Από τις εκδόσεις Άγρα κυκλοφορεί το βιβλίο,Το παγοδρόμιο του Roberto Bolaño σε μετάφραση Κρίτωνα Ηλιόπουλου.
Η Ζ, μια μικρή τουριστική πόλη στις ακτές της Καταλονίας, το καλοκαίρι, ο καύσωνας, πρόσωπα συγκινητικά και αστεία, αδύνατοι έρωτες, καταχρήσεις κονδυλίων, καταποντισμένες πολιτικές φιλοδοξίες, ερείπια που στεγάζουν μυστικά, και τρεις εκδοχές ενός εγκλήματος: ιδού το σκηνικό που στήνει ο Ρομπέρτο Μπολάνιο για αυτό το παραλίγο αστυνομικό μυθιστόρημα, που φωτίζεται από το μελαγχολικό και σκληρό χιούμορ του.
Τρία πρόσωπα παίρνουν το λόγο σαν να έχουμε τρεις διαδοχικούς ρόλους: ένας απογοητευμένος Χιλιανός συγγραφέας, ένας Μεξικανός ποιητής χωρίς άδεια παραμονής, νυχτοφύλακας σε κάμπινγκ, και ένας δημοτικός υπάλληλος έτοιμος να τα κάνει όλα για τη γυναίκα που αγαπά. Μιλούν για τους έρωτές τους, για τις αυταπάτες που τρέφουν, για το διαφορετικό τους πεπρωμένο, που το έχει μαγνητίσει, σε όλους ανεξαιρέτως, ο θάνατος.
Το Παγοδρόμιο έχει όλα τα διακριτικά του λογοτεχνικού σύμπαντος του Ρομπέρτο Μπολάνιο: τις διαπλεκόμενες φωνές που αναγγέλλουν κατοπινές πολυφωνίες, τον κώδικα του αστυνομικού μυθιστορήματος, τους κατεστραμμένους έρωτες, τις χαμένες αυταπάτες. Επίσης, την ικανότητα του συγγραφέα να παρατηρεί την πραγματικότητα και να την ερμηνεύει με ιδιαίτερο τρόπο. Βρίσκουμε και εδώ τον αφηγηματικό παλμό του ή το ανελέητο χιούμορ του, που αιχμαλωτίζουν τον αναγνώστη από την πρώτη σελίδα, ιδιότητες που έχουν καταστήσει τα έργα του μυθιστορήματα αναφοράς στην εποχή μας.
Ο Ρομπερτο Μπολανιο (Σαντιάγο Χιλής, 1953 – Βαρκελώνη, 2003 ), πεζογράφος και ποιητής, έχει καθιερωθεί ως ένας από τους σημαντικότερους Λατινοαμερικανούς συγγραφείς του καιρού μας. Γεννήθηκε στη Χιλή, αλλά σε ηλικία δεκατριών ετών μετανάστευσε με την οικογένειά του στο Μεξικό. Το 1973 αποφάσισε να επιστρέψει στη Χιλή προκειμένου να στηρίξει το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα του Αλλιέντε, έφτασε όμως λίγες μέρες μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του Πινοτσέτ.
Συνελήφθη για τη συμμετοχή του στην αντίσταση ενάντια στη δικτατορία, ενώ μετά την απελευθέρωσή του επέστρεψε στο Μεξικό, απ’ όπου αργότερα μετανάστευσε στην Ισπανία (1978), για να εγκατασταθεί οριστικά στην Μπλάνες, μια μικρή παραθαλάσσια πόλη της Καταλονίας. Πέθανε στη Βαρκελώνη από δυσλειτουργία του ήπατος, η οποία τον ταλαιπωρούσε για περισσότερο από μία δεκαετία.
Η πρώτη του ποιητική συλλογή εκδόθηκε το 1975. Ωστόσο, αν και ξεκίνησε από την ποίηση, γρήγορα στράφηκε στην πεζογραφία· έγραψε συλλογές διηγημάτων, νουβέλες και μυθιστορήματα. Για το μυθιστόρημά του Los detectives salvajes τιμήθηκε με τα βραβεία Herralde (1998) και Rόmulo Gallegos (1999), ενώ για το Llamadas telefοnicas(Τηλεφωνήματα – Άγρα, 2009) του απονεμήθηκε το 1998 το Premio Municipal de Santiago de Chile, η ανώτατη λογοτεχνική διάκριση στη Χιλή. Το τελευταίο του μυθιστόρημα 2666 (Άγρα, 2011), που θεωρείται η κορύφωση της μυθοπλαστικής του τέχνης, κέρδισε το 2004, ένα χρόνο μετά το θάνατο του συγγραφέα, το βραβείο Salambο για το καλύτερο ισπανόφωνο μυθιστόρημα. Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν επίσης τα σπουδαία βιβλία του Πουτάνες φόνισσες (2008), Το Τρίτο Ράιχ (2013), Φυλαχτό (2013) και Η ναζιστική λογοτεχνία στη Λατινική Αμερική (2014). Έχει μεταφραστεί σε τριάντα γλώσσες και η επιρροή του θεωρείται από τις σημαντικότερες στη σύγχρονη ισπανόφωνη λογοτεχνία.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: © Angel Martinez Layos / EyeEm – Getty Images / Ideal Image