα τον περασμένο Ιούλιο, σε επιμέλεια της Σοφίας Γρηγοριάδου.

Το Now&After έχει φέτος ως γενικότερη θεματική την «Οικολογία χωρίς σύνορα» (“Ecology without borders“) και πραγματοποιείται σε συνεργασία με το State Darwin Museum στη Μόσχα, όπου και λαμβάνουν χώρα οι προβολές.

Οι προβολές του Μηδέν θα γίνουν στις 22 Νοεμβρίου 2016, στο πλαίσιο των ειδικών αφιερωμάτων του Now&After σε προσκεκλημένα φεστιβάλ.

Η ενότητα που παρουσιάζει το Μηδέν, με τίτλο Exoticising/Exoticised, αγγίζει σύγχρονους προβληματισμούς σχετικούς με την περίπλοκη «οικολογία» των ανθρωπίνων σχέσεων και του περιβάλλοντος ζωής στο οποίο αναπτύσσονται. Τα βίντεο έχουν γυριστεί σε πολύ διαφορετικές χώρες και περιβάλλοντα, από την Ελλάδα, τη Γερμανία, το Μεξικό, το Ισραήλ, την Παλαιστίνη, την Ιαπωνία, την Κίνα, τη Νότιο Αφρική. Αναδεικνύουν διάφορες όψεις του «εξωτισμού», ακόμη κι όταν αυτός δεν είναι συνειδητός, αλλά προκύπτει από το βλέμμα του θεατή, διαμορφώνοντας έτσι τις ανάλογες σχέσεις – ή εγγράφεται ασυνείδητα στις σχέσεις ανάμεσα σε καλλιτέχνες, θεατές και βιντεοσκοπούμενους. Σε ορισμένα από τα βίντεο, η ματιά των καλλιτεχνών ενδεχομένως να είναι «εξωτική» άθελα τους, χωρίς να προσδιορίζεται επακριβώς η πρόθεση του καλλιτέχνη, ακόμα όμως και αυτή η αμφισημία εντάσσει τα έργα αρμονικά στην ενότητα.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Η Σοφία Γρηγοριάδου, που επιμελήθηκε την ενότητα, γράφει για την επιλογή των έργων:

«Ο προβληματισμός πίσω από την ενότητα Exoticising/Exoticised δεν ξεκινά με αφορμή κάποιο μέρος που έχουμε μάθει να αποκαλούμε «εξωτικό». Αντίθετα, πυροδοτείται από  τη στάση, ή τις πολλές διαφορετικές στάσεις που έχουν ξένοι επισκέπτες, expats (ξένοι κάτοικοι), διεθνή και τοπικά μέσα ή και θεσμοί απέναντι στην πόλη όπου ζω και στους κατοίκους της και συγκεκριμένα απέναντι στη λεγόμενη «ελληνική κρίση» και τις διεργασίες που λαμβάνουν σήμερα χώρα εδώ. Ταυτόχρονα, εδώ ολοένα και περισσότερο γίνεται λόγος -σε πολλές περιπτώσεις όχι άδικα- για εξωτική ματιά, εξωτικοποίηση ή (κρυφο)αποικιοκρατική διάθεση. Ξεκινώντας από αυτές τις παρατηρήσεις, η ενότητα Exoticising/Exoticised φεύγει από την περίπτωση της Ελλάδας και φιλοξενεί διαφορετικές προσεγγίσεις επάνω στο ζήτημα του εξωτικού γενικότερα. Οι συμμετέχοντες videoartists προέρχονται ή αναφέρονται σε ετερόκλητα κοινωνικοπολιτικά πλαίσια, φωτίζοντας έτσι διαφορετικές πτυχές του ζητήματος. Στη συγκεκριμένη ενότητα, το εξωτικό εντοπίζεται κατά κύριο λόγο στo βλέμμα: στους τρόπους που οι άνθρωποι κοιτούν τους άλλους, που μετατρέπονται σε θέαμα, αλλά και στους τρόπους που επιστρέφουν το βλέμμα. Με ποιους τρόπους κοιτάζει κανείς τους άλλους; Πώς η ματιά του σκηνοθέτη καθοδηγεί το βλέμμα του θεατή επάνω στα υποκείμενα που βιντεοσκοπεί και κατά πόσο ο θεατής ταυτίζεται με αυτή τη ματιά; Μπορεί κανείς να ανεχθεί το βλέμμα του «εξωτικού» που του επιστρέφεται; Η ενότητα θέτει ερωτήματα γύρω από το πώς αναπαράγουμε ή συμμετέχουμε σε τέτοιου είδους σχέσεις σήμερα, πώς εξωτικοποιούμε ή εξωτικοποιούμαστε και πού βρίσκονται τα όρια ανάμεσα στα δυο.»

Αναλυτικά, τα έργα που περιλαμβάνονται στην ενότητα:

1. Luca Ferri, Tottori, Ιταλία/Ιαπωνία 2015, 6.53

2. Hanna Ben–Haim Yulzari, Walking Woman, Ισραήλ 2009, 6.21

3. Tabita Rezaire, Bulletgaze.prproj, Νότια Αφρική 2014, 2.34

4. Kristina Paustian, Positions, Γερμανία, 2016, 9.32

5. Sylvia Winkler & Stephan Koeperl, Staring at the stranger for a long time, Κίνα 2007, 1.30

6. Hanna Ben–Haim Yulzari, Through Blink of an Eye, Ισραήλ 2010, 1.03

7. Δήμητρα Κονδυλάτου, (Δι)ερμηνείες: η εκφώνηση, Ελλάδα 2016, 6.12

8. Mauricio Saenz, Of islands and unicorns, Μεξικό 2015, 7.00

9. David Ortiz Juan, The Vertical bodies, Ελλάδα/Παλαιστίνη  2015,15.58

Περισσότερες πληροφορίες για το συνολικό πρόγραμμα του Ρωσικού φεστιβάλ Now&After στην επίσημη ιστοσελίδα της διοργάνωσης: now-after.org

Το Μηδέν είναι ένας ανεξάρτητος οργανισμός για τη διερεύνηση και την προώθηση της βιντεοτέχνης και ένα από τα πρώτα εξειδικευμένα διεθνή φεστιβάλ βιντεοτέχνης στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 2005 από μια ανεξάρτητη ομάδα ελλήνων καλλιτεχνών με σκοπό να υποκινήσει τη δημιουργία πρωτότυπης βιντεοτέχνης, να βοηθήσει στη διάδοσή της και να αναπτύξει την έρευνά της.

Μέσα από συνεργασίες και ανταλλαγές με σημαντικά φεστιβάλ, χώρους τέχνης και οργανισμούς στο εξωτερικό, έχει αναγνωριστεί ως μια από τις πιο επιτυχημένες και ενδιαφέρουσες διοργανώσεις για τη βιντεοτέχνη διεθνώς και μια σημαντική πλατφόρμα πολιτιστικής ανταλλαγής για την ελληνική και παγκόσμια βιντεοδημιουργία. Δημιούργησε ταυτόχρονα ένα εναλλακτικό σημείο συνάντησης για αναδυόμενους και αναγνωρισμένους καλλιτέχνες και έναν κόμβο επικοινωνίας μεταξύ καλλιτεχνών, οργανισμών, φεστιβάλ και χώρων τέχνης απ’ όλο τον κόσμο.

Ενότητες προβολών του Μηδέν έχουν ταξιδέψει σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, αλλά και σε όλο τον κόσμο, και έχουν φιλοξενηθεί σε σημαντικά φεστιβάλ και Μουσεία του εξωτερικού.

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Γιούλα Παπαδοπούλου & Μαργαρίτα Σταυράκη