Ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ, ο πολυγραφέστερος συγγραφέας της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, συγκαταλέγεται στους θεμελιωτές του ρεαλιστικού μυθιστορήματος, είδος γραφής όπου η περιγραφή του έξω κόσμου χρησιμεύει για την κατανόηση του μέσα. Ανήκει στους ελάχιστους συγγραφείς που συνειδητά σχεδίασαν όλο το έργο τους, ώστε να αναλύσει, να κρίνει, να σχολιάσει βασικές πτυχές της κοινωνικής ζωής, να επισημάνει τα λάθη της και για να διερευνήσει τις αξίες και τις αρχές της. Ο ίδιος αυτή τη γιγαντιαία και πολύ ποιοτική προσπάθεια του, που περιλαμβάνει έργα γραμμένα από το 1829-1848, την αποκάλεσε «Ανθρώπινη Κωμωδία», με βασικότερα έργα μεταξύ άλλων: «Η εξαδέλφη Μπέτυ», «Μπαρμπα-Γκοριό», «Ο συνταγματάρχης Σαμπέρ», «Ο εξάδελφος Πονς», «Μια κόρη της Εύας», «Τριαντάχρονη γυναίκα», «Συμβόλαιο γάμου», που κυκλοφορούν ήδη από τις εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος. Το πυκνό ύφος του Μπαλζάκ, το χιούμορ, οι καινοτόμες ακόμα και σήμερα ιδέες του, η αντίστασή του στη σοβαροφάνεια, τα τολμηρά θέματα που διαπραγματεύεται στάθηκαν σε διάφορες χρονικές περιόδους αφορμή για περικοπές και λογοκρισία των έργων του.
Η νουβέλα «Το καταραμένο παιδί», που κυκλοφορεί σε πλήρη μετάφραση του Γιώργου Σημηριώτη, ανήκει στην παραπάνω κατηγορία κι αφορά τη συμπεριφορά ενός κόμη που η γυναίκα του γεννά πρόωρα και, καθώς –πριν παντρευτούν– εκείνη ήταν ερωτευμένη με άλλον, ο κόμης, μολονότι ανατρέφει το παιδί, το θεωρεί ξένο. Το «καταραμένο παιδί» μεγαλώνει ανάμεσα στην αγάπη και στο μίσος, σ’ ένα περιβάλλον που άλλοτε προστατεύει, κάποτε αδιαφορεί και συχνά υποτάσσεται σε μεσαιωνικές αντιλήψεις, ξεπερασμένα ήθη κι αναχρονιστικά στερεότυπα. Περιβάλλον που αναλώνεται διαρκώς στα πάθη του και τελικά εισπράττει το ανάλογο τίμημα. Ξεθωριασμένοι άνθρωποι της αριστοκρατίας, στραγγισμένοι υπηρέτες, υποταγμένες νταντάδες, γιατροί και παπάδες τραγικά ελλιπείς για την υπηρεσία σάρκας και πνεύματος, επιτήδειες ερωμένες, συγγενείς καιροσκόποι, ερωτευμένοι λουσμένοι με την αγνότητα του έρωτα και της αθωότητάς τους, συναντώνται σε πολλούς συνδυασμούς ως προβολές ετερόκλητων συναισθημάτων, για να δημιουργήσουν στο σύνολό τους έναν ευτελή κόσμο που, για να σωθεί, πρέπει ν’ αλλάξει.
Ονορέ ντε Μπαλζάκ
Ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ (1799-1850) γεννήθηκε το 1799 στην πόλη Τουρ της Γαλλίας. Σπούδασε Νομικά και Φιλοσοφία. Αρνιέται να ακολουθήσει το επάγγελμα του συμβολαιογράφου, για να αφιερωθεί στη συγγραφή φιλοσοφικών δοκιμίων, μυθιστορημάτων και τραγωδιών. Ζει πνιγμένος στα χρέη και δουλεύει ακατάπαυστα. Το 1822 συζεί με την κατά 20 χρόνια μεγαλύτερη του κυρία Ντε Μπερνύ, που τον ενισχύει οικονομικά σε όλες τις απόπειρες εργασίας του: τυπογραφείο, βιβλιοπωλείο, έκδοση εφημερίδας, φυτείες ανανά, μετοχές σε σιδηροδρόμους. Συνάπτει παράλληλες ερωτικές σχέσεις από το 1832 και με την Εβελίνα Χάνσκα, την οποία θα παντρευτεί το 1850, λίγους μήνες πριν από τον θάνατο του. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια προσπάθειας, γράφοντας μυθιστορήματα της σειράς, για τις δημοφιλείς τότε επιφυλλίδες, χωρίς να υπογράφει καν, ωσότου ο Μπαλζάκ αγγίξει την επιτυχία κι αναγνωριστεί πλέον ως ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς. Πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 51 ετών.
