Η site-specific παράσταση «Το Κτίριο» της Πένυς Φυλακτάκη που παρουσιάζεται σε χώρους πολιτιστικής κληρονομιάς και σε κτιριακές εγκαταστάσεις που σημάδεψαν τη ζωή της κάθε πόλης σε διαφορετικές ιστορικές της στιγμές, παρουσιάζεται μετά την Οξφόρδη για πρώτη φορά στο αθηναϊκό κοινό σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Παπαδόπουλου και «δίνει μιλιά» στο εμβληματικό κτίριο του Μερόπειου Ιδρύματος στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου 45.
Με τη χρήση προβολών στην πρόσοψη του κτιρίου, και ηχητικών τοπίων που πλαισιώνουν το θεατρικό κείμενο, γεννιέται μια συνομιλία ανάμεσα στο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα και την ιστορική μνήμη. Μέσα από την ιστορία του «Κτιρίου» ζωντανεύουν πτυχές της ελληνικής και παγκόσμιας ιστορίας του 20ου αιώνα επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον στις ζωές όλων αυτών των ανώνυμων ανθρώπων που αγωνίζονται δίνοντας το αποτύπωμά της ψυχής τους σε χώρους και τόπους μνήμης που έγιναν σταθμοί ενός κόσμου φευγαλέα περαστικού.
«Το Κτίριο» αφηγείται τη ζωή του από την πρώτη μέρα που ένιωσε το μυστρί των ανθρώπων να το χτίζουν μέχρι σήμερα. Κεντρική Εμπορική Στοά, Αρχηγείο, καταυλισμός προσφύγων, Κεντρικό Τραπεζικό Ίδρυμα, Ασφάλεια, Πρώτο Δημόσιο Πανεπιστήμιο, είναι κάποια από τα ορόσημα της πορείας του. Μέσα στον γραμμικό χρόνο της παράστασης, οι θεατές βιώνουν τον πόλεμο και την ειρήνη, την καταστροφή και την ελπίδα, ατομικά στιγμιότυπα και συλλογικές μνήμες, όλα ιδωμένα από ένα ανθρώπινο δημιούργημα που η ευλογία της μακροζωίας του είναι ταυτόχρονα και η κατάρα του: «πόσες φορές μπορεί κανείς να ζήσει τα ίδια πράγματα ξανά από την αρχή;»
«Η γραφή του Κτιρίου ήταν ένα πείραμα γοητευτικό», σημειώνει η Πένυ Φυλακτάκη. «Να βρω μια γλώσσα εντελώς ανθρώπινη και καθημερινή, όπως ο κόσμος που περιβάλλει το Κτίριο, εντελώς καινούργια και έξω από τα ανθρώπινα, όπως είναι το ίδιο. Να φτιάξω μια πλοκή που θα κινείται συνεχώς προς τα εμπρός, όπως ο Χρόνος και να επιστρέφει συνεχώς στις απαρχές της, όπως η Ιστορία. Να δω το γελοίο μέσα στην ανθρώπινη τραγωδία και το τραγικό μέσα στις ανθρώπινες χαρές, χωρίς να ξεχάσω στιγμή ότι ο ήρωας μου δεν είναι άνθρωπος. Και αφέθηκα να με οδηγήσουν αυτές οι αμφίρροπες δυνάμεις. Η Φυσική λέει πως όταν δύο ίσες αντίθετες δυνάμεις ασκούνται πάνω σε ένα σώμα, αυτό παραμένει ακίνητο. Δηλαδή στέκεται. Στάθηκα λοιπόν. Οι δυνάμεις δεν με άφηναν να μετακινηθώ.Στον Τόπο. Γιατί στον Χρόνο, το ταξίδι ήταν ιλιγγιώδες». (Απόσπασμα από το σημείωμα της συγγραφέως στο πρόγραμμα της παράστασης στο Michael Pilch Studio, Οξφόρδη, 11 Ιουνίου 2015)
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
«Το Κτίριο» εκπροσώπησε ως θεατρικό αναλόγιο την Ελλάδα στο 5ο Φόρουμ Σύγχρονης Δραματουργίας «Αφιέρωμα στα Βαλκάνια» του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθήναςκαι στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (2014).Το 2015 ανέβηκεωςπαράστασηστο MichaelPilchStudioστην Οξφόρδηαπό το PraxisTheatreGroup σε σκηνοθεσία Αναστασίας Ρεβή.
Έχει μεταφραστεί στα Ισπανικά (μτφ. Δημήτρης Ψαρράς & Marta Miguélez Sánchez) και στα Αγγλικά (μτφ. Πένυ Φυλακτάκη, επιμ. David Connolly). Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δίγαμμα (2014) σε συλλεκτικά αντίτυπα τυπωμένα στο παραδοσιακό τυπογραφείο του Γρηγόρη Αλεξίου.
Ταυτότητα Παράστασης
Κείμενο: Πένυ Φυλακτάκη
Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Παπαδόπουλος
Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά): Μαρία Βλάχου, Δώρα Θωμοπούλου, Γιώργος Καπινιάρης, Γιολάντα Μπαλαούρα
Κινησιολογική Επιμέλεια: Εύα Κοντογιάννη
3D Video Mapping: Αναστάσης Γιαννακάκης
Μουσική: Λιάνα Τζερεφού
Ενδυματολογική Επιμέλεια: Άση Δημητρολοπούλου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Άννα Θεοδωρίδου
Φωτογραφίες: Γεωργία Σιέττου – Στέλιος Δανιήλ
Διάρκεια: 65’