Ως “άλλος ισπανικός κινηματογράφος” χαρακτηρίστηκε τμήμα της κινηματογραφικής παραγωγής της γενιάς δημιουργών των αρχών του αιώνα. Είναι αποτέλεσμα της ψηφιακής επανάστασης καθώς και των νέων αφηγηματικών μοντέλων που απευθύνονται στους σύγχρονους θεατές, οι οποίοι έχουν ήδη αφομοιώσει τον μεταμοντερνισμό. Η ποιότητα και η αντιπροσωπευτικότητα των έργων έχει αναγνωριστεί με τη συμμετοχή τους σε φεστιβάλ και με τη δημιουργία μιας νέας κινηματογραφικής κουλτούρας, που έχει αναδιαμορφώσει την σινεφιλία. Ο κύκλος «Νέες σινεφιλίες: Το πνεύμα αντίστασης του άλλου ισπανικού κινηματογράφου» έχει ως στόχο να γνωρίσει στο ελληνικό κοινό αυτή τη νέα πτυχή της πιο ανεξάρτητης και δημιουργικής κινηματογραφικής παραγωγής της Ισπανίας.
Ο κύκλος περιλαμβάνει τις ταινίες:
Τρίτη 3/3, 18:00: Νινιάτο (2017), του Adrián Orr
Διάρκεια: 68΄. Κατάλληλη για άνω των 12 ετών.
Ο Νινιάτο είναι ένας εργένης πατέρας τριών μικρών παιδιών. Αν και άνεργος, το πάθος του για το hip-hop ενισχύει την αφοσίωσή του στην εκπαίδευση των παιδιών.
Ακολουθεί συζήτηση με τον σκηνοθέτη Adrián Orr. Συντονίζει ο συνδιευθυντής του Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου της Αθήνας (FeCHA), Παναγιώτης Σταματόπουλος.
Τρίτη 3/3, 20:00: Συνάντηση με μια γυναίκα (2017), της Mónica Rovira.
Διάρκεια: 60΄. Κατάλληλη για άνω των 16 ετών.
Όταν η εικόνα του άλλου σε αφήνει έκθαμβο, δεν βλέπεις πια την πραγματικότητα. Προσπαθώντας να δει την πρώτη ερωμένη της, η Μόνικα, 30χρονη σκηνοθέτης, παρουσιάζει την εικόνα που ξεχειλίζει στα μάτια της.
Τετάρτη 4/3, 18:00: Βίαιη εποχή (2018), του Anxos Fazáns
Διάρκεια: 69΄. Κατάλληλη για άνω των 16 ετών.
Ο Μανουέλ θα ήθελε να είναι συγγραφέας, αλλά ζει παγιδευμένος στη ρουτίνα του. Η επανένωση με τους φίλους της νιότης του θα πυροδοτήσει όλες τις εντάσεις του.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τετάρτη 4/3, 19:30: Ιντρίσα, το χρονικό ενός συνηθισμένου θανάτου (2019), των Xavier Artigas και Xapo Ortega
Ντοκυμαντέρ, Διάρκεια: 84΄. Κατάλληλη για άνω των 7 ετών.
Ο Idrissa Diallo, 21 ετών από τη Γουινέα, πέθανε σε ένα κελί του Κέντρου Κράτησης Αλλοδαπών στη Βαρκελώνη. Με αφορμή το γεγονός αυτό, για το οποίο κανείς δε θεωρήθηκε υπεύθυνος, ο ακτιβιστής σκηνοθέτης Xavier Artigas αφηγείται μια συλλογική ιστορία τόσο αιματηρή όσο και ελπιδοφόρα.