Το Τραγούδι της Καρδιάς μου, του Πωλ Άντριου Γουίλιαμς

Η  Filmtrade παρουσιάζει στους κινηματογράφους από 3 Ιουλίου 2014, την ταινία του Πωλ Άντριου Γουίλιαμς, «To τραγούδι της καρδιάς μου. Ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξεις!» με τους Τέρενς Σταμπ, Βανέσσα Ρέντγκρεηβ , Τζέμα Άρτερτον και Κρίστοφερ Ίκλεστον.

Ένας ιδιότροπος, γοητευτικός συνταξιούχος μαθαίνει να αγαπά ξανά τη ζωή,  όταν αρχίζει να συμμετέχει στην αντισυμβατική τοπική χορωδία στην οποία τραγουδάει η άρρωστη σύζυγός του.

Σύνοψη

«Το τραγούδι της καρδιάς μου» είναι μια ανοιχτόκαρδη, συχνά ξεκαρδιστική και ταυτόχρονα συγκινητική ταινία για τον τρόπο που η μουσική μπορεί να μας εμπνεύσει και να μας αλλάξει τη ζωή.

 Ο Άρθουρ, ένας συνταξιούχος με δύσκολο χαρακτήρα (Τέρενς Σταμπ)  δεν μπορεί να καταλάβει γιατί η γυναίκα του Μάριον (Βανέσσα Ρεντγκρέηβ) χαίρεται να τραγουδάει “ανόητα τραγούδια” με την τοπική, εντελώς αντισυμβατική, χορωδία.

 Όταν η Ελίζαμπεθ,  η διευθύντρια της χορωδίας (Τζέμα Άρτερτον) διακρίνει κάτι ιδιαίτερο στον απρόθυμο Άρθουρ, αποφασίζει να τον βγάλει από τον περιορισμένο κόσμο του και να τον πείσει να τραγουδήσει.

Θα καταφέρουν η δύναμη της αγάπης και η ομορφιά της μουσικής, να ανοίξουν την καρδιά του Άρθουρ και να του αλλάξουν τη ζωή?

 Ο σκηνοθέτης Πωλ  Άντριου Γουίλιαμς, μιλάει για την ιδέα της ταινίας

 «Το κίνητρο πίσω από την ταινία To τραγούδι της καρδιάς μου είναι μια απίστευτα συγκινητική ιστορία και, ενδεχομένως, το πιο προσωπικό σενάριο που έχω γράψει. Όχι επειδή οι χαρακτήρες είναι όλοι συγγενείς με μένα, (ορισμένες πτυχές της ταινίας είναι σίγουρα), αλλά το γεγονός ότι έχω προσπαθήσει να κάνω την ταινία με τέτοιο τρόπο που να έχει προσωπικά στοιχεία για τον καθένα. Από τότε που άρχισα να γράφω, πάντα προσπαθούσα  να αποδώσω την αλήθεια και τη φυσική πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης στους χαρακτήρες μου, σ’ αυτήν την ταινία όμως αυτό ισχύει περισσότερο από ποτέ.

Συχνά αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να κάνει έναν γκρινιάρη, δύσκολο και σκληρό ηλικιωμένο άντρα να βγει από το καβούκι του  και να είναι έτοιμος να ανοίξει τον εαυτό του.

Ο παππούς μου, αγαπούσε την γιαγιά μου. Στην πραγματικότητα θα έλεγα ότι ήταν το μόνο θετικό πράγμα στη ζωή του που είχε οποιαδήποτε επίδραση πάνω του. Έκανε τα πάντα γι’ αυτήν, και εκείνη γι ‘αυτόν. Όταν εκείνη αρρώστησε, την φρόντισε με μια αγάπη άνευ όρων και όταν τελικά πέθανε, ήταν σε μεγάλο πόνο και για πρώτη φορά στη ζωή του, αναλύθηκε σε λυγμούς.

Εμπνεύστηκα βλέποντας πώς ο παππούς μου νοιαζόταν για τη γιαγιά μου, τις θυσίες που έκανε για εκείνη και πως ο φόβος της παραδοχής των φόβων του, μπορούσε να καταπιεί τον ίδιο και να καταστρέψει και τους γύρω του.

Η  ταινία θίγει τη σχέση μεταξύ του παππού μου και της γιαγιάς μου, την αγάπη και το καθήκον της γενιάς τους και τον τρόπο που ένα  φυσιολογικό άτομο  της εργατικής τάξης διαχειρίζεται τη συγκίνηση, τη μοναξιά και την απώλεια. Και πώς, στο τέλος θα μπορούσε να βγει από όλα αυτά, με ένα χαμόγελο και ένα χορό ».

Πίσω απ’ τις κάμερες….

Η ταινία διανεμήθηκε στην Αμερική από την Weinstein Company

Προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου.

Η χορωδία που συμμετέχει στην ταινία είναι αληθινή και δημιουργήθηκε για την ταινία.

Η Τζέμα Άρτερτον (Ελίζαμπεθ) χρειάστηκε να κάνει μαθήματα πιάνου για 6 μήνες προκειμένου να παίξει στην ταινία την διευθύντρια της χορωδίας.

Ηθοποιοί:

Τέρενς Σταμπ                Άρθουρ 

Βανέσσα Ρεντγκέηβ       Μάριον

Τζέμα Άρτερτον             Ελίζαμπεθ     

Κρίστοφερ Ίκλεστον      Τζέημς

Όρλα Χιλ                      Τζένιφερ

Αν Ραίντ                       Μπρέντα

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία                    Πωλ Άντριου Γουίλιαμς

Παραγωγή                     Κεν Μάρσαλ, Φιλιπ Μορος

Σενάριο                         Πωλ Άντριου Γουίλιαμς

Διάρκεια: 93min