Το Σώμα, του Οριόλ Πάουλο

Η Weird Wave παρουσιάζει στους κινηματογράφους από τις 19 Μαΐου 2016 την ταινία ΤΟ ΣΩΜΑ (El Cuerpo / The Body), του Οριόλ Πάουλο.

Το σώμα μιας γυναίκας εξαφανίζεται από το νεκροτομείο κάτω από ανεξήγητες συνθήκες. Μέσα σε μια νύχτα, ένας αστυνομικός επιθεωρητής πρέπει να διερευνήσει τη μυστηριώδη απώλεια με τη βοήθεια του χήρου συζύγου. Μήπως όμως ο θάνατος δεν σημαίνει πάντα το τέλος; Από τους παραγωγούς των επιτυχιών «Το Ορφανοτροφείο» και «Τα Μάτια της Τζούλια», η παράδοση του ισπανικού θρίλερ συνεχίζεται με αυτή την ατμοσφαιρική ταινία, που εκτυλίσσεται στη διάρκεια μόνο μιας αγωνιώδους νύχτας…

Ένας άντρας τρέχει πανικόβλητος στη μέση της νύχτας, και τραυματίζεται θανάσιμα από ένα διερχόμενο αμάξι. Η αστυνομία ανακαλύπτει ότι ήταν ο νυχτοφύλακας του κοντινού νεκροτομείου, από το οποίο στη συνέχεια διαπιστώνει ότι έχει εξαφανιστεί μία σορός: το σώμα της Μάικα Βιγιαβέρδε (Μπελέν Ρουέδα, «Το Ορφανοτροφείο», «Η Θάλασσα Μέσα Μου»), μιας διάσημης και πλούσιας κοσμικής γυναίκας, δεν βρίσκεται πια στον παγωμένο θάλαμο. Ο επιθεωρητής Χάιμε Πένια (Χοσέ Κορονάδο, «No rest for the Wicked», «Ποιος Κλέβει Ποιον»), που αναλαμβάνει την διαλεύκανση της υπόθεσης, σφραγίζει το νεκροτομείο κι αρχίζει την έρευνα. Βασικός του μάρτυρας είναι ο Άλεξ Ουγιόα (Ούγο Σίλβα, «Δεν Κρατιέμαι»), σύζυγος της Μάικα, ο μόνος που μπορεί να τον βοηθήσει να ξετυλίξει το νήμα της εξαφάνισης, καθώς είναι ο μόνος που γνωρίζει όλα τα μυστικά της. Όταν όμως ξεσπάσει μια ισχυρή καταιγίδα, το νεκροτομείο θα απομονωθεί, και μια σειρά παράξενων φαινομένων θα αρχίσει να εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας μια εφιαλτική βραδιά για όλους.

«Το Σώμα» κινείται ανάμεσα στο ψυχολογικό θρίλερ, την ταινία τρόμου και το φιλμ νουάρ. Είναι μια ταινία επικεντρωμένη στους χαρακτήρες, που ψάχνει την απάντηση σε μια ερώτηση που είναι αδύνατη. Μοιάζει με έναν αγώνα ενάντια στον χρόνο που μετράει αντίστροφα, μέχρι την σοκαριστική κλιμάκωση. Η κλειστοφοβική ένταση κορυφώνεται καθώς οι πρωταγωνιστές προσπαθούν απελπισμένα να κατανοήσουν τις μυστηριώδεις συνθήκες στις οποίες έχουν εμπλακεί. Μόνο όμως αφού τα γεγονότα ξεφύγουν τελείως από τον έλεγχο του Χάιμε και του Άλεξ, θα καταλάβουν πόσο η καταστροφική τους έκβαση θα αλλάξει τη ζωή τους για πάντα.

Σκηνοθεσία: Οριόλ Πάουλο

Σενάριο: Οριόλ Πάουλο, Λάρα Σεντίμ

Παραγωγή: Χοακίν Παδρό, Μαρ Ταργαρόνα

Διεύθυνση φωτογραφίας: Όσκαρ Φάουρα

Μοντάζ: Ζοάν Μανέλ Βιλασέκα

Μουσική: Σέρχιο Μουρ

Πρωταγωνιστούν: Μπελέν Ρουέδα, Χοσέ Κορονάδο, Ούγο Σίλβα, Άουρα Γαρρίδο

Διάρκεια: 108’

2012 – Ισπανία

Με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Ισπανίας και του Ινστιτούτου Θερβάντες

Σημειώσεις πάνω στην ταινία

Το Σώμα είναι ένα ασυνήθιστο ταξίδι ιδωμένο από μια συνηθισμένη προοπτική, δηλαδή από μια λογική και αιτιολογική άποψη. Η ιστορία εκτυλίσσεται γύρω από τη μυστηριώδη εξαφάνιση ενός σώματος και οι δύο πρωταγωνιστές προσπαθούν να καταλάβουν τι συνέβη βάσει της εμπειρίας τους, αλλά προσεγγίζοντας το μυστήριο από πολύ διαφορετικές οπτικές: ο Άλεξ, ο χήρος της εξαφανισμένης γυναίκας, είναι χημικός και για τον λόγο αυτό ψάχνει μια επιστημονική εξήγηση του γεγονότος. Ο Χάιμε, ο αστυνομικός επιθεωρητής που βιώνει μια δύσκολη περίοδο της ζωής του, θα ψάξει μια λογική απάντηση, βασισμένη σε έναν εντελώς διαφορετικό πραγματισμό. Ωστόσο, όσο η νύχτα προχωράει, η λογική αρχίζει να ξεθωριάζει καθώς εκτυλίσσονται μυστηριώδη γεγονότα και μια εφιαλτική ατμόσφαιρα υπερνικά τους πρωταγωνιστές.

Λίγα λόγια για τον σκηνοθέτη

Ο Οριόλ Πάουλο γεννήθηκε το 1975 στη Βαρκελώνη. Είναι γνωστός σεναριογράφος στην Ισπανία («Τα Μάτια της Τζούλια», «El cor de la ciutat»). «Το Σώμα» είναι η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, ενώ αυτή την εποχή ολοκληρώνει τη νέα ταινία του «Contratiempo», όπου πρωταγωνιστεί και πάλι ο Χοσέ Κορονάδο.

Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη

Ξεκινήσατε την καριέρα σας ως σεναριογράφος. Το Σώμα είναι η πρώτη σας ταινία. Πώς θα περιγράφατε το άλμα από τη συγγραφή στη σκηνοθεσία;

Η σημαντικότερη διαφορά ανάμεσα στη συγγραφή και τη σκηνοθεσία είναι το πώς προσεγγίζεις το υλικό και τη δουλειά σου. Όταν γράφω, τείνω να κινούμαι από έξω προς τα μέσα. Δηλαδή, παρατηρώ ό,τι βρίσκεται γύρω μου, ερμηνεύω και συνοψίζω την ιδέα μου, και μετά την μετατρέπω σε λέξεις. Η σκηνοθεσία είναι ακριβώς το αντίθετο: αυτό που υπάρχει μέσα μου και έχει μπει σε σειρά όσο γράφω το σενάριο, πρέπει να το βγάλω και να το μοιραστώ με το συνεργείο και τους ηθοποιούς. Πρέπει να μοιραστώ το όραμά μου μαζί τους. Είναι μια διαδικασία εξωτερίκευσης: ταξιδεύει από μέσα προς τα έξω.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα της ταινίας;

Από την ερώτηση «Τι θα γινόταν αν» που κάνω στον εαυτό μου, κάθε φορά που γράφω ένα καινούργιο σενάριο. Σ’ αυτή την περίπτωση αναρωτήθηκα τι θα συνέβαινε αν ένα πτώμα εξαφανιζόταν από ένα νεκροτομείο. Από εκείνο το σημείο και μετά, οι πρωταγωνιστές και οι καταστάσεις δημιουργήθηκαν εύκολα. Στην πραγματικότητα ολοκλήρωσα ένα παζλ που υπήρχε στο μυαλό μου για πολύ καιρό, με έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα που ταίριαζε απόλυτα με την ιδέα. Τότε κατάλαβα ότι είχα την ιστορία, και έγραψα 5 διαφορετικές εκδοχές. Μετά την 6η εκδοχή ρώτησα την Λάρα Σεντίν, μια σεναριογράφο που γνωρίζω περισσότερα από 15 χρόνια, να δουλέψει μαζί μου μέχρι την 11η εκδοχή, που τελικά γυρίσαμε.

Σας αρέσει το θρίλερ ως είδος;

Απόλυτα. Το θρίλερ, όπως και η κωμωδία, αποτελούν ένα σπουδαίο σημείο εισόδου για να καταπιαστείς με σημαντικά ζητήματα. Και στα δύο είδη οι πρωταγωνιστές αντιμετωπίζουν ακραίες καταστάσεις, με προκαθορισμένους κώδικες και από αυτή την άποψη έρχονται αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα. Στη περίπτωση του ΤΑ έρχονται αντιμέτωποι με μια αδύνατη ερώτηση, στην οποία όμως πρέπει να απαντήσουν. Η κατάσταση καθορίζει τον χαρακτήρα και αρχίζει να δημιουργεί μια συνομιλία.

Και τι είναι αυτό που λέγεται στη συνομιλία αυτή;

Η ταινία μιλάει για το πώς διαχειριζόμαστε τις ανεξήγητες, ασυνήθιστες καταστάσεις, και πώς προσπαθούμε να τις ξεπεράσουμε. Αυτές οι αντιδράσεις μπορεί να μας κάνουν περισσότερο ή λιγότερο ανθρώπινους, και αυτό είναι το θέμα της ταινίας.

Ποιες ήταν οι αναφορές σας όταν γράφατε και σκηνοθετούσατε την ταινία;

Σε αισθητικό επίπεδο, δουλέψαμε με 2 πολύ συγκεκριμένες αναφορές: το «Seven», προσαρμόζοντάς το στην σημερινή εποχή, και το «Άσε το Κακό να Μπει». Αν και δεν μου αρέσουν τα remake, η ταινία του Ματ Ριβς μου έκοψε πραγματικά την ανάσα, ειδικά στο οπτικό επίπεδο. Προσπαθήσαμε να χρησιμοποιήσουμε ζεστές νύχτες εν μέσω μιας πολύ κρύας και χειμωνιάτικης ατμόσφαιρας. Σε ένα πιο φορμαλιστικό επίπεδο, η μόνη, συνειδητή τουλάχιστον, αναφορά είναι η ταινία «Απλή Διατύπωση» του Τζουζέπε Τορνατόρε.

Έχετε ένα εντυπωσιακό καστ για ταινία πρωτοεμφανιζόμενου. Πώς ήταν η συνεργασία με την Μπελέν Ρουέδα;

Πολύ καλή. Η Μπελέν είναι ένα δώρο για κάθε σκηνοθέτη. Επιπλέον, στο Σώμα παίζει έναν πολύ διαφορετικό χαρακτήρα από αυτούς που την έχουμε συνηθίσει. Συνήθως στις ταινίες υποφέρει, αλλά εδώ κάνει εκείνη τους άλλους να υποφέρουν!

Τι μπορείτε να μας αποκαλύψετε για το soundtrack;

Θα υπάρχουν πολλά έγχορδα και μια πνοή μυστηρίου, που θα κινείται από το κλασσικό προς το μοντέρνο, μεταξύ του «νεύρου» του Μπέρναρντ Χέρμαν και του «επικού» στοιχείου του Κλιντ Μάνσελ.