Από τις εκδόσεις Άγρα κυκλοφορεί το βιβλίο Το Βασίλειο της Κρήτης του Γιώργη Γιατρομανωλάκη.
Πνευματική τροφή θεωρούνται και οι ματιές των ερωτευμένων. Είναι κρυφές. Διδάσκονται στα λεγόμενα «κρυφά ερωτικά σχολειά». Τρέφουν τον πόθο. Τρέφουν τον έρωτα. Τρέφουν την ελπίδα.
ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ αναπτύσσονται και, κατά κάποιο τρόπο, κωδικοποιούνται οι παμπάλαιες εμμονές και ιδεοληψίες του συγγραφέα όσον άφορα τον γενέθλιο τόπο. Εν ταυτώ το βιβλίο μπορεί να αναγνωσθεί ως ένα είδος περιηγητικού οδηγού για όσους – μολονότι ζουν και κατοικούν στη νήσο Κρήτη ή για όσους την έχουν επισκεφθεί – δεν έτυχε, για διάφορους λόγους, να γνωρίσουν τους κρυφούς τόπους της και τις αφανέρωτες αρετές της.
Στα δύο Μέρη του βιβλίου προβάλλονται αυτές οι κρυφές αρετές και οι μυστικοί τόποι της Νήσου που η ίδια, ωστόσο, με ανείπωτη αιδημοσύνη και μαζί με εξαίσια έπαρση δεν διαλαλεί. Στο Πρώτο Μέρος παρέχονται, σε είκοσι ενότητες, χρήσιμες πληροφορίες για τους μελλοντικούς επισκέπτες της Νήσου (εντόπιους και μη). Στο Δεύτερο Μέρος αναφέρονται είκοσι χωριά της Νήσου τα όποια αξίζει κάποιος να επισκεφθεί.-
Καθώς στο Βασίλειο της Κρήτης επιχωριάζουν Ίπποι ευγενικοί και καθαρόαιμοι, άτια βασιλικά και πολλές φοράδες «γιοργαλίδικες», οι εύποροι άνθρωποι, οι έμποροι άνθρωποι και οι βασιλικοί υπάλληλοι ταξιδεύουν συνήθως έφιπποι. Αυτό γίνεται και με τούς ίδιους τους Βασιλείς και τις Βασίλισσες της Κρήτης. Ιππεύουν με χάρη και τέχνη και διατρέχουν πεδιάδες και όρη με ταχύτητα αστραπής. Ιδού πως περιγράφουν τα Βασιλικά Χρονικά τον τρόπο με τον οποίο η Πασιφάη ή Β11, ή λεγόμενη Ιππομανής και Καλλίπυγος, εκαβαλίκευε γυμνή και αλλοπαρμένη τη φοράδα της. «Έσταζαν υγρία από τα βυζία αυτής, ως αναπηδούσε εις την ράχη της φοραδίτσας. Από τη μεσούλαν αυτής έρρεαν υγρά χαρμόσυνα και μυρώδη. Από τα άχραντα νεράκια των αιδοίων αυτής ελούζετο και έστιλβε η ράχη του ευγενούς ζώου. Και ως ελούζετο το θείον ζώον, ήνοιγε η δική του θήλεια πηγή και έρρεαν νεράκια διαυγέστατα εις το έδαφος ως το διασκελούσε με την περιπαθή ιππεύτρια επ’ αυτής».
Το χωριό των κακομαθημένων γυναικών το ίδρυσε ή Βασίλισσα Πασιφάη ή Π ή Ανελέητη ή Ανεβαίνουσα. Λέγεται πώς προτού γίνει βασίλισσα, συνήθιζε να συνευρίσκεται με όποιον ήθελε και με όποιαν ήθελε. «Τα αιδοία της», αναφέρουν τα Βασιλικά Χρονικά, «ήσαν ανελέητα. Περιέλουζε τους εραστές της με υγρά θεσπέσια και περιφλεγή. Μέγας πόθος έκαιγε τα σώματα αυτών. Και εκείνη αφού τους έχριε με τα ζείδωρα υγρά της, κατέκαιγε την υπόστασίν τους. Εμαίνοντο οι άνδρες. Εφλέγοντο. Και εκείνη τους είχε στην υπηρεσία της. Ήτανε δύστροπη. Ήταν άγαν κακομαθημένη. Αλλά εις τα ερωτικά ήταν θεότης». Λέγεται λοιπόν ότι ή Πασιφάη ή Π ή Ανελέητη ίδρυσε το χωριό αυτό προς χάριν μιας θυγατέρας της που ήταν πιο ξενινιασμένη, πιο κακομαθημένη και πιο ερωτική από την ίδια.
Τα άνθη των σωμάτων είναι σπάνια, αλλά υπάρχουν. Εμφανίζονται μόνο σε σώματα ορισμένων γυναικών. Είναι όσες συμβαίνει να έχουν μέσα τους το αίμα της πρώτης βασίλισσας του Βασιλείου Πασιφάης της Πασιδεχομένης. Για τους πολλούς τα άνθη των θηλυκών σωμάτων παραμένουν κρυφά. Ακόμη και να γδυθούν δεν τα βλέπουν. Τα βλέπουν μόνο όσοι έχουν το χάρισμα. Τις περιγράφουν ως πολυανθείς και πολύφυλλες. Άλλοι τίς λένε «ιέρειες της βασιλικής ανθοφορίας». Οι Λατίνοι αποκαλούν την υπόσταση των ανθισμένων γυναικών substantia muliebris florulenta. Διαδίδεται όμως ότι όσοι άνδρες μπόρεσαν και είδαν αυτές τις γυναίκες κακόπαθαν: άλλοι νεκρώθηκαν, άλλοι εξανεμίστηκαν.
Ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης γεννήθηκε στον Ζαρό Ηρακλείου Κρήτης. Είναι καθηγητής της Κλασικής Φιλολογίας. Έχει γράψει βιβλία και άρθρα για την αρχαία και νέα ελληνική λογοτεχνία και έχει επιμεληθεί τα έργα του Ανδρέα Εμπειρίκου. Έχει μεταφράσει αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς και έχει δημοσιεύσει οκτώ πεζογραφήματα και τρεις ποιητικές συλλογές (οι δύο εκτός εμπορίου). Βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης», 1ο Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας και Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες. Το Βασίλειο της Κρήτης είναι το δέκατο πεζογράφημά του.
