Το τέλος του έρωτα, του Πασκάλ Ραμπέρ στο 2ο Φεστιβάλ Σύγχρονου Θεάτρου

Το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος & το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης παροσιάζουν στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβαλ Σύγχρονου Θεάτρου – Το Γαλλικό Θέατρο à la Grecque, το έργο του Πασκάλ Ραμπέρ, Το τέλος του έρωτα.

Σημείωμα: Κ. Αλέξης Αλάτσης

Με συγχωρείς για το παράδειγμα αλλά μόνο αυτό μου έρχεται στο μυαλό
ο αμετάβλητος ορισμός του θεάτρου
κάποιος μιλά
κάποιος άλλος παρεμβαίνει
και λέει δεν συμφωνώ

λέει η γυναίκα στον άντρα. Λέει η γυναίκα-ηθοποιός στον άντρα-σκηνοθέτη. Με όρους πρόβας θεάτρου, πάνω σε μια άδεια σκηνή θεάτρου, με διαδοχικούς μονολόγους, ατελείωτους, σε ένα πόλεμο λέξεων. Ένα έργο για τα ασύμβατα θέλω και τους διαφορετικούς ρόλους στον έρωτα, και στη δουλειά, δύο ζώων της σκηνής.

Αντιστρέφοντας τους άξονες της θέασης και μετατρέποντας κάθε φορά αυτόν που σιωπηλά ακούει σε καθρέφτη, σε πρίσμα των λέξεων που τον βομβαρδίζουν, σε σχεδόν ακίνητο κέντρο της προσοχής, ακολουθώ τον συγγραφέα που βάζει τον άντρα να λέει:

Και μήπως η Τέχνη δεν είναι
η δική σου η Τέχνη
δεν βρίσκεται εξ’ ολοκλήρου μέσα σ’ αυτή την αναπνοή
στον τρόπο σου να ακούς;

Αυτό που αναγνωρίζουν οι δύο πρωταγωνιστές για την δουλειά τους στο θέατρο, το έχουν ξεχάσει στην ιδιωτική τους ζωή. Κι ο έρωτας είναι αυτό: να ξέρεις να ακούς τον Άλλο. Ως σκηνοθέτης, πιστεύω σε ένα θέατρο της ακοής. Ένα θέατρο που ζητάει από τον θεατή να ξαναδεί τις λέξεις πίσω από την βολή και την επιφάνεια των εικόνων. Και που ζητάει από τους ερμηνευτές να δώσουν σώμα και ρυθμό στις λέξεις, αναπνοή και χώρο πάνω στη γυμνή σκηνή – και αυτό προσπαθήσαμε.

Σημείωμα: Νικολίτσα Αγγελακοπούλου

Το «Τέλος του έρωτα» είναι μία ωδή στον αποχωρισμό. Δύο μονόλογοι σε αντίλογο συνθέτουν τον επίλογο του έρωτα, το τέλος μιας σχέσης. Πρωταγωνιστές ο Σταν και η Όντρεϊ, αντίπαλοι σε μία μάχη με όπλα τις λέξεις. Αναμνήσεις, βιώματα, συναισθήματα, πραγματικό και φαντασιακό, ζωή και τέχνη παρασύρονται σε μία λεκτική δίνη που θα αφήσει πίσω της ερείπια. Το κοινό παρελθόν δίνει τη θέση του σε ένα οδυνηρό παρόν, σε ένα μέλλον απόν. Ο Pascal Rambert με ένα λόγο άμεσο, επιμελώς ακατέργαστο χορο-γραφεί ένα « διάλογο » όπου ο λόγος, η σιωπή και το σώμα, σαν εναλλασσόμενο μοτίβο, γίνονται το κέντρο της θεατρικής πράξης. Ένας καταιγισμός λέξεων χωρίς στίξη που άλλοτε αποδρούν άναρχα, εκτροχιάζονται, επαναλαμβάνονται, επιστρέφουν, άλλοτε υποτάσσονται και άλλοτε σαν λεπίδες, σαν σφαίρες σημαδεύουν, εκτοξεύονται και εκτελούν. Ανάμεσά στις λέξεις- πυρά κείτεται ο έρωτας. Νεκρός.

Pascal Rambert (1962). Είναι συγγραφέας, σκηνοθέτης και χορογράφος. Διευθύνει από το 2007 το T2G-Théâtre de Gennevilliers, το οποίο μετέτρεψε σε Εθνικό Κέντρο Σύγχρονης Θεατρικής Δημιουργίας.

Όλα τα έργα του έχουν παρουσιαστεί στο εξωτερικό, στην Ευρώπη, στη Β. Αμερική, στη Β. Αφρική, στη Ρωσία και στην Ασία.

Τα κείμενά του, από τις εκδόσεις Solitaires Ιntempestifs, έχουν επίσης μεταφραστεί και δημοσιευθεί σε πολλές γλώσσες όπως Αγγλικά, Ρώσικα, Ιταλικά, Γερμανικά, Ιαπωνικά, Κινέζικα, Κροατικά, Σλοβένικα, Πολωνικά, Πορτογαλικά, Ολλανδικά, Δανέζικα, Ισπανικά, Καταλανικά.

Όσον αφορά τα χορογραφικά του έργα, εκ των οποίων το Memento Mori που δημιούργησε το 2013, έχουν επίσης παρουσιαστεί στα σημαντικότερα φεστιβάλ ή σε μέρη προορισμένα για το σύγχρονο χορό, όπως το Μονπελιέ, η Αβινιόν, η Ουτρέχτη, η Γενεύη, η Λιουμπλιάνα, τα Σκόπια, η Μόσχα, το Αμβούργο, η Μόντενα, το Φράιμπουργκ, το Τόκιο.

Επίσης, σκηνοθέτησε πολλές όπερες στη Γαλλία και στις ΗΠΑ και γύρισε ταινίες μικρού μήκους που  επιλέχθηκαν και ήταν πρώτες στα φεστιβάλ του Pantin, του Λοκάρνο, του Μαϊάμι και του Παρισιού.

Το τελευταίο θεατρικό του έργο Το τέλος του έρωτα, δημιουργία για το φεστιβάλ της Αβινιόν το 2011, με την Audrey Bonnet και τον Stanislas Nordey, γνώρισε παγκόσμια επιτυχία. Έχει παιχτεί πάνω από 140 φορές και έχει αποσπάσει πολλά βραβεία.

Αυτή την περίοδο γράφει – και το 2016 θα σκηνοθετήσει – το έργο Actrice για τους ηθοποιούς του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας, καθώς και το L’enlèvement d’Europe για τους ηθοποιούς του Εθνικού Θεάτρου του Ζάγκρεμπ.

Το 2016 θα ανεβάσει το έργο του με τίτλο Argument στην Comédie de Reims και στο T2G-Théâtre de Gennevilliers.

Συντελεστές

Μετάφραση: Νικολίτσα Αγγελακοπούλου
Σκηνοθεσία – Ερμηνεία: Κ. Αλέξης Αλάτσης, Ιουλία Σιάμου
Σκηνικός Χώρος – Κοστούμια: Θάνος Βόβολης
Φωτισμοί: Κ. Αλέξης Αλάτσης