Ο Ennio Morricone (Ένιο Μορικόνε), ένας Μαέστρος που άλλαξε την έννοια και το κύρος της κινηματογραφικής μουσικής, αφηγείται τη ζωή του από την αρχή μέχρι το τέλος, συγκινεί και συγκινείται.
Μουσικοί και σκηνοθέτες μιλούν στο ντοκιμαντέρ για το φαινόμενο Μορικόνε, για το πόσο επηρέασε τους ίδιους και την εξέλιξη της μουσικής. Όπως ο Bernard Herrmann είναι για τον Hitchcock, ο Nino Rota για τον Fellini, ο John Barry για τον James Bond και ο John Williams για τον Spielberg, ο Ennio Morricone είναι για τον Sergio Leone. Είναι αδύνατο να θυμηθούμε τις ταινίες του Λεόνε στο μυαλό ή στο αυτί – από το A Fistful of Dollars (1964) μέσω του The Good, The Bad and The Ugly (1966) μέχρι τις πολύ διαφορετικές Once Upon a Time in the West (1968) και Once Upon a Time in America (1984) – χωρίς τη μουσική του Morricone. Κανείς δεν είναι σίγουρος πόσες ακριβώς ταινίες έχει επενδύσει ο Μορικόνε συνολικά, από την πρώτη του ταινία το 1961. Σίγουρα πάνω από 400, ίσως και 450. Δεδομένου ότι πάντα σημειώνει ο ίδιος κάθε νότα (σε αντίθεση με ορισμένους συνθέτες ταινιών που θα μπορούσα να αναφέρω) και βλέπει τη σύνθεση και την ενορχήστρωση ως μέρος μιας ενιαίας διαδικασίας, το επίτευγμα είναι πραγματικά εκπληκτικό – πιο mainstream ταινίες από οποιονδήποτε άλλο συνθέτη, ποτέ. Εκτός από τα γουέστερν, υπήρξαν επαναστατικοί ύμνοι για τους Queimada (1969) και Novecento (1976), τρόμος για τους Argento και Carpenter, ταινίες γκάνγκστερ από το The Sicilian Clan (1969) έως τους Untouchables (1987), καθώς και αμέτρητα ερωτικά θέματα που τείνουν να πηγαίνετε για μπαρόκ, σεκάνς ατονικής δράσης, νοσταλγικές ελεγείες, λυρικούς ύμνους, δυσοίωνα έγχορδα, περιπέτειες και μια ιταλική παρέλαση με τα κύρια τραγούδια του τίτλου. Φαίνεται εξίσου οικείος με τις ταινίες του είδους (allgenres) όπως και με τα μικρότερης κλίμακας, πιο προσωπικά έργα. Στο The Mission (1986), δημιούργησε μια υπεροχη σύνθεση, που αφορά στη δύναμη της ίδιας της μουσικής – ως μέσο σωτηρίας από τη μια και της αποικιακής καταπίεσης από την άλλη: η ταινία τελειώνει με ένα σπασμένο βιολί να επιπλέει στο ποτάμι. Κατά τη διάρκεια της σχεδόν 50χρονης καριέρας του ως συνθέτης κινηματιγραφικής μουσικής, σε γενικές γραμμές, οι βασικές ιδέες του περιελάμβαναν απλές ιδέες (εύκολες στο βουητό) σε περίπλοκες διασκευές, ασυνήθιστη ενορχήστρωση, συγκεκριμένους ήχους, τη χρήση της ανθρώπινης φωνής ως μέρος της ορχήστρας, μακρές σιωπές, μουσικά gags και μονές νότες που διατηρούνται για πάντα.
Ο Τζουζέπε Τορνατόρε, του Cinema Paradiso, έχει πει γι ‘αυτόν «δεν είναι απλώς ένας σπουδαίος συνθέτης ταινιών, είναι ένας σπουδαίος συνθέτης».
Ταυτότητα ταινίας
Ennio: The Maestro
- Σκηνοθεσία / Σενάριο: Τζουζέπε Τορνατόρε
- Φωτογραφία: Τζιανκάρλο Λέγκερι, Φάμπιο Ζαμαριόν
- Μοντάζ: Μάσιμο Κουάλια, Αναλίσα Σιλάτσι
- Διάρκεια: 156 λεπτά
- Χώρες παραγωγής: Ιταλία, Βέλγιο, Ιαπωνία
- Έτος παραγωγής: 2021
Ο απόλυτος φόρος τιμής σε ένα από τα μεγαλύτερα είδωλα του κινηματογράφου και της μουσικής!