Δεν αποτελεί νέο πως το ποδόσφαιρο συνεχίζει να συγκινεί και να ενθουσιάζει τεράστια πλήθη. Το ποδόσφαιρο είναι η έξαψη των φιλάθλων στο γήπεδο, οι μαζεμένες παρέες σε καφετέριες και μπαρ, που παρακολουθούν ένα ματς όλο αγωνία, οι καναπέδες στα σπίτια με τους στρυμωγμένους φίλους και φίλες, που απολαμβάνουν μαζί έναν ακόμα ποδοσφαιρικό αγώνα. Είναι οι πρωινές κουβέντες που αποκτούν ένα ενδιαφέρον όταν προσεγγίζουν τα αθλητικά, οι ματιές στις εφημερίδες με τους προκλητικούς τίτλους για «Επικά γκολ», «Μεγάλες προδοσίες» και «Μεταγραφές παιχταράδων»… Είναι γεμάτος εικόνες ο τόπος μας με ανθρώπους που αγαπούν το ποδόσφαιρο και παθιάζονται με το άθλημα.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη όψη του νομίσματος, οι αμφιλεγόμενες διοργανώσεις, οι στημένοι αγώνες, τα στοιχήματα, ο τζόγος, ο εθισμός, και φυσικά ο χουλιγκανισμός, η οπαδική βία, η οποία μας στέρησε και τον Άλκη Καμπανό πριν ένα χρόνο. Θυμίζουμε, ήταν ξημερώματα 1ης Φεβρουαρίου 2022, όταν ο Άλκης δέχτηκε δολοφονική επίθεση, επειδή απάντησε «Άρης» στην ερώτηση «τι ομάδα είσαι;».
Η Χριστίνα Μαξούρη διασκεύασε το τραγούδι «Είχα ένα αγόρι» και το αφιέρωσε στον Άλκη και τη μητέρα του. Μπορείτε να το ακούσετε παρακάτω:
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στο τεταμένο αυτό κλίμα είναι εμφανές πως η Τέχνη δε μένει δίχως συμμετοχή, παρά έρχεται να μεταφέρει τη συζήτηση επί σκηνής. Το CultureNow προτείνει τρεις αξιόλογες θεατρικές παραγωγές που θίγουν σοβαρά ζητήματα σχετικά με την κουλτούρα των γηπέδων και προσεγγίζουν το ποδόσφαιρο με μια ιδιαίτερη ματιά.
Δείτε παρακάτω τις προτάσεις μας:
ULTRAS – Μέρος Α΄, της Άλκηστης Νικολαΐδη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Δεν πρόκειται για μία παράσταση που αφορά τη μπάλα.
Είναι μία παράσταση για την εξέδρα. Για την καρδιά του γηπέδου που χτυπάει σαν μία.
Μία καρδιά που συλλογικά μοιράζεται την αγωνία της έκβασης του αγώνα, την ανάγκη της νίκης. Μεγαλώνει γενιές, δημιουργεί ανθρώπινες σχέσεις και ιεραρχίες.
Η καρδιά συνθέτει ένα είδος φυλής, μία οικογένεια που έχεις επιλέξει.
Μέχρι τη στιγμή που η πρώτη αιματηρή σύγκρουση με τους αντιπάλους βάφει ολόμαυρο το πλάνο.
Ζωντανές μαρτυρίες φιλάθλων, οπαδών, θυμάτων, θυτών και παλαίμαχων ποδοσφαιριστών μεταφέρονται στη σκηνή και επιχειρούν να ερμηνεύσουν το φαινόμενο του χουλιγκανισμού.
Οι οπαδοί δεν είναι τέρατα ούτε όμως και άγιοι. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός της καθημερινότητας μας.
Ο χουλιγκανισμός πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1980 όταν «έπεσαν» και οι πρώτοι νεκροί και συνεχίζει να βρίσκεται μέχρι σήμερα σε έξαρση.
Για πρώτη φορά παγκοσμίως, θα δούμε επί σκηνής το συνδυασμό 2 τεχνικών – Ido Portal& Τεχνική Meisner – δουλεμένο από 2 πιστοποιημένους καθηγητές. Όταν το physical theatre και συγκεκριμένα η κινησιολογία των ζώων συναντά την Τεχνική Meisner το αποτέλεσμα είναι η γέννηση μίας καινούργιας μεθόδου.
Football – No time for losers, σε σκηνοθεσία Δέσπως Πύρτσιου στο Faust
Tο θρυλικό «Football» του Θανάση Τριαρίδη, μια σκληρή ματωμένη κωμωδία, η οποία ανεβαίνει πάντα με επιτυχία, παρουσιάζεται σε μια έμφυλη ανάγνωση σκηνοθετημένο και παιγμένο μόνο από γυναίκες. Σε δραματουργική επεξεργασία της Δέσπως Πύρτσιου και της Αλεξάνδρας Σταμούλη και με την προσθήκη του υπότιτλου «No time for losers».
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο η νεαρή ηθοποιός, Αλεξάνδρα Σταμούλη, που για την ερμηνεία της τιμήθηκε με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενης ηθοποιού στα 11α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2022, έχοντας προηγουμένως αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές.
ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
“…Κάνουμε την πληγή μας μια ιστορία με αρχή μέση και τέλος, την αφηγούμαστε και την αφήνουμε πίσω μας. Όπως όλες τις ιστορίες…”
Ποια η σχέση του ποδοσφαίρου με τον Καντάφι, την Μαρία Αντουανέτα κι έναν Ινδιάνο του 1500 μ.Χ.; Ξέρει κανείς πού και πώς και πότε πέθανε ένας παίκτης – θρύλος; Τι εννοεί ο Freddie Mercury όταν τραγουδάει “No time for losers”;
Η Φ. αναποδογυρίζει την ιστορία της ανθρωπότητας μέσ’ από τον κόσμο του ποδοσφαίρου, φέρνοντάς μας ενώπιον των ευθυνών μας, σε έναν μονόλογο για την πορεία του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού.”
– Δέσπω Πύρτσιου
Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα
Ο Τσιτάχ, ένας πολύπειρος βετεράνος τερματοφύλακας της Εθνικής Ελλάδος, κάνει έναν ειλικρινή απολογισμό της μακροχρόνιας πορείας του, προσκεκλημένος από ένα σχολείο για να μιλήσει στα παιδιά για την αξία της άμιλλας και τα αθλητικά ιδεώδη. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αθλητισμού, εξιστορεί γεγονότα και εμπειρίες από τη ζωή και την καριέρα του ξετυλίγοντας σιγά-σιγά το κουβάρι της ύπαρξης του, από τη δόξα, τα πλούτη και τα φώτα της δημοσιότητας μέχρι το μηδέν και το περιθώριο. Η καταξιωμένη στην Κύπρο ερμηνεύτρια και σκηνοθέτρια Ερμίνα Κυριαζή και ο διακεκριμένος ηθοποιός Γιώργος Νινιός ενώνουν τις δυνάμεις τους για να αφηγηθούν μια ιστορία γεμάτη χιούμορ και συγκίνηση με κύρια θέματά της την ανδρική μοναξιά και τη ματαίωση, μαζί όμως με ένα βαθύ αίσθημα αξιοπρέπειας, ως πυξίδα και ως ύστατη νίκη σε πείσμα της ήττας και της φθοράς.
Γιατί μερικοί άνθρωποι, είναι από μόνοι τους το μήνυμα,
έτσι όπως περνούν μέσα από τον κόσμο,
όπως κοιτάζουν, ή όπως χαμογελάνε…
Σκηνοθετικό Σημείωμα
Αποχαιρετώντας λοιπόν το αντρίκειο σύμπαν και καλωσορίζοντας τη θηλυκή ενέργεια βρεθήκαμε στον κόσμο του «άνθρωπα»…Του ανθρώπου και της ανθρώπου. Με την ευελιξία των αιλουροειδών χωθήκαμε σε κόσμους που το φύλο δεν είχε σημασία παρά μόνο η «συνεύρεση»…Σα σύμβολο ο πλανήτης μπάλα ταξιδεύει στο «σημείο γη» και καθόλου δεν την εξυμνεί Ευχαριστώ για τη «συνενοχή», τη «συμπνοή»…Τη «συμμαχία», Γιώργο και Βασίλη… Μάνο και Θέατρο Σταθμός για τη μεγάλη αγκαλιά και την εμπιστοσύνη…
-Ερμίνα Κυριαζή
Καλή θέαση… και καλές πάσες!
Photo Credit: Soner Arkan, via Pexels
