Το καταφύγιο του Κένεντι: το πρότζεκτ του Νίκου Χαραλαμπίδη στο Βερολίνο

Το Arab Guggenheim Museum και η White House Biennial παρουσιάζουν από 17 Μαΐου – 14 Ιουνίου 2014, «Το Καταφύγιο του Κένεντι», ένα πρότζεκτ του Νίκου Χαραλαμπίδη.

Πρόσφατα, το Υπουργείο Περιβάλλοντος της Ελλάδας έθεσε έντονα την αναγκαιότητα δημιουργίας καταφυγίων για την προστασία του πληθυσμού σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, όπως τρομοκρατικές ενέργειες, πόλεμοι και ακραία καιρικά φαινόμενα, υποβάλλοντας στη βουλή σχετικό νομοσχέδιο προς διαβούλευση τον Μάιο.

Η έκθεση του Arab Guggenheim Museum στο Βερολίνο, με το γενικό τίτλο THE KENNEDY BUNKER (Το καταφύγιο του Κένεντι), που πραγματοποιείται στα πλαίσια του συμμετοχικού πρότζεκτ White House Biennale, γίνεται όλο και πιο επίκαιρη, καθώς η πρώτη αποικία διαστημικών καταφυγίων στον Άρη οργανώνεται συστηματικά, ενώ οι εμφύλιες διαμάχες στην Ουκρανία μας επιστρέφουν στο κλίμα του ψυχρού πολέμου, είκοσι έξι χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.

Το Arab Guggenheim Museum, είναι η κυρίαρχη επωνυμία με την οποία το Hollow Airport Museum έχει γίνει ευρέως γνωστό, υπογραμμίζοντας τις κοινωνικοπολιτικές σχέσεις της Κύπρου, όπου βρίσκεται το Μουσείο, με τη Μέση Ανατολή και τις Αραβικές χώρες. Το HAM, που αποτελεί ένα πολιτιστικό σημείο συνάντησης της περιοχής, στεγάζει εμβληματικά τις δραστηριότητές του στο εγκαταλελειμμένο Διεθνές Αεροδρόμιο της Λευκωσίας, που βρίσκεται στην Πράσινη Γραμμή.

Τα αεροδρόμια, τα αεροπλάνα και τα υπερατλαντικά ταξίδια ήταν το σύμβολο της προόδου και της εξέλιξης από τα τέλη του δέκατου ένατου μέχρι το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα. Στην ένδοξη όμως περίοδο της δεκαετίας του εξήντα και της διακυβέρνησης  Κένεντι, η αποθέωση της κατάκτησης του διαστήματος είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της, στιγματίζοντας κάθε πτυχή της καθημερινής πραγματικότητας, τη λογοτεχνία και την τέχνη, την αρχιτεκτονική και τη μόδα. Οτιδήποτε μπορούσε να θεωρηθεί πραγματικά προοδευτικό και προηγμένο, είχε άμεση σχέση με τα επιτεύγματα στο διάστημα και την ανθρώπινη επιθυμία να εξερευνήσει το πλανητικό σύστημα.

Τον Αύγουστο του 1974, ενώ οι Κύπριοι έσπευδαν σε αυτοσχέδια καταφύγια για να προστατευθούν από τους βομβαρδισμούς των Τουρκικών αεροπλάνων, ο Λευκός Οίκος εμφάνιζε για πρώτη φορά στη δημοσιότητα την ύπαρξη του καταφυγίου της οικογένειας Κένεντι, που παρέμενε για χρόνια ένα από τα εφτασφράγιστα μυστικά της Αμερικάνικης κυβέρνησης. Το καταφύγιο, που θεωρήθηκε αναγκαίο για την προστασία της Προεδρικής οικογένειας Κένεντι, σε μια εποχή όπου ο  πυρηνικός πολέμος, δεν ήταν απλά ένα πιθανό ενδεχόμενο, αποτελεί το θεματικό άξονα της έκθεσης. Δίνεται ως σημείο αναφοράς στους συμμετέχοντες καλλιτέχνες που καλούνται να παρουσιάσουν διαφορετικές προσεγγίσεις και θέσεις στην έννοια και τις λειτουργίες ενός σύγχρονου αστικού καταφυγίου. Οι καλλιτέχνες μπορούν να αντλήσουν έμπνευση από ένα ευρύ φάσμα αρχετυπικών πηγών, που εκτείνονται από το κλειστοφοβικό Πλατωνικό Σπήλαιο έως το αργοναυτικό One-Way Mars Colony Project.

Καλλιτέχνες: Moataz Nasr (Egypt), Olaf Nicolai (Germany), Robert Wilson (USA), Khaled Hourani (Palestine), Tarohei Nakagawa, Yukihiro Taguchi, Ryosuke Kido, (Japan), Helidon Gjergji (USA- Albania), Thierry Geoffroy Colonel (Denmark), Mounir Fatmi (France-Marocco), Baptiste Debombourg (France), Txuspo Poyo, Orlando Britto Jinorio (Spain), Adrian Scicluna (Malta), Olaf Hajek (Germany), Juraj Dudas, Erik Binder, Svatopluk Mikyta, Zorka Lednarova (Slovakia), Democracia (Spain), Lia Lapithi (Cyprus), Driant Zeneli, Artan Shabani (Albania), Dionisis Christofilogiannis, Yioula Chatzigeorgiou, Eva Marathaki, Evangelos Kaimakis, Panos Charalambous, Giorgos Papadatos, Eva Mitala, Efi Spyrou, Artemis Potamianou, Aggelos Skourtis, Pantelis Chandris,  Nikos Papadopoulos, Stelios Alexakis, Dimitrios Antonitsis, Maro Michalakakos, Nikos Larios, Lito Kattou (Greece)  – Workshops: Andreas Lyberatos, Chantzis Christos, Ifigeneia Mavridou, Marios Pavlou, Voula Karampatzaki, Ioannis Nestoros.