Η ιστορία της ανθρωπότητας έχει πολλά παραδείγματα φρίκης και αποτροπιασμού, ίσως η ιστορία αυτών των χώρων “αποθήκευσης” ανθρώπων για την εξόντωσή τους να βρίσκει όμοιά της την Ιερά Εξέταση στην Αναγέννηση και την πυρά στον Μεσαίωνα, τότε που αθώοι άνθρωποι καίγονταν ζωντανοί με το πρόσχημα μιας κάποιας φανταστικής αιρετικής δράσης. Σε κάθε περίπτωση, το Ολοκαύτωμα είναι ένα γεγονός ως όλον, το οποίο θα μείνει και πρέπει να μείνει χαραγμένο στην μνήμη όλων ώστε να μην επαναληφθούν στο μέλλον τέτοιας μορφής αποτρόπαιες πράξεις που κανένας νους δεν μπορεί να χωρέσει. Όλοι αυτοί, οι εκατομμύρια άνθρωποι, ανάμεσά τους Πολωνοί, Σοβιετικοί, Εβραίοι, Ρομά και πολλοί άλλοι, οι οποίοι στα κρεματόρια και στους θαλάμους αερίων έπεσαν θύματα κάποιων ψυχοπαθών που διψούσαν για βία, σήμερα τιμώνται και μνημονεύονται χάρη σε βιβλία όπως αυτό που μνημονεύει την ιστορία του Ολοκαυτώματος, μίας από τις πιο μαύρες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας.
Ο κόσμος απειλείται, άνθρωποι καίγονται όπως τα βιβλία
Η ιστορία που ο συγγραφέας ξαναγράφει με άλλη ματιά είναι να κατανοήσουμε τι οδήγησε μια ομάδα αρρωστημένων μυαλών να σκεφτούν την εξόντωση και την εξολόθρευση τόσων και τόσων ανθρώπων και για ποιο λόγο δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό στην εφαρμογή των πιο φρικιαστικών μεθόδων θανάτωσης ολόκληρων πληθυσμών. Ολόκληρες πόλεις ανά την Ευρώπη μεταμορφώθηκαν εν μία νυκτί σε πόλεις φαντάσματα, εκεί που ο χρόνος μοιάζει να σταμάτησε, σαν τον Χριστό που σταμάτησε στο Έμπολι όπως έγραφε και ο Κάρλο Λέβι. Είναι δυστυχώς κρανίου τόποι, στρατόπεδα όπου κάποιοι παρανοϊκοί αποφάσισαν να στρατοπεδεύσουν τα πιο εγκληματικά τους όνειρα για χειραγώγηση αθώων ανθρώπων απλά και μόνο με βάση τη διαφορετικότητά τους και να τους θανατώσουν με τον τρόπο που εκείνοι είχαν φανταστεί.
Το Άουσβιτς είναι ένας από αυτούς τους θλιβερούς τόπους μνήμης στους οποίους αναφέρεται ο συγγραφέας με λεπτομερή τρόπο, μία καιόμενη βάτος που πάντα θα μας θυμίζει τι συνέβη εκείνα τα δραματικά χρόνια, τότε που ολόκληρα τρένα διέσχιζαν την Ευρώπη για να καταλήξουν τόσο εκεί όσο και σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης για να εξολοθρεύσουν ανθρώπινες ψυχές που δεν είχαν φταίξει σε κάτι, το μόνο για το οποίο θα λογοδοτούσαν με το θάνατό τους ήταν η φυλή τους. Το Άουσβιτς, το οποίο γεωγραφικά τοποθετείται δυτικά της πόλης της Κρακοβίας μόλις 60χλμ, από το 1979 αποτελεί μέρος των Μνημείων Παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Στρατόπεδα μικρά ή μεγάλα είχαν γεμίσει παντού και πληθυσμοί μεταφέρονταν εκεί από την Ελλάδα, την Πολωνία, την Γαλλία, σε αυτά στοιβάζονταν κάθε λογής άνθρωποι και πάνω τους εκτελούσαν πειράματα θανάτου χωρίς κανέναν απολύτως δισταγμό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το Άουσβιτς δεν είναι παρά το πιο κραυγαλέο παράδειγμα αυτής της προδιαγεγραμμένης πολιτικής, αν μπορεί κανείς να την ονομάσει πολιτική, είναι ένα φαντασιακό όνειρο που ονομάστηκε και η Τελική λύση, δηλαδή η εξόντωση μεγάλου αριθμού Εβραίων και άλλων που δεν ανήκαν στην λεγόμενη Αρία φυλή, έτσι όπως την είχαν στο μυαλό τους ο Χίτλερ, ο Χίμλερ και όλοι οι άλλοι. Στο σπουδαίο αυτό βιβλίο, το οποίο αποτελεί μία μελέτη που φέρνει νέα ματιά στο δραματικό και τραγικό γεγονός, η συγγραφέας αναλύει με εξαιρετικό τρόπο όλα τα γεγονότα και καταθέτει πολλές πληροφορίες για την απαρχή του κακού, για αυτό το σατανικό και δαιμόνιο σχέδιο που έσβησε από τον χάρτη ολόκληρες πόλεις και χωριά. Ξεκινά από τα τέλη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου που για πολλούς θεωρείται η απαρχή της ανόδου των ναζιστικών ιδεών μέχρι και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.
Διαβάζουμε στο βιβλίο για την περίφημη άνοδο του Ναζισμού και την βιαιότητα των πράξεων κύριο παράδειγμα των οποίων αποτελεί η Νύχτα των Κρυστάλλων που δεν είναι παρά μία ακόμα Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, δηλαδή μία ακόμα σφαγή αυτή την φορά δυστυχώς με διαφορετικούς όρους αν και υπήρχε έντονα το θρησκευτικό στοιχείο και εδώ μιας και οι Ναζί δεν πίστευαν σε κανέναν Θεό, τα εγκλήματά τους εξάλλου αυτό αποδεικνύουν και το Ολοκαύτωμα δείχνει πως δεν είχαν ούτε ιερό ούτε όσιο, δεν είχαν στο νου τους παρά την εκτέλεση των πιο βάρβαρων στρατηγικών τους και δεν φοβούνταν τίποτα απολύτως. Ο σκοπός τους δεν άγιαζε προφανώς κανένα μέσο για να θυμηθούμε και τον Μακιαβέλι, στόχος τους μοναδικός ήταν η δική τους υπεροχή με κάθε κόστος και τίμημα.
Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό απανθρωπιάς αναδεικνύονται και ιστορίες όπως αυτή ενός Πολωνού, του εθελοντή Πολωνού ήρωα, η ιστορία του οποίου δεν έχει ακουστεί όσο θα της οφείλαμε. Το κατόρθωμα αυτού του υπέροχου ανθρώπου γίνεται πραγματικότητα και μένει στην ιστορία πια ο αγώνας του για να εισακουστεί η φωνή του μέσα από το κολαστήριο του Άουσβιτς, εκεί που λάμβαναν χώρα τα φρικιαστικά εγκλήματα κάποιων αρρωστημένων όντων που ήθελαν να λέγονται άνθρωποι. Ο Βίτολντ Πιλέτσκι έμεινε τρία χρόνια στο Άουσβιτς για να καταγράψει τα όσα συνέβαιναν σε αυτό τον τόπο μαρτυρίου και τα έγγραφα που βρέθηκαν αποκαλύπτουν το μέγεθος της φρίκης αυτής. Ο ίδιος, όχι μόνο δεν τιμήθηκε για την προσφορά, του αλλά καταδικάστηκε για εσχάτη προδοσία από το Σοβιετικό καθεστώς, το όνομά του όμως πάντα θα μείνει γραμμένο στην μνήμη μας. Αυτή βέβαια η ιστορία δεν είναι η μόνη φωτεινή μέσα στον κυκεώνα του αφανισμού, ωστόσο τα στρατόπεδα και οι εκτελέσεις ανά την Ευρώπη είναι ένα στίγμα που κουβαλάει η ιστορική μνήμη και δεν πρέπει να ξεχαστεί επ’ουδενί.
Αποσπάσματα του βιβλίου
Στον δρόμο για το Άουσβιτς, όταν το τρένο του Γκύντερ σταμάτησε σε κάποιον σταθμό στην Ανατολική Γερμανία, οι Εβραίοι που βρίσκονταν μέσα στα βαγόνια για τα εμπορεύματα φώναζαν: “Παρακαλούμε, δώστε μας νερό”
Η διασημότερη πράξη αντίστασης έλαβε χώρα στη Ζάκυνθο. Όταν οι Γερμανοί ζήτησαν μια λίστα με όλους τους Εβραίους του νησιού, ο δήμαρχος και ο επίσκοπος έδωσαν ένα κομμάτι χαρτί που περιείχε μόνο δύο ονόματα, τα δικά τους.