Το Video Art Μηδέν συνεχίζει τις online προβολές του το Φεβρουάριο, παρουσιάζοντας 4 ενότητες βιντεοτέχνης που θα είναι ανοικτές για το κοινό όλο το μήνα, αυτή τη φορά εστιάζοντας στις συνεργασίες: οι καλλιτεχνικοί διευθυντές δύο πολύ γνωστών και αξιοσημείωτων φεστιβάλ, του Ισπανικού PROYECTOR (καλλιτεχνική διεύθυνση: Mario Gutiérrez Cru) και του Ιταλικού Over The Real (καλλιτεχνική διεύθυνση: Maurizio Marco Tozzi), προσκλήθηκαν να παρουσιάσουν τις επιλογές τους, ενώ οι Εύη Στάμου και Pietro Radin επιμελούνται μια επιλογή έργων βιντεο-ποίησης και οι Όλγα και Γιούλα Παπαδοπούλου ένα αφιέρωμα στα Βαλκάνια.
Οι ενότητες θα παραμείνουν ανοικτές 1-28 Φεβρουαρίου 2021 στο κανάλι του Video Art Mηδέν στο youtube.
Πιο αναλυτικά, οι προβολές περιλαμβάνουν τις παρακάτω ενότητες:
Just before the earthquake // Επιμέλεια: Εύη Στάμου & Pietro Radin
Η ενότητα “Just before the earthquake” αποτελείται από 10 βίντεο που γεφυρώνουν το χάσμα μεταξύ φιλμικής και λογοτεχνικής εικόνας. Συνθέτοντας έργα που μιμούνται με επιτυχία την απλότητα της σύντομης ποιητικής φόρμας, οι δημιουργοί παρουσιάζουν οπτικά χαϊκού και επιγράμματα, κινηματογραφημένα πεζοποιήματα και ευφάνταστες μεταγραφές του λυρικού στίχου στην οθόνη, ανθολογώντας ταυτόχρονα τις πτυχές της παλιάς και της νέας μας κανονικότητας, από την παράδοξη μαγεία των εικόνων της καθημερινότητας, μέχρι τις στιγμές υπαρξιακής αγωνίας που γεννούν το πολιτικό αδιέξοδο και την καταπίεση.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Vojtěch Domlátil, Yuku Aki, Τσεχία/Ιαπωνία 2018, 8.00
Μαρκέλα Κονταράτου, Opheliac, Μ. Βρετανία 2019, 3.34
Showna Kim, ‘AM I?’, ‘I AM?’, Ν. Κορέα 2017, 1.20
Rossella Nisio, The Splintering Sun, Ολλανδία 2018, 5.42
Muriel Montini, Haïku d’été(5) Simmer’s haiku (5), Γαλλία 2019, 3.20
Δανάη Κρίκη, Stories of Eggsile, Ελλάδα 2019-20, 12.00
Sally Waterman, Syncopation, Μ. Βρετανία 2017, 4.02
Muriel Montini, Haïku d’hiver(9) Winter’s haiku (9), Γαλλία 2019, 5.00
Ivo Krankowski, Interrogation, Μ. Βρετανία & Πολωνία 2018, 1.08
Πάνος Μαζαράκης, A brief letter from La Paz, Ελλάδα 2019, 1.41
**
Flying over the Balkans // Επιμέλεια: Όλγα και Γιούλα Παπαδοπούλου
Καλλιτέχνες που προέρχονται, και καλλιτέχνες που εμπνέονται, από τις χώρες των Βαλκανίων συναντιούνται σε μια επιλογή βιντεοτέχνης αφιερωμένη στα Βαλκάνια: ένας κόσμος γεμάτος αντιφάσεις, ζωηρός και πένθιμος, ποιητικός και ιστορικά πληγωμένος. Ένας κόσμος που υπέστη και υπέφερε διαδοχικούς πολέμους και κρίσεις, ένας κόσμος που πασχίζει να εκφράσει την προσωπικότητα του μέσα από αντιξοότητες.
Η επιλογή παρουσιάζει 11 διαφορετικούς καλλιτέχνες και ομάδες που κατάγονται ή ζουν, ή επισκέφτηκαν για να δημιουργήσουν τα έργα τους εκεί, σε διάφορες χώρες και περιοχές της Βαλκανικής χερσονήσου: Σερβία, Κοσσυφοπέδιο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Ρουμανία, Σλοβενία, Βόρεια Μακεδονία, Βουλγαρία και Ελλάδα.
Φαντάσματα, πολιτικοί, σύμβολα εξουσίας, μια γυναίκα που συνομιλεί με τους νεκρούς, ένας σύγχρονος σαμάνος που χορεύει, ίχνη αναμνήσεων, εικόνες πολέμου, μια ομάδα ανθρώπων που παγιδεύονται μεταξύ τους με κολλητική ταινία, γκρίζες, πολύχρωμες και ψηφιακά κατεστραμμένες σκηνές καθημερινής ζωής, ένας άντρας που κερδίζει τον εαυτό του σε ένα παιχνίδι, μια γυναίκα που βρίσκει και χάνει τον εαυτό της σε έναν καθρέφτη, συναντιούνται σε ένα πρόγραμμα βιντεοτέχνης που μας προκαλεί να ανακαλύψουμε τις πολλαπλές στρώσεις και τα υποστρώματα της παρούσας πραγματικότητας των Βαλκανίων.
Μέσα από μια ποικιλία μορφών και εννοιών, τα επιλεγμένα έργα δημιουργούν ένα υπαρξιακό και ιστορικό μωσαϊκό που διερευνά τις τρέχουσες συνθήκες, αλλά και τις αναμνήσεις και τα ιστορικά τραύματα που επηρεάζουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε και προσδιορίζουμε τα Βαλκάνια σήμερα.
Nenad Nedeljkov, F_station, Σερβία 2020, 1.15
Diana Poput, FINESTRE (Windows), Ρουμανία 2018, 7.46
L.reducta dance project (Ξανθίππη Παπαδοπούλου-Πάνος Μπουντούρογλου), Prêt a porter, Ελλάδα 2014, 3.00
Sophie Atkins, This Is Not Our Horse, Βόρεια Μακεδονία 2019, 2.37
Milos Peskir, Resonant Rust, Σερβία , 2018, 3.00
Alex Faoro & Helena Deda, Ditët e Luftës (Days of War), ΗΠΑ 2019, 3.18
Alexandra Bouge, The Trial, Γαλλία 2019, 6.33
Wild Pear Arts, I Have a Song to Sing You (Imam pesmu da vam pevam), Σερβία/Μ. Βρετανία, 2018, 5.40
Melina Peña, Ha Llegao la Hora (The Time has Come), Βοζνία-Ερζεγοβίνη 2018, 7.36
Nenad Nedeljkov, The Player, Σερβία 2019, 6.03
Silvia De Gennaro, Travel Notebooks: Kardzhali Bulgaria, Ιταλία 2016, 2.12
Lea Jazbec, Self – portrait – Behind the reflection 01, Σλοβενία 2016, 8.13
**
Over The Real: Hic et nunc [Here and now] // Επιμέλεια: Maurizio Marco Tozzi
Το Hic et Nunc είναι ένα κάλεσμα του ατόμου να συνειδητοποιήσει την πορεία μας στη Γη. Οι δέκα γυναίκες καλλιτέχνες της ενότητας υπογραμμίζουν μέσα από τα βίντεο-έργα τους την αναγκαιότητα μιας ουσιαστικής αλλαγής, μιας αλλαγής που αναδύεται βαθιά μέσα από τον εαυτό, αλλά αναπτύσσεται και επιδρά προς τα έξω. Τα έργα εγείρουν ένα εύστοχο ερώτημα που πηγάζει βαθιά μέσα στη συνείδησή μας, το οποίο οι καλλιτέχνες απευθύνουν τόσο στον εαυτό τους όσο και στους θεατές. Όλα αυτά αντικατοπτρίζονται στον καθένα από εμάς με διαφορετικούς τρόπους, με την πρόκληση να ξεπεράσουν τις δυσκολίες καθορισμού του εαυτού ενώ επιδιώκουν μια βαθύτερη αναζήτηση. Μια ενδοσκόπηση που αποκαλύπτει μια πορεία αλλαγής για την οποία, μερικές φορές, πριν κοιτάξουμε μπροστά πρέπει να βυθιστούμε στην καρδιά μας, επανατοποθετώντας συνειδητά τον εαυτό μας στο εξωτερικό περιβάλλον, εστιάζοντας στη συνεχή δυστονία / αρμονία μεταξύ του κόσμου της φύσης και του κόσμου του ανθρώπου. Το Hic et Nunc είναι ένα βαθύ και προσωπικό ταξίδι που μας καλεί να ξανα-ανακαλύψουμε τον εαυτό μας μέσα από μια ανάλυση του κόσμου που μοιραζόμαστε και να σκεφτούμε πώς μπορούμε να συμβάλουμε στην επαναφορά του στη φυσική του πορεία.
Ο Maurizio Marco Tozzi είναι επιμελητής, ιδρυτής και διευθυντής του διεθνούς φεστιβάλ βιντεοτέχνης Over The Real (Ιταλία).
claRa apaRicio yoldi – Phoebus, 2017, 4’34
Angelica Bergamini – Will you fight or will you dance, 2012, 6’49
Sofia Bersanelli – Improvisaciòn, 2018, 3’56
Rachel Frank – Rewilding Platte Clove, 2014, 4’51
Hope Ginsburg – Land Dive Team: Bay of Fundy, 2016, 7’08
Erika Lynne Hanson – Selenite Dunes (It Keeps Moving, But We Are Here), 2016, 5’15
Eleonora Manca – Vedersi visti (da qui, sottrai), 2018, 2’28
Alberta Pellacani – Walk on water, 2016, 3’22
Isabel Pérez del Pulgar – OTREAD, 2018, 4’04
Lisi Prada – Deriva Escópica (Scopic Drive), 2015, 4’00
**
PROYECTOR 2020: Best off // Επιμέλεια: Mario Gutiérrez Cru
Το PROYECTOR είναι μια πολύ γνωστή πλατφόρμα για τα νέα μέσα με βάση τη Μαδρίτη, Ισπανία, η οποία έχει σα στόχο τη διάδοση της πειραματικής σύγχρονης τέχνης. Στο φεστιβάλ PROYECTOR συμμετέχουν καλλιτέχνες, επιμελητές και φεστιβάλ απ’ όλο τον κόσμο, σε ένα πρόγραμμα εκθέσεων που αποτελείται από βιντεο-εγκαταστάσεις (μονοκάναλες, πολυκάναλες, διαδραστικές), εικαστικές παρεμβάσεις, προβολές στο δημόσιο χώρο, performance, ομιλίες, συναντήσεις, εργαστήρια και συνέδρια.
Η ενότητα “Best off”, με έργα από την πιο πρόσφατη διοργάνωση του PROYECTOR που έλαβε χώρα το 2020, είναι μια επιλογή έργων βιντεοτέχνης διάρκειας 1 ώρας, που έγινε πολύ προσεκτικά, με δεδομένους τους περιορισμούς του online streaming και λαμβάνοντας υπόψη ότι η ταυτότητα του PROYECTOR ως φεστιβάλ προσδιορίζεται μάλλον περισσότερο από τις βιντεο-εγκαταστάσεις. Παρ’ όλ’ αυτά, η επιλογή είναι ένα δείγμα έργων που έχουν καλλιτεχνική συνέπεια, με πολύ διαφορετικές θεματικές, μεθοδολογίες, διάρκειες ή έννοιες, μια ποικιλία απαραίτητη ώστε να κατανοηθεί η ευρύτητα της βιντεοδημιουργίας του 2020.
Την ενότητα επιμελείται ο Mario Gutiérrez Cru, καλιτεχνικός διευθυντής του PROYECTOR.
GLENDA LEÓN, Hablando con Dios, 5:27, 2018
SHIR HANDELSMAN, Recitative, 4:57, 2019
GREGORIO MÉNDEZ SÁEZ, Hel City, 10:45, 2019
ANA CAETANO, Metamorphosis #1, 9:14, 2019
EDUARDO BALANZA, La Fragilidad de Habitar, 14:00, 2018
LUCIANO SCHERER & MAÍRA FLORES, Sin Título (Reflejos), 5:00, 2018
ILARIA DI CARLO, La via divina, 15:00, 2018
RICARDO MORENO, La caída de un general, 3:24, 2019
Οι ενότητες θα παραμείνουν στο κανάλι του Video Art Mηδέν στο youtube από τις 1 έως τις 28 Φεβρουαρίου 2021.
Επιπλέον, συνεχίζεται η προβολή της ενότητας EARTHLINGS: Snapshots from the End του Video Art Μηδέν, σε επιμέλεια της Εύης Στάμου και του Pietro Radin, που είχε ξεκινήσει το Δεκέμβριο και θα διαρκέσει έως 21 Μαρτίου 2021 στο minkfestival.com, ένα online φεστιβάλ που δημιουργήθηκε με αφορμή την πανδημία και τις επιπτώσεις της σε περιβαλλοντικό, κοινωνικό και ψυχολογικό επίπεδο.
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Κριστιάν Ξυπολιάς, Dante Albanesi, Isabelle Nouzha, Shelly Silver, Alina Vasilchenko, Gabriele Rossi, Maya Connors, Przemek Węgrzyn, Shelly Silver, Ελένη Μαγκλάρα, Στέλιος Παπιεμίδογλου & Έφη Ρουφαγάλα.
Video Art Μηδέν
Το Video Art Μηδέν είναι ένας ανεξάρτητος οργανισμός για τη διερεύνηση και την προώθηση της βιντεοτέχνης και ένα από τα πρώτα εξειδικευμένα διεθνή φεστιβάλ βιντεοτέχνης στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 2005 από μια ανεξάρτητη ομάδα ελλήνων καλλιτεχνών με σκοπό να υποκινήσει τη δημιουργία πρωτότυπης βιντεοτέχνης, να βοηθήσει στη διάδοσή της και να αναπτύξει την έρευνά της.
Μέσα από συνεργασίες και ανταλλαγές με σημαντικά φεστιβάλ, χώρους τέχνης και οργανισμούς, έχει αναγνωριστεί ως μια από τις βασικές και ταυτόχρονα ενδιαφέρουσες διοργανώσεις για τη βιντεοτέχνη διεθνώς και μια σημαντική πλατφόρμα πολιτιστικής ανταλλαγής για την ελληνική και παγκόσμια βιντεοδημιουργία. Έχει δημιουργήσει ταυτόχρονα ένα εναλλακτικό σημείο συνάντησης για αναδυόμενους και αναγνωρισμένους καλλιτέχνες και έναν κόμβο επικοινωνίας μεταξύ καλλιτεχνών, οργανισμών, φεστιβάλ και χώρων τέχνης απ’ όλο τον κόσμο.
Ενότητες προβολών του Μηδέν έχουν ταξιδέψει σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, αλλά και σε όλο τον κόσμο, και φιλοξενούνται σε σημαντικά φεστιβάλ και Μουσεία της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Γιούλα Παπαδοπούλου & Μαργαρίτα Σταυράκη