Το χαμόγελο της τζοκόντας, του Μάνου Χατζιδάκι, από την Καμεράτα

Η πολυβραβευμένη Καμεράτα- Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, υπό τη διεύθυνση του διεθνώς προβεβλημένου μαέστρου Γιώργου Πέτρου, συνδυάζει στη μουσική της παλέτα τις εμβληματικές ερμηνείες της σε όργανα εποχής, που έκαναν την Ευρώπη να μιλάει με ενθουσιασμό γι΄ αυτήν, με τα μαγευτικά χρώματα της μουσικής του Μάνου Χατζιδάκι, σε σύγχρονα όργανα.

Τρία αριστουργηματικά Κοντσέρτα για έγχορδα και το πολυαγαπημένο Κοντσέρτο για δυο Μαντολίνα του AntonioVivaldiζωντανεύουν μέσα από τα όργανα εποχής των σολίστ της Καμεράτα και «συνδιαλέγονται» με τη διαφανή και ευρηματική ενορχήστρωση του Μάνου. Ο χαρισματικός Έλληνας συνθέτης εμπνεύστηκε από τη μουσική του Vivaldi για να δημιουργήσει το “Χαμόγελο της Τζοκόντας”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο συνοδευτικό κείμενό του:

«Βρίσκομαι σε μια αίθουσα συναυλιών. Παίζουν Βιβάλντι και με το πρώτο θέμα βλέπω το κάθισμα πλάι μου αδειανό… Μια καταιγίδα ξέσπασε κραυγάζοντας… ένα σφύριγμα σκίζει την πολιτεία στα δυο… αφήνοντας να διαφανεί ο ήχος από ένα παλιό τσέμπαλο… Όλα αυτά μπερδεύτηκαν μέσα μου, μαζί με ένα εξαίσιο θέμα του Βιβάλντι που είχα ακούσει πριν από λίγες μέρες και που εξακολουθούσε να επανέρχεται τυραννικά στη μνήμη μου…».

Νέα Υόρκη, 1964: Μια γυναίκα μόνη, που περπατά με “απελπισμένη αδιαφορία” μέσα στο πλήθος, ένα εξώφυλλο σε βιτρίνα βιβλιοπωλείου με το αινιγματικό χαμόγελο της Μόνα Λίζα και κάποια από τα “εξαίσια κοντσέρτα” του AntonioVivaldi, έγιναν η έμπνευση για ένα αριστούργημα που γράφτηκε από το Μάνο Χατζιδάκι «με ένα συγκερασμό απελπισίας και αναμνήσεων».

Το “Χαμόγελο της Τζοκόντας” γεννήθηκε στην Νέα Υόρκη έχοντας έντονο ελληνικό άρωμα και αφού ηχογραφήθηκε με παραγωγό τον QuincyJones, λατρεύτηκε από πολλές γενιές Ελλήνων (και όχι μόνο!).

Στη μοναχική γυναίκα της Νέας Υόρκης, μέσα από τα κείμενα του ίδιου του Χατζιδάκι, δίνει πνοή η μεγάλη ηθοποιός Όλια Λαζαρίδου (αφήγηση).

Βιογραφικό

Η Καμεράτα υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου έχει πλέον κατακτήσει τις κορυφές της διεθνούς μουσικής σκηνής, γνωστή με τη νέα της διεθνή επωνυμία “ΑrmoniaAtenea“. Οι ηχογραφήσεις της για μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες κύρους (DECCA, SONYClassical) αναμένονται διεθνώς με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ενώ οι δισκογραφικές διακρίσεις (Diapasond‘Ordel‘annee, Chocdel‘annee, InternationalOperaAwards (καλύτερη ηχογράφηση όπερας της χρονιάς), StanleySadiePrize (καλύτερη ηχογράφηση έργου του G. F. Handel), BBC (ηχογράφηση του μήνα) ΙnternationalRecordReview–OUTSTANDING) ακολουθούν η μια την άλλη. Παράλληλα η Ορχήστρα πραγματοποιεί συχνές εμφανίσεις σε μερικές από τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές αίθουσες (Concertgebouw, SallePleyel, OperaRoyal–Versailles, TheateranderWien, OperaMonte–Carlo, AixenProvence).

Η Καμεράτα διατηρεί ένα πολύ πυκνό πρόγραμμα εμφανίσεων στην Αθήνα που χαρακτηρίζεται από τις περιπετειώδεις μουσικές της αναζητήσεις και την πρωτοτυπία των προγραμμάτων της.

O Γιώργος Πέτρου είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Ορχήστρας από τον Οκτώβριο του 2012. Από τους πλέον διακεκριμένους μαέστρους της νεότερης γενιάς, έχει σημαντική διεθνή δραστηριότητα και συνεργασίες με μεγάλες ορχήστρες και θέατρα όπερας καθώς και έντονη δισκογραφική δραστηριότητα.

Πρόγραμμα:

AntonioVivaldi (σε όργανα εποχής)

Koντσέρτο για έγχορδα RV 113, σε ντο μείζονα

Κοντσέρτο για τέσσερα βιολιά σε σι ελάσσονα RV580

Σολίστ: Σέρτζιου Ναστάσα, LiuJing, JulietaAvetyan, OtiliaAlitei

Kοντσέρτο για δύο μαντολίνα σε σολ μείζονα, RV 532

Σολίστ : Θεόδωρος Κίτσος, AnnaBelenInglesias

Kοντσέρτο για δύο βιολιά σε λα ελάσσονα, RV 522

Σολίστ: Σέρτζιου Ναστάσα, OtiliaAlitei

(Διάλειμμα)

Μάνος Χατζιδάκις (σε σύγχρονα όργανα)

Το Χαμόγελο της Τζοκόντας

– Όταν έρχονται τα σύννεφα

– Κοντέσα Εστερχάζυ

– Η παρθένα της γειτονιάς μου

– Βροχή

– Προσωπογραφία της μητέρας μου

– Κοντσέρτο

– Ο κ. Νολλ

– Οι δολοφόνοι

– Βραδινή επιστροφή

– Χορός με τη σκιά μου

Λίγα λόγια για το Χαμόγελο της Τζοκόντας:

Το Χαμόγελο της Τζοκόντας γράφθηκε το 1964 από τον συνθέτη που το εμπνεύστηκε με αφορμή μια γυναίκα μόνη και απελπισμένη που είδε να περπατά κατά τη διάρκεια μιας παρέλασης στη μεγάλη πόλη της Νέας Υόρκης και κανένας δεν της έδινε σημασία, ενώ εκείνος έψαξε να τη βρει χωρίς αποτέλεσμα. Στη συνέχεια επηρεάστηκε από το αινιγματικό Χαμόγελο της Τζοκόντας που παρατήρησε σε ένα εξώφυλλο βιβλίου σε συνδυασμό με ένα «εξαίσιο μουσικό θέμα» του Βιβάλντι που τριγυρνούσε στο μυαλό του. Το έργο αποτελείται από δέκα τραγούδια που γράφθηκαν «με ένα συγκερασμό απελπισίας και αναμνήσεων» με αφορμή τη μοναχική αυτή γυναίκα μέσα στο πλήθος. «Κάθε τραγούδι ένας μονόλογός της κι όλα μαζί συνθέτουν την ιστορία της, μια ιστορία σύγχρονη και παλιά μαζί» μας λέει ο ίδιος ο Χατζιδάκις.