Τα έργα του 9oυ Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων επαναπροσδιορίζουν τη σχέση μας με την πραγματικότητα που ουρλιάζει χορεύοντας δίπλα μας.
Μπορείς να χορέψεις στον ρυθμό του αύριο;
Έργα ζωντανά που μιλούν για το σήμερα και αύριο. Καλλιτέχνες που είναι έτοιμοι να στήσουν dance balls στην καρδιά της Αθήνας, ξεπερνούν τα όρια του σύγχρονου χορού και ανοίγονται στο διευρυμένο τοπίο των υβριδικών τεχνών. Αυτό είναι το Onassis New Choreographers Festival 9. Το καθιερωμένο φεστιβάλ της νέας γενιάς Ελλήνων (και όχι μόνο) δημιουργών του χορού, είναι εδώ για ένατη χρονιά, με ζωντανά έργα στις σκηνές της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, από 11 έως 13 Μαρτίου 2022. Από καλλιτέχνες που δεν είναι απαραίτητα μόνο χορογράφοι ή μόνο νέοι ηλικιακά και δεν αυτολογοκρίνονται ως προς το καλλιτεχνικό υπόβαθρο, το ταπεραμέντο ή το εννοιολογικά σύνθετο έως και εξεζητημένο περιεχόμενό τους, αλλά είναι έτοιμοι να στήσουν διεθνείς συνεργασίες στα πέρατα του κόσμου, που δεν διστάζουν να γίνουν πολύ προσωπικοί όσο και αντιδραστικοί, πολιτικοί και, ταυτόχρονα, αβίαστα συναισθηματικοί. Έξι ολόκληρες ώρες χορού για 3 ημέρες. Το ONC9 είναι εδώ, όλο σε ένα απόγευμα, με αναθέσεις σε καλλιτέχνες που η Στέγη υποδέχεται για πρώτη φορά και έργα που προέκυψαν μέσα από τη συνέχιση συνεργασιών με δημιουργούς της κίνησης και του χορού.
Έξι λεπτά έκστασης. Ξανά και ξανά. Μια όπερα-μπαλέτο του 1735 χορεύεται στο στυλ του krump street dance των 90s, τον χορό-πράξη αντίστασης που ξεκίνησε από τα γκέτο του Λος Άντζελες στα τέλη των 90s στη βίντεο-εγκατάσταση στην είσοδο της Στέγης (Clément Cogitore, Les Indes Galantes). Σε συνθήκη επιστημονικής -ή μήπως οντολογικής;- φαντασίας μας διακτινίζει η transmedia εγκατάσταση των Constantine Skourlis, Δάφνης Αντωνιάδου & Αλέξανδρου Βαρδαξόγλου (DEEP HORIZON). Χωράμε όλοι στο ίδιο dance floor μας λέει ο Μανώλης Σαριδάκης με το έργο που δημιούργησε στο πλαίσιο του προγράμματος Europe Beyond Access και της δέσμευσης της Στέγης απέναντι σε ζητήματα πρόσβασης ατόμων με αναπηρία στο χορό (Έχουν τα ρομπότ συναισθήματα;). Πείραμα στα όρια της σχέσης του σώματος με τον ήχο, την εικόνα και τα αντικείμενα είναι το ντουέτο που χορογραφεί η Ιωάννα Παρασκευοπούλου (MOS). Ένα «ροζ μανιφέστο» κατά της πατριαρχίας για πέντε «αμαζόνες» του latin, του camp και του kitsch στήνει ο Αλέξανδρος Σταυρόπουλος (Τις Τετάρτες Φοράμε Ροζ). «Πώς ζούμε τη ζωή μας;» αναρωτιέται ο Κωνσταντίνος Παπανικολάου και μας παραδίδει ένα σόλο-σκωπτικό savoir vivre για τον 21ο αιώνα (A User’s Manual). Δύο ενισχυτές, δεκατέσσερα ηχεία και πρωτότυπο songwriting για το superchaos που ζούμε περιλαμβάνει το έργο της Φωτεινής Σταματελοπούλου (optimal soft). Για έναν άλλο «παλμό» αρρενωπότητας μιλά ο Ηλίας Χατζηγεωργίου, από τους πρωτεργάτες του ελληνικού hip-hop, χορογραφώντας τέσσερις street-dancers (A BOUNCE 4 MEN).
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Όταν πρόκειται για χορό, μιλάμε για μια πολυαισθητηριακή, συνεργατική, σωματική, βιωματική και δημόσια εμπειρία. Όπως αναφέρουν οι επιμελητές του ONC9, Ιλειάνα Δημάδη, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Κωνσταντίνος Τζάθας: «Ο σύγχρονος χορός είναι ανοικτό πεδίο. Έτοιμο να δεχτεί τις επιδράσεις όσων συμβαίνουν «εκεί έξω» και «πρώτα-από-τα-κάτω». Από το hip-hop του Μπρονξ και το gangnam της Νότιας Κορέας, από το krump του Λος Άντζελες και το break-dance της Νέας Υόρκης έως τα voguing balls και τα Tik-tok dance challenges, από τα σώματα που διεκδικούν τις νέες ταυτότητές τους έως τους χορούς όσων διαδηλώνουν για τα δίκαια αυτονόητα που δεν είναι δεδομένα. Γιατί το θέμα τώρα είναι να ενεργοποιήσουμε ξανά τις αισθήσεις μας. Να δούμε περισσότερα. Να ακούσουμε περισσότερα. Να αισθανθούμε περισσότερα. Να απορροφήσουμε ΟΣΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ γίνεται. Παραφράζοντας τη Σούζαν Σόνταγκ, “η Ιστορία χορεύει δίπλα μας ουρλιάζοντας. Το πώς βλέπουμε κάτι, είναι μια πράξη ιστορικής συνείδησης”.»
Συντελεστές
Επιμέλεια Φεστιβάλ: Ιλειάνα Δημάδη, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Κωνσταντίνος Τζάθας
Production Manager: Δήμητρα Δερνίκου
Οργάνωση Παραγωγής: Θεοδώρα Καπράλου, Άκης Χοντάσης
Εκτέλεση Παραγωγής: Μαριανότα Γιαννάκη, Δανάη Γιαννακοπούλου, Δέσποινα Σιφνιάδου, Ιουλία Σταμούλη
Τεχνική Διεύθυνση: Λευτέρης Καραμπίλας
Αναπληρωτής Τεχνικός Διευθυντής – Τεχνική Διεύθυνση Περιοδείας: Philip Hills
Οργάνωση δράσεων εξωστρέφειας: Χριστίνα Λιάτα
Σχεδιασμός προβολής: Τμήμα Επικοινωνίας Ιδρύματος Ωνάση
Κινηματογραφική επιμέλεια: Χρήστος Σαρρής
Onassis Channel assistant: Σμαράγδα Δογάνη
Ανάθεση – Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Παραγωγές (με σειρά παρουσίασης)
Clément Cogitore, Les Indes galantes
16:30-23:00 | Φουαγιέ Ισογείου
Δάφνη Αντωνιάδου, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Constantine Skourlis, DEEP HORIZON
16:30-21:00 & 22:00-23:30 | Εκθεσιακός Χώρος -1 (Gallery Space Room)
Μανώλης Σαριδάκης, Έχουν τα ρομπότ συναισθήματα;
17:00 & 18:30 | Back of House
Ιωάννα Παρασκευοπούλου, MOS
17:30 | Μικρή Σκηνή
Αλέξανδρος Σταυρόπουλος, On Wednesdays We Wear Pink (Τις Τετάρτες φοράμε ροζ)
19:00 | Κεντρική Σκηνή
Κωνσταντίνος Παπανικολάου, A User’s Manual
20:00 | Μικρή Σκηνή
Φωτεινή Σταματελοπούλου, optimal soft
21:00 | Εκθεσιακός Χώρος -1 (Gallery Space)
Ηλίας Χατζηγεωργίου, A BOUNCE 4 MEN
22:00 | Κεντρική Σκηνή
Αναλυτικά οι παραγωγές
Clément Cogitore, Les Indes Galantes
11 – 13 Μαρτίου 2022 | 16:30-22:45 | Βίντεο εγκατάσταση σε λούπα | Φουαγιέ Ισογείου | Ελεύθερη είσοδος
Έξι λεπτά έκστασης. Σε λούπα. Το street dance μπουκάρει στο άβατο της όπερας και ριζοσπαστικοποιεί το DNA του σύγχρονου χορού. Κανείς δεν θα ξαναμείνει ακίνητος ακούγοντας τη μουσική του Rameau.
Έξι λεπτά από την αναγεννησιακή όπερα-μπαλέτο του Jean-Philippe Rameau, «Οι Ευγενείς Ινδοί», του 1735. Συγκεκριμένα, η περίφημη σκηνή του “Danse des Sauvages” («Ο Χορός των Αγρίων»), κινηματογραφημένη από τον σκηνοθέτη και εικαστικό καλλιτέχνη Clément Cogitore και χορογραφημένη από τους Bintou Dembélé, Igor Caruge και Brahim Rachiki στο ύφος του krump street dance: ενός χορού που γεννήθηκε στα γκέτο του Λος Άντζελες στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ως μορφή δημόσιας αντίστασης σε μια σειρά από περιστατικά αστυνομικής βίας που δεν βρήκαν τον δρόμο προς τη δικαιοσύνη, αφήνοντας ασύλληπτους τους ενόχους.
H εγκατάσταση θα παραμείνει στο Φουαγιέ του Ισογείου και μετά το τέλος του ONC9.
Σκηνοθεσία: Clément Cogitore
Χορογραφία: Bintou Dembele, Grichka & Brahim Rachiki
Παραγωγή: Les Films Pelléas – 3ème Scène Opéra national de Paris
Διανομή: L’Agence du court métrage
Φωτογραφίες: Les Films Pelléas – 3ème Scène Opéra national de Paris
Δάφνη Αντωνιάδου, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Constantine Skourlis, DEEP HORIZON
11 – 13 Μαρτίου 2022 | 16:30-21:00 & 22:00-23:30 | Βίντεο εγκατάσταση σε λούπα | Εκθεσιακός Χώρος -1 (Gallery Space Room) Ελεύθερη είσοδος
Μια transmedia εγκατάσταση, μια εμπειρία που βυθίζει το κοινό σε ένα συνεχές, μεταβαλλόμενο και άχρονο περιβάλλον, στο οποίο εναλλάσσονται δυνάμεις δημιουργίας και καταστροφής.
Ένας ανθρωπόμορφος οργανισμός χωρίς σαφή σωματικά όρια βρίσκεται σε μια τυχαία τροχιά ζωής, όπου αναπόφευκτα παρασύρεται και πλησιάζει ολοένα και πιο κοντά στο επικείμενο τέλος του. Η ιστορία αυτού του οργανισμού εκτυλίσσεται μέσα από μια σύνθεση μυθολογικών προτύπων, ερωτικών και βίαια συγκρουσιακών καταστάσεων.
Με την οπτική αφήγηση να παύει να είναι συνεκτική και ταξινομημένη, δημιουργείται ένα σύστημα που συνεχώς μεταμορφώνεται μέσα από την εμπειρία της σεξουαλικότητας και του τρόμου. Πρόκειται για ένα έργο που μας εισάγει σε ένα ανεξιχνίαστο μέλλον, ενώ ταυτόχρονα μας συστήνει μια αρχαιολογία της ύπαρξης.
Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Constantine Skourlis, Δάφνη Αντωνιάδου & Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γεωργία Αρβανίτη
Χορογραφία: Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Δάφνη Αντωνιάδου
Πρωτότυπη Μουσική: Constantine Skourlis & Stephan Richter
Ηχητική Εγκατάσταση & Ηχητικός Σχεδιασμός: Νικόλας Καζάζης
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Χριστίνα Λαρδίκου
Post-production: Γεωργία Αρβανίτη
Βοηθοί Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης: Βασιλική Γιολάντα Κήτα, Δάφνη Ηλιοπούλου
Φωτογράφος: Μυρτώ Γρηγορίου
Ηλεκτρολόγος: Χάρης Πουρνιάς
Βοηθός: Αστέρης Τζιόλας
Mastering: Νικόλας Καζάζης
Εξοπλισμός: RentPhotoVideo / Ολυμπία Μυτιληναίου
Συντονισμός & Οργάνωση Παραγωγής: Delta Pi
Με την υποστήριξη της Bedouin Records
Ανάθεση – Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Μανώλης Σαριδάκης, Έχουν τα ρομπότ συναισθήματα;
11 – 13 Μαρτίου 2022 | 17:00 & 18:30 | Back of House
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες σαν ρομπότ; «Η παράσταση που θα δείτε έχει σχέση με τα ρομπότ. Επέλεξα αυτό το θέμα, επειδή καμιά φορά νιώθω κι εγώ σαν ρομπότ», δηλώνει ο Μανώλης Σαριδάκης για την πρώτη του χορογραφική απόπειρα και αιφνιδιάζει με την αφοπλιστικά οξυδερκή σύλληψή του.
Το έργο «Έχουν τα ρομπότ συναισθήματα;» του Μανώλη Σαριδάκη δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος Europe Beyond Access και της διαρκούς δέσμευσης της Στέγης απέναντι σε ζητήματα πρόσβασης στον χώρο της τέχνης και του χορού, ειδικότερα. Το γεγονός ότι, στη χώρα μας, τα άτομα με αναπηρία δεν έχουν ακόμα πρόσβαση στην επαγγελματική εκπαίδευση του χορού καθιστά ιδιαίτερα σημαντική την υποστηρικτική λειτουργία του συγκεκριμένου προγράμματος για τους καλλιτέχνες.
Ιδέα: Μανώλης Σαριδάκης
Χορογραφία: Μανώλης Σαριδάκης, σε συνεργασία με τους χορευτές
Χορευτές: Ολυμπία Αντωνένα, Ειρήνη Κουρούβανη, Χρήστος Χριστακόπουλος, Μανώλης Σαριδάκης
Δραματουργία – Mentoring: Μέντη Μέγα
Κοστούμια: Μαριλένα Καλαϊτζαντωνάκη
Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Μπεθάνης
Μακιγιάζ: Αλεξάνδρα Ρέντζου
Πρωτότυπη μουσική: Χρήστος Χριστακόπουλος
Ακούγεται, επίσης, το μουσικό κομμάτι “Techno Eskalation!!!” του Max Minimal
Εκτέλεση Παραγωγής: Χρίστος Παπαμιχαήλ – LIMINAL
Οργάνωση Παραγωγής, Υπεύθυνη Καλλιτεχνικών Δράσεων Προγράμματος Europe Beyond Access: Χριστίνα Λιάτα – Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Συντονισμός Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων: Ντόρα Βουγιούκα – Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Ανάθεση – Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Ιωάννα Παρασκευοπούλου, ΜΟS
11 – 13 Μαρτίου 2022 | 17:30 | Μικρή Σκηνή
Ένα soundtrack παράγεται μπροστά στα μάτια μας. Γιατί το MOS είναι ένα σκηνικό παιχνίδι εικόνας – ήχου – κίνησης. Δύο περφόρμερ προσδίδουν σε μια σειρά από κινηματογραφικές σκηνές και κινούμενες εικόνες το δικό τους πρωτότυπο ηχητικό πλαίσιο και αποτύπωμα.
Έχουμε δει πολλές φορές την Ιωάννα Παρασκευοπούλου ως χορεύτρια σε παραγωγές της Στέγης. Πέρυσι ήταν η πρώτη φορά που μας συστήθηκε ως χορογράφος και, ταυτόχρονα, ως σπουδάστρια του Τμήματος Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου, με το video dance project “All she likes is popping bubble wrap”, το οποίο παρουσίασε στο ψηφιακό 8ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων, εστιάζοντας στο ειδικό αντικείμενο της έρευνάς της: τη σχέση εικόνας, ήχου και κίνησης. Φέτος, με το “MOS”, την πρώτη «ζωντανή» χορογραφία της, η Ιωάννα Παρασκευοπούλου εξελίσσει την έρευνά της γύρω από τη διευρυμένη προσέγγιση της χορογραφικής σύνθεσης με τη χρήση εργαλείων και εννοιών που προέρχονται από το οπτικοακουστικό πεδίο. Μόνο που αυτή τη φορά συνθέτει «ζωντανά» με τον συνεργάτη και συγχορευτή της, Γιώργο Κοτσιφάκη, ένα πρωτότυπο ηχητικό soundtrack, με μια σειρά από σκηνές φύσης, καταδίωξης και ζόμπι, που προέρχονται από επιλεγμένες κινηματογραφικές ταινίες και κινούμενες εικόνες. Το «MOS» εμπνέεται, μεταξύ άλλων, από το «The Coconut Effect». Ο όρος περιγράφει οποιοδήποτε ηχητικό, μη ρεαλιστικό εφέ, που συνοδεύει την ηχητική περιγραφή καθημερινών δράσεων, προσκαλώντας μας σε μια σύνθεση ρεαλιστικού και μη. Ένα φυσερό, μια ομπρέλα, μια βεντούζα ξεβουλώματος κ.ά. μετατρέπονται σε υλικά εμψύχωσης και μέσα παραγωγής ήχου.
Ιδέα & Χορογραφία: Ιωάννα Παρασκευοπούλου
Ερμηνεία: Γιώργος Κοτσιφάκης, Ιωάννα Παρασκευοπούλου
Δραματουργία: Έλενα Νοβάκοβιτς
Τεχνική Υποστήριξη & Επεξεργασία Ήχου: Δάνης Χατζηβασιλάκης
Σχεδιασμός Φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Επιμέλεια Σκηνικού Χώρου & Κοστουμιών: Ιωάννα Παρασκευοπούλου
Σχεδιασμός εικόνας: Bois Futuri
Ξύλινες Κατασκευές: Μίλτος Αθανασίου
Οργάνωση & Εκτέλεση Παραγωγής: Ιωάννα Παρασκευοπούλου
Βοηθός Εκτέλεσης Παραγωγής: Αλέξανδρος Τομαράς
Ανάθεση – Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Αλέξανδρος Σταυρόπουλος, On Wednesdays We Wear Pink (Τις Τετάρτες φοράμε ροζ)
11 – 13 Μαρτίου 2022 | 19:00 | Κεντρική Σκηνή
Πώς ζει μια γυναίκα σε έναν ροζ κόσμο; Συνειδητοποιημένες φεμινίστριες, δυσερμήνευτες Barbie, πριγκίπισσες του Walter Elias Disney, αμαζόνες που διεκδικούν την ικανοποίηση αλλά και την απαλλαγή από κάθε είδους δεσμά. Οι πέντε θηλυκότητες του On Wednesdays we wear pink κατοικούν ένα μονοχρωματικό περιβάλλον, παγιδευμένες σε μια ατέλειωτη διαδοχή από Τετάρτες.
Μετά το “Cinderella’s” ο Αλέξανδρος Σταυρόπουλος στρέφεται για δεύτερη φορά στις ποικίλες μορφές και αντιφάσεις των αναπαραστάσεων της θηλυκότητας. Σε έναν χώρο που θυμίζει παραμυθένιο, ονειρικό καταφύγιο και ταυτόχρονα «χρυσό κλουβί» οι έξι ερμηνεύτριες επιδίδονται σε μια σειρά από μεταμορφώσεις. Συνειδητοποιημένες φεμινίστριες, δυσερμήνευτες Barbie, πριγκίπισσες του Walter Elias Disney, αμαζόνες που διεκδικούν την ικανοποίηση αλλά και την απαλλαγή από κάθε είδους δεσμά. Δοκιμάζουν τα όρια αυτών των –συχνά στερεοτυπικών– ταυτοτήτων, αναμιγνύουν τα ετερόκλητα συστατικά τους αναζητώντας την τέλεια σύνθεση, αυτή που θα οδηγήσει στην εκπλήρωση των επιθυμιών τους.
Σύλληψη & Χορογραφία: Αλέξανδρος Σταυρόπουλος
Ερμηνεία επί σκηνής: Γαβριέλα Αντωνοπούλου, Ελευθερία Ηλιοπούλου, Δέσποινα Λαγουδάκη, Δάφνη Σταθάτου, Στεφανία Σωτηροπούλου
Βοηθός Χορογράφου: Χριστιάνα Κοσιάρη
Δραματουργική Έρευνα: Στεριανή Τσιντζιλώνη
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Κωνσταντίνα Πολυχρονοπούλου
Σχεδιασμός & Κατασκευή Σκηνικών: Μαίρη Τσαγκάρη
Σχεδιασμός & Κατασκευή Κοστουμιών: Francesco Infante
Σχεδιασμός Φωτισμών: Μαριέττα Παυλάκη
Βοηθός Χορογράφου & Δάσκαλος Λάτιν: Μάριος Χατζηαντώνης
External Eye: Αναστάσιος Κουκουτάς
Οργάνωση – Εκτέλεση Παραγωγής: Delta Pi
Ανάθεση – Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Κωνσταντίνος Παπανικολάου, A User’s Manual
11 – 13 Μαρτίου 2022 | 20:00 | Μικρή Σκηνή
«Εσείς πώς ζείτε τη ζωή σας; Δεν θα ήταν όλα ευκολότερα –στον έρωτα, στην εργασία, στα πάντα– αν είχαμε εγχειρίδια με τις κατάλληλες οδηγίες χρήσης;»
Το «εγχειρίδιο χρήστη» (user’s manual), επίσης γνωστό και ως «οδηγός χρήστη» (user’s guide), προορίζεται για να παρέχει πληροφορίες ή οδηγίες για ένα θέμα ή ένα αντικείμενο. Ειδικά κείμενα με κανόνες και συμβουλές για νεαρές δεσποινίδες και τζέντλεμαν, άρχισαν να κυκλοφορούν ολοένα και πυκνότερα κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, ορίζοντας την «πρέπουσα» συμπεριφορά των νέων, προκειμένου να ανταποκρίνονται στις εκάστοτε κοινωνικές περιστάσεις.
Τι έχει αντικαταστήσει σήμερα, στον 21ο αιώνα, τις δεσποινίδες και τους τζέντλεμαν; Και τι μπορεί να περιλαμβάνει ένα αντίστοιχο σύγχρονο εγχειρίδιο; Με ποιες αναπαραστάσεις καλούμαστε να ταυτιζόμαστε μέσα από συνεχή παιχνίδια επιβεβαίωσης και απόρριψης; Και τι σχέση μπορεί να έχουν με τις συνθήκες της πραγματικής μας ζωής; Ο Κωνσταντίνος Παπανικολάου παρατηρεί προσεκτικά γύρω και εντός του, και παρουσιάζει στη Μικρή Σκηνή της Στέγης μία σόλο περφόρμανς, ένα σύγχρονο, ιδιότυπο manual, αναδεικνύοντας ότι μπορεί να μην «είναι έτσι» ακόμη και αν «έτσι νομίζουμε».
Σύλληψη, Χορογραφία & Ερμηνεία επί σκηνής: Κωνσταντίνος Παπανικολάου
Δραματουργία: Παρασκευή Τεκτονίδου
Σχεδιασμός Σκηνικών & Κοστουμιών: Όλγα Σφέτσα
Σχεδιασμός Φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Νικόλας Τζώρτζης
External Eye: Σταυρούλα Σιάμου
Οργάνωση & Εκτέλεση Παραγωγής: Delta Pi
Ανάθεση – Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Φωτεινή Σταματελοπούλου, optimal soft
11 – 13 Μαρτίου 2022 | 21:00 | Εκθεσιακός Χώρος -1 (Gallery Space)
Στην ειδικά διαμορφωμένη ηχητική εγκατάσταση που έχει στηθεί στο -1 της Στέγης, δύο περφόρμερ, δύο ενισχυτές και δεκατέσσερα ηχεία συνθέτουν μπροστά στους θεατές τις δικές τους καταγραφές για το superchaos της ενηλικίωσης. Κινησιολογίες που προέρχονται από οπτικά ερεθίσματα του σήμερα αναμειγνύονται για να συνθέσουν ένα νέο κινητικό λεξιλόγιο. Πρωτότυπα μουσικά κομμάτια, επεξεργασμένα μέσω της συλλογικής σύνθεσης ή/και του songwriting, ακούγονται για πρώτη φορά, δημιουργημένα αποκλειστικά για το συγκεκριμένο χορογραφικό πρότζεκτ, από την Αλίκη Λευθεριώτη (Saber Rider), τον Δημήτρη Αποστολακίδη (Fred Afraid), τον Γιάννη Βούλγαρη (John Vulgaris), τον Χρήστο Μπεκίρη (bhukhurah), τον Complex Shadow και τις δύο περφόρμερ.
Μέσα σε ένα σκοτεινό (σκηνικό) περιβάλλον που θα μπορούσε να παραπέμπει σε ένα underground club, η σύνθεση των δύο ανεξάρτητων αλλά άμεσα συνδεδεμένων soli των δύο περφόρμερ συνυπάρχει για 45 λεπτά με μια πολυκάναλη ηχητική εγκατάσταση. O ειδικά διαμορφωμένος ηχητικός σχεδιασμός του Felipe Vareschi δημιουργεί μια καθηλωτική ατμόσφαιρα. Οι περφόρμερ διαπραγματεύονται πώς η ένταση, ο ρυθμός, οι παύσεις του ήχου αλλά και οι λέξεις αποτυπώνονται και διεγείρουν το σώμα, προτείνοντας μια πρακτική αναζήτησης νέων συνδέσεων σωματικής αφομοίωσης των επίπεδων τριβής και σύγκρουσης κατά τη διαμόρφωση και αποδοχή της ταυτότητας και της σωματικής μας εικόνας. Το optimal soft εξερευνά τα όρια έκφρασης της ευαλωτότητας κατά τις διεργασίες της ενηλικίωσης ως συλλογικής πράξης. Τα σώματα των δύο ερμηνευτριών και το «σώμα» των μουσικών tracks αφηγούνται συλλογικές και ατομικές εμπειρίες και σκέψεις επτά ατόμων στην πόλη της Αθήνας. O ήχος διαπερνά τα σώματα, τρυπά τον χώρο και μας διακτινίζει στην εμπειρία του να είσαι νέος, δυνατός και ευάλωτος.
Σύλληψη & Χορογραφία: Φωτεινή Σταματελοπούλου
Συνδημιουργία & Περφόρμανς: Δέσποινα Σανιδά-Κρεζία, Φωτεινή Σταματελοπούλου
Μουσική Παραγωγή-Songwriting: Αλίκη Λευθεριώτη (Saber Rider), Δημήτρης Αποστολακίδης (Fred Afraid), Γιάννης Βούλγαρης (John Vulgaris,, Χρήστος Μπεκίρης (bhukhurah), Complex Shadow
Δραματουργία: Έλενα Νοβάκοβιτς
Ηχητική Εγκατάσταση & Ηχοληψία: Felipe Vareschi
Σχεδιασμός Φωτισμών: Τζάνος Μάζης
Ενδυματολογική επιμέλεια: Αναστάσης Μελέτης
Οργάνωση Παραγωγής: Γιώργος Κατσώνης
Τεχνικός Συντονισμός: Φοίβος Πετρόπουλος
Εκτέλεση Παραγωγής: ZESTY
Ανάθεση – Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Ηλίας Χατζηγεωργίου, A BOUNCE 4 MEN
11 – 13 Μαρτίου 2022 | 22:00 | Κεντρική Σκηνή
αναπήδηση /παλμός /δόνηση/κύμα/άνδρας /hip hop. Τέσσερις άνδρες, νέοι, ωραίοι, δυνατοί, βίαιοι, ανώριμοι και ανόητοι, παγιδευμένοι στην ταυτότητα που τους δόθηκε, μπαίνουν σε μια παλμική τροχιά που τους οδηγεί σε αχαρτογράφητα νερά. Από τα decks του dj, ένας πέμπτος άνδρας ορίζει τον παλμό, ενώ ταυτόχρονα παρασύρεται από τον παλμό των τεσσάρων.
A BOUNCE: Δύο χτύποι σε επανάληψη αρκούν για να μας ξεσηκώσουν. Δύο χτύποι αργοί, διαδοχικοί είναι αρκετοί για να μας καταρρακώσουν. Η πτώση του παλμού προμηνύει θάνατο, ησυχία, κενό, τίποτα.
Η κλιμάκωσή του, αδρεναλίνη, στρες, δράση, ζωή, έρωτα, φόβο και αγωνία.
Βounce είναι ο παλμός. Βounce είναι και ο πόνος, που φεύγει και έρχεται ξανά δυνατότερος, για να σου θυμίσει τον κίνδυνο και να μπεις σε δράση. Να κάνεις κάτι.
4 MEN: Πίσω από τα στερεότυπα της ανδροκρατούμενης hip hop κουλτούρας, που ζητά αποδείξεις δύναμης, επικράτησης και εξουσίας, τέσσερις άνδρες μάχονται για να βρουν τον παλμό τους και να οδηγηθούν σε κάτι πιο βαθύ, ουσιώδες και αρχέγονο. Άλλοτε με χιούμορ και αυτοσαρκασμό και άλλοτε με σκληρότητα, βία και φόβο.
Χορογραφία: Ηλίας Χατζηγεωργίου
Ερμηνεία: Περικλής Πετράκης (Virtuozo), Δημήτρης Καραγεώργος (D Wave), Κώστας Phoenix, Χάρης Χατζηανδρέου (Haribo), Αλέξης Φαλαντας
Μουσική: Αλέξης Φάλαντας
Σχεδιασμός Φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος
Σκηνικά & Κοστούμια: Ηλίας Χατζηγεωργίου – A BOUNCE 4 MEN
Οργάνωση – Εκτέλεση Παραγωγής: Goodheart Productions
Ανάθεση – Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Πληροφορίες παραστάσεων
Clément Cogitore, Les Indes galantes
16:30-23:00 | Φουαγιέ Ισογείου
Δάφνη Αντωνιάδου, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Constantine Skourlis, DEEP HORIZON
16:30-21:00 & 22:00-23:30 | Εκθεσιακός Χώρος -1 (Gallery Space Room)
Μανώλης Σαριδάκης, Έχουν τα ρομπότ συναισθήματα;
17:00 & 18:30 | Back of House
Ιωάννα Παρασκευοπούλου, MOS
17:30 | Μικρή Σκηνή
Αλέξανδρος Σταυρόπουλος, On Wednesdays We Wear Pink (Τις Τετάρτες φοράμε ροζ)
19:00 | Κεντρική Σκηνή
Κωνσταντίνος Παπανικολάου, A User’s Manual
20:00 | Μικρή Σκηνή
Φωτεινή Σταματελοπούλου, optimal soft
21:00 | Εκθεσιακός Χώρος -1 (Gallery Space)
Ηλίας Χατζηγεωργίου, A BOUNCE 4 MEN
22:00 | Κεντρική Σκηνή
Οδηγίες για την ασφάλεια του Κοινού
-Η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική σε όλους τους χώρους της Στέγης.
-Διατίθενται συσκευές για απολύμανση χεριών σε όλους τους χώρους.
-Δεν επιτρέπεται η παραμονή των θεατών στους κοινόχρηστους χώρους (φουαγιέ), αλλά μόνο η διέλευση προς τις αίθουσες.
-Για την αποφυγή του συνωστισμού, ισχύουν χρονικές περίοδοι άφιξης και οι θεατές θα πρέπει να προσέρχονται με τα εισιτήριά τους εκτυπωμένα ή σε ηλεκτρονική μορφή.
-Τα εισιτήρια είναι αυστηρά προσωπικά και μη μεταβιβάσιμα.
-Οι παραστάσεις δεν έχουν διάλειμμα.
-Το βεστιάριο και το μπαρ του ισογείου (Liquid bar) θα παραμείνουν κλειστά.
-Δεν επιτρέπεται η μετακίνηση θεατών σε θέσεις άλλες από αυτές που αναγράφονται στα εισιτήριά τους.
-Παρακαλούμε να ακολουθείτε τις υποδείξεις του προσωπικού ασφαλείας και εξυπηρέτησης του κοινού κατά την είσοδο και έξοδό σας από τις αίθουσες.
-Η Στέγη έχει δικαίωμα να ζητήσει την απομάκρυνση από τον χώρο της εκδήλωσης κατόχου εισιτηρίου που δεν συμμορφώνεται με τα προαναφερόμενα μέτρα και τους κανονισμούς.
-Για εκδηλώσεις στην Κεντρική Σκηνή, τη Μικρή Σκηνή και τον Εκθεσιακό Χώρο (-1) επιτρέπεται η χρήση των ανελκυστήρων ανά 2 άτομα. Η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική.
-Στο υπόγειο parking κατεβαίνουν μόνο οι οδηγοί των οχημάτων. Η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική.
-Τα εκδοτήρια της Στέγης θα παραμείνουν κλειστά. Δεν είναι δυνατή οποιαδήποτε εκτύπωση εισιτηρίου.
-Η αγορά των εισιτηρίων γίνεται από το οnassis.org και το τηλεφωνικό κέντρο.
-Είναι απαραίτητη η χρήση ηλεκτρονικού ή προτυπωμένου εισιτηρίου.
Ομαδικές κρατήσεις στο groupsales@onassis.org | Εισιτήρια ΑμεΑ: infotickets@onassis.org
*Ακολουθώντας τις οδηγίες της Πολιτείας και στο πλαίσιο των προληπτικών μέτρων για την εξάπλωση του κορωνοϊού, η είσοδος στους χώρους της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση επιτρέπεται μόνο με την επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού (τουλάχιστον 14 ημερών) ή νόσησης (έως 3 μήνες από τη διάγνωση). Για την ταυτοποίηση στοιχείων, θα χρειαστεί να έχετε μαζί σας ταυτότητα ή διαβατήριo. Ο έλεγχος των πιστοποιητικών πραγματοποιείται από ειδικά εξουσιοδοτημένο εκπρόσωπο με σάρωση του σχετικού κωδικού QR, μέσα από την ειδική ηλεκτρονική εφαρμογή “CovidFreeGr”. Διαβάστε περισσότερα εδώ. Στη Στέγη, προτεραιότητά μας είναι η ασφάλεια όλων.
Κεντρική εικόνα θέματος: Ηλίας Χατζηγεωργίου, A BOUNCE 4 MEN © Pinelopi Gerasimou
