Δύο γυναίκες με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο συναντιούνται στον απόηχο του εθνοτικού πολέμου της Βοσνίας. Η Κέιτ, μια Αμερικανίδα ψυχολόγος γνωρίζει τη Ντόρα, θύμα γενοκτονικού βιασμού. Μέσα από ένα κολλάζ πραγματικών και φανταστικών εικόνων και καταστάσεων ξετυλίγεται η ιστορία των δύο αυτών γυναικών και ο αγώνας τους να ξεπεράσουν τη φρίκη, τα τραύματα του πολέμου καθώς και τα προσωπικά τους αδιέξοδα.
Η κεντρική θεματολογία του έργου «Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» είναι ο πόλεμος, και δυστυχώς παραμένει τραγικά επίκαιρη. Παράλληλα, αναδύονται η εθνικιστική τρέλα, η μισαλλοδοξία, ο βιασμός ως πολεμικό όπλο, ο ρατσισμός, η μετανάστευση, η βία αλλά και η αλληλεγγύη, η πίστη στον άνθρωπο και το θαύμα της ζωής που δεν είναι άλλο από τη γέννηση.
Μέσα από τις δύο αυτές γυναίκες που μπορεί να σώθηκαν από τον πόλεμο σωματικά αλλά παλεύουν να σωθούν και ψυχικά- αντιλαμβανόμαστε ότι στο πλαίσιο μιας βίαιης σύγκρουσης υπάρχει και ένας τύπος βίας εκτός της δολοφονικής, που δεν στοχεύει να επιτύχει τον θάνατο ενός εχθρού ως κύριο σκοπό, αλλά στοχεύει στο να καταστρέψει τον ίδιο τον πυρήνα του ανθρώπινου όντος ενώ κρατά το σώμα ζωντανό.
Από συνέντευξη του Ματέι Βισνιέκ: «Από την αρχαιότητα το θέατρο αναφέρεται στη βία, χωρίς να είναι αντίδοτο. Ξυπνάει τις συνειδήσεις, καταγγέλλει, προκαλεί συζητήσεις. Τα έργα μου που θίγουν τον πόλεμο τείνουν δυστυχώς να είναι επίκαιρα. Πιστεύω ότι οι γυναίκες παίζουν τεράστιο ρόλο προκειμένου η ανθρωπότητα να βγει από αυτό το μεταφυσικό τούνελ που είναι ο πολιτισμός της βίας. Η γυναίκα μόνο από το γεγονός ότι γεννάει τη ζωή, δεν είναι ικανή να σκοτώσει με την ευκολία ενός άνδρα.»
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Ματέι Βισνιέκ γεννήθηκε στη βόρεια Ρουμανία, το 1956. Σπούδασε στο Βουκουρέστι φιλοσοφία και ξεκίνησε τη συγγραφική του δραστηριότητα.
Το 1984 βραβεύεται η συλλογή «Ο σοφός την ώρα του τσαγιού». Αντίθετα, τα θεατρικά του έργα απαγορεύτηκαν όλα από τη λογοκρισία.
Τον Σεπτέμβριο του 1987 ταξίδεψε στο Παρίσι, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο. Από τότε ζει στη Γαλλία, εργάζεται ως δημοσιογράφος στο ραδιοφωνικό σταθμό Radio France Internationale και γράφει θεατρικά έργα στα γαλλικά.
Από το 1992 η παρουσία του στις γαλλικές σκηνές είναι διαρκής, με περισσότερα από 20 έργα, ανάμεσα στα οποία: «Τα άλογα στο παράθυρο», «Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης», «Πώς να γίνω πουλί», «Ζητείται ηλικιωμένος κλόουν», «Μηχανή Τσέχωφ», «Η ιστορία του κομμουνισμού παρουσιασμένη σε ψυχοπαθείς», «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» κ.α
Έργα του έχουν ανέβει σ’ όλο τον κόσμο.
Συντελεστές:
- Συγγραφέας: Ματέι Βισνιέκ
- Μετάφραση: Νατάσα Σίδερη
- Σκηνοθεσία: Στέλιος Πατσιάς
- Σκηνικά – Κοστούμια: Μαρία Παλάντζα
- Σχεδιασμός φωτισμών: Ναυσικά Χριστοδουλάκου
- Μουσική σύνθεση: Γιώργος Κασσαβέτης
- Φωτογραφίες – trailer: Archlabyrinth
- Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη
- Ερμηνεύουν: Νικόλ Δημητρακοπούλου, Σοφία Παλάντζα
- Παραγωγή: OneTwoFree Theatre
Διάρκεια: 90’ (χωρίς διάλειμμα)
Η παράσταση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.