Το τέλος γράφτηκε το 1946 στα γαλλικά με τον τίτλο La Fin και το 1954 μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον ίδιο τον συγγραφέα με τον τίτλο The End. Μέσω αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο, παρακολουθούμε τη σταδιακή αποξένωση και αποδόμηση (βιολογική, ψυχική και πνευματική) του ήρωα. Η πλοκή της ζωής του έχει ήδη προηγηθεί και την πορεία της τελικής ευθείας διατρέχει η γλώσσα και το ύφος του Μπέκετ: Λόγος τολμηρός, ωμός, φαινομενικά «αθώος λογοτεχνίας»· σαρκασμός, χιούμορ, ειρωνεία· γλώσσα υπαινικτική, ανατρεπτική, ανελέητη, ποιητική (άλλοτε με εσκεμμένη επιτήδευση και άλλοτε με σπαρακτική γνησιότητα)· κοινωνικοί, πολιτικοί και θρησκευτικοί σχολιασμοί, χωρίς διδακτισμό. Σχοινοβατώντας ανάμεσα στην ελεύθερη βούληση και τη μοίρα, ο ήρωας περιφέρεται ως «σάρκα ζωντανή» στο «γνωστό σκηνικό του μεγαλείου και της ερήμωσης». Ένα έργο δυνατό που προσφέρεται για πολλαπλή ανάγνωση.
Σάμουελ Μπέκετ (1906-1989)
Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, ποιητής, δοκιμιογράφος. Λογοτεχνικό ρεύμα: Μοντερνισμός, Θέατρο του Παραλόγου. Πένα τολμηρή, λόγος βαθιά πεσιμιστικός, που συχνά μετριάζεται από ένα καυστικό χιούμορ. Ωστόσο, ο «πεσιμισμός» του Μπέκετ δεν αναφέρεται τόσο στην ανθρώπινη κατάσταση, όσο σε μια κατεστημένη πολιτιστική και κοινωνική δομή, που συγκρούεται με την έμφυτη ανθρώπινη αισιοδοξία και τελικά της επιβάλλεται αποχαυνωτικά.
Στα τελευταία του έργα πραγματεύεται τα θέματά του με ένα έντονα κρυπτικό και ελλειπτικό ύφος. Έγραψε τα θεατρικά έργα: Human Wishes (1936), Eleutheria (1947), Fragment de théâtre I & ΙΙ (1950), En attendant Godot (1952), Acte sans Paroles I & ΙΙ (1956), Fin de partie (1957), Krapp’s Last Tape (1958), Happy Days (1961), Oh les beaux jours (1963), Play (1964), Come and Go (1966), Breath (1969), Not I (1972), That Time (1976), Footfalls (1976), Neither (1977), A Piece of Monologue (1979), Rockaby (1981), Ohio Impromptu (1981), Catastrophe (1982), What Where (1983)· την τριλογία: Molloy (1951), Malone meurt (1951), L’innommable (1953)· τα μυθιστορήματα: Dream of Fair to Middling Women (1932), Murphy (1938), Mercier and Camier (1946), Watt (1953), Comment c’est (1961)· τα διηγήματα: «Echo’sBones» (1933), «More Pricks Than Kicks» (1934), «L’Expulsé» (1946), «Le Calmant» (1946), «La Fin» (1946), «L’Image» (1959), «Premier Amour» (1970), «Le Dépeupleur» (1970), «Pour finir encore et autres foirades» (1976), «Company» (1980), «Mal vu mal dit» (1981), «Worstward Ho» (1983), «Stirrings Still» (1988), «As the Story was Told» (1990)· ποίηση, δοκίμια, καθώς και έργα για το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.
Το 1969 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε στο Παρίσι στις 22 Δεκεμβρίου 1989 και η σορός του αναπαύεται στο Κοιμητήριο του Montparnasse.
