Το Βασίλειο δεν είναι ένα μόνο ένα πανόραμα της ιστορίας των χριστιανικών χρόνων την εποχή των Ευαγγελιστών και του Ιησού. Δεν είναι μία απλή και χρονική αφήγηση γεγονότων που σημάδεψαν τα γεγονότα πριν και μετά την σταύρωση του Ιησού και την καταγραφή των όσων επακολούθησαν από τους ανθρώπους που τον έζησαν. Αποτελεί πάνω από όλα ένα σύγγραμμα σοβαρό, αξιόλογο και λογοτεχνικό όπου ο συγγραφέας σχολιάζει τα γεγονότα αυτά και παίρνει θέση ή εγείρει ερωτήματα και απορίες σε σχέση με τα γραπτά των τεσσάρων Ευαγγελιστών αλλά και άλλων προσώπων λιγότερο ή περισσότερο σημαντικών. Είναι αναμφίβολα ένα εξαιρετικά εκκεντρικό βιβλίο ως προς την σύλληψή του από έναν άνθρωπο που φαίνεται πως γνωρίζει, γιατί πάνω από όλα έχει διαβάσει αλλά παράλληλα συλλογίζεται και προβληματίζεται σχετικά με τον ρόλο του ανθρώπου, πρώτα του δικού του ρόλου, στην κοινωνία και τον κόσμο πάντα σε συνάρτηση με το ανοιχτό θέμα της πίστης και της αλήθειας προς τον Θεό. Στο Βασίλειο ο Carrère δεν προσπαθεί να προσηλυτίσει ή να επηρεάσει την πίστη κανενός, ο ίδιος ζει τα γεγονότα που αφηγείται και μέσα από αυτή την ανάγνωση προκαλεί την ίδια την ιστορία των χρόνων που στιγμάτισαν ολόκληρες γενιές πιστών, ανάμεσα στους οποίους και τον ίδιο. Ο ίδιος γοητευμένος και την ίδια στιγμή αποσβολωμένος αναμετράται με το μυστήριο που καλύπτει πλήθος ερωτημάτων και πρώτα από όλα θέτει τις δικές του ανησυχίες επί τάπητος μήπως και κατορθώσει να ξετρυπώσει λύσεις. Αναφέρει χαρακτηριστικά: “Δεν σου ζητώ αυτό που επιθυμώ. Σου ζητώ αυτό που επιθυμώ να επιθυμώ, αυτό για το οποίο σου ζητώ να μου δώσεις την επιθυμία”.
“Όταν δεν μ’ έβλεπες πια, τότε ήμουν πιο κοντά σου παρά ποτέ” λέει ο Θεός σε έναν ψαλμό του προς τον άνθρωπο. Ο συγγραφέας αντλεί δύναμη από το μέσα του για να μπορέσει να φέρει εις πέρας την συγγραφή αυτού του βιβλίου. Ένα βιβλίο εμπνευσμένο και γραμμένο με βάση προσωπικά βιώματα και αναμνήσεις αλλά και αποτέλεσμα του χρόνο αφοσίωσής του σε μία αποστολή προσωπική του και κατά δική του: να μετουσιώσει την σκέψη του σε λόγο και να εισέλθει με σεβασμό αλλά και τόλμη στον κόσμο της ιστορίας που σαγηνεύει πλήθος πιστών. Η ιστορία ούτε λίγο ούτε πολύ είναι γνωστή, είναι η μετάβαση από έναν κόσμο χάους και απιστίας σε έναν κόσμο που κατάλαβε πως είχε φτάσει σε σημείο όπου η σωτηρία του ήρθε στη γη προσωποποιημένη και γεμάτη αγάπη μέσα από τα μάτια του Θεανθρώπου. Αυτό επίσης που κατανοεί ο αναγνώστης μέσα από τις ιστορίες ανθρώπων που έζησαν τον Ιησού και διδάχτηκαν από αυτόν είναι πως κάποιοι λίγοι επιχείρησαν να μεταδώσουν το πνεύμα του και τις ιδέες του, να καταγράψουν αληθινά αυτά που συνέβησαν και όχι να διαστρεβλώσουν την αλήθεια παρουσιάζοντάς την κατά το δοκούν. Ωστόσο, υπήρξαν πολλοί που δεν είχαν την δύναμη του ινδάλματός τους να αντισταθούν σε πειρασμούς μικροπρέπειας και ανθρώπινης ζήλιας και έτσι υπέκυψαν σε εκούσιες ή εκούσιες μηχανορραφίες μένοντας μακριά από το δίδαγμά του και εγγράφοντας εν μέρει την αλήθεια, προσβλέποντας σε ίδιον όφελος.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο συγγραφέας σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται δεν διστάζει να περιπλανηθεί στις ζωές των Ευαγγελιστών, μέσα από τις οποίες προκύπτουν τόσο ενδιαφέρουσες ιστορίες για τα πεπραγμένα τους, τις αδυναμίες τους, τα δυνατά σημεία της αποστολής τους αλλά εμμένει ορθά στις διώξεις που υπέστησαν, στις επιθέσεις ή τους προπηλακισμούς που δέχτηκαν τόσο εκείνοι όσο και οι μαθητές του Ιησού. Διαφαίνεται και ο απώτερος σκοπός του να μεταφέρει αυτό το κλίμα δυσπιστίας που εισέπραξαν στον δρόμο για την καταγραφή πληροφοριών και ύστερα δια μέσω των κηρυγμάτων που εξασφάλιζαν σε κάθε πόλη της τότε Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας να διαδώσουν αυτή την αγάπη και τα αισθήματα καλοσύνης στον πλησίον. Έχει επιτελέσει έρευνα ο ίδιος ο συγγραφέας και έχει εντρυφήσει σε άγνωστες πτυχές του βίου των Λουκά, Πέτρου και Ματθαίου χαρίζοντάς μας το αναπάντεχο και το απρόσμενο, μικρές ή μεγάλες κρυφές λεπτομέρειες που οδηγούν τον αναγνώστη σε καλύτερη ερμηνεία των συμβάντων και των λόγων που ο κόσμος ακόμα και σήμερα θρέφεται από την αδικία και το μίσος ενώ διαλαλεί αγάπη και δικαιοσύνη. Σχολιάζει εύστοχα πως “η τρέλα του Θεού είναι πιο σοφή απ’ τη σοφία των ανθρώπων, και η αδυναμία του Θεού πιο δυνατή απ’ τη δύναμη των ανθρώπων”. Και συνεχίζει στο ίδιο μήκος κύματος λέγοντας: “Η σοφία του κόσμου είναι τρέλα στα μάτια του Θεού. Πως αυτό που ‘ναι τρέλα στα μάτια του κόσμου, ο Θεός το διάλεξε ακριβώς για να κάνει τους σοφούς να ντραπούν. Αυτό που είναι ανίσχυρο στον κόσμο, το διάλεξε ακριβώς για ν’ αφανίσει αυτό που είναι ισχυρό. Το πιο αισχρό, το πιο περιφρονημένο – αυτό που δεν υπάρχει, το διάλεξε ακριβώς για να εκμηδενίσει αυτό που υπάρχει”.
Ο συγγραφέας είναι ένα σύγχρονος Ευαγγελιστής και με κάθε μυθιστόρημά του καλούμαστε σε μία νέα πρόσκληση, να γευτούμε την ιστορία, να την αντικρύσουμε και να δούμε κατάματα τις προσφέρει σε εμάς που, όπως και εκείνος, έχουμε την χαρά της αιώνιας ανακάλυψης.
“Πέρα από κάθε πίστη, ήμουν πεπεισμένος ότι αυτό που διακυβεύεται στην κοινή ζωή είναι ν’ ανακαλύπτεις τον εαυτό σου ανακαλύπτοντας τον άλλον και να βοηθάς τον άλλον να κάνει και αυτός την ίδια ανακάλυψη”.
“Αν ανεβαίνεις με τον ήλιο πίσω σου, θα κατέβεις με τη σκιά στην πλάτη”.
Το βιβλίο του Emmanuel Carrère, με τίτλο “Το Βασίλειο” κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις του Εικοστού πρώτου.